Sör Edmund Monson, 1. Baronet - Sir Edmund Monson, 1st Baronet

Sör Edmund Monson'un Portresi, 1. Baronet, Eugene Picou (1831-1914)

Sör Edmund John Monson, 1. Baronet, GCB, GCMG, GCVO, PC (6 Ekim 1834-28 Ekim 1909), bazı kaynaklarda şu şekilde yazılmıştır: Edward Monson, birkaç ülkeye bakan veya büyükelçi olan İngiliz bir diplomattı.

Arka plan ve eğitim

The Hon. Edmund John Monson doğdu Seal, Kent üçüncü oğlu William Monson, 6 Baron Monson ve Eliza Larken Monson. O eğitildi Eton koleji ve daha sonra Balliol Koleji, Oxford, 1855'te mezun oldu ve Fellow olarak seçildi All Souls Koleji, Oxford 1858'de.

Diplomatik kariyer

Monson, 1856'da İngiliz diplomatik hizmetine girdi ve ücretsiz olarak ilan edildi. ataşe içindeki elçiliğe Paris, nerede Lord Cowley büyükelçi, onu "sahip olduğu en iyi ve en zeki ataşelerden biri" olarak nitelendirdi. Bu ona özel sekreter olarak atanmasını sağladı. Lord Lyons yeni atanan Birleşik Devletler'deki İngiliz Büyükelçisi 1858'in sonlarında. Monson diplomatik hizmette Lord Lyons tarafından eğitildi.[1] ve bir üyesiydi Tory -İngiliz diplomasisinin sempatik 'Lyons Okulu'.[2] Monson daha sonra Hannover[3] ve sonra Brüksel Üçüncü Sekreter olarak seçildi, ancak 1865'te Parlamento için aday olmak üzere diplomatik hizmetten ayrıldı ve seçilemedi. Parlemento üyesi için Reigate.

Monson atanarak 1869'da diplomatik hizmete döndü Konsolos içinde Azorlar 1869'da[4] Başkonsolos Budapeşte 1871'de[5] ve İkinci Sekreter Viyana; ve diğer görevlere, özel bir elçi olarak dahil Dalmaçya ve Karadağ 1876-77'de.

1879'da Uruguay'da ikamet eden bakan ve başkonsolos,[6] 1884'e kadar burada görev yaptı. 1881'de, orada bulunduğu sırada, önceki bir başkonsolosun kızı olan Eleanor Catherine Mary Munro ile evlendi. 1884'te bakan oldu Arjantin ve Paraguay,[7] ancak bir yıl içinde elçi olarak Avrupa'ya döndü Danimarka (1884–88)[8] ve sonra Yunanistan (1888–92).[9]

Monson'un Atina'ya taşınmasından kısa bir süre sonra, Amerika Birleşik Devletleri ve Danimarka hükümetleri ondan, Butterfield İddiaları Venezuela'ya savaş malzemesi taşıdığı düşünülen Carlos Butterfield & Co.'ya ait iki geminin 1854 ve 1855'ten beri St Thomas, sonra bir Danimarka kolonisi. İki hükümet, "buradaki tarafların her biri, İngiliz Majestelerinin Olağanüstü Temsilcisi ve Atina'daki tam yetkili Bakan Sir Edmund Monson'un öğrenme becerisine ve tarafsızlığına tamamen güvenirken" anlaşmazlığı onun bağlayıcılığına sunmak konusunda anlaştılar. Tahkim.[10] Monson, Amerika Birleşik Devletleri aleyhine karar verdi, ancak "bu [ABD] hükümeti, Sir Edmund'un kararından o kadar memnundu ki, kendisine gümüş tabak servisini sunmak için Danimarka'ya katıldı".[11]

Monson, 1892 Şubat'ında Belçika'ya bakan olarak atandı.[12] ama Atina'dan ayrılmadan önce, siyasi bir kriz patlak verdi. Kral George I anayasal yetkisini başbakanı görevden almak için kullandı, Theodoros Deligiannis Deligiannis'in iktidarı kaybettiği bir seçimle sonuçlandı. Kere Atina muhabiri, "Brüksel'e atanmış olmasına rağmen Sir Edmund Monson'un burada bir süre daha kalmasına izin verilebileceği umulmaktadır. Bu kadar iyi bilen bir İngiliz diplomatik temsilcisinin her taraftan pişmanlık duyduğu ifade edilmektedir. Tüm tarafların sempati ve güvenini kazanan Yunan meseleleri, bu kritik zamanda ülkeyi terk etmelidir. "[13] Ancak Monson, 25 Haziran'da Brüksel'e geldi.[14]

1893'te Monson, önce büyükelçiliğe terfi etti. Avusturya[15] ve sonra 1896'da Fransa.[16]

Monson devraldı Paris İngiliz-Fransız ilişkilerinde çok zor bir dönemde büyükelçilik. Fransa'nın sömürgeci genişlemesi, onu dünyanın çeşitli yerlerinde Britanya ile çatışmaya sürüklemişti ve iki ülke arasındaki rekabet, Mısır sorunu yüzünden sinirlenmişti, çünkü hiçbir Fransız hükümeti, Britanya'nın Nil'i terk etmeyeceği gerçeğiyle uzlaşamadı. Fransızlar, Mısır'daki Fransız çıkarlarının haksız muamele gördüğünden şikayet ederek, burada İngiliz işgalinin sona ermesini talep etti. Asya'da (Siam üzerinde) ve Afrika'da (yukarı Nil ve orta Nijer'de) de çatışma çıktı.
— Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü

Temmuz 1898'de bir Fransız keşif kuvvetleri geldi Fashoda, Güney Sudan'ın Beyaz Nil eyaletinde. İki ay sonra güçlü bir İngiliz kuvveti onlarla yüzleşmek için geldi. Her iki taraf da kibardı ancak Fashoda hakları konusunda ısrar etti. Kriz İngiltere ile Fransa arasında savaşa yol açmış olabilir, ancak diplomasi ile çözüldü ve Fransız hükümeti, 3 Kasım'da birliklerine geri çekilme emri verdi. 6 Aralık'ta Sir Edmund Monson, Paris'teki İngiliz Ticaret Odası'nda şu pasajı içeren bir konuşma yaptı:

Doğrudan veya dolaylı olarak, iktidardaki memurlar veya kamuoyunun resmi olmayan temsilcileri olarak, ulusal politikanın yönünden sorumlu olanlardan, indirim yapmalarını ve bu batırma politikasının sürdürülmesinden kaçınmalarını ciddiyetle rica ediyorum. , kısa ömürlü bir hizmete yalnızca geçici bir tatmin sağlayabilse de, yüksek ruhlu bir ulusun sonunda dayanılmaz olarak hissetmesi gereken bir tahrişi kaçınılmaz olarak Kanal boyunca sürdürmelidir. Onlara, İngiliz girişimini küçük manevralarla engellemeye çalışmanın cazibesine direnmeleri için yalvarırım ... Hiçbir resmi itirazda bulunulmayacağına inandığım bu tür kötü düşünülmüş provokasyon, bu hoşgörü politikasını pekala Yakın zamandaki zaferlerimizden ve en yüksek otoritemiz tarafından dile getirilen mevcut konumumuzdan tam olarak yararlanarak, İngiltere'de kayda değer bir parti olmadığı açıkça görülse de, sanırım, hedef olmayan önlemlerin benimsenmesi. Fransız duygularının hedeflediği. "[17]

Ticaret Odası başkan yardımcısı, "Bu pasaj açıkça Londra'dan gelen talimatlara eklenmişti. Konuşmanın uyumunda uyumsuz bir nottu ve Fransız tercümesinde bir iltifatla tonlandı. M. Delcassé Büyükelçinin uzlaşmacı tavrını minnetle övdüğü [dışişleri bakanı]. Denebilecek tek geçit buydu intempestif, Fransa'da buna uygulanan terim. "[18] Bununla birlikte, Monson'un sözleri Fransız basınında bir fırtınaya neden olmasına rağmen, patlak verdi ve "Paris Büyükelçiliğinden emekli olmadan önce olağanüstü bir samimiyet ve güven karakteri üstlenmeye mahkum olan ilişkileri bozan son olaydı. ... Sir Edmund Monson, kayda değer olmayan kendi payına katkıda bulundu. yakınlaşma Nihayet 4 Nisan 1904 tarihli anlaşmalarla şekillenen ve ertesi yılın başında istifa ettiği İngiltere ile Fransa arasında entente cordiale ... zaten sağlam bir şekilde kurulmuştu. "[19]

Başarılar

Edmund Monson 1878'de CB olarak atandı,[20] 1886'da KCMG şövalyesi[21] 1892'de GCMG'ye terfi etti.[22] GCB'nin ek onurlarını Kraliçenin Doğum Günü Onurları 1896[23] ve GCVO 1903'te Kral Edward VII Paris'i ziyaret etti.[24] 1893'te Privy Council'e yemin etti.[25] ve bir baronet 1905'te.[26] Fransız hükümeti ona Büyük Haç ödülünü verdi. Legion of Honor.

Aile

Monroe'nun üç oğlu sırayla baronluğu başardı. Hiçbirinin çocuğu yoktu ve üçüncü kişinin ölümü üzerine unvanın soyu tükendi. İkinci oğlu, Sör Edmund Monson, 3. Baronet aynı zamanda bir diplomattı.

Düzenlenen ofisler

Diplomatik gönderiler
Öncesinde
Clare Ford		 Uruguay Doğu Cumhuriyeti Mukim Bakanı ve Başkonsolosu
1879–1884		tarafından başarıldı
William Gifford Palgrave
Öncesinde
George Glynn Petre		 Arjantin Cumhuriyeti Olağanüstü Temsilcisi ve Tam Yetkili Bakan ve Paraguay Cumhuriyeti Tam Yetkili Bakanı
1884		tarafından başarıldı
Henry de Norville
Öncesinde
Tatlım. Hussey Vivian		 Danimarka Kralı Olağanüstü Temsilcisi ve Bakan Tam Yetkili
1884–1888		tarafından başarıldı
Hugh MacDonell
Öncesinde
Sör Horace Rumbold		 Olağanüstü Elçi ve Helenler Kralı Tam Yetkili Bakan
1888–1892		tarafından başarıldı
Edwin Henry Egerton
Öncesinde
Hussey Vivian, 3. Baron Vivian		 Belçikalılar Kralı Majesteleri'nin Olağanüstü Elçisi ve Tam Yetkili Bakan
1892–1893		tarafından başarıldı
Sör Francis Plunkett
Öncesinde
Efendim Augustus Paget		 Olağanüstü ve Tam Yetkili Majestelerine Büyükelçi Avusturya İmparatoru, Macaristan Kralı
1893–1896 		tarafından başarıldı
Sör Horace Rumbold
Öncesinde
Dufferin ve Ava Markisi		 Fransa Cumhuriyeti Olağanüstü ve Tam Yetkili Büyükelçisi
1896–1905		tarafından başarıldı
Sör Francis Bertie
Birleşik Krallık Baroneti
Öncesinde
yeni yaratım		 Baronet
House Lodge, Surrey için
1905–1909		tarafından başarıldı
Sir Maxwell Monson, 2. Baronet

Referanslar

  1. ^ Otte, T. G. (2011). The Foreign Office Mind: The Making of British Foreign Policy: 1865 - 1914. s. 138–139.
  2. ^ Otte, T. G. (2011). The Foreign Office Mind: The Making of British Foreign Policy: 1865 - 1914. s. 155–156.
  3. ^ "No. 22777". The London Gazette. 6 Ekim 1863. s. 4791.
  4. ^ "No. 7960". The Edinburgh Gazette. 4 Haziran 1869. s. 647.
  5. ^ "No. 23816". The London Gazette. 9 Ocak 1872. s. 75.
  6. ^ "No. 24739". The London Gazette. 1 Temmuz 1879. s. 4207.
  7. ^ "No. 25312". The London Gazette. 25 Ocak 1884. s. 378.
  8. ^ "No. 25430". The London Gazette. 6 Ocak 1885. s. 70.
  9. ^ "No. 25785". The London Gazette. 10 Şubat 1888. s. 893.
  10. ^ Amerika Birleşik Devletleri Antlaşmaları ve Diğer Uluslararası Anlaşmalar 1776–1949, sayfa 28 (Google Kitapları)
  11. ^ Sir E. Monson Ölü, New York Daily Tribune, 30 Ekim 1909, sayfa 7 (Kongre Kütüphanesi)
    Alıntı yapılan pasajda "Sir Edward", ölüm ilanında başka bir yerde doğru bir şekilde çağrıldığı için "Sir Edmund" olarak düzeltilmiştir.
  12. ^ "No. 26258". The London Gazette. 16 Şubat 1892. s. 846.
  13. ^ Yunanistan'daki Siyasi Kriz, KereLondra, 28 Mart 1892, sayfa 4
  14. ^ Mahkeme Genelgesi, KereLondra, 27 Haziran 1892, sayfa 11
  15. ^ Mahkeme Genelgesi, KereLondra, 23 Haziran 1893, sayfa 10
  16. ^ "No. 26786". The London Gazette. 16 Ekim 1896. s. 5677.
  17. ^ İngiliz-Fransız İlişkileri Üzerine Sir E. Monson, KereLondra, 7 Aralık 1898, sayfa 5
  18. ^ Thomas Barclay, Otuz yıl, İngiliz-Fransız anıları (1876-1906), Houghton Mifflin, New York, 1914, sayfa 157
  19. ^ Ölüm ilanı - Sör Edmund Monson, KereLondra, 30 Ekim 1909, sayfa 13
  20. ^ "No. 24538". The London Gazette. 4 Ocak 1878. s. 51.
  21. ^ "No. 25592". The London Gazette. 29 Mayıs 1886. s. 2635.
  22. ^ "No. 26314". The London Gazette. 5 Ağustos 1892. s. 4425.
  23. ^ "No. 26743". The London Gazette. 26 Mayıs 1896. s. 3123.
  24. ^ "No. 27560". The London Gazette. 2 Haziran 1903. s. 3526.
  25. ^ "No. 26425". The London Gazette. 21 Temmuz 1893. s. 4126.
  26. ^ "No. 11690". The Edinburgh Gazette. 17 Ocak 1905. s. 62.