Kötü Rahip - Wicked Priest

Eylemleri Hasmonean Yüksek Rahipler klasik kaynaklarda onaylanmıştır - örneğin Alexander Jannaeus 'ın infazları Ferisiler —Çoğunlukla Wicked Priest'in Ölü Deniz Parşömenleri.

Kötü Rahip (İbranice: הכהן הרשע‎; Romanized İbranice: ha-kōhēn hā-rāš'ā) bir sobriquet kullanılan Ölü Deniz Parşömenleri Peşarim, dört[1] zamanlar Habakkuk Yorumu (1QpHab) ve Mezmur 37 (4QpPs) Yorumunda bir keza), "Doğruluk Öğretmeni. "Önerildi[2] bu ifade bir cinas "ha-kōhēn hā-rōš" hakkında, " Başrahip ", ancak bu Baş Rahip için uygun bir terim değildir. Genelde bir Hasmonean (Maccabean ) Baş Rahip veya Rahipler. Bununla birlikte, kesin kimliği tartışmalı olmaya devam ediyor ve "Ölü Deniz Parşömenleri ile bağlantılı en düğümlü sorunlardan biri" olarak adlandırılıyor.[1]

En çok tartışılan tek aday Jonathan Apphus ve ardından kardeşi Simon Thassi; kabul edilen zayıflıklarına rağmen bu görüşün yaygın kabulü, "Jonathan konsensüsü" olarak adlandırıldı.[2] Daha yakın zamanlarda, bazı bilim adamları, sobriquet'in yalnızca bir kişiye atıfta bulunmadığını iddia ettiler. En önemlisi, tarafından geliştirilen "Groningen Hipotezi" García Martinez ve van der Woude, bir altı Kötü Rahip serisi.

Arka fon

Ana makaleler: Ölü Deniz parşömenleri, Peşer, ve Habakkuk Yorumu

Habakkuk Yorumu (1QpHab) orijinal yedi Ölü Deniz Parşömenleri 1947'de keşfedildi ve 1951'de yayınlandı. On üç sütunlu parşömen bir pesher veya "yorumlanması" Habakkuk Kitabı. Mezmur 37'nin Yorumu üçünden biridir. Peşarim üzerinde Mezmurlar Kitabı ve diğer tek Ölü Deniz sobriquet'i kullanmak için kaydırın. Mezmur 37 diğer Mezmurlar ile karşılaştırıldığında, Habakkuk Kitabı ile "en güçlü edebi ve tematik bağlara" sahip olduğu söylenir,[3] Mezmur 37'nin dili de Habakkuk peşeristi tarafından Hab hakkındaki yorumda ödünç alınmıştır. 2:17.[4] Habakkuk ve Mezmur Üzerine Yorumlar'daki benzer dil ve temalar, ortak yazarlığın veya en azından benzer yorumlama yöntemlerinin kanıtı olarak önerildi.[5]

Radyokarbon yaş tayini 1QpHab ve 4QpPs üzerinde yapılan testlera -de Arizona Hızlandırıcı Kütle Spektrometresi Tesisi BCE 104–43 arasında bir standart sapma güven aralığı ve 120–5 BCE (% 97) iki sigma güven aralığı verdi; 4QpP içina (4Q171) bir standart sapma güven aralığı 22-78 CE ve iki sigma güven aralığı 5-111 CE idi.[6] Daha erken paleografik tarihleme 1QpHab değeri, MÖ 30-1 arasında bir tarih aralığı gösterdi.[7]

1QpHab'ın 7. sütununun "son yaşın uzatılacağı" tahmini bazen Habakkuk Yorumu'nun ölümünden yaklaşık 40 yıl sonra yazıldığı şeklinde yorumlanır. Doğruluk Öğretmeni - ne zaman son yaş göre bitmiş olmalı Şam Belgesi.[8]

Metin

Dahası, kibirli adam serveti durdurmadan ele geçirir. Gırtlağını cehennem gibi genişletir ve Ölüm gibi hiç yetmedi. Bütün milletler ona toplandı ve bütün insanlar onun için toplandı. Hepsi onunla alay etmeyecekler mi ve ona, "Kendine ait olmayan şeyleri toplayana yazıklar olsun!" Diyecekler mi? Kendini rehinlerle ne kadar yükleyecek?
Yorumlandı, bu, ilk ortaya çıktığında hakikat adıyla anılan Kötü Rahip ile ilgilidir. Fakat İsrail'i yönettiğinde yüreği gururlandı ve Tanrı'yı ​​terk etti ve zenginlik uğruna hükümlere ihanet etti. Tanrı'ya isyan eden şiddet adamlarının zenginliklerini soydu ve biriktirdi ve halkların servetini alarak günahkar kötülükleri üstüne yığdı. Ve her kirli kirlenmenin ortasında iğrenç bir şekilde yaşadı.

— 1QpHab, sütun. 8, satır 4–11, Vermes tarafından çevrildi (2004)

İnsanların kanı ve toprağa, şehre ve tüm sakinlerine uygulanan şiddet yüzünden.
Yorumlandı, bu, Tanrı'nın Dürüstlük Öğretmeni'ne ve Konsey adamlarına karşı işlediği haksızlık nedeniyle düşmanlarının eline teslim ettiği Kötü Rahip ile, ruhun acısıyla, yok edici bir belayla alçaltılabileceği ile ilgilidir. çünkü seçimine kötülük yapmıştı.

— 1QpHab, sütun. 9, satır 8-12, Vermes tarafından çevrildi (2004)

Komşularının içmesine neden olana yazıklar olsun. Zehrini dökerek onları ziyafetlerine baksın diye sarhoş eden.
Yorumlandı, bu, Doğruluk Öğretmeni'ni zehirli öfkesiyle karıştırmak için sürgün evine kadar takip eden Kötü Rahip ile ilgilidir. Ve Kefaret Günü için istirahat için tayin edilen zamanda, onların kafasını karıştırmak ve huzurlarının Şabatı olan Oruç Gününde yanıltmalarına neden olmak için önlerine çıktı.

— 1QpHab, sütun. 11, satır 3–8, Vermes tarafından çevrildi (2004)

Kendinizi ihtişamdan çok cahillikle doldurdunuz. Ayrıca iç ve sendeleyin! Rab'bin sağ elinin kadehi size gelecek ve şerefinize utanç gelecek.
Yorumlandı, bu, cahilliği ihtişamından daha büyük olan Rahip ile ilgilidir. Çünkü kalbinin sünnet derisini sünnet etmedi ve susuzluğunu gidermek için sarhoşluk yollarında yürüdü. Ama Tanrı'nın gazabı bardağı onun kafasını karıştıracak, kendi [...] ve [...] acısını katlayacak.

— 1QpHab, sütun. 11, satır 8-16, Vermes tarafından çevrildi (2004)

Açıklama

Kötü Rahip'e yapılan referanslar bölündü[9] örtüşen üç temaya ayrılmıştır: Doğruluk Öğretmeni ve onun takipçileri,[10] kült ihlalleri ve uyulmaması,[11] ve bu eylemler için Kötü Rahibe karşı ilahi ceza.[12]

Kumran toplumunun tarihindeki rolü

Pek çok bilim adamı, Kötü Rahip ve Doğruluk Öğretmeni'nin farklı şekilde takip ettikleri bu pasajdan bir araya geldi. ayin takvimleri Böylelikle Wicked Priest'in Yom Kippur; Hatta bazıları Doğruluk Öğretmeni'nin Jonathan öncesi dönemde şizmatik bir Baş Rahip olduğunu öne sürdü. ara yüz.[13]

"Gayrimeşru Rahip"

Birkaç bilim insanı "Wicked Priest" lakabını "Gayrimeşru Rahip" anlamına gelen, yani Zadokit soy.[14] Bazıları 1QpHab 8.9-10 - Kötü Rahip'in "ilk ortaya çıktığında gerçeğin adıyla anıldığı" yorumunu - Kötü Rahip'in ilk kabulü olarak Kumran topluluk, Jonathan birleşmeden önce diyarşi Krallığın ve Rahipliğin.[15] "Groningen Hipotezi" de, peşarimden gelen kanıtlara değil, daha ziyade 1 ve 2 Maccabees ve Josephus gibi dış kaynaklardan gelen kanıtlara dayanan bu yorumu izler.[16]

Bununla birlikte, diğer bilim adamları, kalıtsal gayrimeşruluğun Kötü Rahip'in düşüncesizlikleri arasında listelenmediğini ve bu yorumun metne onlarca yıldır sorgulanan yorumlarla dayatıldığını iddia ediyorlar.[17] Collins ayrıca, belgede hiçbir kanıt olmadığını savunuyor. Topluluk Kuralı ya da Şam Belgesi Kumran topluluğunun Zadokite olmayan bir Başrahibin meşruiyetiyle ilgilendiği görüşünü desteklemek.[18]

Diğer olası referanslar

Wicked Priest'in önerilen eşdeğerleri, Peşarim. 4QTestimonia (4Ç175) "Lanetli bir adam, Belial'den biri" - suç ortağı olarak oğullarıyla birlikte - "Leydi Zion'un göğüslerine kan döktü." Bazı bilim adamları 4QTestimonia'yı Wicked Priest'e bir referans olarak görüyorlar.[19] Yahuda ve Mattathias adlı iki oğluyla birlikte öldürülen Simon'a uyduğunu iddia ediyor.[20]

Nahum Yorumu (4Q169), "Demetrius" u Kudüs'ü fethetmeye davet ettiği için "pürüzsüz şeyler arayanlardan" intikam alan "öfkeli genç aslan" Alexander Jannaeus da dahil olmak üzere tarihi figürlere sayısız açık atıflar içeriyor. Vermes, Nahum Yorumu'nu "Doğruluk Öğretmeni ve Kötü Rahip'ten sonraki bir çağ" olarak tanımlıyor olarak görüyor.[21] ancak 4QpHos 2: 2–3'teki "öfkeli genç aslan" ı "son Rahip" olarak yorumluyor.[22] 4Q322, 324a – b ayin takvimi de önerilen çeşitli Kötü Rahiplerle ilişkili bazı isimleri düşürür.[23] 4QpIsab'dan Kudüs'teki "alaycıların" da Kötü Rahip'in takipçileri olduğu öne sürüldü.[24]

Yalancı

Bazı bilginler Kötü Rahip ile Yalancı arasında ayrım yapmazlar ("Yalan Adam ", Iysh Hakkazav), 1QpHab'da kullanılan başka bir sobriquet.[25] Örneğin, yalancı "kanla kibir şehrini" (1QpHab 10.10) inşa etmenin açıklaması, Kötü Rahip'in kimliğine dair başka bir ipucu sıraladı.[26]

İki figür arasında ayrım yapmanın en iyi kanıtı, Yalancı'nın her zaman "sahte doktrin ve yanıltıcı eylem" ile ilişkili olduğu halde, Kötü Rahip'in "kült ihlalleri ve uyulmaması" ile ilişkili olmasıdır.[27] Nitekim, Habakkuk Yorumu dışındaki kaynaklara başvurulmadan bile böyle bir ayrım önerildi.[28]

Önerilen kimlikler

Kötü Rahip birçok kişiyle özdeşleştirildi İsrail'in Yüksek Rahipleri.

Zamanından beri de Vaux Varsayılan varsayım, Wicked Priest'in tek bir birey olduğu şeklindedir, yalnızca Doğruluk Öğretmeni.[29] Kuruluşu için mutabakat süresi Kumran (150-140 BCE) beş Baş Rahip içerir: üç Helenleşmiş ve iki Makabiye: Jason, Menelaus, Alcimus, Jonathan, ve Simon ve ayrıca potansiyel olarak ilişkili çeşitli şekiller ara yüz.[30]

Kötü Rahip'i Hasmon öncesi döneme ait tüm gamı ​​çalıştıran zaman dilimlerinde konumlandıran çeşitli erken teoriler,[31] erken Hıristiyanlığınkine,[32] Haçlı Seferleri'ne.[33] Bununla birlikte, Kötü Rahip'in "İsrail'i yönetmesi" (1QpHab 8.10) ve "yağmalama" işine (9.7) katılabilmesi, çoğu akademisyeni, Hasmonean Baş Rahiplerinin, yeteneklerini paylaşmayan öncüllerini dikkate almamaya ikna etti. askeri olarak Mısır veya Suriye'ye boyun eğdirilmiş diğer uluslara ve Romalıların hakimiyetindeki haleflerine askeri olarak saldırmak.[34] Daha az bir ölçüde, Kötü Rahip bir zamanlar "hakikat adına" (8.8-9) olarak adlandırılmıştı, dindaşları tarafından yüksek saygı görmemiş olan Maccabean öncesi Helenleşmiş Baş Rahipleri diskalifiye etmek için kullanılıyordu.[35]

Benzer şekilde, Hasmonean sonrası Başrahipler, "Kittim "(farklı uygulamalarından dolayı Romalılar olarak tanımlanabilir"standartlarından fedakarlık etmek "1QpHab 6.6'da onaylanmıştır), kusurlu[36] ve Kumran topluluğunun başlangıcıyla ilişkili karakterlerin hiçbiri Romalılarla temas kurmazdı.[37]

"Maccabean teorisi" - Cross'un geliştirdiği gibi,[38] Milik,[39] ve Vermes[40]—Geleneksel olarak Wicked Priest'i Jonathan veya Simon olarak tanımlar.[41]

Jonathan

Jonathan, Wicked Priest'in kimliği için en yaygın olarak tanımlanan tek adaydır. Jonathan'ın kimliği için en popüler kabul gören kanıt "Yahudi olmayanların elindeki ölümü" dür.[53] yalnızca Menelaus (172-162 BCE) tarafından paylaşılan ve genellikle kronolojik olarak dışlanan bir özellik.[63] 1 Maccabees 13, Jonathan'ın yakalanıp öldürülmesini anlatıyor Bascama (modern Ürdün'de) tarafından Diodotus Tryphon, genel Selevkos Kral Alexander Balas, bazıları bu olaya uymaya çalıştı.[64] Bununla birlikte, "bu bedenden intikam alan" "düşmanların" (1QpHab 9.2) Yahudi olmayanlar olması gerektiğine dair zorlayıcı bir metinsel temel yoktur.[65] Jonathan'ın "hastalıktan" öldüğü kesin olarak söylenemez.[66]

Sözde "Kral Jonathan Parçası" (4Q448 ) her ikisi de kimliğine karşı tartışmak için kullanıldı[67] ya da onu Wicked Priest'e bağlayarak, başlangıçta "gerçeğin adı ile anılmış" olmasıyla.[68]

Alexander Jannaeus

Sikke Alexander Jannaeus (103 - 76 BCE).
Obv: Selevkos çapa ve Yunan Efsanesi: BASILEOS ALEXANDROU "Kral İskender".
Rev: Diadem içinde sekiz kollu çark veya yıldız. Sözlerin içindeki İbrani efsanesi: "Kral Yehonatan".

Josephus'a göre Alexander Jannaeus, Wicked Priest'in "hastalığına" ve "sarhoşluğuna" yapılan göndermelerle karşılaştırılan dörtlü ateş ve alkolizmden öldü.[50] Jannaeus ayrıca "düşmanlarının eline teslim edildi" geçidi için hak iddia edebilir çünkü Yahudi Eski Eserleri (13: 13.5), Kudüs'e kaçmadan önce "Arapların Kralı Obedas" tarafından pusuya düşürüldü.[54] Aynı pasaj, Jannaeus’un ayrıntılı lakabına bir kelime oyunu olarak da önerildi (çağdaş sikkeler tarafından onaylandığı üzere, resimde) —Yehonathan ("Yahweh verdi"), genellikle Yannai olarak kısaltılır — 1QpHab 10.3–5'te de olduğu iddia edilen bir kelime oyunu.[55]

Jannaeus'un Kudüs'ü "tahkimatı veya güzelleştirmesi", Kötü Rahip'in yasadışı inşa faaliyetleriyle karşılaştırıldı.[69] Kötü Rahipler, Doğruluk Öğretmeni'nin "sürgün evine" (1QpHab 11.6) ''Kefaret Günü "(11.7–8) ayrıca Jannaeus’un Ferisiler üzerinde Çardaklar Bayramı.[57]

Antigonus Mattathias

Antigonus Mattathias Gregory Doudna tarafından 2013'te Kötü Rahip figürü olarak önerildi.[70][71] Antigonus sondu Hasmonean İsrail Kralı, MÖ 37'de Romalılar tarafından idam edildi.

Doudna da bunu öneriyor Hyrcanus II olarak görüldü Doğruluk Öğretmeni. Doudna'ya göre, Hyrcanus II’nin mezhep yöneliminin artık genel olarak Sadducee; Antigonus ise daha sempatikti. Ferisiler.

Birden Fazla Kötü Rahip

Birkaç bilim adamı, Wicked Priest pasajlarının her biri ile özdeşleşmek için en güçlü aday olan tek bir Baş Rahip olmadığını iddia ediyor.[72] Wicked Priest'in farklı ölümleri ve bunlarla ilişkili zamanlar, genellikle tek bir Wicked Priest'in imkansızlığının kanıtı olarak gösteriliyor.[73]

Bir dizi halefe uygulanan bir başlığın İncil'deki örnekleri arasında Daniel 11,[3] "Kuzeyin Kralı" ve "Güney Kralı", sırasıyla birden çok Selevkos ve Ptolemaik kral için geçerli olabilir;[74] diğer olası sobriquets ve unvanlar Peşarim çok sayıda insana atıfta bulunabilen, şunları içerir: "Doğruluk Öğretmeni "(Kumran topluluğunun hem kurucusu hem de gelecekteki eskatoloji öğretmeni)," Kanun Arayıcısı "(hem Doğruluk Öğretmeni hem de başka bir eskatolojik figür) ve" Meshedilmiş "(hem geçmiş peygamberler hem de gelecekteki rahipler veya krallar).[75]

Groningen hipotezi

"Groningen hipotezi "Florentino García Martinez tarafından geliştirildi,[76] daha sonra A.S. van der Woude,[77] 1QpHab'ın 8'den 12'ye kadar olan sütunlarını, altı Kötü Rahibi kronolojik olarak (ancak Aristobulus I hariç tutulduğu için mutlak değil, sıralı sırayla) tanımladığı şeklinde yorumlar.[78] Altı "Groningen" Yüksek Rahibi: Judas Maccabeus (8.8–13), Alcimus (8.16–9.2), Jonathan (9.9–12), Simon (9.16–10.5), John Hyrcanus I (11.4–8) ve Alexander Jannaeus (11.12–12.10).[79] Alexander Jannaeus'un vasiyeti, Habakkuk Tefsiri'nin yazısıyla örtüşecek, ancak Doğruluk Öğretmeni'nin hayatı ile örtüşmeyecekti.[80]

"Groningen hipotezi" şunu savunuyor: göreli cümlecikler ve mükemmel ilk beş Kötü Rahibi tanımlamak (ve belirsizliği gidermek) için kullanılırken mutlak cümle ve ben mükemmelim altıncı Kötü Rahibi tanımlamak için kullanılır.[79] Bununla birlikte Lim, bunun "metinde bir dizi tartışmalı değişiklik" yapılmasını gerektirdiğini iddia etmektedir.[81] ve göreceli zamirin dır-dir "altıncı" Kötü Rahip ile ilgili olarak son sütunlarda kullanılmıştır.[82] Dahası, "ikinci" ve "dördüncü" Kötü Rahipler, Habakkuk Yorumunda açık bir şekilde değil, sırasıyla "isyan eden rahip" (8.16) ve "[Rahip] kim…" (9.16) olarak anılır.[83]

Yahuda'nın "ilk" Kötü Rahip olarak kabul edilmesi, Josephus (JA 12: 4.14, 19, 34), ancak daha sonra çelişti (20: 10.3) ve Yahuda'nın Alcimus'tan önce öldüğünü belirten 1 Maccabees 9 tarafından engellendi.[81] Van der Woude, Baş Rahiplerin düzeni için 1 Maccabees 9'a geri döner.[84] I. John Hyrcanus'a "beşinci" Kötü Rahip rolü atandı - Doğruluk Öğretmeni'ni sürgün evine kadar takip eden kişi, yalnızca önyargılı sıraya uyduğu ve herhangi bir belgesel kanıt olmadığı için.[85] I. John Hyrcanus, Aristobulus I yerine yalnızca ikincisinin saltanatının kısalığı nedeniyle seçildi.[86]

Diğer

Wicked Priest'in alternatif kimlikleri şunları içerir: Ananus ben Ananus (cf. Robert Eisenman ).[87] ve isa (cf. Barbara Thiering )[88]

Notlar

^ α: 1QpHab 1.13 bazen sobriquet'in (beşinci) kullanımı olarak yeniden yapılandırılır. Yeniden yapılandırma, 4QpPsa fragmanlarına benzetilerek yapılmıştır. 1–10, sütun. 4.7–10, ancak meydan okundu,[89] Böylece Wicked Priest'e yapılan ilk referansı col. 8, bir dizi sıkıntıdan ilkinin yorumuyla.[90] 1QpHab 5.8–12 "kötü olanı" Kötü Rahip yerine Yalancı olarak yorumlar[91]
^ β: Bazı akademisyenler Kötü Rahip'in Baş Rahip olup olmadığını sorguluyor[92] hatta bir rahip bile,[93] ve yine de tarihsel bir kimliğin mümkün veya uygun olup olmadığı.[94]
^ γ: Daniel 11, Qumran külliyatında mevcuttu: 4QDanc: 11.1–2, 13–17, 25–29; 4QDana: 11: 13-16; pap6QDan: 11: 33-36, 38. İlgili cümle ilk iki parşömende mevcuttur.[95]

Alıntılar

  1. ^ Brownlee, 1952, s. 10.
  2. ^ van der Water, 2003, s. 397.
  3. ^ van der Water, 2003, 398.
  4. ^ Brooke, 1994, s. 350. c.f. 1QpHab 12.2–8.
  5. ^ van der Water, 2003, s. 398.
  6. ^ Jull ve diğerleri, 1996.
  7. ^ Lim, 2002, 21; Vermes, 2004, 509.
  8. ^ van der Woude, 1982, s. 358.
  9. ^ Callaway, 1988, s. 152–153.
  10. ^ Bakınız: 1QpHab [1.13f], 9.9–12, 11.4–8, 12.2–10 ve 4QpPs 37 4.8–10.
  11. ^ Bakınız: 1QpHab 8.8–12, 8.16–9.2, 11.12–16, 12.7–9.
  12. ^ Bakınız: 1QpHab 8.16–9.2, 9.9–12, 10.3–5, 10.12–16, 12.2–10 ve 4QpPs 39 4.8–10.
  13. ^ Buchanan, 1969.
  14. ^ Murphy-O’Connor, 1977; Vermes, 1977, s. 151; Vermes, 1999, s. 140.
  15. ^ Örneğin. Vermes, 2004, s. 54–55; Murphy-O’Connor, 1974.
  16. ^ Lim, 1992, s. 463–465.
  17. ^ Brownlee, 1982, s. 3; van der Water, 2003, s. 395.
  18. ^ Collins, 1989.
  19. ^ Brownlee, 1982, s. 11.
  20. ^ Thiering, 1978, s. 192.
  21. ^ Vermes, 1977, s. 144.
  22. ^ Vermes, 1977, s. 152; Vermes, 1999, s. 140.
  23. ^ Vermes, 1999, s. 134.
  24. ^ Lim, 2002, s. 28.
  25. ^ Vermes, 1977; Thiering, 1978.
  26. ^ Vermes, 1999, s. 139.
  27. ^ Callaway, 1988, s. 153.
  28. ^ Rabin, 1957, s. 54–55.
  29. ^ Brownlee, 1952, s. 11; Brownlee, 1982, s. 3.
  30. ^ Vermes, 1999, s. 140.
  31. ^ Rabinowitz, 1952, s. 29
  32. ^ Teicher, 1951
  33. ^ Weis, 1950, s. 125.
  34. ^ a b Brownlee, 1982, s. 1.
  35. ^ a b c Vermes, 1977, s. 151; Brownlee, 1982, s. 1.
  36. ^ Segal, 1951, s. 133–137.
  37. ^ Brownlee, 1982, s. 2.
  38. ^ Cross, 1961, s. 42–43; Cross, 1980.
  39. ^ Milik, 1959, s. 65–66.
  40. ^ Vermes, 1977; Vermes 1987.
  41. ^ Lim, 1992, s. 455.
  42. ^ Vermes, 2004, s. 54–55; Murphy-O’Connor, 1974.
  43. ^ Cross, 1961, s. 142.
  44. ^ Brownlee, 1952, s. 12.
  45. ^ Brownlee, 1952, s. 13; Brownlee, 1982, s. 20.
  46. ^ van der Water, 2003, s. 408.
  47. ^ Brownlee, 1982, s. 4.
  48. ^ Callaway, 1988, s. 155.
  49. ^ Brownlee, 1952, s. 4.
  50. ^ a b Brownlee, 1982, s. 5.
  51. ^ Brownlee, 1952, s. 15–16.
  52. ^ Segal, 1951, s. 133–137; Brownlee, 1982, s. 2.
  53. ^ a b Thiering, 1978, s. 191.
  54. ^ a b Brownlee, 1952, s. 14; Brownlee, 1982, s. 35–36; Segal, 1951, s. 138.
  55. ^ a b Brownlee, 1952, s. 14.
  56. ^ Brownlee, 1982, s. 7.
  57. ^ a b c Brownlee, 1952, s. 15.
  58. ^ Brownlee, 1952, s. 15; Brownlee, 1982, s. 5.
  59. ^ Cross, 1958, s. 152.
  60. ^ Brownlee, 1982, s. 35.
  61. ^ Brownlee, 1982, s. 8.
  62. ^ Brownlee, 1982, s. 34.
  63. ^ van der Water, 2003, s. 395.
  64. ^ Brownlee, 1982, s. 4; Thiering, 1978, s. 192.
  65. ^ Callaway, 1988, s. 157.
  66. ^ Brownlee, 1982, s. 4–5, 27.
  67. ^ van der Water, 2003, s. 396.
  68. ^ Vermes, 1993; Vermes, 2004, s. 340.
  69. ^ Brownle, 1952, s. 14.
  70. ^ David Stacey, Gregory Doudna, Qumran Revisited: Sitenin Arkeolojisinin ve Metinlerinin Yeniden Değerlendirilmesi. BAR uluslararası serisi, 2520. Oxford: Archaeopress, 2013. ISBN  9781407311388
  71. ^ Hagith Sivan tarafından yorum Bryn Mawr David Stacey ve ark .'nın Klasik İncelemesi. 2014.08.19
  72. ^ Davies, 1985, s. 48; Thiering, 1978; Brownlee, 1982, s. 4.
  73. ^ Brownlee, 1952, s. 11.
  74. ^ Brownlee, 1952, s. 11; Brownlee, 1982, s. 9; van der Woude, 1982, s. 359.
  75. ^ Van der Woude, 1982, s. 349–350.
  76. ^ Garcia Martinez, 1988.
  77. ^ Garcia Martinez ve van der Woude, 1990.
  78. ^ Lim, 1992, s. 462.
  79. ^ a b van der Woude, 1982.
  80. ^ Lim, 1992, s. 464.
  81. ^ a b Lim, 1992, s. 465.
  82. ^ Lim, 1993, s. 416.
  83. ^ Lim, 1993, s. 421.
  84. ^ Lim, 1993, s. 419.
  85. ^ Lim, 1992, s. 466.
  86. ^ Lim, 1993, s. 418.
  87. ^ Eisenman, 2012, s. 155.
  88. ^ Vermes, 1999, s. 16–17.
  89. ^ Lim, 2000, s. 47–50; Bernstein, 2000, s. 650.
  90. ^ Lim, 2002, s. 36.
  91. ^ Lim, 2002, s. 35–36.
  92. ^ Thiering, 1978, s. 205.
  93. ^ Callaway, 1988.
  94. ^ Davies, 1987, s. 90–91.
  95. ^ Abbegg ve diğerleri, 1999, s. 499.

Referanslar

  • Abbegg, Martin, Jr., Flint, Peter ve Ulrich, Eugene. 1999. Ölü Deniz Parşömenleri İncil. San Francisco: HarperCollins Publishers Inc. ISBN  0-06-060063-2
  • Bernstein, M. 2000. "Pesher Habakkuk." İçinde Ölü Deniz Parşömenleri Ansiklopedisi. Eds. Schiffzmann, L.H. ve Vanderkam, J.C. Oxford: Oxford University Press. II: 647–650. ISBN  0-19-508450-0
  • Brook, G. 1994. "The Pesharim and the Origins of the Dead Sea Scrolls." İçinde Ölü Deniz Parşömenleri ve Khirbet Qumran Alanını Araştırma Yöntemleri: Mevcut Gerçekler ve Gelecek Beklentiler. Ed. M. Wise vd. New York: New York Bilimler Akademisi. s. 339–353. ISBN  0-8018-6090-3
  • Brownlee, William H. 1952. "Ölü Deniz Habakkuk Midrash'ın Tarihsel İfadeleri." Amerikan Doğu Araştırmaları Okulları Bülteni 126: 10–20.
  • Brownlee, William H. 1982. "Kötü Rahip, Yalanların Adamı ve Dürüst Öğretmen: Kimlik Sorunu." Yahudi Üç Aylık İncelemesi 73 (1): 1–37.
  • Buchanan, G.W. 1969. "Dürüstlüğün Rahip Öğretmeni." Revue de Qumrân 6: 553–558.
  • Callaway, Phillip R. 1988. Kumran Cemaati Tarihi. Sheffeld: Sheffeld Academic Press. ISBN  1-85075-107-2
  • Collins, J.J. 1989. "Qumran Topluluğunun Kökenleri: Kanıtların İncelenmesi." İçinde Metne Dokunmak İçin: Joseph A. Fitzmyer Onurunda İncil ve İlgili Çalışmalar, S.J. Eds. M.P. Horgan ve P.J. Kobelski. New York: Kavşak: 159-178.
  • Haç, Frank M. 1958 (gözden geçirilmiş baskılar 1961, 1980). Kadim Kumran Kütüphanesi ve Modern İncil Çalışmaları. Garden City, New York: Doubleday and Co. DE OLDUĞU GİBİ  B0007DM3E6[ISBN eksik ]
  • Davies, Philip R. 1985. "Kumran'da Eskatoloji." İncil Edebiyat Dergisi 104 (1): 39–55.
  • Davies, Philip R. 1987. Essenes'in Ardında: Ölü Deniz Parşömenlerinde Tarih ve İdeoloji. Atlanta: Scholars Press. ISBN  1-55540-140-6
  • Eisenman, Robert. 2012. İsa'nın Kardeşi James ve Ölü Deniz Parşömenleri I Tarihi Yakup, Düşman Pavlus ve İsa'nın Havariler Olarak Kardeşleri. Nashville: Grave Distractions Publications. ISBN  0-98-559913-8
  • García Martínez, Florentino. 1988. "Kumran Kökenleri ve Erken Tarih: Bir Groningen Hipotezi." Folia Orientalia 25: 113–136.
  • Garcia Martínez, Florentino ve van der Woude, A.S. 1990. "Qumran'ın Erken Kökenleri ve Erken Tarihin 'Groningen' Hipotezi." Revue de Qumrân 14: 521–542.
  • Jull, A.J. Timothy, Donahue, Douglas J., Broshi, Magen ve Tov, Emmanuel. 1995. "Judean Desert'tan Parşömen ve Keten Parçalarının Radyokarbon Tarihlemesi." Radyokarbon 37 (1): 11–19.
  • Lim, Timothy H. 1990. "Habakkuk Pesher'de Eskatolojik Yönelim ve Kutsal Yazıların Değiştirilmesi." Yakın Doğu Araştırmaları Dergisi, 49 (2): 185–194.
  • Lim, Timothy H. 1992. "The Qumran Scrolls: Two hypotheses." Din Çalışmaları 21 (4):455–466.
  • Lim, Timothy H. 1993. "Groningen Hipotezinin Kötü Rahipleri." İncil Edebiyat Dergisi 112 (3): 415–425.
  • Lim, Timothy H. 2001. "İbranice İncil’in Üçlü Bölümüne Sözde Referans." Revue de Qumrân 77: 23–37.
  • Lim, Timothy H. 2002. Peşarim. New York: Sheffield Academic Press. ISBN  1-84127-273-6
  • Milik, Józef T. 1959. Yahudiye'nin Vahşi Doğasında On Yıllık Keşif. Oxford: Basil Blackwell. DE OLDUĞU GİBİ  B000JFMOUA[ISBN eksik ]
  • Murphy-O'Connor, Jerome. 1977. "Filistin'deki Esseniler." İncil Arkeoloğu 40 (3): 100–124.
  • Nickelsburg, George W. E. Jr. 1976. "Simon: Sadakatle İtibara Sahip Bir Rahip." Amerikan Doğu Araştırmaları Okulları Bülteni 223: 67–68.
  • Rabin, Chaim. 1957. Kumran Çalışmaları. Oxford: Oxford University Press. ISBN  0-8371-9060-6
  • Rabinowitz, Isaac. 1951. "Bilinmeyen Bir Eserin De Vaux Fragmentinin Yazarı, İzleyicisi ve Tarihi." İncil Edebiyat Dergisi 71 (1): 19–32.
  • Segal, H.M. 1951. "Habakkuk" Yorumu "ve Şam Parçaları: Tarihsel Bir İnceleme." İncil Edebiyat Dergisi 70 (2): 131–147.
  • Teicher, J.L. 1951. "Ölü Deniz Parşömenleri — Ebionitlerin Yahudi-Hristiyan Tarikatının Belgeleri." Yahudi Araştırmaları Dergisi 2: 67–99.
  • Thiering, B. 1978. "Bir Kez Daha Kötü Rahip." İncil Edebiyat Dergisi 97: 191–205.
  • van der Water, Rick. 2003. "Kötü Rahibin Cezası ve Yahuda'nın Ölümü." Ölü Deniz Keşifleri 10 (3): 395–419.
  • van der Woude, A.S. 1982. "Kötü Rahip mi Kötü Rahipler? Yigael Yadin Onuruna Yazılan Habakkuk Yorumunda Kötü Rahibin Kimliği Üzerine Düşünceler." Journal of Jewish Studies London 33 (1–2): 349–59.
  • van der Woude, A.S. 1996. "Bir kez daha: Qumran Mağarası 1'den Habakkuk Peşer'deki kötü rahipler." Revue de Qumrân 17: 375–384.
  • Vermes, Géza. 1977 (3. baskı 1987). Ölü Deniz Parşömenleri. Cleveland: William Collins & World Publishing Co. Inc.
  • Vermes, Géza. 1993. "Sözde Kral Jonathan Parçası (4Q448)." Yahudi Araştırmaları Dergisi 44: 294–300.
  • Vermes, Géza. 1999. Ölü Deniz Parşömenlerine Giriş. Londra: Fortress Press.
  • Vermes, Géza. 2004 (Rev. edn.). The Complete Dead Sea Scrolls in English. Londra: Penguin Books. ISBN  0-14-027807-9
  • Weis, P.R. 1950. "Habakkuk Parşömeni'nin Tarihi." Yahudi Üç Aylık İncelemesi 41 (2): 125–154.

Dış bağlantılar