Kutsal İsa Hastanesi - Holy Jesus Hospital - Wikipedia

Kutsal İsa Hastanesi
Front of Holy Jesus Hospital.jpg
David Ord tarafından Kutsal İsa Hastanesi Önü
Kurulmuş2000 (mevcut haliyle, makaleye bakın)
yerNewcastle upon Tyne
Koordinatlar54 ° 58′17 ″ K 1 ° 36′28″ B / 54.9715 ° K 1.6078 ° B / 54.9715; -1.6078
Türİmarethane
İnternet sitesiNT Web Sitesi

Kutsal İsa Hastanesi çalışan bir ofis Newcastle upon Tyne, İngiltere bakımında Ulusal Güven. Bu bir Sınıf II * listelenmiştir bina.[1]

Hastane alanı, kasaba halkına yardım etmek için 700 yıldır kullanılıyor. Bir Augustinian on üçüncü yüzyıldan kalma bir keşiş, sonra bir imarethane emekli özgürlerin barınması için Aşevi ondokuzuncu yüzyılda Almshouse'un yanına inşa edilmiştir, site şu anki çalışma ofisi işlevini kazanmadan önce. Bina aynı zamanda National Trust'ın Şehir İçi Projesi'nin temelini oluşturuyor.[2] Bu proje, şehrin doğal çevresinin takdirini artırmak için 12-25 yaş arası ve 50 yaş üstü insanları kırsal bölgelere götürüyor.

Bina mimari açıdan ilgi çekicidir çünkü 14. yüzyıl da dahil olmak üzere önceki yüzyılların mimari unsurlarını hala koruyor. kutsallık Kral ile bağlantılı duvar ve 16. yüzyıl kulesi Kuzey Konseyi.[3] Aynı zamanda şehirde hayatta kalan sadece iki 17. yüzyıl tuğla binadan biridir, diğeri Alderman Fenwick'in Evi.[4]

Augustinian Manastırı (1291–1539)

Ayrıca bakınız: Augustinians

13. yüzyılda, Newcastle upon Tyne 4.000 civarında bir nüfusa sahipti;[5] ve dört için zordu kilise kiliseleri bu kadar büyük bir nüfusun ihtiyaçlarını karşılamak için.[6] Rahiplerin eğitimci, doktor ve danışman olmaları ve cemaatçilerinin ruhani ihtiyaçlarını karşılamaları bekleniyordu. Bu nedenle, 1291'de arazi William Baron tarafından bağışlandı. Tweed üzerinde Wark bulmak için Augustinian şimdi müzenin bulunduğu arazideki rahip.

Richard II, keşiş sahası yakınında atıkların boşaltılmasını yasaklayan bir bildiri yayınladı

Augustinuslu Rahipler, başlangıçta kuzey İtalya'da bir münzevi tarikatı idi. Papa Alexander IV İlk olarak 1256'da tek bir vücutta toplandı. Teşkilat, Fransa'ya, oradan da davet edildikten sonra İngiltere'ye yayıldı. Richard de Clare, 6 Hertford Kontu, bulmak Clare Manastırı Suffolk'ta Stour Nehri.[7] 3 Eylül 1249'da de Clare, kraldan rahipler için bir koruma emri aldı.[7] Kardeşler siyah giyinmişlerdi ve St Augustine of Hippo. Augustian rahipleri 1250'den beri İngiltere'de bulunuyorlardı ve topluluk içinde vaaz ve şifa vererek yardım ettiler.[8]

Manastır, kuzeye giden ana yollardan biri üzerinde olduğu için pansiyon olarak da kullanılmıştır. O gün Kral Edward I Aralık 1299'da Newcastle'dan geçti kardeşlerin her birine üç şilin ve dört peni (3s. 4d). 1306'da Kral ayrıca manastıra genişlemesi için ek araziler verdi. mezarlık.[8] Richard II yönetti icra memurları belediye başkanı sahanın yakınında atıkların boşaltılmasına karşı bir bildiri yayınlayacak. Görünüşe göre bazı yerel halk, Austin keşişlerinin evine yakın bir şekilde "dışkı, pislik ve çöpü büyük sıkıntı ve tehlikeye" attı.[8]

Sitenin daha sonra İngiliz kralları tarafından geçici bir koltuk olarak kullanılmadan önce kullanılmış olması mümkündür. Kuzey Konseyi sonra Manastırların Yıkılışı. 18. yüzyıl Newcastle upon Tyne tarihçisi Henry Bourne, site hakkında şunları yazdı: "Fetih'ten bu yana İngiltere Kralları, İskoçya'ya karşı bir Kraliyet Ordusu ile geldikleri yerden ve Manastırların Bastırılması, yapılan Dergi ve North Parts için mağaza evi. "[9]

Bourne ayrıca sitenin dini bir merkez olarak kullanılmasının rahipten önce gelebileceğini öne sürüyor. Şöyle yazdı, "Aynı otorite bize ayrıca, Krallar tarafından kurulmuş eski bir Dini Ev olduğunu söylüyor. Northumberland ve birkaçının buraya gömüldüğünü; ama St Austin Fryers için herhangi bir Şey inşa ettikleri doğru olamaz, çünkü İngiltere'ye 'Fetih'ten çok sonra, 1252 yılında geldiler. "[9]

Manastırların Dağıtılması (1539)

Ayrıca bakınız: Manastırların Yıkılışı
Elizabeth, Kuzey Krallar Konseyi'nin yılın 20 günü Manastır bölgesinde toplanmasına karar verdi.

1539'da, Dominik Karafriars manastırı da dahil olmak üzere bölgede beş kişi ile birlikte manastır kraliyet tarafından ele geçirildi.[4] Yakalandığı sırada, manastırın yedi kardeşi ve üç acemi vardı. önceki Andrew Kell.[8] Rahipler ve rahibeler -di emekli ve rahipler armağanlar aldı.[8] Bazıları ilahiyat rahipleri ya da bucak yaşamlarında kalacak yer olarak işler aldı. Doğumu iyi olan rahibeler ailelerine geri döndü. Çanlar, kurşun levha ve giysiler taca çevrildi. Binaların ve arazilerin çoğu, daha küçük eşrafa, yeni soylulara ve kasaba tüccarlarına veya ilçe şirketlerine satıldı. Tasfiye zamanında bir rahip vardı, on keşiş ve üç acemiler.

1537'de, Thomas Cromwell Austin Manastırı bölgesinin dağıldıktan sonra bozulmadan bırakılıp bırakılamayacağı soruldu, bu da Kral'ın kuzey karargahı olarak kullanılacak. Kuzey Konseyi oturmadığında York.[10] Bu amaç için nadiren kullanıldı (Elizabeth I meclisin yılda 20 gün orada kalmasına karar verdi). 1551'de sitenin verilmiş olduğu anlaşılıyor John Dudley, 1 Northumberland Dükü "Tynemouth Manastırı'nın parseli olarak."[8] 1553'te Richard Benson, bu evin tacı için yıllık 40'lı bir ücret karşılığında bekçisi olarak ortaya çıktı. Tarafından şehir haritasında John Speed 1610'da site 'Kings Manour' olarak görünür.[8] 1595 yılına kadar çok harap oldu. İngiliz İç Savaşı, şirketin eline geçti. Bölge, York'taki ünlü King's Manor'un kısa ömürlü bir karşılığı olan Kings Manor olarak tanındı. Kasaba halkı tarafından topçu sahası denilen bölgede askeri tatbikatlar yapıldı.[8] Manastırdan geriye kalan her şey, kutsallık duvar, tercüme odasındaki bir model, bazı manastır binalarının olası bir düzenini verir.

Kule

Kule

Kule, Çözülme ile Crowns Birliği ancak kesin tarih bilinmiyor. Muhtemelen mühimmat depolamak veya surların aşılması durumunda güvenli bir yer sağlamak için güçlü bir oda olarak inşa edilmiştir. Bu, zemin kattaki odayı, sorunlu vatandaşların cezalandırılmak için yasa önüne çıkana kadar atılacağı bir kilitli odaya dönüştürdü. Kule hakkında çok şey değişti. Kapının sağındaki duvar 13. yüzyıl, kapının bulunduğu bölme duvarı ise 18. yüzyıldır.

Özel mülkiyet (1605–1646)

1605'te kule ve manastır binaları tarafından verildi İngiltere James I -e George Home, Dunbar'ın 1. Kontu. Aynı yıl, Home da bir Jartiyer Şövalyesi ve Dunbar Earldom'unu aldı. Bourne, kaynaklarından birinin şöyle dediğini aktarır: "Bir İskoç, Kral James'e (Hastane) yalvardı; ondan sonra kurşunu çıkardı ve sattı; ancak piyasaya çıkmadan önce atıldı."[11] Yine 1605'te, Home kendisine verilen tüm toprakları ücretsiz bir Earldom, Lordship of Parliament ve Barony of Dunbar olarak birleştirdi. Site, Malikane de dahil olmak üzere kralın himayesinde edinilen birçok Yuva'dan biriydi ve Norlan Kalesi ve St Andrews Kalesi. Ev öldü Whitehall, Londra, 1611'de bir erkek varisi olmadan ve böylece Earldom ve Barony soyu tükendi. Bir Kaptan Dykes, arazinin bir sonraki sahibi oldu. Bourne, 'O (George Home), güzel evinin güney ucunu onlarla birlikte inşa eden Sir Peter Riddel'e de bazı taşlar sattı; ama şimdi Yüzbaşı Dykes'a ait ve onun gelecek nesillerinin hiçbir hakkı yok. '[9] Site, belediyeye ait olduğu kaydedildiğinde 1646 yılına kadar tarihi kayıtlardan kaybolur.

Hastane (1646–1825)

Kutsal İsa Hastanesine giriş

Kutsal İsa Hastanesi, 1681 yılında emekli Hür adamların, dullarının veya evlenmemiş oğullarının veya kızlarının barınması için kamu aboneliği ile inşa edildi.[8][12][13] Hastane yerel halk tarafından genel olarak "Freeman Hastanesi" ve "Kasaba Hastanesi" olarak biliniyordu, ancak 26 Mart 1684'te bina, kutsal İsa Hastanesi'nin efendisi, kardeşleri ve kız kardeşlerinin adıyla birleştirildi.[8] Belediye Başkanı, belediye meclisi üyesi ve Newcastle Ortak Konseyi ziyaretçi olarak atandı ve hastanenin kurallarını belirlemekle görevlendirildi.[14] Kısa bir süre sonra kurucular Kapanış'ta 700 sterline bir rıhtım ve bahçe ve 1610 sterlin karşılığında Durham Eyaleti, Durham'da bir mülk satın aldı ve Whittle, Northumberland'de 1300 sterline başka bir mülk aldı ve hastanenin efendisi ve kardeşleri buralara yerleştirildi özellikleri.[8] Binanın kendisi, o zamanlar nispeten yeni bir yöntem olan tuğla yapı kullanılarak inşa edildi (tuğla genellikle ahşap çerçeveli binalar için bir dolgu olarak kullanıldı).[15] Nitekim, yapı, Newcastle upon Tyne'deki 17. yüzyıldan kalma iki tuğla binadan biridir, diğeri ise Pilgrim Caddesi'ndeki Alderman Fenwick'in Evi'ne yakındır.[13] Bir oda tahsis edilebilmesi için komitenin kriterlerini karşılaması gerekiyordu[16] ve bir kez kabul edildiğinde, efendinin kurallarına uymak zorundaydı. Spital Towers'ta yeni hastanenin inşa edildiği 1937 yılına kadar kullanımda kaldı. Saat 21: 00'de odalarına kilitlenmeleri ve sabah 6'da kapılarının kilidinin açılmasını içeren "mahkumlar" katı kurallar içeriyordu. Çocuklara izin verilmedi ve mahkumlara her hafta kiliseye gitmeleri ve kutsal. Her yıl sakinlere ücretsiz bir takım elbise, bir ölçek kömür ve hayır kurumu izin verirse bir miktar cep harçlığı (Sadaka ).

Evin ilk ustası, ticaretle tüccar olan Thomas Lewen adında bir adamdı.[8] Ustanın mührünün üzerine haç kazınmıştı ve üzerinde "Sigillum Hospitalis Sancti Jesu, Novo Castro'da" yazıyordu.[8] Hastanedeki mahkumlar için orijinal ödenek 'üç ayda bir' 20 şilindi, usta ise 30 şilin alacaktı. 2 Ocak 1752'de konsey, hastaneye her yıl kırk 'fothers' kömür verilmesine ve 18 Aralık 1769'da kaptana 8 sterlin ve her mahkum kız kardeşine yılda 6 sterlin ödenmesi gerektiğine karar verdi.[8] 19. yüzyılın başlarında, bu ödenek her mahkum için yılda 13 sterline yükseldi. Fothers 'en iyi Benwell' kömürlerinin yanı sıra kıyafet temin ediyor. Buna ek olarak, mahkumların şikayetlerin duyulduğu her çeyrekte Guildhall'da Belediye Başkanı'nı görmeleri gerekiyordu.[8] Mahkumlar hayır kurumlarından da para alabiliyordu ve buna genellikle arma parası deniyordu.[8]

1705'te Newcastle Cezaevi mahkumları, Kutsal İsa Hastanesinin dul kadınlarının üniformaları için 'mor ve gri kumaş' üretmeleri için görevlendirildi.[17]

Binanın ön yüzünde Latince bir kitabe var. Kabaca tercüme edildiğinde okur;

Hastanenin kuruluşunu kutlayan plaket


"1683 kurtuluş yılında Newcastle upon Tyne vatandaşları ve liderleri pahasına fakir insanlar için hastane. Belediye Başkanı, John Squire Şerifi Timothy Robson tarafından inşa edildi, ancak şimdi sadece Faith Hope ve Charity'nin üçü ve en büyüğü olarak kaldı. Bunlardan Charity. " [15]

1646'da konsey, Berber Cerrahlarının salonlarını sitenin hemen doğusunda inşa etmelerine izin verdi: bu anlaşma 15 Mart 1647'de verildi. 1648'de arsa, salonlarını ikiye bölmeleri şartıyla berber cerrahlarına kiralandı. yıllardır ve sitenin o kısmı bir bahçe olarak düzenlenecekti. şifalı otlar. 1730'da inşa edilen ikinci bir salon, 1840'larda demiryolu viyadüğünün altında kayboldu. Hastanedeki yerleştirmeler için en yaşlı davacılar tercih edildi ve 22 Mart 1779'da, Newcastle Belediye Başkanı ve belediye meclisi, birkaç adayın, kasaba katibinin ofisinde dosyalanmak üzere kendi yaşlarını kanıtlamak için sertifika vermesini emretti.[14]

On dokuzuncu yüzyıl

Bugün site modern yapılarla çevrilidir

Modern site, özellikle Swan House döner kavşağı olmak üzere, modern yapılarla yoğun bir şekilde çevriliyken,[15] Mackenzie, 1827'de çok daha açık bir alanı tasvir ediyor:

Bu hastane, Manor Chare'den basamaklarla çıkılan küçük bir tepede güzel bir konuma sahiptir. Güneye bakar ve iyi bir tuğla yapıdır, üç kat yüksekliğindedir. Alt kat, 91 fit uzunluğunda ve çok hoş bir yürüyüş sağlayan meydanlarla bezenmiştir, önünde küçük bir tarla, caddeden alçak bir taş duvar ve hafif bir demir palya ile ayrılmıştır. Meydanın ortasında, her biri binanın tüm uzunluğu boyunca uzanan bir ışık galerisine sahip olan ikinci ve üçüncü katların girişi var. Merdivenlerin dibinde bir fakir kutusu ve bir hayır kurumu figürü; girişin karşısında ise hastanenin kullanımı için süslü bir çeşme. Bu bina, her biri 13 fit'e 12 fitlik 42 oda; ve her odanın arka bahçesinde küçük bir kömür evi var. Artık hepsi eskisinden daha rahat hale getirildi; ve bazı yargıçlar, eskiden olduğu gibi ara sıra hastaneyi ziyaret etmektedir.[8]

1880 yılında, batı yakasındaki hastaneye bitişik olan karakolun yerine, 1891 yılına kadar 'hak eden yoksullara' çorba dağıtılan ve kamu aboneliği ile bir aşevi inşa edildi.[18] Çorba bedava değildi: yarım pens'e mal oluyordu. Bağış yapanların, rasyon için uygun olduğuna inandıkları kişilere verebilecekleri bir dizi bileti vardı. Viktorya döneminde hak eden yoksullar, kış aylarında çalışamayanlardı. Haksız olarak sınıflandırılanlar, yoksulluğunun tembellikten kaynaklandığı kabul edilenler ve alkolizm.[19]Yakın tarihli bir makale, mutfağın sağladığı çorbanın oldukça besleyici olduğunu öne sürdü.[18]Mutfak, hava elverişli olduğu sürece haftanın yedi günü Aralık'tan Mart'a kadar açıktı. Yerel gazetelere ilanlar verildi. Günlük Chronicle ve Journal ve Courant mutfak için bağış istemek. Bağışlar, mutfak personeline ödeme yapmak ve çorba için erzak satın almak için kullanıldı. Katkıda bulunanların isimleri de bu gazetelerde yer aldı ve yıllık makbuz ve harcamalar da basında yayınlandı.[18] Mutfak, Thomas Pumphrey, Henry E Armstrong dahil olmak üzere önde gelen kasabalılardan oluşan bir komite tarafından işletiliyordu. James Joicey ve bankacı Thomas Hodgkin.

Holy Jesus Hastanesi müşteri hizmetleri yöneticisi Lynn Redhead, mutfağın neye benzeyeceğini şu şekilde açıkladı:

"Çorba isteyenler, teker teker oluklardan servis edilmek üzere 18 inç genişliğindeki tuğla kaplı bir koridordan içeri girdiler. Binanın birinci katında dokuz bakır kazan ve aşağıda hammaddelerin kaldırılmak üzere tartıldığı depo vardı. Bir seferde 100 galon çorba yapıyorlardı, bu 800 kişi binanın arkasında kuyrukta bekliyor. "[18]

1881'de Tahliye Edilen Mahpuslara Yardım Derneği komitesi, Carliol Meydanı'ndaki (1828–1925) hapishaneden tahliye edilen kadın hükümlülerin çamaşırhane işi için kullanılmadığı zamanlarda binayı kullanmak istedi ve Cemiyet bunun için kullanmaya devam etti. yüzyılın başlarına kadar amaç. 1882 ile 1883 yılları arasında Şehir Yolu, Hastanenin ön çimenliği üzerine inşa edildi.[20]

Aşevi 1891'de kapandı. Bina, muhtemelen işini çamaşırhaneden ve eski mahkumlardan ayırmak için binada değişiklikler yapan domuz kasabı F.G Thompson'a kiralandı. Urwins Kimya Fabrikası, 1913'ten itibaren sahada faaliyet göstererek endüstriyel ve evsel kimyasallar ve eczacılık ürünlerinin yanı sıra 1961'e kadar ilk yardım kutularını doldurdu.[21] Stepney bankasına taşındığında Ouseburn. 1937'de,[20] Konsey, imarethane etrafındaki alan çok sağlıksız olduğu için hastanenin artık insanlara uygun olmadığına karar verdi.[15] Bu nedenle, Spital Tongues'de yeni bir hastane inşa edildi. Binanın orijinal demirbaşlarından bazıları şu anda yeni siteye taşınmıştır.[15]

Halkların Mutfağı

19. yüzyıl aşevi, Newcastle'ın evsizlerine yardım etmeye adanmış bir 20. yüzyıl hayır kurumu olan 'Halkın Mutfağı'na ilham verdi.[18] Halkın Mutfağı, Newcastle'da kimliği belirsiz bir adamı ölü bulduktan sonra evsizlere yardım etmek için taşınan 76 yaşındaki Alison Kay tarafından kuruldu. Önce dört evsiz erkeğin katıldığı bir "dostluk pikniği" düzenledi ve kendi mutfağında hazırladığı çay ve sandviç şişeleri dağıttı. Ardından, polis ve sosyal hizmetlerle iletişim kurduktan sonra Halkın Mutfağı'nı açtı.[22] Blenheim Caddesi'ndeki geçici binaları işgal ettikten sonra, halk hastanesi merkezini 1997'de Bath Lane, Newcastle'a taşıdı ve evsizlere kıyafet ve ekipman dağıtıyor.[22]

İlk müze (1950-1993)

1960'ların sonunda Müze Kurulu, Newcastle'da daha fazla müze olmasını istiyordu ve Holy Jesus Hastanesi'nin kullanılabileceğini düşünüyordu. Binanın onlarca yıldır boş durması, binanın durumunun büyük ölçüde kötüye gittiği anlamına geliyordu.[4] Restorasyon 67.000 sterline mal oldu, para John George Joicey vasiyetinden geldi ve yeni bir çatıya ihtiyaç vardı. Restorasyon sırasında en üst kattaki kapı çerçeveleri, kapılar ve duvarlar gibi binanın orijinal dokusunun bir kısmı kaybolmuştur. 1971'de John George Joicey Müzesi açıldı.[23] Bu süre zarfında çorba mutfakları Kutsal İsa Hastanesine katıldı. Birinci kat odaları, Roma döneminden günümüze Newcastle tarihini öğretmek için kullanılmıştır. Stuart'ın erken dönemlerinden Viktorya döneminin sonlarına kadar yaşam tarzlarını gösteren dönem odaları vardı. Koleksiyonun çoğu, bir Gateshead iş adamı ve madencilik şirketi James Joicey & Co. ltd'nin sahibi olan ve müzeye adını veren John George Joicey tarafından bağışlandı. Joicey aynı zamanda önemli bir bağışçıydı. Laing Sanat Galerisi. Hastanenin kulesinde Alnwick Cephaneliği ve Shotley Köprüsü Kılıç yapımcıları birinci ve ikinci katlarda sergilenir. Shotley Bridge Kılıç yapımcıları, Solingen, 1690'da Shotley Köprüsü, Durham'a yerleşen Almanya.[24] Aşevi, esas olarak çocukların Viktorya dönemi çocukları gibi giyindiği ve öğretildiği bir Viktorya dönemi okul odası olarak kullanılıyordu. Ayrıca 1771 Tyne Selini ve 1854 Büyük Yangını gösteren görsel-işitsel sunumlar da vardı. Müzenin bir kısmı Northumberland Hussars ve Kralın Kraliyet Süvarilerinin 15. ve 19. Alayları.[25] Müzenin konumu, şehrin alt geçitleri ve yol sistemi ile birleştiğinde müzeye erişimi zorlaştırdı ve çok az ziyaret edildi.[26] 1993 yılında müze kapandı ve tüm eserler Keşif Müzesi Blandford Caddesi'nde. Bunlar, kulenin dışındaki kutsal duvarın yanında bulunan 15. yüzyıldan kalma bir şövalyenin büstünü içeriyordu.

İç Şehir Projesi (2000)

Holy Jesus Hastanesi, National Trust'ın Şehir İçi Projesinin merkezi olmuştur. Ağustos 2004 itibariyle, binanın yenilenmesi için 800.000 £ harcandı.[26] Sitenin restorasyonu için fonlar, Miras Piyango Fonu ve Tyne ve Wear Ortaklığı.[27] Proje 1987'den beri Newcastle'ın doğu ucunda 12-25 yaş arası gençlerle ve 50'li yaşların üzerinde gençlerle birlikte çalışarak onları kırsala götürüyordu.[26][28] National Trust, çalışmalarını diğer şehir içi alanlara genişletmek için bir merkez ofise ihtiyaç duydu, bu nedenle konseyle 25 yıllık bir kira müzakeresi yapıldı. Sitedeki Sergi Odası, insanlara sitenin kasaba halkına yardım etme tarihini öğretmeye yardımcı olmak için dokunmatik ekranlara ve 3B modellere sahiptir.[26][27] Kitapta Uzak Zamanlardan Kalıntılar: Arkeoloji ve Ulusal Güven, Priscilla Boniface, National Trust'ın kentsel ortamlarda faaliyet gösterme konusundaki ilgisizliği olduğuna inandığı şeyi eleştiriyor ancak bunu düzeltmeye yönelik bir adım olarak İç Şehir Projesi'ni övüyor. "Arada sırada ortaya çıkan girişimleri - örneğin Newcastle Şehir İçi Projesi ... National Trust iletişimlerinde sık sık dile getirilmesiyle, sadece Trust'ın rapor için ne kadar az türünden çağrı yapması gerektiğinin altını çizmeye hizmet ediyor." Kasaba sakinlerini kırsal kesime tanıtma amacının "övgüye değer" olmasına rağmen, "saygılı ve ciddi bir öneride bulunulabileceğini, ancak bir kişinin veya kişinin aynı zamanda National Trust insanlarının anlayışını artırmak amacıyla yararlı bir şekilde istihdam edilebileceğini savunuyor. ve şehri ziyaret etme ve tadını çıkarma ya da en azından karşılaşma yeteneklerine olan güven. "[29] Ancak Collins ve Kay, planın teşvik etmede etkili olduğunu öne süren araştırmadan alıntı yapıyorlar "sosyal içerme ".[30] Ancak, projenin kendisine ayrılan fonlarla sınırlı olduğunu belirtiyorlar.[30]

Siteye önemli ziyaretçiler

Kraliçe Margaret tarafından Daniel Mytens
  • Prenses Margaret Tudor - VII.Henry'nin kızı 1503'te evlenmek için kuzeye seyahatinde dört gün geçirdi İskoçya Kralı IV. James [31]
  • Thomas Howard, 4 Norfolk Dükü, 1560 yılında orada kaldı. Sonuç olarak, malzeme ve onarımlar için 67 sterlin harcandı: duvarlar yeniden sivriltildi, çatı kurşunları yeniden döşendi, oluklar ve kırık pencereler onarıldı, bir baca yeniden inşa edildi, Büyük Salon'daki yemek odası genişletildi. bir duvarı kesen iki kapı ve yeni bir taş pencere inşası. Satın alınan malzemeler arasında 4000 tuğla ve önemli miktarda cam yer almaktadır. Hartlepool. Norfolk, dokuz yıl sonra Elizabeth I tarafından evlenme planı yaptığı için hapse atıldı. Mary, İskoç Kraliçesi.[32]
  • İsveç Eric XIV 1561'de Büyük Salon'un badanalandığı ve ziyareti için ödünç halılarla asıldığı ziyaret.

Ayrıca bakınız

Referanslar

Notlar

  1. ^ Tarihi İngiltere. "John George Joicey Müzesi (1116207)". İngiltere Ulusal Miras Listesi. Alındı 14 Temmuz 2017.
  2. ^ "Ulusal Güven | Kutsal İsa Hastanesi". Nationaltrust.org.uk. Arşivlenen orijinal 23 Nisan 2006'da. Alındı 4 Ekim 2008.
  3. ^ "Ulusal Güven | Kutsal İsa Hastanesi | Görülecek ve yapılacaklar". Nationaltrust.org.uk. Arşivlenen orijinal 21 Ekim 2007. Alındı 4 Ekim 2008.
  4. ^ a b c Newman Steve (2005). Newcastle Upon Tyne
  5. ^ "Newcastle Upon Tyne'ın Kısa Tarihi". Alındı 9 Mart 2018.
  6. ^ Baglee Christopher (1971). Kutsal İsa Hastanesi. Kısa Bir Tarih. Kuzey Tarihi Kitapçığı No 14. ISBN  0-902833-06-5, Sayfa 5.
  7. ^ a b "Augustinian Tarikatı Tarihi". Davidsemporium.co.uk. Arşivlenen orijinal 11 Mayıs 2008. Alındı 4 Ekim 2008.
  8. ^ a b c d e f g h ben j k l m n Ö p q Mackenzie, (1827), s. 132-134.
  9. ^ a b c Bourne (1736).
  10. ^ Reid, Rachel R. [1921] (1975). Kuzeydeki Kral Konseyi. ISBN  0-7158-1126-6.
  11. ^ Newcastle Upon Tyne'ın Tarihi: Veya, O Kasabanın Eski ve Mevcut Durumu, Henry Bourne. J. White. 1736. s.137. kutsal İsa hastanesi newcastle.
  12. ^ "Kutsal İsa Hastanesi-Ulusal Güven". Newcastle.gov.uk. Alındı 4 Ekim 2008.
  13. ^ a b "Tarihi Bina Yenileme". Kendallcross.co.uk. Arşivlenen orijinal 30 Mayıs 2008. Alındı 4 Ekim 2008.
  14. ^ a b Mackenzie (1827), s. 529.
  15. ^ a b c d e Kutsal İsa Timmonet Giriş
  16. ^ https://www.newcastlegateshead.com/things-to-do/holy-jesus-hospital-p519441
  17. ^ Morgan ve Rushton (1998), s. 184.
  18. ^ a b c d e Alastair Gilmour (15 Şubat 2008). "127 yıllık bir çorba tarifi bugün nasıl duruyor?". Dergi. Journallive.co.uk. Alındı 4 Ekim 2008.[ölü bağlantı ]
  19. ^ Kimberly J. Mclarin (17 Eylül 1995). "MİLLET; Yoksullar İçin, Kimin Neyi Hak Ettiğini Tanımlayan". New York Times. Alındı 4 Ekim 2008.
  20. ^ a b Kutsal İsa Hastanesi Arşivlendi 13 Haziran 2011 Wayback Makinesi SINE girişi
  21. ^ "Kutsal İsa Hastanesi". Alındı 9 Mart 2018.
  22. ^ a b "Halkın Mutfağı". Arşivlenen orijinal 1 Aralık 2008'de. Alındı 9 Mart 2018.
  23. ^ https://www.newcastlegateshead.com/things-to-do/holy-jesus-hospital-p519441
  24. ^ "Kutsal İsa Hastanesi". Geçmişin anahtarları. Arşivlenen orijinal 20 Eylül 2005. Alındı 17 Ekim 2008.
  25. ^ Kemp (1992), s. 342.
  26. ^ a b c d "Haberler ve Olaylar". Northumbrian Derneği. 5 Ağustos 2004. Arşivlenen orijinal 23 Temmuz 2008'de. Alındı 17 Ağustos 2008.
  27. ^ a b "Yenileme, binanın 700 yılına işaret ediyor". BBC. Alındı 9 Mart 2018.
  28. ^ "Ulusal Güven Şehir İçi Projesi". Newcastle.gov.uk. Arşivlenen orijinal 22 Mayıs 2011 tarihinde. Alındı 4 Ekim 2008.
  29. ^ Evans, vd. (1996), s. 111
  30. ^ a b Collins ve Kay (2003), s. 200
  31. ^ Terry (2007), s. 101.
  32. ^ "İskoç Kraliçesi Mary". Katolik Ansiklopedisi. Alındı 9 Mart 2018.

Kaynakça

Dış bağlantılar

Koordinatlar: 54 ° 58′17 ″ K 1 ° 36′28″ B / 54.9715 ° K 1.6078 ° B / 54.9715; -1.6078