Matsue olay - Matsue incident

Matsue olayolarak da bilinir Matsue Riot olayı, İmparatorluk Gönüllü Ordusu olayı, ya da Shimane Prefectural Office kundakçılık, 15 Ağustos'ta Japonların teslim olmasının hemen ardından Japonya'da meydana gelen bir olaydı. Olay yaklaşık kırk kişi tarafından sahnelendi. muhalifler içindeki tesislere saldıran Matsue Kent, Shimane Prefecture 24 Ağustos 1945'te şafak vakti, bir ölümle sonuçlandı.

Shimane Valiliği Ofisi (1909-1945)
Shimane Valilik Ofisi tutuştu

Arka fon

15 Ağustos 1945'te, Hirohito, Japonya İmparatoru, yayınla Japonya'nın teslim olması radyo yoluyla, böylece II.Dünya Savaşı sona erdi. Yayının ardından Japonya'daki muhalifler duyuruya olumsuz tepki gösterdi. O gün, kendilerini arayan silahlı bir muhalifler grubu Sonno-DoshikaiAtagoyama'nın orta kesimindeki küçük bir dağda toplandı. Tokyo.[1] Bu grup, teslimiyete karşı çıkma çağrısında bulundu ve Japon silahlı kuvvetleri onları desteklerdi. Matsue Olayı, son bir teşebbüs darbe, bu çağrıya bir cevaptı. On kişi öldürüldü ve iki kişi tutuklandı.

Darbe girişiminin liderleri Yargıtay'da yargılandı.[2]

Genel açıklama

24 Ağustos şafak vakti, grubun lideri 25 yaşındaki Isao Okazaki ve grubun üyeleri, yine yirmili yaşlarında, bölgedeki kilit tesislere saldırdılar. Shimane Prefecture valilik ofisi, bir gazete şirketi ve bir elektrik santrali dahil. Gazete şirketi ve elektrik santrali daha sonra bazı işlevlerinin kısıtlanması nedeniyle acı çekti. Grup, valiyi ve başsavcıyı öldürmeyi planladı, ancak başarısız oldu. Matsue Yayın İstasyonuna koştular ve mesajlarını iletmek için onu kullanmak istediler, ancak istasyon yöneticisi reddetti. Müzakere sırasında polis ve ordu grubu çevreledi ve tüm üyeler tutuklandı. Valilik ofisi ve 3.000 metrekarelik (32.000 ft2) valilik toplantı salonu yandı ve karışıklık sırasında bir kişi öldü. Elektrik üç buçuk saat boyunca kesildi ve gazete yalnızca tabloid 31 Ağustos'a kadar formatlandı. Shimane halkı bu olaylardan şok oldu,[3] ancak medyada yer alan haberler kesinlikle sansürlendi. Bu önlem benzer olayları caydırmada başarılı oldu.[kaynak belirtilmeli ]

Elebaşları hapsedildi. Serbest bırakıldıktan sonra, bazıları öğretmen olarak, biri matbaa şirketinde ve diğeri bir atık imha şirketinde iş buldu. Birçok eski isyancının nerede olduğu mevcut kaynaklarda açıklanmıyor.[4]

Isao Okazaki

Matsue olayına katılan her grup üyesi, Isao Okazaki (岡 崎 功 Okazaki Isao, 1920–2006), ikinci komutanı Bunmei Hasegawa ve üçüncü komutanı Yasuhiko Hatano. Hasegawa ve Hatano, Daitojuku'dan Masaharu Kageyama'dan etkilenmişti. milliyetçi.

Okazaki, Shimane Eyaletinde doğdu ve ortaokuldan mezun olduktan sonra bir Japon firmasında çalıştı. Mançurya iki yıl için. Japonya'ya döndükten sonra girdi Rissho Üniversitesi keşiş olma hedefi ile. Aynı zamanda bir aşırı milliyetçi grup Kinno Makotomusubi. Bağımsız fonlarla, adını verdiği şeyi inşa etti Isshinryo içinde Meguro Tokyo Bölgesi.[5] Bu yerde, savaşta Japonların tersine döndüğü haberini arkadaşlarıyla tartıştı. Askeri kabinenin devrilmesini önerdi. Sonunda bu amaçla silah elde etmeye çalıştılar.

Olay Temmuz 1943'te öğrenildiğinde tutuklandı ve Eylül 1944'te üç yıl uzaklaştırma ile iki yıl hapis cezasına çarptırıldı.[6][7] Kasım ayında hapisten çıktı ama özel polisin sürekli gözetimi altındaydı.[açıklama gerekli ] Matsue'ye döndükten sonra hükümet seferberlik bürosunun bir üyesi oldu.[8][9] Harekete geçirilen insanların ailelerinin koşullarına sempati duymaya meyilli olduğu için, üstleriyle sık sık çatışma içindeydi. Örneğin, kendisine 75 kadın seçmesi emredildi. Kure Donanma Cephaneliği. Üst statüdeki kadınların seçim havuzunun bir parçası olmadığını anladı ve bu gerçeği sızdırdı. Sonuç olarak bu görevden istifa etmek zorunda kaldı.

Daha sonra sağcı bir parti olan Dai Nippon Genron Hōkokukai'nin gönüllü bir üyesi oldu.[kaynak belirtilmeli ][10]

V-J Günü'nden Matsue Olayına

16 Ağustos'ta Matsue Shimbun (gazete), imparatorun yayını bir ateşkes çağrısı olmuştu. İmparatorun mesajı şurada konuşulmuştu: Klasik Japon (文 語 体), ortalama kişi tarafından iyi anlaşılmadı.

15 ve 16 Ağustos tarihlerinde, Shimane Eyaleti Valisi Takeo Yamada, birlik isteyen birkaç kamu duyurusu yaptı. Valilik Hükümeti asayiş talep etti. Öte yandan, Matsue Bölge Karargahı askeri komutanı,[açıklama gerekli ] Tümgeneral Zensho Ogawa, bölgenin barış anlaşması imzalanana kadar savaşan ruhunu sürdürmesi gerektiğini belirtti. Ogawa, ülkenin asılsız söylentilerle yanıltılmaması gerektiğini belirtti; ateşkes yayınlanması hemen barış anlamına gelmiyordu.

15 Ağustos'tan hemen sonra Japonya'da çeşitli olaylar meydana geldi. Bunlar 22 Ağustos'tan önce sona erdi. Shimane Eyaletinde, Japon uçakları "Savaşa devam et" yazılı broşürler dağıttı. Tokyo'nun büyük şehirlerinde ve Osaka Harap olmuş olan Japonya'nın savaşa devam edemeyeceği belliydi. Ama gibi uzak bölgelerde San-in Örneğin hava saldırılarının küçük çapta olduğu Shimane gibi, anakaraya saldırıldığında savaşı sürdürmek mümkün görünüyordu.[11] 15 Ağustos'ta Hasegawa ve Hatano yayını duydu ve Japonya'nın yenildiğini anladı. Hokokukai'nin başı Saburoemon Sakurai, Okazaki'nin ayağa kalkacağını fark etti. Ancak ordunun önderliği ile görüştüğü ve ordunun önerilen darbeye katılmayacağını öğrendiği için daha ileri gidemedi.

Tokyo'da Hatano

Okazaki özel polisin sıkı gözetimi altında olduğundan, ulusu kendi saflarına çekecek dramatik bir olayı kışkırtmak için Hatano'yu Tokyo'ya gönderdi. Matsue'de Okazaki orduyla müzakerelere devam etti. 22 Ağustos'ta, Amerikan kuvvetlerinin en erken 26 Ağustos'ta çıkacağı, böylece Okazaki'nin 25 Ağustos'tan önce ayaklanma için bir tarih belirleyeceği bildirildi. Kami hiçbir yenilgi bilmiyor "," Shimane Halkına Mesaj "," İmparatorluk Ordusu ve Donanma Üyelerine "Hindistan mürekkebi ile kağıt üzerine; ancak, Miho hava üssündeki uçaklar 22 Ağustos'ta imha edilmiş ve onları dağıtamamış amaçlandığı gibi.[12]

Miho hava üssü, 2008'de.

Ayaklanmadan önceki gün

23 Ağustos gecesi Hatano, Tokyo'dan Okazaki'ye istihbaratını bildirdi. Plan:[13]

  • Shimane Valiliği ofisi yakılacak.[14]
  • Vali öldürülecek.
  • Matsue Postanesi'nin telefon odası yok edilecek.
  • Shimane Gazetesi'nin işlevleri yok edilecek.
  • Ayaklanmamızın gerçekleştirilmesi için Matsue elektrik santralinin elektriği kesilecek.
  • Baş savcı öldürülecek.
  • Broşürler kadın üyeler tarafından sokaklarda dağıtılacak.
  • Bundan sonra, Shimane yayın istasyonu ayaklanmanın haberlerini yayınlamak için ele geçirilecek.
  • Başlangıç ​​saati 24 Ağustos sabah 2:40 olacak.[15]

Okazaki, Hatano ve diğerlerine Matsue Gokoku Tapınağına gitmelerini emretti, çünkü kendisi polis gözetimi altında devam etti. Silahlar için ordu polis karargahına gitti. Ancak, ordu polis memuru işbirliği yapmadı.

Ayaklanma ve görevler

Matsue Gokoku Mabedi, fotoğraf 2008'de çekilmiş

Ayaklanmaya katılanlar sabah saat 1'de Matsue Gokoku Tapınağı'nda toplandı. Hepsi yirmili yaşlarındaydı. Erkekler o zamanın haki renkli ulusal üniformalarıyla giyinirken, kadınlar basit bir kimono veya Monpe. Hasegawa ve Moriwaki'nin Japon kılıçları. Fujii'de dört dinamit çubuğu vardı. Matsue Ortaokulundan elde edilen 38 tipi tüfek de dahil olmak üzere 15 tüfek mevcuttu. Bu olasılığı öngören öğrenciler mermileri gizlemişlerdi. Ayaklanmadan önce Okazaki onlara hitap etti ve ölümlerinin tıpkı Mısır'ınki gibi olacağını söyledi. samuray Kusunoki Masashige kim ilham kaynağı oldu Meiji Restorasyonu. Bu yeni ayaklanma, benzer şekilde Japonya'nın manevi restorasyonuna yol açacaktı. Hatano, Tokyo'daki durumla ilgili ve Hasegawa onlara görevlerini verdi:

  • Valinin evi: Okazaki ve diğer 5 kişi
  • Savcının evi: Shigeo Takagi ve diğer 3 kişi
  • Valilik ofisi: Shokichi Moriwaki ve diğer 3 kişi
  • Matsue postanesi: Ryosaburo Fujii ve diğer 2 kişi
  • Chugoku enerji santrali: Bunmei Hasegawa ve diğer 4 kişi
  • Shimane gazetesi: Seto Shiranami ve diğer 4 kişi
  • Ono silah dükkanı: Yasuhiko Hatano ve diğer 4 kişi
  • Broşür dağıtımı: Kan-ei Moriwaki ve grubun 15 kadın üyesi.

Her takımın kendi hedefine ulaştıktan sonra yayın istasyonuna gitmesine karar verildi. Onlara kim direnirse öldürülecekti. Grup üyelerinin sayısı danışılan kaynağa göre farklılık gösteriyor; en küçük sayı 15'ti: Okazaki ve diğer 14 kişi.[16] Diğer kaynaklar Okazaki dahil 34 kadın ve erkek olduğunu söylüyor;[17]46 kişi Okazaki tarafından toplandı;[18] 16'sı kadın 47 kişi;[19] 8'i kadın 48 kişi;[20] ve 40 artı birkaç kişi.[21]

Ayaklanma seyri

Ayaklanma planlanandan daha erken başladı. Vali ve başsavcıya yönelik saldırılar planlandığı gibi başladı ancak başarısız oldu. Postaneye ve silah dükkanına yapılan saldırılar da başarısız oldu. Sabah saat 2'de, valilik ofisi ekibi kampüse girdi, ancak biri nöbetçi bir polis tarafından izlendi. Ekip ofise girdi ve planlanan saatten 20 dakika önce 2: 20'de ateşe verdi. Küçük bir restoranın ustası Kan Sōda, yangın mahalline koştu ve Sōda'yı kendilerine direnmeye çalışan biri zanneden bir üye olan Takeshi Kitamura tarafından öldürüldü. Ayaklanma sırasındaki tek ölüm olayıydı. Gazete ekibi, yangından kaynaklanan kargaşanın ortasında gazete binasına girdi ve matbaanın kayışlarını kesti. Santral ekibi tesise sabah 3'ten sonra geldi ve 65.000 voltluk kabloyu kesti. Matsue'nun elektriği takip eden üç buçuk saat boyunca kesildi. Vali ve başsavcı yanmaya başlayınca valilik dairesine koştukları için evlerinde değillerdi. Postane ekibi dinamiti ayarlamayı başardı, ancak fitil yanmasına rağmen patlamadı. Silah atölyesi ekibi dükkana ulaşamadı.[22]

25 Eylül'de Asahi Shimbun, olaydan sadece bir ay sonra sansür nedeniyle ortaya çıkıyor

Yayın istasyonu

Matsue Broadcasting Station, 1940'ta

Silah atölyesine saldıran grup dışındaki her parti, Matsue yayın istasyonunda toplandı. İstasyondan ayaklanma mesajını yayınlamasını istediler, ancak istasyon şefi talebi reddetti. İstasyon 50 silahlı polis ve 20 askerle çevriliydi. Okazaki, kendisinin ve grubunun vatansever olduğunu, Japon kuvvetlerinin onlara ihanet ettiğini ve düşmanlarının hain olduğunu açıkladı. Üst düzey bir Sivil Gizli Polis[23] Okazaki'nin tanıdığı bir silahlı çatışma korkusuyla müzakerelere çağırdı. Okazaki sonunda kendisi dışında partisinin beraat etmesi şartıyla teslim oldu. Okazaki herkesin Tokyo yönünde eğilmesi gerektiğini önerdi ve hepsi orada bulunup bağırdı, Tennō Heika Banzai (İmparatora selamlar). Silahlı parti üyeleri, herhangi bir kısıtlama olmaksızın Matsue Karakoluna gittiler ve ardından Okazaki ve özel polis şefi müzakere ederken, karakolun Japon eskrim salonuna girdiler. Polis şefi, savcının üyelerin serbest bırakılmasının imkansız olduğunu söylediği için önceki müzakere sırasında yaptığı teklifi geri çekti. Okazaki protesto etti, ancak durumu kabul etmek zorunda kaldı. Üyelere son mesajını vererek, Seppuku karın ve boyunda. Bilinçsiz olarak Matsue Kızıl Haç hastanesine gönderildi ve hayatta kaldı.[24] Tüm üyeler, savaş zamanı isyan, izinsiz işgal, posta ve gaz hizmetlerinin engellenmesi ve patlayıcı kurallarının ihlali şüphesiyle karakolda soruşturuldu. Kadın üyeler ertesi gün serbest bırakıldı ve her ekibin liderleri dışındaki diğer üyeler iki gün sonra serbest bırakıldı.[25]

Polis

Eyaletin emrinden sorumlu bir polis olan Kunijiro Nishimura bir anı kitabı yayınladı, Shimane İli Kundakçılık Olayı Üzerine Düşünme Muhtırası En kötü sonucu önlemek için her türlü önlemin alınması gerektiğini, ancak bunun tam olarak yapılmadığını yazdı.[26] Polis liderliği ile Sivil Gizli Polis liderliği arasında bazı psikolojik çatışma yaşandı.[27] Yazar, kırsal bir bölgedeki yetkililerin hiçbir şeyi düzgün bir şekilde yapamayacağını varsaymış olabilir.[28] Yazar, Özel Polis (Sivil Gizli Polis) liderliğine, vilayette izlenmesi gereken kaç sağcı kişi olduğunu sordu ve cevap bir, yani Okazaki idi. Özel polis, insanların uçakla dağıtılan broşürlerle alevlendirildiği bilgisini görmezden geldi.

Siren çalan ve bambu mızraklarla alenen gösteri yapan Ulusal Gönüllü Ordusu üyelerini görmezden geldiler.[29] 23 Ağustos'ta özel polis, görevdeki polis sayısını yarıya indirdi. Nishimura, polis kadrosuna karar verirken daha kapsamlı bir hazırlık yapmaları gerektiğini ve bu olayları dikkate almaları gerektiğini belirtti.[30]

Ayaklanma gecesi, Vali Takeo Yamada, polis tarafından kundaklamadan haberdar edildi. Hemen sopayla olay yerine koştu ve fotoğrafının güvenliğini doğruladı. Hirohito. Kaymakam memurlarına komuta etmek için de Shiroyama yeraltı sığınağına transfer edildi.[31]

Valilik ofisini yakmak

2.000'den fazla insan yanan vilayet dairesini izlemek için toplandı, ancak kimse yangını söndürmeye cesaret edemedi. Bir gazeteye göre, Japonya'nın geleceğini düşünerek, yanan ofise dalgınlıkla bakıyorlardı.[32] Başka bir belge, hükümet politikasına katlananların ve Mabiki sokai (evlerin zorla tahliyesi), "Bu evimin tahliyesine karşı Cennet'in cezasıdır, imparator adına kötü siyaset yapanların yüzünü görmek istiyorum" diye bağırdı. Ateşin gücü kuvvetli ve korkutucuydu; valilik ofisi Matsue O-hashi köprüsünün diğer tarafındaydı, ancak bir ev hanımı yangının köprünün diğer tarafına geleceğini hissettiğini söyledi.[33]

Deneme

Duruşmanın ilk oturumu, 5 Kasım 1945'te Matsue Bölge Mahkemesinde başladı. Suçlananlar, Japon İmparatorluğu Gönüllü Ordusu'nun 15 üyesi; başkanlık eden yargıç Tadatoshi Mitsuse idi. Okazaki, geleneksel Japon ipek kıyafetleri ile kaplıydı.[34] Mahkemede Amerikalı subayları bulan Okazaki, duruşmanın İmparator adına mı yoksa Amerikalılar adına mı yapılacağını sordu. Mitsuse, duruşmanın İmparator adına yapılacağını söyledi. Japon İmparatorluğu Gönüllü Ordusu üyeleri bunu ciddiye aldılar ve suçların her gerçeğini doğru olarak kabul ettiler. 7 Kasım'da Okazaki, ayaklanma gerekçelerini açıkladı. Kıdemli devlet adamlarını görevden almak istedi ve zaibatsu imparatorun etrafında ve bir Shōwa Restorasyonu kabine. 7 ve 25 Kasım tarihlerinde yaptığı açıklamanın özeti:

Düşmana hizmet etme eylemidir. Hideki Tojo herhangi bir zafer umudu olmadan birinci oldu ve sonunda görevi kaybetti. Siyasette başarısızlık, elbette sabotaj veya casusluk eylemleri gibi düşmana hizmet eden bir eylemdir. Rus-Japon savaşı sırasında bile, savaşan askerler sakat olarak adlandırılıyordu, buna dayanamıyorum. Mamoru Shigemitsu savaşın yenilgisinin özgürlük ve demokrasi getirmesinin bir zevk olduğunu belirtti. Kutsal savaşı kaybettik ve zevk nedir? [Burada Okazaki, olaya neden olan zihinsel tutumuyla ilgili uzun bir açıklama yaptı].[35]Kör kabulü Kojiki Olaya öncülük etmekle ideoloji suçlandı, ancak bundan daha iyisi var mı? Kojiki Biz imparator merkezliyiz. Biz ne sağcı ne de solcuyuz. Büyük Pasifik Savaşı, Kojiki ve işgal için bir savaş değil. Davranışlarımız yasaları ihlal ettiyse, davranışlardan sadece ben sorumlu olurum ve sadece ben cezalandırılmalıyım, diğer üyeler değil. Girişimimiz başarısız oldu, ancak bu Japon halkını bir uyanışa ve Showa Restorasyonu'na erişmeye götürürse memnunum.[36]

Savcı, bu olayın grubun imparatora olan bağlılığından ve vatanseverliğinden kaynaklandığını kabul etti. Ama imparatorluk olarak yeniden yazı yazmak Japon halkını aceleciliğe karşı uyarmıştı, ayaklanma yasadışıydı. Herhangi bir vatanseverlik iddiası, yayınlanmış emperyal emri ihlal ediyorsa cezalandırılmalıdır.

İki savunma avukatı bunun tarihi bir dava olduğunu belirtti. Ayaklanma sırasında Okazaki özel polisin gözetimindeydi ve bu nedenle olanlardan kısmen özel polis sorumluydu. Savcı tarafı ayaklanmanın hedefi oldu ve adalet sağlanamadı. Savcı yanlış bir şekilde sadakati suçladı. Ayaklanma, savaşın bitiminden sonra gerçekleşti, bu nedenle "savaş zamanı" isyan suçlaması doğrulanamadı.

Bölge mahkemesi çalışmalarını 20 Aralık'ta sonuçlandırdı,[37] ve 2 Mayıs 1947'de, Daishin-in'de, Yüksek Mahkeme işlemlerinin son aşamasında nihai karar verildi.[38]

Araştırmanın sonuçları

Savcının Görüşü ve Kararı[39][40]
SanıkSavcının görüşüMahkemenin kararıDaishin-in'in kararı
Isao OkazakiÖlüm cezasıÖmür boyu hapisÖmür boyu hapis
Bunmei Hasegawa15 yıl10 yıl12 yıl
Shokichi MoriwakiÖmür boyu hapis8 yıl10 yıl
Yasuhiko Hatano15 yıl7 yıl10 yıl
Yoshisaburo Fujii12 yıl5 yıl7 yıl
Takeshi Kitamura / Mifu Izumi12 yıl5 ila 10 yıl arası5 ila 10 yıl arası
Shigeo Takagi10 yıl2 yıl 6 ay5 yıl
Seto Shiranami10 yıl5 yıl uzaklaştırma ile 2 yıl3 yıl
Shoichi Usa6 yıl5 yıl uzaklaştırma ile 2 yıl2 yıl

Savaş sonrası yıllarda af ve hayat

Okazaki, ömür boyu hapis cezasına çarptırılmasına rağmen 6 yıl 7 ay hapis cezasına çarptırıldı. 3 Kasım 1946 ve 18 Nisan 1952'de kendisine af çıkarıldı. Anlaşmanın ilan edilmesi arasında sadece yedi genel af vardı. Meiji Anayasası ve katılım Birleşmiş Milletler.[41] Bununla birlikte, Okazaki, Hatano ve Hasegawa için, hayatları söz konusu olduğu sürece onlara faydalı olmadı.[42] ayaklanmalarında başarısız olduklarından ve hapse atılmalarına izin verilmediğinden ve savaş sonrası Japonya toplumuna girmek zorunda kaldıklarından.[43]

Bu olayın ana üyeleri cezaevinden çıktıktan sonra bir araya gelmedi. Okazaki ve Hatano, Matsue'de yaşarken, Hasegawa Tokyo'ya gitti. Diğer üyelerin nerede olduğu bilinmiyordu. Isao Okazaki, Japonya'nın bağımsızlığını kazandığı 1952'de serbest bırakıldı. 1960 yılında Matsue-Josai Lisesini yönetmeye başladı, şimdi Rissho Üniversitesi Shonan Kotogakko (立正 大学 淞南 高等学校) ve yönetim kurulu başkanı oldu.[44][45] 1968'de Okazaki, ulusal seçim bölgesi adına Meclis Üyeleri Meclisine aday oldu, ancak başarısız oldu.[46] O sırada Asahi Mokuzai Company'nin başkanı ve Shimane Prefecture tüfek derneğinin başkan yardımcısıydı. Katıldı Sukyo Mahikari. 2006'da öldü.

Bir kadın üyenin itirafı

[47]Olaydan 19 yıl sonra bir kadın üye itirafta bulundu.

Japon İmparatorluğunun Kami. Tüm gücümüzle kazanmak için çabalamamıza rağmen mağlup olduk. Tüm inançlarım çöktü ve gerilimi kaldıramadım. Bir milletin gücünün, kuvvetleri ve askerlerinde olduğuna inandım ve İmparatorluk Gönüllüsü'ne katıldım. Kazanacak olursa tüm üyelerimiz ölmeye hazır. İnançlarım şu anda bile aynı ve pişmanlığım yok.

Eleştiri

Masanaka Naito, Okazaki'nin direnişi destekleyen subaylarla bağlantılı olarak hareket ettiği için, ordu polisi, Matsue alayı, Miho hava üssü, ayaklanmanın büyük bir isyana yol açabileceği yorumunu yaptı.[48] Göre Shinshu Shimane Kenshi,[49] Okazaki'nin yaptığı şey, savaşın Japon liderlerine karşı direnişi ve savaştaki sorumlulukları anlamına gelebilir. Ekim 1945'te Shimane Eyaleti, ırklararası çekişmeyi yatıştırmak için bir uyarı yayınladı. Osami Maeda[50] terörizmin tarihini yeniden değerlendirmemiz gerektiğini yazdı ve Matsue Olayının Showa savaş çağının sonu ve Showa çağı ayaklanmalarının sonuncusu olduğu sonucuna vardı. Toshihiro Nakagawa[51] Showa dönemindeki diğer olaylarla bağlantılı olarak Matsue ayaklanmalarını inceledi. Olayı onaylamasa da, olaya karışanların meydan okuyan tavrını değerlendirdi.

Ayrıca bakınız

Dipnotlar

  1. ^ 恩 赦 の い た ず ら 最後 の ク ー デ タ ー (PDF). 猪 瀬 直樹 (Japonyada). Bilinmeyen. Arşivlenen orijinal (PDF) 15 Temmuz 2012'de. Alındı 9 Ağustos 2012.
  2. ^ 大 審 院 Dai-shin'in
  3. ^ Shimaneken [1967: 8]
  4. ^ Inose [1983: 189]
  5. ^ Maeda [1965: 456]
  6. ^ Hori [1961: 77]
  7. ^ Nakagawa [2002: 118–119]
  8. ^ Kinro-Doin-Sho
  9. ^ Maeda [1965: 456]
  10. ^ Inose [1983: 192-193]
  11. ^ Hayashi [1987: 5]
  12. ^ Hayashi [1987: 96–97]
  13. ^ Nakagawa [2002: 120–121]
  14. ^ Hayashi [1987: 98]
  15. ^ Nakagawa [2002: 120–121]
  16. ^ Shimaneken [1967: 1]
  17. ^ Matsueshishi [1989: 274–275]
  18. ^ Naito [1997]
  19. ^ Sugitani
  20. ^ Chokai
  21. ^ Matsueshishi [1962: 408–409]
  22. ^ Inose [1983: 209–212]
  23. ^ tokubetsu koto keisatsu
  24. ^ Hayashi [1987: 102–103]
  25. ^ Nakagawa [2002: 123]
  26. ^ Hayashi [1987: 105]
  27. ^ Inose [1983: 205]
  28. ^ Inose [1983: 204]
  29. ^ San-inchuuoushinbunsha [1983: 431]
  30. ^ San-inchuoshimbunsha [1983: 431]
  31. ^ Takenaga [2005: 322–323]. Silahı olarak bir sopayla yazdı
  32. ^ Inose [1983: 209–211]
  33. ^ Yanagimoto [1965: 7]
  34. ^ Oshima tsumugi
  35. ^ Nakagawa [2002: 124]
  36. ^ Nakagawa [2002: 127]
  37. ^ Nakagawa [2002: 124–125]
  38. ^ Nakagawa [2002: 127]
  39. ^ Inose [1983: 190-191]
  40. ^ Hayashi [1987: 106]
  41. ^ Inose [1983: 215, görünen hata düzeltildi
  42. ^ Inose [1983: 220]
  43. ^ Inose [1983: 214]
  44. ^ Hori [1991: 77]
  45. ^ Inose [1983: 222]
  46. ^ Hori [1991: 77]
  47. ^ Nakagawa [2002: 123]
  48. ^ Naito [1969: 201–202]
  49. ^ Shimaneken [1967: 8]
  50. ^ Maeda [1965: 457]
  51. ^ Nakagawa [2002: 128–129]

daha fazla okuma

  • Isao Okazaki Isao Okazaki'nin hatıraları, Oozei Shimbun, 31 Mart 1960.
  • Isao Okazaki Santokuno Jitsuji içinde Saigo Takamori, Genshiroku 1973, Shin-Jinbutsuoraisha, s. 245–251
  • Isao Okazaki Yoshida Shoin Ryuukon-Roku　1975.
  • Nishimura Kunijiro Shimane İli Kundaklama Olayı pişmanlık bildirisi 1952.
  • Toshihiro Nakagawa, Shimane Valiliği Kundaklama Olayı gazetelerde görüldü içinde Nihonbunkashi Kenkyuu Teitsukayama Üniversitesi Kültür Enstitüsü, 34, 2002, 115–129.
  • Matsue şehir tarihi düzenleme komitesi. Shinshu, Matsue Shishi (Matsue Şehri Tarihi) 1962, s. 408–409
  • Ken-ichi Yanagimoto Shimane Valiliği Ofisi Kundaklama Olayı içinde Gekido 20 yıl, Shimane Eyaletinin Savaş sonrası tarihi tarafından Mainichi Shimbun, 1965, ss1–17.
  • Shimane ili Shinshu Shimane Prefecture Tarihi, tsuushihen 3 1967, s. 5–8.
  • Masanaka Naito Önceki savaşta yenilgi ve Kencho shochu içinde Shimane Eyaletinin Tarihi Yamakawa Shuppansha.
  • San-in Chuo Shimbun 100 yıllık tarih düzenleme komitesi Gazetelerde 100 Yıllık San-in 1983, s. 427–433.
  • Matsue şehir tarihi düzenleme komitesi Matsue Riot Olayı içinde Matsue Şehri Matsue şehrinin 100. Yıl Dönümü Tarihi 1989, s. 274–275.
  • Masanaka Naito Amerikan birliklerinin yerleştirilmesi içinde Shimane Eyaletinin Tarihi Resimli 1997, Kawadeshoboushinsha, s. 233.
  • Mitsuo Takenaga Valilik Ofisi kundakçılık içinde Shimane Eyaletinin Tarihi 2005, Yamakawa shuppansha, s. 322–326.
  • Naoki Inose, Tenno no Kageboshi (İmparatorun Gölgeleri) 1987, Shincho Bunko, ISBN  978-4-10-138902-8
  • Naoki Inose, Tenno no Kagoboshi (İmparatorun Gölgeleri) 1983, Asahi Shimbun ISBN  978-4-02-264217-2
  • Naoki Inose, Tenno no Kagoboshi (İmparatorun Gölgeleri) 2002, Shogakkan, ISBN  978-4-09-394240-9
  • Inose Naoki Japon İmparatorluğunun son ayaklanması içinde Ushio 1982 Ocak sayısı, s. 152–173.
  • Masayuki Hayashi, İmparatoru veya Hinomaru eğitimini, Nichidai Matsue Lisesini seven çocuklar 1987, Aoki Shoten, s. 63–143 ISBN  978-4-250-87000-2.
  • Hiromi Maeda içinde Showa Hanranshi Nihon Shuhosha, 1965, s. 449–419.
  • Aizo Yabana Shukan Yomiuri 17 Haziran 1980.
    • Sözlükler
    • Nihon Kindaishi Jiten, Toyokeizai Shinposha, 1958, s. 568.
    • Uyoku Minzokuha Jiten, Kokushokankokai 1976, s.92
    • Shimaneken Daihyakkajiten, jou, 1982,
    • Uyoku Jiten, Sanryo Shobou, 1991, s. 77, s. 273
    • Kokushi Daijiten, Cilt. 13, ma-mo, Yoshikawa Koubunkan, 1992
    • Matsue Yasuki Furusato Daihyakka, Kyodoshuppansha, 2008. Broşür yeniden basıldı.