Beyaz Tanrıça - The White Goddess

Yunan deniz tanrıçası için bkz. Leucothea. Film için bkz. Ormanın Ramarı.

Beyaz Tanrıça
Beyaz tanrıça. JPG
İlk ABD baskısı
YazarRobert Graves
ÜlkeBirleşik Krallık
Dilingilizce
TürMitoloji, Şiir
YayımcıFaber ve Faber (İngiltere)
Yaratıcı Çağ Basın (BİZE)
Yayın tarihi
1948

Beyaz Tanrıça: Şiirsel Efsanenin Tarihsel Grameri yazar ve şair tarafından şiirsel mit yapmanın doğası üzerine kitap uzunluğunda bir denemedir. Robert Graves. İlk olarak 1948'de yayınlanan kitap, Galler dergi, düzeltilmiş, gözden geçirilmiş ve büyütülmüş baskıları 1948, 1952 ve 1961'de çıktı. Beyaz Tanrıça çalışmasına bir yaklaşımı temsil eder mitoloji kesinlikle yaratıcı ve kendine özgü bir bakış açısıyla. Graves bir Avrupalı'nın varlığını öneriyor Tanrı "Beyaz Doğum, Aşk ve Ölüm Tanrıçası" Ana Tanrıça aşamalarından esinlenilmiş ve temsil edilmiştir. ay, çeşitli Avrupalı ​​ve çeşitli tanrıçaların yüzlerinin arkasında yatan pagan mitolojiler.[1]

Graves, "gerçek" veya "saf" şiirin, önerdiği Beyaz Tanrıça ve oğlunun eski kült-ritüeliyle ayrılmaz bir şekilde bağlantılı olduğunu savunuyor.

Kitabın temalarının çoğu, 1949 romanında Büyük Tanrıça dininin egemen olduğu gelecekteki bir toplumu tasvir ederek kurgusal bir biçimde de incelenmiştir. Yeni Girit'te Yedi Gün.

Tarih

Graves kitabı ilk olarak Çalılıktaki Roebuck Ocak 1944'te üç haftalık bir dönemde, bitirdikten yalnızca bir ay sonra Altın Post. Daha sonra odaklanmak için kitabı bıraktı Kral İsa, İsa'nın yaşamı hakkında tarihi bir roman. Dönen Çalılıktaki Roebuck, yeniden adlandırdı Üç Katlı Muse, bitirmeden ve yeniden yazmadan önce Beyaz Tanrıça. Ocak 1946'da yayıncılara gönderdi ve Mayıs 1948'de Birleşik Krallık'ta ve Haziran 1948'de ABD'de yayınlandı. Beyaz Tanrıça: Şiirsel Efsanenin Tarihsel Grameri.[2]

Şiir ve efsane

Mezarlar tarif edildi Beyaz Tanrıça "şiir dilinin tarihsel grameri olarak efsane ". Kitap, şiir ve mitolojiden Galler ve İrlanda özellikle, Batı Avrupa'nın çoğu ve eski Orta Doğu. Gelen argümanlara güvenmek etimoloji ve adli tekniklerin orijinal mitlerin "ikonotropik" redaksiyon olarak adlandırdığı şeyi ortaya çıkarmak için kullanılması, Graves, tek bir tanrıçaya birçok isim altında tapınılmasını savunuyor, bu fikir "Anaerkil din " içinde feminist teoloji 1970'lerin.

Altın Dal (1922, ancak ilk baskısı 1890'da yayınlandı), Sir tarafından yapılan erken bir antropolojik çalışma James George Frazer, Graves'in argümanlarının çoğunun başlangıç ​​noktasıydı ve Graves, kitabının Frazer'ın yalnızca ima ettiği şeyi açıklığa kavuşturduğunu kısmen düşündü. Graves şunu yazdı:

Sör James Frazer, güzel odalarını orada tutmayı başardı. Trinity Koleji, Cambridge Ölümüne kadar, sanki yasak bir adanın kıyı şeridini, gerçekten var olduğuna dair bir beyanda bulunmaksızın, sanki yasak bir adanın kıyı şeridini çiziyormuş gibi, dikkatli ve metodik bir şekilde tehlikeli konusunun etrafında gezinerek. Söylediği-söylemediği şey buydu Hıristiyan efsanesi, dogma ve ritüel büyük bir ilkel gövdenin inceltilmesidir ve hatta barbar inançlar ve Hıristiyanlıktaki neredeyse tek orijinal unsurun İsa'nın kişiliği olduğu.

Graves Beyaz Tanrıça ile fırsatlar tanrıça ibadet prototip din olarak, onu büyük ölçüde edebi kanıtlardan, mit ve şiirde analiz ederek.

Graves, onun bir ortaçağ tarihçisi değil, bir şair olduğunu kabul etti ve bu nedenle çalışmalarını,

Akdeniz'de eskiden güncel olan şiirsel mitin dili ve Kuzey Avrupa Bazıları Eski Taş Devri'nden kalma Ay tanrıçası veya Muse onuruna yapılan popüler dini törenlere bağlı büyülü bir dildi ve bu gerçek şiirin dili olmaya devam ediyor ...

Graves, ikinci ve genişletilmiş baskıda, erkek egemen tek tanrılı tanrının Yahudilik ve onun halefleri, Beyaz Tanrıça'nın düşüşünün nedeni ve bu nedenle modern dünyanın acısının çoğunun kaynağıydı. Kadını sadece şairden daha yüksek bir kademe işgal eden Muse Kendisi olarak tanımlıyor. "Bu, bir kadının şiir yazmaktan kaçınması gerektiği anlamına gelmez; sadece fahri bir erkek olarak değil, kadın olarak yazması gerektiğini" ekliyor. Erkek egemen şiirsel gelenekleri yansıtan kadın yazılarının hayaletinden özellikle rahatsız görünüyor.[3]

Graves fikirlerinden bazılarını şiirsel ilhamdan ve bir "analeptik düşünce ", zihnini zamanda geriye atmak ve izlenimler almak için kullandığı bir terimdir.

Graves'in anlayışı için görsel ikonografi de önemliydi. Graves görüntüleri okumak için "ikonotropi" adını verdiği bir metodoloji yarattı. Bu metodolojiyi uygulamak için "konuşmayı orijinal imgelerine ve ritimlerine" indirgemek ve ardından bunları "eşzamanlı birkaç düşünce seviyesinde" birleştirmek gerekir. Bu yöntemi uygulayarak Graves, Paris'in Yargısı tekil bir Üçlü Tanrıça tasvir ettiği gibi[4] geleneksel yerine Hera, Athena ve Afrodit görüntünün gösterdiği anlatı.

Kelt Ağacı Takvimi

Graves ayrıca Ogham alfabedeki harflerin bazı kısımlarında kullanılan Galce İrlanda ve Britanya, eski bir dönemin anahtarını içeren bir takvim içeriyordu. ayin dahil insan kurban bir kutsal kral ve dahası, bu harflerin gizli satırları Antik Yunan altılık tanrıçayı tanımlayan.

Graves'in "Ağaç Takvimi" nin herhangi bir tarihsel Kelt takvimi.[5]Yorumları kitaba daha çok güveniyor Ogygia 17. yüzyıl ozan tarafından Roderick O'Flaherty.

Druantia

İçinde Beyaz TanrıçaGraves varsayımsal bir Galya ağaç tanrıçası Druantia, çağdaşlar arasında biraz popüler hale gelen Neopaganlar. Druantia, ebedi annenin bir arketipidir. yaprak dökmeyen dallar. Adının Kelt için kelime meşe ağaçlar, *drus veya *deru.[6] O "Kraliçesi" olarak bilinir Druidler ". Hem bitkiler hem de insanlar için cinsel aktivitelere ve tutkuya hükmeden bir bereket tanrıçasıdır. Ağaçların, bilginin ve yaratıcılığın korunmasını da yönetir.[7]

Eleştiri

Beyaz Tanrıça Graves'in, erkeğin aşık kadınlara boyun eğmesi fikrini "antropolojik bir ihtişam" olarak verdiği ve genel olarak tüm kadınları (ve özellikle Graves'in birkaç sevgilisini) üç yüzlü bir ay tanrıçası modeline mitolojileştirdiği şiirsel bir çalışma olarak görülmüştür.[8] Graves'in bir şair olarak değeri bir yana, bursundaki fakir gibi kusurlar filoloji yetersiz metin kullanımı ve modası geçmiş arkeoloji eleştirildi.[9][10] Bazı bilim adamları, özellikle arkeologlar, tarihçiler ve folklorcular çalışmayı reddetti[11] - hangi T. S. Eliot "Muazzam, canavarca, aptalca, tarif edilemez bir kitap" olarak adlandırılan[12] - ve Graves, çalışmalarının birçok Kelt bilim adamı tarafından "yüksek sesle görmezden gelinmesinden" hayal kırıklığına uğradı.[13]

Ancak, Beyaz Tanrıça pek çok akademik olmayan okuyucu tarafından tarih olarak kabul edildi. Göre Ronald Hutton, kitap "eski Keltler hakkında önemli bir kafa karışıklığı kaynağı olmaya devam ediyor ve Kelt paganizminin akademik olmayan birçok görüşünü etkiliyor".[14] Hilda Ellis Davidson Graves'i "erken Kelt edebiyatında belirsiz bir tanrıça hakkında belagatli ama aldatıcı ifadeleriyle birçok masum okuyucuyu yanıltmak" olarak eleştirdi ve sunduğu konuda "otorite olmadığını" belirtti.[15] Graves, Tanrıçalar ve ay arasındaki ilişkiyi "doğal" görünmesine rağmen Keltler veya diğer bazı eski halklar için böyle değildi.[14] Eleştirmenlere yanıt olarak Graves, edebiyat bilim adamlarını miti yorumlamaktan psikolojik olarak yetersiz olmakla suçladı.[16] ya da çoğunluğun görüşüne karşı gelmek için kendi isteklerini korumakla çok ilgileniyorlar. (Frazer alıntısına bakın.)

Bazı Neopaganlar şaşkın ve üzüldü: Beyaz Tanrıça son yıllarda aldı,[17] diğerleri ise onun şiirsel içgörüsünü takdir ettiler ama onu tarihsel bir doğruluk eseri olarak asla kabul etmediler.[18] Benzer şekilde, birkaç bilim adamı Graves'in fikirlerinde bir miktar değer bulmaktadır; Michael W. Pharand, daha önceki eleştirileri alıntılamakla birlikte, "Graves'in çağdaşlarına tuhaf görünen (veya bize göründüğü gibi) tuhaf teorileri ve sonuçları dikkatli bir gözlemin sonucuydu" diye yalanladı.[19]

Graves'in biyografisine göre Richard Perceval Graves, Laura Binme Graves'in yazarken düşüncelerinin gelişiminde çok önemli bir rol oynadı Beyaz Tanrıça, bu noktada ikisi birbirlerinden uzaklaşmış olsa da. Kitabı gözden geçirdiğimde, Riding öfkelendi ve "Bir zamanlar hüküm sürdüğüm yerde, şimdi fahişe bir iğrençlik canlandı, hayatımın ve düşüncelerimin parçalarından birleştirilmiş bir Frankenstein."[20]

Edebi etkiler

  • Kitap şairlerin düşünceleri üzerinde büyük bir etkiye sahipti Ted Hughes ve Sylvia Plath,[21] ikincisi bir ölçüde tanrıça figürünün kendisi ile özdeşleşmiştir.[22] Muhtemelen, ancak ne Jacqueline Rose "Efsanenin arkasındaki klişe - ilham olarak kadın, aylaklık olarak kadın" - sonuçta Plath'ın yaşamı ve işi üzerinde olumsuz bir etki yarattı.[23]

Ayrıca bakınız

Referanslar

  1. ^ "Beyaz Tanrıça". OverDrive. Alındı 13 Haziran 2018.
  2. ^ Hutton Ronald (1999). Ayın Zaferi: Modern Pagan Büyücülüğünün Tarihi. Oxford University Press. pp.188–189.
  3. ^ Graves, Beyaz Tanrıça, s. 446-447
  4. ^ Von Hendy, Andrew. Efsanenin Modern İnşası. s. 196.
  5. ^ Ellis, Peter Berresford (1997). "'Kelt' Astrolojisinin Üretimi". Astroloji Dergisi. 39 (issn.4).
  6. ^ Jane Gifford (2006). Ağaçların Hikmeti. Springer. s. 146. ISBN  1-397-81402-0.
  7. ^ Deanna J. Conway (2006). Kelt Büyüsü. Llewellyn Yayınları. s.109. ISBN  0-87542-136-9.
  8. ^ Avcı Jefferson (1983). "Üç Hanımın Hizmetkarı" (gözden geçirme: Seymour-Smith, Martin, Robert Graves: Hayatı ve Çalışması), içinde Hudson İncelemesi, Cilt. 36, No. 4 (Winter, 1983–1984), s. 733–736.
  9. ^ Ahşap, Juliette (1999). "Bölüm 1, Tanrıça Kavramı". Sandra Billington, Miranda Green (ed.). Tanrıça Kavramı. Routledge. s. 12. ISBN  9780415197892. Alındı 23 Aralık 2008.
  10. ^ Hutton Ronald (1993). Eski Britanya Adalarının Pagan Dinleri: Doğaları ve Mirasları. John Wiley & Sons. s. 320. ISBN  9780631189466.
  11. ^ Paganizm Okuyucu. s. 128.
  12. ^ Alıntı J. Kroll, Mitolojide Bölümler (2007) s. 52
  13. ^ Beyaz, Donna R. Çocuk Edebiyatında Bir Yüzyıl Galli Efsanesi. s. 75.
  14. ^ a b Hutton Ronald (1993). Eski Britanya Adalarının Pagan Dinleri: Doğaları ve Mirasları. John Wiley & Sons. s. 145. ISBN  9780631189466.
  15. ^ Davidson, Hilda Ellis (1998). Kuzey Tanrıçanın Rolleri, sayfa 11. Routledge. ISBN  0-415-13611-3
  16. ^ Diğerlerinin yanı sıra - Beyaz Tanrıça, Farrar Straus Giroux, s. 224. ISBN  0-374-50493-8
  17. ^ The Pomegranate 7.1, Equinox press, (Review) "Jacob Rabinowitz, Çürüyen Tanrıça: Cadı'nın Kökeni Klasik Antik Çağ’ın Doğurganlık Dinini Şeytanlaştırması."
  18. ^ Lewis, James R. Büyülü Din ve Modern Cadılık. s. 172.
  19. ^ Pharand, Michael W. "Greek Myths, White Goddess: Robert Graves Cleans a 'Dreadful Mess' ', Ian Ferla ve Grevel Lindop'ta (ed), Graves and the Goddess: Robert Graves'in Beyaz Tanrıça Üzerine Denemeler. Associated University Presses, 2003. s.188.
  20. ^ Lindop, Grevel, editör (1997) Robert Graves: Beyaz Tanrıça: Şiirsel Efsanenin Tarihsel Grameri, Carcanet Basın
  21. ^ J. Rose, Sylvia Plath'ın Laneti (1991) s. 150
  22. ^ J. Kroll, Mitolojide Bölümler (2007) s. 42-6 ve s. 81
  23. ^ J. Rose, Sylvia Plath'ın Laneti (1991) s. 153-4 ve s. 163

Kaynakça

Sürümler

  • 1948 – Beyaz Tanrıça: Şiirsel Efsanenin Tarihsel Grameri (Londra: Faber & Faber) [Corr. 2. baskı ayrıca 1948'de Faber tarafından yayınlandı] [ABD baskısı = New York, Creative Age Press, 1948]
  • 1952 – Beyaz Tanrıça: Şiirsel Efsanenin Tarihsel Grameri, Düzeltilmiş & enl. ed. [ör. 3. baskı] (Londra: Faber & Faber) [ABD baskısı = New York: Alfred A.Knopf, 1958]
  • 1961 – Beyaz Tanrıça: Şiirsel Efsanenin Tarihsel Grameri, Düzeltilmiş & enl. ed. [ör. 4. baskı] (Londra: Faber & Faber) [ABD baskısı = New York, Farrar, Straus ve Giroux, 1966]
  • 1997 – Beyaz Tanrıça: Şiirsel Efsanenin Tarihsel Grameri; tarafından düzenlendi Grevel Lindop (Manchester: Carcanet) ISBN  1-85754-248-7

Kritik çalışmalar

  • Bennett, Joseph, [Robert Graves'in incelemesi Beyaz Tanrıça: Şiirsel Efsanenin Tarihsel Grameri], Hudson İncelemesi, cilt 2 (1949), 133–138
  • Davis, Robert A., 'The Origin, Evolution and Function of the Myth of the Myth in the Writings of Robert Graves' (yayınlanmamış PhD, University of Stirling, 1987) [British Library copy: BLDSC DX212513]
  • Donoghue, Denis, 'Robert Graves Efsaneleri', New York Kitap İncelemesi, 43, no.6 (4 Nisan 1996), 27–31
  • Graves and the Goddess: Robert Graves'in Beyaz Tanrıça Üzerine Denemeler, ed. Ian Firla ve Grevel Lindop tarafından (Selinsgrove, Pa .: Susquehanna University Press, 2003) ISBN  1-57591-055-1
  • Mezarlar, Richard Perceval, Robert Graves ve Beyaz Tanrıça, 1940–85 (Londra: Weidenfeld ve Nicolson, 1995) ISBN  0-297-81534-2
  • Kirkham, M.C., 'Tutarsızlık ve Beyaz Tanrıça ', Eleştiride Denemeler, 16 (1966), 57–72
  • Lindop, Grevel, 'Çılgın Bir Kitap: Robert Graves ve Beyaz Tanrıça ', PN İnceleme, 24, hayır. 1 [117] (1997 Eylül-Ekim), 27-29
  • Musgrove, Sidney, 'Beyaz Tanrıça'nın Ataları, (Bülten No.62, English Series, no. 11) (Auckland: Univ. Of Auckland Press, 1962)
  • Smeds, John. Açıklama ve hikaye: Robert Graves'in efsane yapımı (Åbo: Åbo Akademis Förlag, 1997)
  • Vickery, John B., Robert Graves ve Beyaz Tanrıça (Lincoln: Univ. Of Nebraska Press, 1972)
  • Vogel, Amber, Elizabeth Raleigh'e değil: Laura Riding, Robert Graves ve Beyaz Tanrıça ', içinde Edebi İlişkiler: Yazarlık Çiftleri, İşbirlikleri ve Yazarlığın İnşası, ed. Marjorie Stone ve Judith Thompson tarafından (Wisconsin Üniversitesi Yayınları, 2006), s. 229–239, ISBN  978-0-299-21760-0

Dış bağlantılar