Consolatio (Cicero) - Consolatio (Cicero)

Marcus Tullius Cicero, Teselli

Teselli (Latince: [koːnsoːˈlaːtɪ.oː]; Teselli) bir kayıp tarafından yazılmış felsefi eser Marcus Tullius Cicero MÖ 45 yılında. Eser, kızının ölümünden sonra acısını yatıştırmak için yazılmıştı. Tullia aynı yılın Şubat ayında meydana gelmişti. Eserden esinlenmiş gibi görünse de, eser hakkında pek bir şey bilinmemektedir. Yunan filozof Vinç eski eseri De Luctu ("Keder Üzerine") ve yapısı muhtemelen birbirleri arasındaki bir dizi mektup yazışmasına benziyordu. Servius Sulpicius Rufus ve Cicero.

Çalışmanın parçaları, alıntı yapılan Lactantius, ve Jerome çalışmayı bir teselli mektubunda not eder Altino Heliodorus. Kaybına kadar popüler bir yazı parçası olan Teselli daha önce iletilen farklı çalışma olarak yaygın şekilde kabul edilmektedir. teselli Geç Cumhuriyet Romalılarına edebi gelenek. 1583'te İtalyan bilim adamı Carlo Sigonio parçalı olmayan bir versiyonunu keşfettiği iddia edildi. Teselliçoğu bilim insanı bu çalışmanın sahte olduğu konusunda hemfikir olsa da, modern stilometrik bunu destekleyen yöntemler.

Arka fon

Marcus Tullius Cicero (3 Ocak 106 - MÖ 7 Aralık 43) Antik Roma filozof ve politikacı onun için ünlü hitabet becerileri. Zengin bir aileden geldi belediye ailesi Roma binicilik düzeni ve Roma'nın en büyük hatiplerinden biri ve Roma döneminin önde gelen nesir stilistlerinden biri olarak kabul edilir. Latince'nin Altın Çağı.[1][2][3] Cicero'nun kızı Tullia (MÖ 5, 79 veya MÖ 78 - MÖ 45 Şubat), ikinci oğlunu doğurduktan sonra MÖ 45 kışında öldü; bu, Cicero'nun derin bir yas dönemine girmesine neden oldu.[4][5]

Cicero arkadaşıyla kalmaya karar verdi Titus Pomponius Atticus Atticus'un kütüphanesini incelediği bir süre kederin üstesinden gelmekle ilgili her türlü kitabı okudu.[5][6] Bulduğu şeyden memnun kalmadı, villasına taşındı. Astura nerede besteledi Teselli. (Bu süre zarfında o da ünlü olan ve şimdi kaybolan diyalogları yazdı. Hortensius.)[7] Cicero daha sonra, Teselli sadece kendini duygusal olarak iyileştirmek için değil, aynı zamanda yas tutan veya üzüntü yaşayanlara fayda sağlamak amacıyla yazılmıştır.[8][9]

İçindekiler

Ama herhangi bir canlı varlığın kutsanması gerekiyorsa, kesinlikle oydu; eğer çocuğu Cadmus veya Amfitriyon veya Tyndareus şöhret tarafından cennete yükseltilmeyi hak etti, çünkü ona aynı şeref kesinlikle ilan edilmelidir. Ve bunu gerçekten yapacağım ve ölümsüz tanrıların onayıyla tüm ölümlülerin takdirine eşlik eden, kadınların en iyi, en bilgili kadınlarını kutsayacağım.

Bir parçasının çevirisi Teselli Spencer Cole tarafından. Korunan mevcut metin Lactantius işinde Kurumlar Divinae, Cicero'nun kendi kızınınkiyle ilgili fikirlerini göstermektedir. apotheosis.[10]

Yaşlı Plinius Cicero'dan alıntılar onun önsözünde Naturalis Historia derken, "Takip ediyorum [ Yunan filozof] Vinç benim .. De Teselli" (teselli filiae Crantorem ... devamı).[11][12] Yüzyıllar sonra, Hıristiyan ilahiyatçı Jerome bir teselli mektubunda Altino Heliodorus St. Nepalce, benzer bir referans yaparak Teselli büyük ölçüde Crantor'ın eski çalışmalarına dayanıyordu De Luctu ("Keder Üzerine").[13] Bazıları, Cicero'nun, Cicero'nun "Crantor'ı özellikle ve hatta esasen takip ettiğini" Teselli, ancak David Scourfield, Cicero'nun daha muhtemel olduğunu savunarak bu görüşü reddediyor. Teselli Crantor ile yaptığı işi kölece kopyalamak yerine basitçe anlaştı.[12]

Paul MacKendrick, konunun genel çerçevesinin Teselli tarafından kullanılan yapıya göre çıkarılabilir Servius Sulpicius Rufus Tullia'nın ölümünün ardından Cicero'ya gönderilen bir teselli mektubunda ve Cicero'nun cevabının yapısında.[14] Eserden geriye kalan parçalardan, eserin Cicero'nun kendisine gönderildiği anlaşılıyor.[8] Yeni bir parçası Teselli Görünüşe göre Cicero'nun Tullia'nın hak ettiği fikri tanrı olarak tanrılaştırılmış. Cicero, planının işe yaraması için tanrılaştırılmasının hem tanrılar hem de Roma halkı tarafından onaylanması gerektiğini belirtiyor. Halkı kazanmak için ünlü bir yerde Tullia'ya bir anıt inşa edeceğini yazıyor.[10] Cicero ayrıca, Tullia'yı önerdiği ilahiyi haklı çıkarmak için tanrılaştırılmış bir dizi ünlü kişiyi de listeler.[10]

Tek kalan parçalar Teselli Biri Cicero tarafından kendisi tarafından korunan parçalardır. Tusculanae Tartışmaları.[15] Diğer yedi parça daha erken dönemlerde korunmuştur. Hıristiyan yazar Lactantius işinde Kurumlar Divinae (İlahi Enstitüler). Lactantius, Teselli ikisi de boşuna olduğuna işaret etmek için putperestlik yanı sıra, putperestlerin Hristiyanlığın bazı ilkelerini onlar farkında bile olmadan kabul ettiklerini iddia etmek.[6] Lactantius, Cicero'nun yazdıklarını eleştirdi, ancak aynı zamanda Cicero'yu, tesadüfen de olsa paralel olduğu için alkışladı. Kutsal Kitap diyor.[16] Bununla birlikte, Lactantius tarafından korunan satırlar, bağlam eksikliğinden dolayı eleştirildi. MacKendrick, Lactantius'un Cicero'nun yazdıklarını çerçevelemek için "kısmi alıntılar" kullandığını ve böylece Lactantius'un fikirlerini daha kolay çürütebildiğini not eder.[6]

Çalışmaya bir diğer önemli referans ise Jerome tarafından Heliodorus'a hitaben yukarıda belirtilen mektupta bulunabilir; Jerome, Teselli "Acı ve savaşta eşit cesaret gösteren adamlar" a atıflar içeriyordu, yani: Quintus Fabius Maximus Verrucosus, Yaşlı Cato Quintus Gallius, Gaius Calpurnius Piso, Lucius Junius Brutus, Quintus Mucius Scaevola Augur, Scaurus, Quintus Marcius Rex, Publius Licinius Crassus, ve Gnaeus Aufidius Orestes yanı sıra Metellus ve Marcellus ailelerinin üyeleri.[13][17]

Eski

Teselli büyük önem taşıyordu ve Scourfield, Yunanca teselli Geç Cumhuriyet Romalılarına geleneği.[12] Eser, 15. yüzyıla kadar hayatta kalmış olabilir; St. Ambrose Traversari onun iddiasında Hodoeporicon "teselli hakkında kısa bir çalışma" keşfetmiş olmak (opusculum de Consolatione) Perugia, MS 1432'de İtalya.[18][nb 1]

Sahtecilik

Şimdi bir sahtecilik olarak kabul edilen Sözde-Ciceronian Consolatio tarafından keşfedildi Carlo Sigonio 1582'de.

1583'te İtalyan bilim adamı Carlo Sigonio parçalı olmayan bir versiyonunu keşfettiği iddia edildi. Teselli. Bu haber ilk başta heyecanla karşılanırken, akademisyenler eseri okuduktan sonra el yazmasının bir sahtekarlık olduğunu iddia etmeye başladılar. hümanist Antonio Riccoboni en çok ses getirenlerden biri olmak.[19][20] Ancak Sigonio, çalışmayı ölümüne kadar savunmaya devam etti, hatta iki farklı söylemde metnin doğruluğuna olan inancından bahsetti.[18][19] Bilim adamı Latin Latin ancak daha sonra Sigonio'nun sahip olduğu bir mektupta iddia etti. ölüm döşeğinde sahteciliği kabul etti bu ifadenin gerçeği bilinmese de.[18] Akademik topluluk, genel olarak, Teselli keşfedilen gerçek değildi[20] ve belge artık Sözde Ciceronian Consolatio.[19]

Çalışmanın kademeli olarak kınanmasına ve Sigonio'nun onu kendisinin yarattığı suçlamasına rağmen, bazı gecikmeler vardı.[18] Robinson Ellis, 1893'te, Sözde Ciceron KonsolatioMuhtemelen Cicero'nun gerçek bir eseri olmasa da Sigonio'nun sahteciliği değildi. St. Ambrose Traversari'nin Sigonio tarafından 1583'te yeniden keşfedilmesine çok yakın bir eserin bir kopyasını bulduğunu iddia ettiği için Sigonio'nun Perugian metnini bulmuş olmasının mümkün olduğunu düşündü. Daha sonra hipotezi değerlendirdi (Evan Taylor Sage tarafından da tartışıldı)[21] çünkü Sözde-Ciceronian Consolatio Lactantius'un çalışmasında bulunan Cicero'nun mevcut tüm parçalarını içeriyordu, gerçek Teselli uzak geçmişte kaybolmuştu ve bir noktada sessizce yerine bir taklit gelmişti. Bu yanlış atfedilen Ellis yazdı, daha sonra bunlar tarafından okunabilirdi geç antik dönem Lactantius, Augustine ve Jerome gibi Cicero'dan alıntı yapan yazarlar. Bu yanlıştı Teselli, Sigonio tarafından yeniden keşfedilen ve farkında olmadan da gerçek olduğuna inanan hipotez devam ediyor. Son olarak Ellis, Sigonio'nun hayatının çoğunu Cicero'nun parçalarını düzenlemekle geçirmiş "yüksek karakterli" bir adam olması nedeniyle Sigonio'nun sahteciliğe eğilmesinin tamamen karakter dışı olacağını savundu.[18]

1999'da Richard Forsyth, David Holmes ve Emily Tse dilbilimsel kökenini test etme teknikleri Sözde-Ciceronian Consolatio. Forsyth, Holmes ve Tse araştırmalarını iki tür Latince üzerine odakladılar: Cicero'nun yazısı ve "Ciceronianism" (bir stil Yeni Latince Cicero'nun tarzını taklit etmeye çalışan on beşinci ve on altıncı yüzyıllarda popüler). Üç bilim adamı, eğer Sözde-Ciceronian Consolatio "Ciceronianism" den yoksundur - yani Yeni Latince - o zaman Cicero'nun gerçek bir eseri olarak kabul edilebilir. Forsyth, Holmes ve Tse, altı Klasik Latin yazarı (yani Cicero, julius Sezar, Cornelius Nepos, Gaius Sallustius Crispus, Lucius Annaeus Seneca, ve Publius Cornelius Tacitus ) ve beş Yeni Latin yazar (yani Sigonio, Piero Vettori, Marc-Antoine Muret, Bernadino di Loredan ve Riccoboni) ve bunları kullanarak karşılaştırdı stilometrik yöntemler.[3] Üçü, metnin Sözde-Ciceronian Consolatio "Cicero'nun son derece karaktersizliği ve gerçekten de metnin muhtemelen Rönesans klasik zamanlardan daha. "[22] Çalışma ayrıca, Sözde-Ciceronian Consolatio Diğer Yeni Latin yazarlarından çok Sigonio'nunkilerle daha yakından eşleşti ve belgeyi kendisinin kaleme aldığını - kanıtlamasa da - önerdi.[23]

Notlar

  1. ^ Bu kısa eserin Cicero'nun kimliği Teselli kesin değil. Traversari, "yazarın bilinmediğini" ancak "çok bilgili" (auctoris ignoti ... sed bene eruditi). Robinson Ellis, bu belgenin Sigonio tarafından 1583'te keşfedilen sahte belge olabileceğini savunuyor (bu hipotez Sigonio'nun belgeyi uydurmadığını ve Sözde-Ciceronian Consolatio çok daha eski bir metindir).[18]

Referanslar

  1. ^ Rawson (1975), s. 303.
  2. ^ Haskell (1964), s. 300–301.
  3. ^ a b Forsyth vd. (1999), s. 375–400.
  4. ^ Treggiari (2007), s. 13.
  5. ^ a b Cole (2014), s. 1.
  6. ^ a b c MacKendrick (1989), s. 106.
  7. ^ Taylor (1963), s. 488.
  8. ^ a b Baraz (2012), s. 94.
  9. ^ Çiçero, De Divinatione 2.3.
  10. ^ a b c Cole (2014), s. 1–3.
  11. ^ Yaşlı Plinius, Naturalis Historia, "Önsöz" 22.
  12. ^ a b c Scourfield (1993), s. 19–22.
  13. ^ a b Jerome. Schaff, Philip; Wace, Henry (editörler). "Mektup 60 - Heliodorus'a". W. H. Fremantle tarafından çevrilmiştir; G. Lewis; W.G. Martley. NewAdvent.org. Alındı 19 Temmuz 2014.
  14. ^ MacKendrick (1989), s. 107.
  15. ^ MacKendrick (1989), s. 108.
  16. ^ MacKendrick (1989), s. 106–07.
  17. ^ MacKendrick (1989), s. 108–09.
  18. ^ a b c d e f Robinson (1893), s. 197.
  19. ^ a b c Adaçayı (1910), s. 7–9, 25–46.
  20. ^ a b Forsyth vd. (1999), s. 376.
  21. ^ Adaçayı (1910), s. 26.
  22. ^ Forsyth vd. (1999), s. 376.
  23. ^ Forsyth vd. (1999), s. 394–95.

Kaynakça

Kütüphane kaynakları hakkında
Consolatio (Cicero)