Yetim filmi - Orphan film

"Orphan" adlı veya benzer başlıklı filmler için bkz. Yetim (belirsizliği giderme) § Film.

Bir yetim film bir sinema filmi sahibi tarafından terk edilmiş eser veya telif hakkı Kulp; ayrıca, ihmal edilmiş herhangi bir film.

Tarih

Yetim film teriminin kesin kökeni belirsizdir. Ancak 1990'larda, film arşivcileri, sahipleri tarafından terk edilen sinema filmlerine atıfta bulunmak için bu konuşma dilini yaygın olarak kullanıyorlardı. On yılın sonundan önce, bu ifade, önce Amerika Birleşik Devletleri'nde, sonra da uluslararası alanda filmin korunması için geçerli bir metafor olarak ortaya çıktı.[1]

Tanım

Tarihçiler ve arşivciler bu terimi hem dar hem de geniş anlamda tanımlar. Bir rapor Kongre Kütüphanecisi, Film Koruma 1993, bir ilk tanım sundu. Sözde bir kategori olarak yetim eserler yetim filmler, korunması için ödeme yapacak “açık telif hakkı sahipleri veya ticari potansiyeli olmayan” filmlerdir.[2] Bununla birlikte, terim ihmal edilmiş her tür filme atıfta bulunmak için genişletildiğinde çok daha geniş bir çalışma grubu yetim kategorisine girer. İhmal, fiziksel (kötüleşmiş bir film baskısı), ticari (yayınlanmamış bir film), kültürel (sansürlenmiş bir görüntü), tarihi (unutulmuş bir Birinci Dünya Savaşı dönemi prodüksiyonu) veya teknik (televizyon reklamlarından ve dizilerden veya müzik videolarından görüntüler) olabilir.

Bu daha geniş kavrayış, tipik olarak öksüz kalmış türlerin bir listesi ile gösterilmektedir. İçinde Film Korumasını Yeniden Tanımlamak: Ulusal Bir Plan (1994),[3] Kongre Kütüphanecisi, kültürel açıdan önemli öksüzler olarak haber filmlerini, güncel görüntüleri, sessiz filmleri, deneysel çalışmaları, ev filmlerini, bağımsız kurgu ve belgesel filmleri, siyasi reklamları, amatör görüntüleri, reklam filmlerini, eğitici ve endüstriyel filmleri sıraladı. Ulusal Film Koruma Vakfı buna animasyon, etnik filmler, antropolojik görüntüler ve parçalar ekler. (Görmek "Yetim Filmler Nelerdir".)

On yıl içinde sıfat bilim adamları ve eğitimciler tarafından benimsendi. İçinde Film Deneyimi: Giriş (2004), örneğin, Timothy Corrigan ve Patricia White, öksüz filmlerle ilgili bir bölüm eklediler ve onları basitçe "Hayatta kalan ancak koruma masraflarını karşılayacak ticari çıkarları olmayan her türden film" olarak tanımladılar.[4]

Bu şekilde tanımlanırsa, daha çok film öksüz kalmıştır. Birçoğu daha doğru bir şekilde "film", selüloit üzerinde çekilmiş kayıtlar olarak tanımlanır, ancak tamamlanmış işler veya tiyatro gösterimleri olarak tasarlanmamıştır. Milyonlarca fitlik ev filmleri ve haber filmi çıkışlar tek başına, tüm filmleri yapmak için kullanılan film stokunun sayısından fazladır. gelecek filmler Hollywood stüdyoları tarafından piyasaya sürüldü.

Hareket

Bu filmlere yeniden canlanan ilgi, kültürel ve tarihi eserler olarak zengin değerlerinden kaynaklanmaktadır. Belgeseller, film yapımcıları, tarihçiler, küratörler, koleksiyoncular ve akademisyenler, yetimleri yalnızca tarihi belgeleri değil, aynı zamanda alternatif, bastırılmış, azınlık veya unutulmuş tarihlerin de kanıtı olarak gördükleri için arşivcilerle güçlerini birleştirdiler.

1999'dan beri bu adanmışlardan yüzlercesi bienal için bir araya geldi Yetim Film Sempozyumu. Antolojiye girişlerinde Ev Filmi Madenciliği (2008) Karen Ishizuka ve Patricia Zimmermann, bu sempozyumların etkisini değerlendiriyor:

1999'da, film tarihçisi Dan Streible ve Güney Carolina Üniversitesi'ndeki diğer disiplinlerarası öğretim üyeleri, arşivcileri, film tarihçilerini, sanatçıları, küratörleri ve diğerlerini titiz bir akademik bağlamda tartışmak ve göstermek için bir araya getiren yetim filmler üzerine bir sempozyum başlattı. Yetim Film Sempozyumu I “Fırtınanın Yetimleri: Dijital Çağda Yetim Filmleri Kurtarmak” başlıklı Eylül 1999'da gerçekleştirildi. Yetim Film Sempozyumu II, “20. Yüzyılı Belgelemek” Mart 2001'de yapıldı; Yetim Film Sempozyumu III, “Ses / Müzik / Ses: Yetim Filmleri Dinlemek”, Eylül 2002'de; ve Yetim Film Sempozyumu IV, “Yerde: Unutulmuş Filmlerde Yer ve Bölge”, Mart 2004'te. Bu dört sempozyum, yeni araştırma ve küratöryel faaliyetler üretmek için işlev gördü ve yetim film davasına daha fazla görünürlük kazandırdı. Ayrıca amatör film araştırmaları için önemli bir akademik ve küratöryel bağlam da sağlamışlardır. 1990'larda ve sonrasında Hareketli Görüntü Arşivcileri Derneği'nde yetim, amatör ve küçük ölçekli filmler için önemli bir mevcudiyetle birlikte Orphan Film sempozyumları, bu alt sinemalara daha yakından bakmak için çeşitli uluslararası ve bölgesel hareketlerin bir araya getirilmesi.[5]

Beşinci Yetim Film Sempozyumu'nun ("Bilim, Endüstri ve Eğitim") South Carolina Üniversitesi'nde (Mart 2006) gerçekleştirilmesinin ardından, New York Üniversitesi projeyi Sinema Çalışmaları Bölümü ve Hareketli Görüntü Arşivleme ve Koruma yüksek lisans programına dahil ederek, Tisch Sanat Okulu. Orphans 6, 7 ve 8 New York'ta gerçekleşti. 2008 sempozyumunda “devlet” tarafından, hakkında, aleyhinde ve altında ihmal edilen film ve videolar üzerinde duruldu. 2010 baskısı "Dünyanın Her Yerinden Hareketli Resimleri" 17 ülkeden konuşmacılar içeriyordu. 2012 yılında Hareketli Görüntü Müzesi Queens'de sekizinci "İkna Etmek" sempozyumuna ev sahipliği yaptı. Dokuzuncu ve onuncu sempozyumlar New York dışındaki büyük kurumlarda gerçekleşti. EYE Film Institute Hollanda Amsterdam'da Orphans 9'a ("The Future of Expolescence," 2014) ev sahipliği yaptı ve 30 ülkeden katılımcıların ilgisini çekti. Orphans 10 ("Ses", 2016) Kongre Kütüphanesi'nde toplandı Görsel-İşitsel Koruma için Packard Kampüsü Culpeper, Virginia'da.

2001 yılında, bu akademik-arşiv mesleklerinin üyeleri "yetim film hareketine" atıfta bulunmaya başladı. Arşivci-akademisyen Caroline Frick'in yazdığı gibi, en aktif katılımcılardan bazıları kendilerini “öksüzler” olarak tanımlıyorlar, ihmal edilmiş sinemayı kurtarmak, incelemek ve taramak için tutkulu savunucular. 2004'te görsel antropolog Emily Cohen, hareketin yaratıcı ve entelektüel mayasının bir “Yetimlik Manifestosu” oluşturduğunu yazdı.[6]

Rick Prelinger (Prelinger Arşivleri ) ve Howard Besser (NYU sinema çalışmaları profesörü) "Yetim film nedir?" Sorularını yanıtlıyor. ve "Yetim Film Sempozyumu Nedir?" (Kaydedildi Güney Karolina Üniversitesi, Mart 2006) çalışma süresi 2:55

Daha pragmatik olarak, Amerika Birleşik Devletleri'nde grubun artan etkisi, daha geniş medya reform hareketine katılarak telif hakkı reformu hakkındaki söylem ve politikaları etkiledi. Bunun örnekleri, 2003 Yüksek Mahkeme davasını içerir Eldred / Ashcroft ve 2006 Telif Hakkı Bürosu Yetim İşleri Raporu. Eylül 2008'de ABD Senatosu "yetim eserleri içeren telif hakkı ihlali davalarında adli çarelere bir sınırlama getirmek için" bir yasa tasarısını (S.2913) kabul etti, ancak Temsilciler Meclisi önlemi ele almadan önce ara verdi.

ABD telif hakkı paydaşları, tartışmalarını daha dar bir öksüz tanımıyla (tanımlanabilir bir hak sahibi olmayan veya hak sahibi bulunamayan bir eser) sınırlasalar da, daha geniş kavram - ihmal edilmiş bir nesne olarak öksüz bir film - uluslararası alanda kullanılmaya devam ediyor. Farklı ülkelerde oldukça ayrı çalışan film arşivcileri, on yıl boyunca öksüz metaforu kullandılar. Örneğin, Cinemateca de Cuba'da "huérfanos" terimi Küba film tarihinin kayıp ve terk edilmiş eserleri olan "orfandad" ı kavramsallaştırmak için kullanıldı. Nederlands Filmmuseum, "Bits & Pieces" dizisinin tanımlanamayan film parçalarını, "temellerini" korur ve programlar. Pekin'deki Çin Film Arşivi de çevrilebilir bir öksüz film metaforu kullanıyor.[7]

Yetim filmlere olan uluslararası ilginin bir başka göstergesi de film yapımcısı Martin Scorsese'nin 2007 Cannes Film Festivali'nde Dünya Sinema Vakfı'nı (WCF) duyurmasıydı. Basında çıkan haberlerde, WCF'nin "yetim" filmleri koruyacağı belirtildi. Ancak 2008 yılına gelindiğinde, vakıf bazı tarafların yasal mülkiyeti altında kalan daha az bilinen sinema filmlerinin korunmasına yardımcı olduğu için WCF'nin misyon bildirisinde öksüzler yerine sadece "ihmal edilmiş" filmlere atıfta bulunuldu. Dünya Sinema Vakfı 2013 yılında vakfın adı, 1990 yılında kurulan The Film Foundation Scorsese tarafından yönetilen Dünya Sineması Projesi olarak değiştirildi.

Nisan 2008'de Uluslararası Film Arşivleri Federasyonu (FIAF) bir "Adil Kullanım ve Erişim Beyanı" "FIAF, koruma ve halkın erişimi amacıyla 'yetim' sinema filmlerinin ve ilgili tanıtım ve tarihi materyallerin yasal statüsünü netleştirme çabalarını destekliyor." Kısa bir süre sonra, 4 Haziran 2008'de Avrupa Birliği, yetim eserlerle ilgili yeni bir "Mutabakat Muhtırası" imzaladığını duyurdu. Bildiriyi AB'nin Dijital Kitaplıklar Girişimi hazırladı. İmzacılar, hareketli görüntü arşivlemede kilit kurumları ve hak sahiplerinin temsilcilerini içeriyordu: Association Des Cinematheques Europeennes - Avrupa Film Arşivleri ve Sinematekler Derneği, İngiliz Kütüphanesi, Avrupa Film Şirketleri Birliği, Federation Europeenne Des Realisateurs De L'audiovisuel, Federation Internationale Des Associations De Producteurs De Films ve Uluslararası Film Dağıtıcıları Federasyonu.[8] 2010 yılında Avrupa Film Arşivleri ve Sinemacılar Derneği, yetim filmlerin boyutunu değerlendirmek için üyeleri arasında bir anket yaptı. Bu ankete göre, Avrupa Film Arşivlerinde korunan 210.000'den fazla film yetim olarak kabul ediliyor.[9]Ekim 2012'de AB Yetim İşleri'ni kabul etti Direktif 2012/28 / EU Daha önce hak sahibinin aranması şartıyla, yetim eserlerin Avrupa çapında (çevrimiçi) kullanımına yasal olarak izin veren. Şu anda Avrupa Birliği telif hakkı, erişim ve koruma konularını, yetim filmlerin kaydını oluşturmak için üç yıllık bir proje (2013-2016) olan FORWARD aracılığıyla ele alıyor. Resmi olarak "AB çapında bir Görsel-İşitsel Yetim Eserler Kayıt Defteri" olarak adlandırılan proje, hareketli görüntü çalışmalarının hak durumunun belirlenmesi için basitleştirilmiş bir süreç oluşturmayı hedefliyor. Görmek Project-FORWARD.eu.

Ayrıca bakınız

Referanslar

Dipnotlar

  1. ^ Gregory Lukow, "The Politics of Orphanage: The Rise and Impact of the 'Orphan Film' Metaphor on Contemporary Preservation Practice", South Carolina Üniversitesi sempozyumunda sunulan bildiri, "Orphans of the Storm: Saving Orphan Movies in the Digital Age" , 23 Eylül 1999. http://www.sc.edu/filmsymposium/archive/orphans2001/lukow.html . Ekim 1950 kadar erken Endüstriyel Pazarlama dergisi 16 mm'lik endüstriyel satış filmlerini yetim filmler olarak adlandırdı. Restorasyon uzmanı Robert Gitt, sessiz dönem filmlerine, haber filmlerine ve kineskoplara atıfta bulunmak için 1992 gibi erken bir tarihte metafor kullanılarak alıntılanmıştı. Robert Epstein, "Madencilik Hollywood'un Eski Filmi Altın" Los Angeles zamanları, 16 Temmuz 1992, s. F1.
  2. ^ Film Koruma 1993: Amerikan Film Korumasının Mevcut Durumu Üzerine Bir Çalışma: Kongre Kütüphanecisinin Raporu, Annette Melville ve Scott Simmon, Washington, DC: NFPB / LOC, 1993. https://www.loc.gov/film/study.html
  3. ^ Film Korumasının Yeniden Tanımlanması: Ulusal Bir Plan; Ulusal Film Koruma Kurulu ile İstişare Halinde Kongre Kütüphanecisinin Önerileri, Annette Melville ve Scott Simmon, Washington, DC tarafından koordine edildi: NFPB / LOC, 1994. https://www.loc.gov/film/plan.html
  4. ^ Timothy Corrigan ve Patricia White, Film Deneyimi: Giriş (Boston: Bedford / St. Martin's, 2004), 391–98. Devletin ürettiği filmlerin öksüz türler listesine eklediler. Biyolojik Savaş Hakkında Bilmeniz Gerekenler (1952) Bu film dijital dosya olarak şurada görüntülenebilir: https://archive.org/details/WhatYouS1952 "geçici filmler" Prelinger Koleksiyonunun bir parçası olarak. Koleksiyoncu-aktivist Rick Prelinger yetim filmleri hakkında farkındalık yaratmaktan en çok sorumlu kişilerden biridir.
  5. ^ Karen L. Ishizuka ve Patricia R. Zimmermann, editörler. Ev Filmi Madenciliği: Tarihlerde ve Anılarda Kazılar (Berkeley: University of California Press, 2008), 12–13.
  6. ^ Caroline Frick, Restoration Nation: Sinema Arşivleri ve 'Amerikan' Film Mirası, PhD tezi. Texas Üniversitesi, Austin, 2005, UT Austin kitaplığı PDF Arşivlendi 2011-06-04 tarihinde Wayback Makinesi ve Frick's Sinemayı Kurtarmak: Koruma Siyaseti, (Oxford University Press, yakında çıkacak); Emily Cohen, "The Orphanista Manifesto: Orphan Films and the Politics of Reproduction," Amerikalı Antropolog (Aralık 2004), 719–31.
  7. ^ Dan Streible, "21. Yüzyıl Arşivinde Yetim Filmlerin Rolü," Sinema Dergisi 46.3 (Bahar 2007): 124–28.
  8. ^ http://ec.europa.eu/information_society/newsroom/cf/itemdetail.cfm?item_id=4145
  9. ^ "Arşivlenmiş kopya". Arşivlenen orijinal 2014-11-11 tarihinde. Alındı 2014-08-11.CS1 Maint: başlık olarak arşivlenmiş kopya (bağlantı)

Kaynakça

Dış bağlantılar