La Périchole - La Périchole

La Périchole (Fransızca telaffuz:[la peʁikɔl]) bir opéra bouffe üç perdede Jacques Offenbach. Henri Meilhac ve Ludovic Halévy Fransız yazdı libretto 1829 tek perdelik oyuna dayalı Le carrosse du Saint-Sacrement tarafından Prosper Mérimée 13 Mart 1850'de Théâtre-Français. Offenbach, muhtemelen orkestrayı yönetirken bu prodüksiyonun farkındaydı. Comédie-Française bu zamandan. Offenbach'ın opéra bouffe öncesine dayanan ve parçayı etkilemiş olabilecek bir başka teatral yaratım, Desforges tarafından yapılan bir saçmalık ve Théaulon 21 Ekim 1835 tarihinde Théâtre du Palais-Royal.[1]

La Périchole's başlık karakteri temel alır Micaela Villegas Sevgili bir 18. yüzyıl Perulu şovmen ve Manuel de Amat y Juniet'in ünlü metresi, Peru Genel Valisi 1761'den 1776'ya kadar. Hikaye yoksul iki Perulu sokak şarkıcısıyla ilgilidir.[2] evlilik ruhsatı alamayacak kadar fakir ve La Périchole'u metresi yapmak isteyen çapkın bir genel vali Don Andrès de Ribeira.

Skor neyin içinde Andrew Kuzu Offenbach'ın hiciv tarzından ziyade "en çekici" tarzını çağırıyor,[3] bolerolar, seguidilla'lar ve galoplar ile egzotik bir fon sağlar.[4] Öne çıkan özellikler arasında La Périchole'un mektup şarkısı, Ey mon cher amant; onun "çakırkeyif" aryası, Ah! quel dîner!; ve (1874 revizyonu için) üçüncü perdelik aryası Piquillo'ya, Tu n'es pas beau, tu n'es pas richeOffenbach'ın son büyük şarkısı Hortense Schneider.

Performans geçmişi

Erken yapımlar

Yapıtın prömiyeri 6 Ekim 1868'de iki perdelik bir versiyonda Théâtre des Variétés, Paris, ile Hortense Schneider başrolde José Dupuis ve Piquillo rolünde. Üç perdelik versiyon, 25 Nisan 1874'te yine Schneider ve Dupuis'in oynadığı aynı tiyatroda gösterildi. Revize edilmiş versiyonun yeniden canlandırılması, 9 Mart 1877'de Théâtre des Variétés'de gerçekleşti. Anna Judic Dupuis ve Dailly ile baş rolde. 1895'e kadar Paris'te tekrar görülmedi, ancak o zamandan beri Fransa'da düzenli olarak sahnelendi.

Fransa dışında, La Périchole ilk kez görüldü Brüksel 5 Aralık 1868'de, daha sonra New York'ta 4 Ocak 1869'da Pike Opera Binası'nda, Viyana 9 Ocak 1869'da, Stockholm 6 Şubat 1869'da ve Londra 27 Haziran 1870'te Prensesin Tiyatrosu Güney Amerika prömiyerleri ile Rio de Janeiro 1869'da ve Buenos Aires 1870'te.[5] Ayrıca New York City'de Büyük Opera Binası 18 Ocak 1871'den itibaren.[6] La Périchole İngilizcenin gelişiminde rol oynadı komik opera 25 Mart 1875'te Kraliyet Tiyatrosu Londra'da üçlü banknotta oynadı (İngilizce) Charles Collette tek perdelik saçmalık Cryptoconchoidsyphonostomata ve Gilbert ve Sullivan 's Jüri tarafından deneme sonuncusu, özellikle La Périchole. Deneme bir hit oldu ve ünlü dizi Savoy Operaları.[7]

Yayınlar

La Périchole Fransız televizyon ve radyosunda yıllarca üretildi. İlk radyo yayını 1928'de yapıldı, daha sonra diğerleri arasında 1946 ve 1949 ( Fanély Revoil ), 1950 (ile Denise Duval ve Joseph Peyron) ve 1968, Maria Murano, Michel Caron ve Jean Brun ile birlikte. İlk televizyon yayını 1952'de (Revoil ve Lenoty ile), ardından Haziran 1956'da Murano ile Gaîté-Lyrique'de ve 1971'de (Théâtre de Paris'ten) ve 1981'de (Carpentras Festivali'nden) bir performansın kaydı yapıldı.[8]

Metropolitan Opera yapımı

21 Aralık 1956'da Metropolitan Opera diğer notalardan enterpolasyonlar içeren yeni bir versiyonun prömiyerini yaptı ve Eski Mahkum'un konuşma rolünü bir çizgi roman için şarkı söyleme rolüne dönüştürdü tenor. Başlık rolü değiştirildi mezzo-soprano -e koloratur soprano ve Piquillo, Paquillo olarak yeniden adlandırıldı, tenordan yüksek bariton.[9] Yapımın yönetmeni Cyril Ritchard ve yıldızlı Patrice Munsel başlık rolünde, Theodor Uppman Paquillo olarak ve Ritchard'ın kendisi Andres olarak. Son Met performansında versiyonun toplam 54 performansı vardı. Detroit 27 Mayıs 1971'de. Munsel 21 performansla şarkı söyledi, Teresa Stratas 16'sında başrolde seslendirdi, Uppman tüm performanslarda yer aldı ve Ritchard performansların 49'unda şarkı söyledi.[10]

Roller

RolSes türüPrömiyer kadrosu, 6 Ekim 1868,
(İletken: Jacques Offenbach)[11]		Gözden geçirilmiş versiyon, 25 Nisan 1874,
(İletken: Jacques Offenbach)
La Périchole, fakir bir sokak şarkıcısımezzo-sopranoHortense SchneiderHortense Schneider
Piquillo, fakir bir sokak şarkıcısıtenorJosé DupuisJosé Dupuis
Don Andrès de Ribeira, Peru Genel ValisibaritonPierre-Eugène GrenierPierre-Eugène Grenier
Don Miguel de Panatellas, Yatak Odası'nın İlk BeyefendisitenorHıristiyanBaron
Don Pedro de Hinoyosa, Lima Belediye BaşkanıbaritonLecomteLéonce
Guadalena, ilk kuzensopranoLegrandJ Grandville
Berginella, ikinci kuzensopranoCarlinLina Bell
Mastrilla, üçüncü kuzenmezzo-sopranoC. RenaultSchweska
Marquis de Tarapote, Lord şansölyekonuşulmuşCharles BlondeletCharles Blondelet
Manuelita, Mahkemenin hanımısopranoJulia HMartin
Ninetta, Mahkemenin hanımısopranoBénardValpré
Brambilla, Mahkemenin hanımımezzo-sopranoGravierLavigne
Frasquinella, Mahkemenin hanımımezzo-sopranoBir LatourJulia
İlk notertenorBordierBordier
İkinci notertenorHortonMonti
İlk içen (1868)tenorVideix–
İkinci içen (1868)tenorHalserc–
İki adam (1868)–––
Bir fahişe (1868)–––
Bir icra memuru (1868)–––
Le Marquis de Satarem, 'Eski mahkum' (1874)konuşulmuş–D Bac
Gaoler (1874)konuşulmuş–Coste
Koro: Bir kalabalık, içenler, şovmenler; Saraydaki Bayanlar ve Lordlar; askerler.

Özet

Hortense Schneider La Périchole olarak
Yer: Lima, Peru

Eylem 1

The Plaza

Lima'nın ana meydanında, dışarıda Üç Kuzen Kalabalık, Peru Genel Valisi Don Andrès de Ribeira'nın doğum gününü kutluyor. Don Pedro de Hinoyosa (Lima Belediye Başkanı), Kont Miguel de Panatellas (Yatak Odası'nın İlk Beyefendisi) ve Don Andrès kılık değiştirir. Herkes onları tanır ama tanımıyormuş gibi yapar. Zavallı genç sokak şarkıcıları La Périchole ve Piquillo evlilik izinleri için para toplamaya çalışırken meydana gelir. Kalabalığı romantik düetlerle memnun ediyorlar, ancak bazı akrobatlar kalabalığı herhangi bir para toplamadan önce baştan çıkarıyor. Piquillo başka bir yerde daha iyi şans umuduyla yola koyulurken, Périchole uykudayken açlıktan kurtulur.

Güzelliğiyle büyülenen Genel Vali, uyanır uyanmaz mahkemede Bekleyen Leydi olarak ona bir pozisyon sunar. Aklında ne olduğuna dair şüphelerine rağmen, Piquillo'ya sevgi dolu bir veda mektubu yazarak ziyafet ve kabul teklifiyle ikna edilir. Tüm Bekleyen Bayanlar evli olması gerektiğinden, Don Pedro ve Panatellas Périchole için bir koca aramaya gider. Périchole'un veda mektubunu okuduktan sonra kendini asmak üzere olan Piquillo'yu bulurlar. Piquillo, bol bol içtikten sonra, kim olduğunu bilmese de, Viceroy'un yeni favorisiyle evlenmeyi gönülsüzce kabul eder. Périchole aynı zamanda Viceroy ("Ah, quel lokantası") tarafından içkiye maruz bırakılır, ancak Piquillo'yu tanıdığında evlenmeyi kabul eder. Peçeli gelinini tanımaz, ancak onu başkasına aşık olduğu konusunda uyardıktan sonra evliliğe devam eder. Genel Valinin sarayına götürülürler.

Eylem 2

Saray

Ertesi sabah, mahkemenin dört hanımı Genel Valinin yeni gözdesi olan Marquis de Tarapote ile dedikodu yapar. Piquillo gelir ve Viceroy'un yeni metresi bilinmeyen bir kadınla evli olduğunu görünce şaşırır. Belediye Başkanı ve Birinci Beyefendiye başka bir kadını sevdiğini söyler. Périchole'u arayabilmek için ücretini talep eder, ancak ona önce yeni karısını genel valiye sunması gerektiğini söylerler. Périchole yeni saray şıklığında göz kamaştırıcı göründüğünde, Piquillo ezilir ve onu resmen sunmak yerine Genel Valinin önünde yere fırlatır. Don Andres ona inatçı kocalar için zindana gitmesini emreder.

Eylem 3

Sahne 1: Zindan

Karanlık ve kasvetli zindanda, bir tuzak kapısından yaşlı bir mahkum girer. Minik kalem bıçağıyla on iki yıl boyunca hücresinin duvarını kazdıktan sonra nihayet maalesef başka bir hücreye çıktı. Don Pedro ve Panatellas, Piquillo'yu içeri getirdiğinde hücresine çekilir. Piquillo hem sevgilisinin hem de özgürlüğünün yasını tutar ve sonunda uykuya dalar. Périchole içeri girer, Piquillo'ya ona sadık kaldığını söyler ve yeminlerini tazelerler. Périchole, Piquillo'nun özgürlüğünü satın almak için Genel Valinin verdiği mücevherlerle bir gardiyana rüşvet vermeye çalışır, ancak hapishane kılık değiştirmiş Genel Validir. Muhafızları çağırır ve aşıklar zindan duvarına zincirlenir. Ama Genel Vali hâlâ Périchole'u kazanmayı umuyor ve fikrini değiştirip işbirliği yapmaya karar verirse ona şarkı söylemesini söyler. Eski mahkum geçidinden girer ve onları zincirlerden kurtarır. Périchole şarkı söylüyor ve Genel Vali girdiğinde, üç mahkum onu ​​duvara zincirleyip kaçıyor.

Sahne 2: Plaza

Üç kaçak saklanıyor Üç Kuzen genel vali ve askerleri onları dışarıdaki meydanda ararken bir meyhane. Sokak sanatçıları gibi giyinmiş Périchole ve Piquillo, Viceroy'u memnun eden merhamet hakkında bir balad ile özgürlüklerini savunurlar. Çifti affeder ve Périchole'un kendisine verdiği mücevherleri saklamasına izin verir. Bu arada, eski mahkum, Santarém'in uzun süredir kayıp olan Marki olduğu ortaya çıktı. Genel Vali de onu affetmekten mutludur (ve hiç kimse asıl suçunun ne olduğunu hatırlayamaz), onu hapishanede daha fazla duvarı yıkması için geri göndermek yerine.

Kayıtlar

Prosper Mérimée'nin oyunun diğer operatik versiyonları

  • Le carrosse du Saint-Sacrement tarafından Lord Berners ilk kez 1923'te Paris'te Trianon-Lyrique'de oynanan tek perdelik bir komedi operadır.
  • Le carrosse du Saint-Sacrement tarafından Henri Busser ilk kez sahnelenen tek perdelik bir komedi lirikidir. Opéra-Comique, 2 Haziran 1948'de Paris.[13]

Referanslar

Notlar
  1. ^ Fraison L. Genèse ve ilkel versiyonu analiz eder. İçinde: L'Avant-Scène Opéra No 66, Ağustos 1984.
  2. ^ 'La Périchole' adı, Amat'ın Villegas'tan 'La Perrachola' olarak bahsettiği İspanyolca bir sıfatın Fransızca uyarlamasıdır. Kelime, 'perra' kelimelerinin, 'perro' kelimesinin dişi formu (köpek için İspanyolca) ve 'chola', yarı cins için alaycı bir argo teriminden türetilmiştir. Günümüzde "cholo" veya "chola" dostane bir tarzda kullanılsa da, İngilizler bir meslektaşından "dost canlısı yaşlı bir herif" olarak bahsetse de, bu alaycı bir terimdir. Böylece, "La Perrachola" nın "o yarı cins orospu" anlamına geldiğini anlayabiliriz.
  3. ^ Kuzu, Andrew. "La Périchole" Opera'nın New Grove Sözlüğü. Macmillan, Londra ve New York, 1997.
  4. ^ Harding J. Jacques Offenbach. John Calder, Londra, 1980.
  5. ^ La Périchole. L'Avant-Scène Opéra66, Ağustos 1984.
  6. ^ La Perichole IBDB veri tabanında
  7. ^ Ainger, Michael. Gilbert ve Sullivan - İkili Biyografi. Oxford University Press, Oxford, 2002, s. 101–09.
  8. ^ La Périchole. L'Avant-Scène Opéra No 66, Ağustos 1984.
  9. ^ Met'in versiyonunun puanı Jean Morel ve Ignace Strasfogel tarafından hazırlandı ve orkestrasyon Julius Burger tarafından uyarlandı. Morel, eski bir Opéra-Comique, Met'in bu prodüksiyonda ilk çıkışını yaptı. Maurice Valency sağlanan ingilizce libretto'nun çevirisi.
  10. ^ Metropolitan Opera versiyonuna ilk sezonunda 21 performans verildi. Munsel'in bu prodüksiyondaki son performansı 28 Ocak 1958'deki Met veda performansıydı. Munsel ve Stratas'ın yanı sıra başrolü söyleyenler de vardı. Anna Moffo, üç performans seslendirdi. 1971'deki son performans Ritchard'ın Met'e veda etti.
  11. ^ "La Périchole", L'Avant-Scène Opéra, No 66, Ağustos 1984, hem 1868 hem de 1874 yayınları için.
  12. ^ Laurent, François. CD incelemesi. Diyapazon, Eylül 2019, No. 682, s. 115–116. Bu şunlardan oluşur: Keck baskılar, çoğunlukla 1868 versiyonundan, ancak 3. Yasadaki 1874 versiyonunun unsurları ile.
  13. ^ Smith C. Prosper Mérimée. İçinde: Opera'nın New Grove Sözlüğü. Macmillan, Londra ve New York, 1997.
Kaynaklar

Kuzu, Andrew "La Périchole", Opera New Grove Sözlüğü, ed. Stanley Sadie (Londra, 1992) ISBN  0-333-73432-7

Dış bağlantılar