Yabancıların Rahatlığı - The Comfort of Strangers

Bu makale roman hakkındadır. Film uyarlaması için bkz. Yabancıların Rahatlığı (film).

Birinci baskı (publ. Jonathan Cape )
Kapak resmi: Turner, Gün Batımından Sonra Büyük Kanal Venedik, 1839

Yabancıların Rahatlığı bir 1981 Roman İngiliz yazar tarafından Ian McEwan. İkinci romanı ve adı bilinmeyen bir şehirde geçiyor (ayrıntılı açıklama şiddetle öneriyor olsa da Venedik ). Harold Pinter 1990'da film senaryosu olarak uyarladı (Yabancıların Rahatlığı ), yıldızlı Rupert Everett, Christopher Walken, Helen Mirren ve Natasha Richardson. Film Venedik'te geçiyor.[1]

Konu Özeti

Mary ve Colin, isimsiz bir şehirde yurtdışında tatile çıkan İngiliz bir çifttir. Mary iki çocukla boşandı; Colin, yedi yıldır birlikte olan melek gibi yakışıklı sevgilisidir. Genelde birlikte yaşamasalar da ilişkileri derin, tutkulu ve samimidir, ancak sıkılmış görünüyorlar.

Bir akşam çift kanalların arasında kaybolur ve onları bir bara götüren Robert adında güçlü bir yerli ile arkadaş olur. Daha sonra, onları karısı Caroline ile tanıştıkları evine götürmekte ısrar ediyor. Konuklara ilk başta büyük misafirperverlik gösterilse de, ev sahiplerinin birbirleriyle tuhaf bir ilişkisi olduğu ortaya çıkıyor - Robert, bir sadistçe yetiştirme ve engelli olan Caroline rahatsız bir mazoşist erkeklerin kadınların boyun eğmesi gereken efendiler olduğu görüşü.

Bir sonraki görüşmelerinin başında Robert, Colin ile Mary'yi ayırır ve Colin'i şehirde uzun bir yürüyüşe çıkarır. Robert, yürürken sadece erkeklerle, Colin'in anlamadığı bir dilde konuşuyor. Daha sonra Robert, Colin'e adamlara Colin'in sevgilisi olduğunu söylediğini söyler.

Bu sırada Caroline, Mary'ye Robert ile olan sado-mazoşist ilişkisini anlatır. Robert çok geçmeden, özellikle seks yaparken ona karşı çok şiddetli olmaya başlamıştı. Bir keresinde, cinsel ilişkiye girerken sırtını bile kırdı, bu, Caroline'ın acı çekmesinin ve topallamasının nedeni. Yine de Caroline, bir bakıma kocası tarafından incitilmekten ve nefret edilmekten hoşlandığına işaret ediyor. Sonunda, karşılıklı bir fantezi, yani birini öldürmek bile paylaştılar. Mary öğrendikleri hakkında gerçekten yorum yapmıyor. Daha sonra, Caroline biraz çay yapar ve Mary'yi ona ve Robert'ın yatak odasına götürür. Mary, Colin fotoğraflarıyla kaplı bir duvar bulunca şaşırır. Caroline ve Robert'ın Colin konusunda ne düşündüğünü yavaş yavaş anlamaya başladığında, çok yorgun hissetmeye ve uykuya dalmaya başlar.

Kısa bir süre sonra Colin ve Robert, yürüyüşlerinden dönerler ve Colin, Mary'de bir sorun olduğunu fark eder. Caroline'ın çayı Mary'yi felç eden ancak görebilmesini sağlayan bir ilaçla bağladığı ortaya çıktı. Mary hareket edemediğinde veya Colin'i uyarmadığından, başına ne geleceği konusunda hâlâ karanlıktadır. Robert ve Caroline'ın Colin'e dokunmaya, onu öpmeye başladıklarında çaresizce izlemesi gerekir, bunun üzerine Robert Colin'in bileğini bir ustura ile keser. Sonuç olarak, Colin kan kaybından ölür; Mary tamamen bayılır. Daha sonra hastanede uyanır ve Robert ve Caroline'ın tüm eşyalarını yanlarında götürdüklerini öğrenir.

Polis daha sonra Mary'ye bu tür suçların yaygın olduğunu bildirir.

Temalar

McEwan'ın romanı, Mary ve Colin arasında var olan arsız yakınlığı araştırıyor. Birbirlerini yedi yıldır tanıyorlar ve "genellikle iki ayrı insan olduklarını unutuyorlar". Bu yakınlık sevgilerinin bir ifadesi olmanın yanı sıra onları zayıf ve çocukça kılar. Bu onlara acı verir ve Robert'ın onlardan yararlanmasını sağlar.

Anlatının rahatsız edici zirvesi, McEwan'ın iki ana temayla ilgilendiğini gösteriyor. Birincisi, Robert'ın sadist davranışı ve Caroline'ın itaati, ham ve rahatsız edici bir insan cinselliğinin tezahürüdür. İkincisi, Robert'ın davranışları çocukluğunun bağlamına yerleştirilir ve bu davranışlarından, ailesinin otoriter, otoriter bir baba, itaatkar bir anne ve daha büyük, daha güçlü kız kardeşlerle yetiştirilmesinin sorumlu olduğunu düşündürür.

Resepsiyon

"McEwan alimi" David Malcolm, Yabancıların Rahatlığı olumlu, James Campbell'ın Yeni Devlet Adamı onu "güzel bir roman" olarak övdü ve bir dizi eleştirmen ( Anthony Thwaite ) McEwan'ın önceki romanından üstün sayılır Çimento Bahçesi (1978).[2] İçinde London Review of Books Christopher Ricks, "McEwan’ın hikayesi ürpertici kadar ekonomiktir" diye yazdı ve İngiliz eleştirmeninin alarmını tartıştı. John Ruskin modern romanlarda ölümün her yerde bulunup bulunmadığından bahsederek, "Hikayenin kesici gücü, bu şokun çoğu kez saldırgan ve çoğunlukla saygın olan bu tür dehşetlerin başına gelmesi gerektiği için ne kadar ortadan kaldırılamaz olduğunu ortaya koymasıdır. Ricks sonunu duygusal olarak etkilediğini söyledi.[3]

Bununla birlikte, roman bazı Amerikalı eleştirmenlerden olumsuz eleştiriler aldı. İçin bir yazar Kirkus Yorumları "İlk yarının önemli bir kurgu vaat etmesine rağmen" kitabın "ne hikaye anlatıcılığı kadar etkili ne de metafor olarak yeni yankı uyandıran tuhaf, sembolik bir cinsel durum" ile sona erdiğini belirtti. özel takıntıları vaaz etme, felsefe etme veya çözme ihtiyacıyla; ve sadece bunun gibi aldatıcı ama hayal kırıklığına uğratan deneme-öyküleri yazmanın onu gelecekte daha geniş kapsamlı, tam vizyonlu kurgu yazmaya özgürleştireceğini umabilir. "[4] Stephen Koch Washington post yazdı, "Yazılması daha iyi Çimento Bahçesi]. McEwan'ın okunabilirliğinin zarafeti [sic ] ve teknik beceri - her zaman çok beğenilen - daha yüksek bir parlaklık ve karmaşıklığa getirildi. [...] McEwan bu hastalıklı hikayenin çoğunu incelik ve umutla devam ettiriyor. "Ancak, eleştirmen ayrıca" tüm bu becerinin, gerçekten dehşet verici olsa da, belli bir zayıflıkla yok edilen bir doruk noktasına doğru yönlendirildiğini savundu. ve özünde sade bayağılık ",[5] McEwan'ın koleksiyonundan kısa hikaye "Psychopolis" yazıyor Çarşafların Arasında aynı temaları daha etkili şekilde kapsar.

İçinde New York Times, eleştirmen John Leonard McEwan "bugünlerde karanlık bir Avrupa'ya ait olan birkaç İngiliz edebiyat yazarından biri; Samuel Beckett bazı genital organizasyonlarla ", ancak Thomas Mann'ın çoktan romanı yazdı ve o Mann'ın kitabı daha iyiydi. Leonard tartıştı, "Hiçbir okuyucu başlamaz Yabancıların Rahatlığı ve bitirememek; siyah bir sihirbaz iş başında. [...] Ve yine de erotik olan her şey de hasta. [...] çok yetenekli bir yazarın yazdığı bu roman kesinlikle hastalıklı. "[6]

2010 tarihli bir makalede Günlük Canavar, Lucas Wittman listelenmiştir Yabancıların Rahatlığı McEwan'ın öncesinin en iyilerinden biri olarakKefaret eserler, yazıyor, "McEwan, tanıdık bir çevreden boşandığında seyahatin heyecanını mükemmel bir şekilde yakalıyor ve sıra dışı ve karakter dışı bir şey olasılığı mümkün görünüyor. Elbette, bu bir McEwan kurgusu, olasılık hakkında acımasız bir gerçek insanların aşkı aşırı şekillerde bulması. "[7] 2014 yılında, Eileen Battersby The Irish Times bağladım (ile Çimento Bahçesi ) McEwan'ın en iyi eserleri listesinde beşinci sırada.[8]

Referanslar

  1. ^ Canby Vincent (29 Mart 1991). "Eleştiri / Film; Venedik Büyük Kanal Boyunca Büyük Guignol". New York Times. Alındı 1 Mart 2011.
  2. ^ Malcolm, David (2002). Ian McEwan'ı Anlamak. South Carolina Press Üniversitesi. sayfa 66–67. ISBN  978-1-57003-436-7.
  3. ^ Ricks, Christopher (21 Ocak 1982). "Terörle oynamak · LRB 21 Ocak 1982". London Review of Books. Alındı 8 Ocak 2020.
  4. ^ YABANCILARIN KONFORU yazan Ian McEwan | Kirkus Yorumları.
  5. ^ Koch, Stephen (28 Haziran 1981). "Ian McEwan: Acı ve Boyun Eğme Vizyonları". Washington Post. ISSN  0190-8286. Alındı 8 Ocak 2020.
  6. ^ Leonard, John (15 Haziran 1981). "Yabancıların Rahatlığı". New York Times. Alındı 1 Mart 2011.
  7. ^ Wittmann, Lucas (4 Nisan 2010). "McEwan'ın En İyi Romanı". Alındı 8 Ocak 2020.
  8. ^ Battersby, Eileen (28 Eylül 2014). "Ian McEwan'ı okumak için nedenler ve kaçınılması gerekenler". The Irish Times. Alındı 8 Ocak 2020.