Pastoral - Pastoral

Bu makalenin birden çok sorunu var. Lütfen yardım et onu geliştir veya bu konuları konuşma sayfası. (Bu şablon mesajların nasıl ve ne zaman kaldırılacağını öğrenin) Bu makale gibi yazılmıştır kişisel düşünme, kişisel deneme veya tartışmaya dayalı deneme bir Wikipedia editörünün kişisel duygularını ifade eden veya bir konu hakkında orijinal bir argüman sunan. Lütfen geliştirmeye yardım et yeniden yazarak ansiklopedik tarz. (Eylül 2011) (Bu şablon mesajını nasıl ve ne zaman kaldıracağınızı öğrenin) Bu makale için ek alıntılara ihtiyaç var doğrulama. Lütfen yardım et bu makaleyi geliştir tarafından güvenilir kaynaklara alıntılar eklemek. Kaynaksız materyale itiraz edilebilir ve kaldırılabilir. Kaynakları bulun: "Pastoral"  – Haberler  · gazeteler  · kitabın  · akademisyen  · JSTOR (Mart 2016) (Bu şablon mesajını nasıl ve ne zaman kaldıracağınızı öğrenin) (Bu şablon mesajını nasıl ve ne zaman kaldıracağınızı öğrenin)

Alvan Fisher, Pastoral Manzara, 1854

Bir pastoral yaşam tarzı çobanlarınkidir çoban açık alanlarda canlı hayvan arazi göre mevsimler ve su ve meranın değişen mevcudiyeti. Adını bir Tür bu tür yaşamı idealize edilmiş bir şekilde tasvir eden edebiyat, sanat ve müzik, tipik olarak kentsel izleyiciler. Bir pastoral bunun bir işi Tür, Ayrıca şöyle bilinir kırsal, itibaren Yunan βουκολικόν, şuradan βουκόλοςanlamında sığır çobanı.^[1][2]

Edebiyat

Genel olarak pastoral edebiyat

Pastoral bir mod yazarın karmaşık yaşamı basit bir hayata yerleştirmek için çeşitli teknikler kullandığı edebiyatın bir parçası. Paul Alpers pastoral bir türden ziyade bir mod olarak ayırt eder ve bu ayrımı iktidarın yinelenen tutumuna dayandırır; yani pastoral edebiyatın doğaya karşı mütevazı bir bakış açısına sahip olduğu söylenebilir. Bu nedenle pastoral bir tarz olarak birçok edebiyat türünde (şiir, drama, vb.) Ve türlerde (en önemlisi pastoral ağıt) ortaya çıkar.

Tanınmış bir edebiyat kuramcısı olan Terry Gifford, eleştirel kitabında pastorali üç şekilde tanımlıyor Pastoral. İlk yol, yazarların ülkedeki yaşamı ve özellikle bir çobanın yaşamını tanıdığı ve tartıştığı pastoral edebiyat perspektifini vurgular.^[3] Bu şu şekilde özetlenmektedir: Leo Marx "Çoban yok, pastoral yok" ifadesiyle.^[3] İkinci tür pastoral edebiyat, "ülkeyi kentsel ile örtülü veya açık bir tezatla tanımlayan" yazın.^[3] Üçüncü tür pastoral taşra yaşamını derogatif sınıflandırmalarla tasvir eder.^[3]

Hesiod 's İşler ve Günler insanların doğa ile uyum içinde yaşadıkları bir 'altın çağı' sunar. Bu Altın Çağ daha önce bile gösterir İskenderiye çağı Antik Yunanlılar, zaten kaybettikleri ideal bir pastoral yaşam duygusuna sahiptiler. Bu, pastoral duyguları olan ve pastoral geleneği başlatmış olabilecek ilk edebiyat örneğidir. Ovid'ler Metamorfozlar ... gibi İşler ve Günler çağların tanımıyla (altın, gümüş, bronz, demir ve insan) ancak tartışmak için daha fazla yaş ve tanrılara ve cezalarına daha az vurgu ile. Bu yapay olarak inşa edilmiş dünyada doğa ana cezalandırıcı rol oynar. Bu mükemmel ilişkinin başka bir örneği insan ve doğa otlaklarda buluşan bir çoban ve keçi çobanının karşılaşmasında belirgindir. Teokritos ' şiir İdil 1Geleneksel olarak pastoral, romantikleştirilmiş, abartılı ama temsili bir şekilde çobanların yaşamlarına atıfta bulunur. İçinde Edebiyat, 'pastoral' sıfatı, kırsal konulara ve kırsaldaki yaşamın yönlerine atıfta bulunur. çobanlar, çobanlar ve diğer çiftlik çalışanları Romantik ve son derece gerçekçi olmayan bir şekilde tasvir edilmiştir. Pastoral yaşam, genellikle altın çağa insan yaşamının geri kalanından daha yakın olarak nitelendirilir. Ayar bir locus amoenus veya doğada güzel bir yer, bazen Cennet Bahçesi.^[4] Türün kullanımına bir örnek, 15. yüzyıla ait kısa şiirdir. İskoç Makar Robert Henryson Robene ve Makyne Bu, aynı zamanda tür içinde sıklıkla bulunan çelişkili duyguları da içerir. Daha sakin bir ruh hali Christopher Marlowe 1599'undan tanınmış replikleri Aşkına Tutkulu Çoban:

Gel benimle yaşa ve aşkım ol
Ve tüm zevkler kanıtlayacağız
O tepeler ve vadiler, vadiler ve tarlalar,
Ve tüm sarp dağlar verimlidir.

Orada kayaların üzerine oturacağız
Ve çobanların sürülerini beslediğini gör,
Düşen sığ nehirlerle
Melodik kuşlar, madrigals şarkıları söyler.

"Aşkına Tutkulu Çoban", Gifford'un ikinci "pastoral" tanımını sergiliyor. Şiirin çobanı olan konuşmacısı, pastoral ideolojinin sadeleştirilmiş zevklerine başvurmaktan ziyade, aşkını kazanmak için kentsel maddi zevklerin idealleştirilmesinden yararlanıyor. Bu, sıralanan öğelerde görülebilir: "astarlı terlikler", "en saf altın", "gümüş tabaklar" ve "fildişi masa" (satır 13, 15, 16, 21, 23). Konuşmacı sevgisiyle röntgenci bir bakış açısına sahip olur ve diğer gerçek çobanlar ve doğa ile doğrudan etkileşime girmezler.

Pastoral çobanlar ve bakirelerde genellikle Yunan gibi isimler Köylü veya Philomela, pastoral türün kökenini yansıtır. Pastoral şiirler güzel kırsal manzaralarda geçer ve edebi terim "locus amoenus" (Latince "güzel yer" anlamına gelir), örneğin Arcadia kırsal bir bölge Yunanistan, tanrının mitolojik evi Tava bir çeşit olarak tasvir edilen cennet şairler tarafından. Koyunlarla ve diğer kırsal işlerle çalışma görevleri fantezide neredeyse tamamen iddiasız olarak tutulur ve arka planda bırakılır, çobanları ve tatlılarını neredeyse mükemmel bir durumda bırakır. boş zaman. Bu onları kalıcı olarak somutlaştırmak için uygun hale getirir. erotik fanteziler. Çobanlar, zamanlarını güzel kızları - ya da en azından Yunan ve Roma versiyonlarında güzel erkekleri - kovalayarak geçirirler. Erotizmi Virgil ikinci eklog, Formosum papazı Corydon ardebat Alexin ("Corydon'ın güzel Alexis'e tutkuyla yaktığı çoban"), tamamen eşcinsel.^[5]

Pastoral şiir

Georgics Kitap III, Sürülerle Çoban, Vergil (Vatikan Kütüphanesi )

Pastoral edebiyat Hesiod'dan sonra şiir of Helenistik Yunan Teokritos, bazıları Idylls kırsal kesimde yer alır (muhtemelen adanın manzarasını yansıtır) Çünkü şairin yaşadığı yer) ve çobanlar arasındaki diyalogları içerir.^[6] Theocritus, Sicilyalı çobanların otantik halk geleneklerinden faydalanmış olabilir. Yazdı Dor lehçesi ama seçtiği ölçü daktilik heksametre Yunan şiirinin en prestijli biçimi ile ilişkili, epik. Sadelik ve karmaşıklığın bu karışımı, daha sonraki pastoral dizelerde önemli bir rol oynayacaktır. Theocritus, Yunan şairler tarafından taklit edildi Bion ve Moschus.

Romalı şair Virgil son derece etkili olan pastoral Ekloglar. Virgil, kırsal ve kırsal yaşam tarzları ile politik alegori arasındaki karşıtlığı, kırsalın çok önemli iki kullanımını tanıtıyor.^[7] en çok sırasıyla Ekloglar 1 ve 4'te. Virgil bunu yaparken çobanların yaşamlarının daha idealize edilmiş bir tasvirini sunarken, hala Theocritus'un geleneksel pastoral geleneklerini kullanıyor. Şiirlerini, daha sonraki pastoral edebiyatın atıfta bulunacağı idealize edilmiş bir yer olan Arcadia'da ilk yazan oydu.

Horace 's Bölümler, ii Country Joys, huzurlu ülke için yoğun şehir hayatından kaçmayı hayal eden "rüya gören adam" Alfius'a sahip. Ama "rüya gören adam" ın da belirttiği gibi, bu Alfius için sadece bir rüya. Kariyeri boyunca çok tüketiliyor tefeci ülke için geride bırakmak.^[8]

Sonra Gümüş Latince Esas olarak Virgil'in Eklogları'nı örnek alan pastoral şiir yazan şairler arasında Calpurnius Siculus ve Nemesianus ve yazar (lar) ı Einsiedeln Eklogları.

İtalyan şairler, 14. yüzyıldan itibaren pastorali önce Latince olarak yeniden canlandırdılar (örnekler Petrarch, Pontano ve Mantuan ) sonra İtalyan dilinde (Sannazaro, Boiardo ). Pastoral moda Rönesans Avrupa'sına yayıldı.

İspanyada, Garcilaso de la Vega önemli bir öncüydü ve motifleri kendilerini 20. yüzyıl İspanyol şairinde yenilenmiş buldu Giannina Braschi (Empire of Dreams (şiir koleksiyonu) ).^[9][10] Braschi'de Pastoral; veya Anıların Engizisyonu,^[11] çobanlar İspanyol Altın Çağı modern New York şehrini işgal etti.^[12] Braschi'nin pastoral şiirlerinde, 5. Cadde'de otlayan koyun, domuz ve inek sürülerinin neden olduğu trafik sıkışıklıkları da dahil olmak üzere felsefi ve komik hikayeler var, çobanları şarkı söylemek ve dans etmek için Empire State Binası'nı ele geçiriyor.^[13] Braschi'nin çalışması, Miguel de Cervantes,^[10] işinin önsözünde kim Galatea pastoral edebiyatta çobanların gerçekçi olmayan tasvirlerinden hoşnutsuzluğundan bahseder.^[14]

Önde gelen Fransız pastoral şairleri arasında Marot Fransız sarayının bir şairi^[15] ve Pierre de Ronsard, zamanında "şairlerin prensi" olarak anılırdı.^[16][17]

Romantik sanatçı, illüstratör ve şair William Blake'in pastoral şiirini gösteren el boyalı baskısı "Çoban "Bir çobanın sürüsünü bir çoban dolandırıcısıyla izleyen pastoral sahnesini tasvir ediyor. Bu resim, 1789'da basılmış ve boyanmış olan ve şu anda elinde bulunan B kopyasını temsil ediyor. Kongre Kütüphanesi.^[18]

İngilizce'deki ilk papazlar Ekloglar (c. 1515) Alexander Barclay büyük ölçüde etkilenen Mantuan. İngiliz pastoral şiirinde bir dönüm noktası Spenser ’S Shepheardes Takvimi İlk olarak 1579'da yayınlandı. Spenser'in çalışması, yılın her ayı için bir tane olmak üzere on iki eklogdan oluşur ve lehçeyle yazılmıştır. Bu içerir ağıtlar, fabllar ve çağdaş İngiltere'de şiirin rolü üzerine bir tartışma. Spenser ve arkadaşları çeşitli takma adlar altında görünürler (Spenser'in kendisi "Colin Clout" dur). Spenser'in örneği şairler tarafından taklit edildi: Michael Drayton (Fikir, Çoban Çelengi) ve William Browne (Britannia'nın Papazları). İngiltere tarihinin bu döneminde birçok yazar "pastoral karşıtı" temaları araştırdı.^[19] Bunun iki örneği, Efendim Philip Sidney "The Twenty-Third Psalm" ve "The Nightingale" son derece pastoral bir bakış açısıyla dünyaya odaklanıyor. "Yirmi Üçüncü Mezmur" da Doğa, korunmamız gereken bir şey olarak tasvir ediliyor ve "Bülbül" de Philomela konuşmacının kendi acısıyla karşılaştırılır. Ayrıca yazdı Arcadia peyzajın pastoral tasvirleriyle dolu. "Perinin Çobana Yanıtı "(1600) tarafından Sör Walter Raleigh perinin idealize eden çobanına gerçekçi bir şekilde tepki verirken pastoral karşıtı da yorumlar. Aşkına Tutkulu Çoban Doğanın gerçek gidişatını ve bunun Çoban'ın su perisine özlediği aşkla uyumsuzluğunu kucaklayarak ve açıklayarak. Terry Gifford, 2012 tarihli makalesinde pastoral, anti-Pastoral ve Post-Pastoral'i okuma stratejileri olarak tanımladı, romantizm yerine "gerçekçiliği" vurgulayarak, sorunlu unsurları vurgulayarak (gerilimleri, düzensizlikleri ve eşitsizlikleri göstererek) pastoralin genellikle açık bir düzeltmesi olarak tanımladı. ), yanlış çarpıtmalar olarak edebi yapılara meydan okumak ve mitolojik yerleri arındırmak gibi Arcadia ve Shangri La.^[20]

17. yüzyılda Kır evi şiiri. Bu türe dahil olanlar Emilia Lanier 's Cooke-ham'ın Açıklaması 1611'de, bir kadının mülküyle olan ilişkisi ve onu terk ettiğinde onun için nasıl yas tuttuğu açısından anlatılıyor. 1616'da, Ben Jonson yazdı Penshurst'a, Sidney ailesinin sahip olduğu malikaneye hitap ettiği ve güzelliğini anlattığı bir şiir. Şiirin temeli, Jonson'ın malikânede sahip olduğu hatıraların ahenkli ve neşeli bir coşkusudur. Jonson'ın Penshurst kültürünü açıklamak için çok güzel bir şekilde kullandığı bir stil olan iambic pentameter ile güzelce yazılmış. Pan ve Bacchus'un malikanenin kayda değer bir şirketi olarak eklenmesine dikkat etmek çok önemlidir. Pastoral dünyanın Yunan tanrısı, yarı insan ve yarı keçi Pan, hem avcı hem de çobanlarla bağlantılıydı; Baküs şarabın, sarhoşluğun ve ritüel çılgınlığın tanrısıydı. Pastoral bir bakış açısıyla Pan ve Bacchus'a yapılan bu atıf, Penshurst'un tanrılarla birlikte olmanın ne kadar prestijli olduğunu, mülkün ne kadar romantik olduğuna dair fikirleri gösteriyor.

"Bir Taşra Yaşamı", başka bir 17. yüzyıl çalışması Katherine Philips, aynı zamanda bir kır evi şiiriydi. Philips, kırsalın keyiflerine odaklanıyor ve ona eşlik eden yaşam tarzını "insanın keyif aldığı ilk ve en mutlu yaşam" olarak görüyor. Maddi şeylerden kopuk yaşayarak ve etrafındaki dünyayla aşırı ilgilenmeyerek bu yaşam tarzını sürdürmek hakkında yazıyor. Andrew Marvell 's "Appleton House üzerine "Marvell, 1651'de Lord Fairfax'ın kızı Mary için öğretmen olarak çalışırken yazılmıştır. Şiir din, politika ve tarihle ilgili metaforlar açısından çok zengindir. Jonson'un" To Penshurst "a benzer şekilde Marvell'in şiiri bir pastoral mülkiyeti anlatmaktadır. . Evin içinde, tarihi, bahçeleri, çayırları ve diğer arazileri, ormanları, nehri, Öğrencisi Meryem'i ve geleceği boyunca ilerliyor. Marvell, insanın etrafında bir şiiri birbirine dokumak için doğayı bir iplik olarak kullandı. Bir kez daha doğanın insanı tam olarak sağladığını görün Marvell ayrıca doğayı sanatla sürekli olarak karşılaştırır ve sanatın, doğanın tesadüfen veya kendiliğinden başarabildiğini asla bilerek başaramayacağına işaret ediyor gibi görünüyor.

Robert Herrick 's Hock-cart veya Harvest Home 17. yüzyılda da yazılmıştır. Bu pastoral çalışmada, okuyucuya sıkı çalışmanın sağladığı faydaların renkli bir resmini çiziyor. Boş zaman ve doğada yaşayan merkezi figürlerin sadece kendi rotasını bağımsız olarak almasının aksine, işin içine dahil olan bir emek kutlaması olduğu göz önüne alındığında, bu pastoralin alışılmadık bir yorumudur. Bu şiirden bahsedildi Raymond Williams ', Ülke ve Şehir. Hem Williams hem de Herrick pastoral yaşam tarzındaki emeğin önemini vurguladığı için, Herrick'in çalışmasının bu kabulü uygundur.

pastoral ağıt bir ölüm veya kayıp için ağıt yakmak için pastoral unsurları kullanan bir alt türdür. İngilizcede en meşhur pastoral ağıt John Milton 's "Lycidas "(1637), Cambridge Üniversitesi'nde bir öğrenci olan Edward King'in ölümü üzerine yazılmıştır. Milton, formu hem yazarlık mesleğini keşfetmek hem de Kilise'nin suistimalleri olarak gördüğü şeye saldırmak için kullandı. Thomas Gray 's, "Elegy In a Country Churchyard" (1750).

Resmi İngiliz pastoral, 18. yüzyılda gelişmeye devam etti ve sonunda sonunda yok oldu. 18. yüzyıl çalışmasının dikkate değer bir örneği Alexander Pope 's Papazlar (1709). Bu çalışmada Papa taklit ediyor Edmund Spenser 's Shepheardes Takvim, klasik isimleri ve imaları kullanırken onu Virgil. 1717'de Papa'nın Pastoral Şiir Üzerine Söylem önsöz olarak yayınlandı Papazlar. Bu çalışmada Papa, pastoral edebiyat için standartlar belirliyor ve çağdaş muhalifiyle birlikte biri Spenser olan birçok popüler şairi eleştiriyor. Ambrose Philips. Bu süre zarfında, genellikle Papa yüzünden göz ardı edilen Ambrose Philips, şiirini Pastoral'in ana dili İngilizce olan Pastoral'den sonra modelledi ve onu İnsanın gerçek doğasını ve özlemini ifade etmek için bir araç olarak kullandı. Pastoral edebiyatın orijinal amacı olduğunu düşündüğü şeye uymak için bu şekilde yazmaya çalıştı. Bu nedenle, temalarını Çoban'ın basit yaşamına odakladı ve insanların bir zamanlar doğa ile olan ilişkisini kişileştirdi. John Gay biraz sonra gelen, şiirinin yapaylığı nedeniyle eleştirildi Doktor Johnson ve gerçekçilik eksikliğinden dolayı saldırıya uğradı George Crabbe şiirinde kırsal yaşamın gerçek bir resmini vermeye çalışan Köy.

1590'da Edmund Spenser aynı zamanda ünlü pastoral destanı besteledi. Faerie Queene şiirin (süper) doğal dünyasının çekiciliğini, bereketini ve ihtişamını vurgulamak için pastoral modu kullanır. Spenser, çalışma boyunca sürekli olarak pastoralden söz eder ve aynı zamanda şiirinde, karakterlerle olduğu kadar çevreyle de alegori yaratmak için kullanır, her ikisi de gerçek dünyada sembolik bir anlama sahiptir. Spenser on iki yazmayı planlasa da, yalnızca altı 'kitap'tan oluşuyor. Şiiri öncelikle onurlandırmak için yazdı Kraliçe Elizabeth. William Cowper şiirlerinde hızlı şehir hayatının yapaylığına değindi Emeklilik (1782) ve The Winter Nosegay (1782). Pastoral yine de bir türden ziyade bir ruh hali olarak hayatta kaldı, bu tür çalışmalardan görülebileceği gibi Matthew Arnold 's Tirizis (1867), şair arkadaşının ölümü üzerine bir ağıt Arthur Hugh Clough. Robert yanıyor İskoçya kırsalının nostaljik tasvirleri ve basit çiftlik hayatı için bir Pastoral şair olarak okunabilir. Fareye ve The Cotter'ın Cumartesi Gecesi. Burns, Pastoral formunu kendi Pastoral Şiir Üzerine Şiir. Bunda o İskoç dostunu savunuyor Allan Ramsey o zamandan beri en iyi Pastoral şair olarak Teokritos.

Diğer bir alt tür ise, Tanrı, insan ve doğa arasındaki mükemmel ilişkiyi ima eden Cennetsel Pastoral'dir. Cennet Bahçesi. Tipik olarak İncil sembollerini ve görüntülerini içerir. 1645'te John Milton yazdı L'Allegro, mutlu insan olarak tercüme edilir. Bu bir kutlama Neşe kişileştirilmiş, aşk ve eğlencenin çocuğu. Başlangıçta şiir olarak bestelendi, Il Penseroso, melankoli ve yalnızlık dolu bir hayatı kutlayan. Milton, İsa'nın Doğuşunun Sabahı (1629) Hristiyan ve kırsal görüntüyü harmanlıyor.

Pastoral destan

Milton belki de en çok destanıyla tanınır cennet kaybetti, şimdiye kadar yazılmış birkaç Pastoral destanından biri. Paradise Lost'un kayda değer bir bölümü, Şeytan'ın cennete girişini anlattığı IV. Kitaptır. Milton'un bahçeye dair ikonik tasvirleri, onu Şeytan'ın bakış açısından gördüğümüz ve böylece onunla dertleşmeye yönlendirildiğimiz gerçeğiyle gölgeleniyor. Milton, bir sunumla zarif bir şekilde çalışıyor Adem ve Havva ’Nin papazca cennet gibi, ebediyen bereketli yaşam koşulları ve bahçenin idaresine odaklanıyor. Meyveli ağaçlara ve anddem ile Havva'nın onlara bakmasına daha çok odaklanır ve bir pastoral uyum imgesi yaratır. Ancak, Milton da sürekli olarak Şeytan, onu izleyicinin kolayca özdeşleşebileceği ve hatta belki beğenebileceği bir karakter olarak inşa etmek. Milton, Şeytan'ı, izleyicinin kendilerini ve çevrelerindeki dünyayı anlamasını istikrarsızlaştırmak için bir karakter olarak yaratır. Bu mod aracılığıyla Milton, metin ile dinleyicileri arasında kendileri için taşıdıkları 'gerçekler' hakkında işleyen bir diyalog yaratabilir.

Pastoral aşklar

İtalyan yazarlar, pastoral şiirleri düzyazıdaki kurgusal bir anlatımla karıştıran yeni bir tür olan pastoral romantizmi icat ettiler. Biçim için klasik bir emsal olmamasına rağmen, kırsal kesimde geçen eski Yunan romanlarından ilham almıştır. Daphnis ve Chloe. Formun en etkili İtalyan örneği Sannazzaro 's Arcadia (1504). Pastoral romantizmin modası, Avrupa'ya yayıldı ve bu tür kayda değer eserler üretti. Bernardim Ribeiro Portekizce "Menina e Moça" (1554),^[21] Montemayor 's Diana (1559) İspanya'da, Efendim Philip Sidney 's Arcadia (1590) İngiltere'de ve Honoré d'Urfé 's Astrée (1607–27) Fransa'da.

Pastoral oyunlar

Bir Pastoral (watercolor, 1905) tarafından John Reinhard Weguelin

Pastoral tiyatro, Rönesans İtalya'sında da ortaya çıktı. Yine, olası Yunan istisnası dışında, çok az Klasik emsal vardı. satir oyunları. Poliziano 's Orfeo (1480) yeni formun başlangıcını gösterir, ancak doruk noktasına 16. yüzyılın sonlarında Tasso 's Aminta (1573), Isabella Andreini 's Mirtilla (1588) ve Guarini 's Il papaz fido (1590). John Lyly 's Endimion (1579) İtalyan tarzı pastoral oyunu İngiltere'ye getirdi. John Fletcher 's Sadık Çoban, Ben Jonson 's Üzgün ​​Çoban ve Sidney'in Mayıs Leydi sonraki örneklerdir. Bazı Shakespeare oyunları pastoral öğeler içerir, en önemlisi Sevdiğin gibi (arsa türetilen Thomas Lodge pastoral romantizm Rosalynde) ve Kış Masalı, 4. Perde 4. Sahne uzun bir pastoral anlatımdır.

Orman Sevdiğin gibi yaşamın daha basit ve daha saf olduğu ve sakinlerinin kentsel emsallerinden daha birbirlerine, doğaya ve Tanrı'ya daha yakın yaşadıkları bir pastoral idealleştirme yeri olarak görülebilir. Bununla birlikte Shakespeare, pastoral idealizasyonun sınırlarıyla oynuyor. Shakespeare oyun boyunca çeşitli karakterler kullanır. otlatıcılık. Kahramanları Rosalind ve Orlando gerçekçilik ve idealizmin ya da kentsel ve kırsal yaşamın bir arada var olmasının önemini metaforik olarak tasvir edin. Orlando idealin içine çekilirken, Rosalind, Orlando'yu gerçeğe döndüren ve pastoral sevginin sadeliğini kucaklayan bir arabulucu görevi görüyor. Oyun boyunca hem gerçek hem de idealize edilmiş hayatı kucaklayan ve takdir eden ve iki fikri bir arada yaşamayı başaran tek karakter o. Bu nedenle Shakespeare, şehir ve kır yaşamını, ikisinin bir arada var olmasıyla takdir edilecek şekilde keşfediyor.

Pastoral müzik

Theocritus'un Idylls strophic şarkıları ve müzikal ağıtları içerir ve Homeros çobanları sık sık Syrinx veya Pan flüt, tam anlamıyla pastoral bir enstrüman olarak kabul edildi. Virgil's Ekloglar 1. yüzyılda mimik olarak icra edildi ve pastoral şarkının klasik zamanların meşru bir türü olduğuna dair kanıtlar var.

Pastoral tür, hayvanların gelişiminde önemli bir etkiye sahipti. opera. Pastoral şiir ayarlarından sonra Pastourelle tarafından tür ozanlar İtalyan şairler ve besteciler gittikçe kırsal kesime çekildi. Pastoral şiirin müzikal ortamları, ilk polifonik ve daha sonra monodik madrigals: bunlar daha sonra yol açtı kantat ve Serenata pastoral temaların tutarlı bir temelde kaldığı. Kısmi müzik ayarları Giovanni Battista Guarini 's Il papaz fido oldukça popülerdi: 500'den fazla madrigalin metinleri yalnızca bu oyundan alındı. Tasso 's Aminta aynı zamanda bir favori idi. Gibi opera gelişmiş, dramatik pastoral gibi eserlerle ön plana çıktı. Jacopo Peri 's Dafne ve en önemlisi, Monteverdi 's L'Orfeo. Pastoral opera, Fransız türünün gösterdiği gibi, sadece İtalya'da değil, 17. yüzyıl boyunca popülerliğini korudu. pastorale héroïque, İngiliz Henry Lawes için müzik Milton Comus (lafı olmaz John Blow 's Venüs ve Adonis ), ve İspanyolca zarzuela. Aynı zamanda, İtalyan ve Alman besteciler, Noel Arifesi ile ilişkilendirilen belirli stilistik özelliklerle ayırt edilen bir vokal ve enstrümantal papaz türü geliştirdiler.

Pastoral ve pastoral parodiler, 18. ve 19. yüzyıllar boyunca müzik tarihinde önemli bir rol oynamaya devam etti. John Gay pastorali hicvetmiş olabilir Dilenciler Operası, ama aynı zamanda tamamen samimi bir libretto yazdı Handel 's Acis ve Galatea. Rousseau 's Le Devin du köyü pastoral köklere dayanır ve Metastaziyo libretto Il re pastore en ünlüsü 30 defadan fazla Mozart. Rameau Fransız pastoral operasının olağanüstü bir üssü idi.^[22] Beethoven ayrıca ünlüünü yazdı Pastoral Senfoni, alışılagelmiş müzikal dinamizminden kaçınarak nispeten yavaş ritimler lehine. Tanımlamadan çok psikolojiyle ilgilenerek, çalışmayı "[gerçekçi] resimden çok duygu ifadesi" olarak nitelendirdi. Pastoral ayrıca bir özelliği olarak ortaya çıktı opera, özellikle Meyerbeer'in operalarında: besteciler genellikle işlerinin merkezinde pastoral temalı bir "vaha" geliştirirlerdi. Dikkate değer örnekler arasında çobanın "alte Weise" Wagner 's Tristan und Isolde veya ortasını kaplayan pastoral balesi Çaykovski 's Maça Kızı. 20. yüzyıl, özellikle Ravel'inki gibi balede yeni pastoral yorumlar getirmeye devam etti. Daphis ve ChloeNijinsky'nin Debussy's'i kullanması Prélude à l'après-midi d'un faune, ve Stravinsky 's Le sacre du printemps ve Les Noces.^[23]

Pastorale bir biçimdir İtalyan halk şarkısı hala Güney İtalya bölgelerinde oynanmaktadır. Zampogna gelişmeye devam ediyor. Genellikle yavaşlatılmış bir sürüm gibi ses çıkarırlar. Tarantella, aynı melodik cümlelerin çoğunu kapsadıkları için. Zampogna üzerindeki pastorale tek başına bir zampogna oyuncusu tarafından çalınabilir veya bazı bölgelerde piffero (yaygın olarak Ciaramella, "pipita" veya bifora ), ilkel bir anahtarsız çift kamış obua tip enstrüman.

Pastoral sanat

İdealize edilmiş pastoral manzaralar, Helenistik ve Roma duvar resimlerinde görülür. Rönesans İtalya'sında bir sanat konusu olarak pastoral ilgi, kısmen Sannazzaro'nun eserinde yer alan resimlerin tasvirlerinden esinlenmiştir. Arcadia. Fête champêtre (Pastoral Senfoni) atfedilen Giorgione belki de bu tarzdaki en ünlü tablodur. Daha sonra, Fransız sanatçılar da özellikle pastoralden etkilendiler. Claude, civciv (Örneğin. Arcadia egosunda et ) ve Watteau (onun içinde Fêtes galantes).^[24] Thomas Cole başlıklı bir dizi resmi var İmparatorluğun Seyri ve bu resimlerden ikincisi (sağda gösterilmektedir) mükemmel pastoral ortamı tasvir etmektedir.

• 

  Giorgione, Pastoral Konser. Louvre, Paris. Louvre'un şimdi atıfta bulunduğu bir çalışma Titian, c. 1509.^[25]

• 

  Nicolas Poussin Arcadian Shepherds, 1627, Chatsworth Evi

• 

  Nicolas Poussin Arcadia egosunda et, 1637-1638, Louvre

• 

  Thomas Cole, İmparatorluğun Seyri, Arcadia veya Pastoral Eyalet, 1834

Pastoral teori

Geçtiğimiz dört yüz yılda, bir dizi yazar, pastoral doğanın doğasını teorileştirmek için çalıştı. Bunlar arasında Friedrich Schiller,^[26] George Puttenham,^[27] William Empson,^[28] Frank Kermode,^[29] Raymond Williams,^[30] Renato Poggioli,^[31] Annabel Patterson,^[32] Paul Alpers,^[33] ve Ken Hiltner.^[34]

George Puttenham ilk Pastoral teorisyenlerden biriydi. Formu yalnızca önceki rustik yaşam tarzının bir kaydı olarak değil, diğer formların daha önce ihmal ettiği bir siyasi söylem kisvesi olarak gördü. Pastoral'in, "adamın davranışının değiştirilmesi için ahlaki disiplini kapsama ve uygulama" gibi didaktik bir görevi olduğunu yazıyor.^[27]

Friedrich Schiller Pastoral'i çocukluğa ve çocuksu bir sadeliğe bağladı. Schiller için, doğada "geri dönülmez bir şekilde geçmiş bebekliğimizin imajını" algılıyoruz.^[35]

Sör William Empson Pastoral idealinin değişen derecelerde kararsızlığa gömülü olduğundan söz etti ve yine de, tüm görünen ikiliklere ve içinde bulunan çelişkili unsurlara rağmen, içinde birleşik bir uyum olduğunu hissetti. Pastoral sürece "kompleksi basite sokmak" olarak bahsediyor. Empson, "... iyi proleter sanatının genellikle Gizli Pastoral olduğunu" ileri sürer ve Sovyet Rusya'nın işçi sınıfı hakkındaki propagandasını kanıt olarak kullanır. Empson ayrıca, yazarların tartışmalı bir konuyu yansımaları olmadan tartışmaları için ikili olay örgüsünün önemini vurguluyor.

Raymond Williams pastoralin temelinin, şehrin bizi bir zamanlar kırsalda yaşadığımız huzurlu yaşamdan uzaklaştıran son derece kentsel, sanayileşmiş bir merkez olduğu fikrine dayandığını savunuyor. Ancak bunun gerçekten de edebiyatın geçmişe dair temsillerinde yarattığı bir "hafıza işlevi gören mit" olduğunu belirtir. Sonuç olarak, toplum geliştiğinde ve bu temsillere geri döndüğünde, kendi bugününü geçmişin basit yaşamının düşüşü olarak görür. Daha sonra şehrin ülke ile ilişkisinin kırsalın ekonomik ve sosyal yönlerini nasıl etkilediğini tartışıyor. Ekonomi toplumun daha büyük bir parçası haline geldikçe, birçok ülkeye yeni gelen, el değmemiş topraklarda yatan potansiyeli ve parasal değeri çabucak fark etti. Dahası, bu yeni sistem kırsal kesimde sosyal bir tabakalaşmayı teşvik etti. Kağıt paranın uygulanmasıyla birlikte, çalışma sisteminde bir hiyerarşi ve "unvanların mirası ve aile isimlerinin oluşturulması" ortaya çıktı.

Poggioli ölümün pastoral ile nasıl uzlaştığı ile ilgileniyordu ve böylece pastoralde ölümün gevşek bir sınıflandırmasını, en önemli mecazlarını din olarak atıfta bulunduğu (Pan tarafından somutlaştırılmış) 'cenaze ağı' olarak ortaya çıkardı; dostluk; alegori ve şiirsel ve müzikal çağrı. Böyle bir kategorizasyonun çok fazla yanlış yorumlamaya açık olduğunu kabul ediyor. Ayrıca Poggioli, Pastoral'in dünyayı nostaljik ve çocukça bir bakış açısı olduğu fikrine odaklandı. İçinde Yulaf Baca, çobana “ideal bir tür boş zaman sınıfı” oldukları için bakıldığını iddia ediyor.

Frank Kermode pastorali İngiliz Rönesansının tarihsel bağlamı içinde tartışır. Pastoral şiirin ilk şartı, kentsel bir ürün olmasıdır. Kermode, pastoralin, ülkede ve şehirde iki yaşam tarzı arasında bir karşıtlık olarak türetildiğini tespit eder. Londra, vatandaşlarının gözü önünde modern bir metropol haline geliyordu. Bu büyük ölçeğin sonucu kentsel yayılma insanlara taşra yaşam tarzına nostalji duygusu bıraktı. Bir sonraki argümanı, teorisyen arkadaşı Puttenham'dan yararlanarak şiirin yapaylığına odaklanıyor. Kermode bu konuyu ayrıntılı olarak ele alıyor ve "ekili, yapay yollarıyla, kendi amaçları için doğal yaşamı yansıtıyor ve açıklıyor" diyor. Kermode, doğanın yeniden yaratılmasının veya yeniden üretilmesinin kendi içinde yapay olduğunu anlamamızı istiyor. Kermode, bunu "edebiyat tarihinin temel yasalarından biri" olarak tanımlayarak, "edebiyat tarihine kendi açısından bir anlam verir ve edebi geleneğin kanallarını sağlaması" nedeniyle bunu taklit açısından ayrıntılandırır. Kermode, pastoralin ataları olarak Virgil ve Theocritus'un çalışmalarını açıklamaya devam ediyor. Daha sonraki şairler, bu eski pastoral biçimlerinden yararlanarak, bunları kendi sosyal bağlamlarına uyacak şekilde detaylandıracaklardı. Pastoral daha modern hale geldikçe, Pastourelle formuna geçti. Bu, pastoral gerçekten aşk konusuyla ilk kez ilgileniyor.

Annabel Patterson, Pastoral ve Ideology adlı çalışmasında birçok önemli fikri vurguluyor. Bunlardan biri, özellikle 18. yüzyılın sonlarında pastoral modun farklı insan grupları tarafından çok farklı şekillerde yorumlanmasıdır. Sonuç olarak, Virgil'in Eklogları anlayışının varyasyonları olan bu gruplardan farklı çizimler ortaya çıktı. Patterson, Servius'un Yorumunun Virgil'in Eklog'larının alımını anlamak için gerekli olduğunu açıklıyor. Yorum, şairlerin yazılarında, kilise ve hükümet içindeki yolsuzluğu halka dolaylı olarak ifade etmek için analojiyi nasıl kullandıklarını tartışıyor. Post-Romantizm hakkında konuşurken, Robert Frost pastoral ideoloji üzerine. Şiiri, Toprak Oluşturun bir savaş eleştirisi ve aynı zamanda bir edebi tarz olarak pastoralin sosyal ve politik meselelere vurgu yapmaması gerektiği, bunun yerine Patterson'un dediği gibi "kendine dönmesi ve reformist içgüdüleri kişisel büyüme ve yenilenme ile değiştirmesi gerektiği önerisidir. ". William Wordsworth 1800'lerde çok saygın bir şairdi ve şiiriydi, Prelüd, 1805'te yayınlanan, yeni bir altın çağ hayalinin nasıl gerçekleşebileceğine veya görünebileceğine dair mükemmel bir örnekti.

Paul Alpers, 1996 tarihli kitabında, Pastoral nedir?, pastoral edebiyatın yinelenen olay örgüsünü çobanların yaşamları olarak tanımlar. William Empson'ın kompleksi basit olana yerleştirme fikriyle Alpers, böylelikle pastoral bir alegori aracı olarak eleştirel bir şekilde tanımlar. Alpers ayrıca pastoral bir türden ziyade bir edebiyat biçimi olarak sınıflandırır ve doğa ile mütevazı bir ilişki sürdüren pastoral eserlerin tutumunu tanımlar. Alpers ayrıca pastoral geleneği bir araya getirme eylemi olarak tanımlar ve yazarlar bunu kaybı tartışmak için kullanır. Pastoral eserlerdeki konuşmacıların pastoral karşılaşmalarda dramatize edilen basit çobanlar olduğunu söylüyor. Bununla birlikte, Herrick gibi yazarlar, çobanları perilere, bakirelere ve çiçeklere çevirdi. Böylece, bir basitlik modu elde etmek, aynı zamanda nesnelere ses vermek. Bu, çiçekler gibi nesneleri kişiselleştirerek yapılır. Üstelik eserlerinde bunu yapan yazarlar önemsiz olana önem veriyorlar. Alpers, pastoral sözlerden ve özellikle aşk şiirlerinden bahsediyor. "Bir lirik, konuşmacının pastoral kılığına girip çıkmasına ve onu ilk etapta varsaymasına neden olan karmaşıklığı doğrudan açığa çıkarmasına izin verir ″. Başka bir deyişle, pastoral şarkı sözlerinin hem pastoral hem de pastoral değil, belki de Kent ve kır karşılaştırmalarında olduğu gibi, ama her zaman pastoral şiirlere önem verir ve onu geliştirir. Alpers aşk şiirlerinden ve basitçe sevgili gibi kelimeleri çobana değiştirerek nasıl pastoral şiirlere dönüştürülebileceğinden bahseder ve Shakespeare'den tek olarak bahseder. Ayrıca Alpers, pastoralin sadece kırsal ve kırsal kesim için övgüden ibaret olmadığını söylüyor. Örneğin Sidney, taşra hayatını küçümsüyor. Bahçe. Pastoral ayrıca kentsel, mahkeme ve sosyal gibi L'Allegro. Alpers, pastoral anlatımın “normal” anlatı motifleriyle çeliştiğini ve pastoral anlatımın ikili bir yönü olduğunu söyler: kahramanlık şiiri ve anlatı motifleri ve gelenekleri olan dünyasal gerçekler. Alpers, pastoral romanlarla ilgili olarak, pastoral romanların okuyucuya bağlı olarak farklı tanımları ve örnekleri olduğunu söylüyor. Ayrıca pastoral roman Theocritus ve Virgil'in eserlerinden farklıdır. Taşra hayatı, yalınlık özlemi ve kahramanı olarak doğa ile ilgili pastoral romanlar olduğunu söylüyor. Ve pastoral romanların edebi kategorisinin gerçekçi ve post-gerçekçi bir kurgu olduğunu, kırsal bir tema veya geleneksel pastoral temaya dayanan bir konu olduğunu söylüyor.

İçinde Pastoral Başka Ne?Ken Hiltner, Rönesans pastoral şiirinin, Paul Alpers ve Annabel Patterson gibi eleştirmenlerden daha çok bir doğa yazımı biçimi olduğunu savunuyor. Rönesans Pastoral'de genel bir cömert tanım eksikliği olmasına rağmen, bunun nedeni jest stratejilerini kullanmaya başladıklarını ve sanatçıların çevrelerindeki doğa tehlikeye girdikçe çevre bilinci geliştirmeye başladığını açıklıyor. Kitapta sunulan bir başka argüman, mevcut çevre krizimizin açık bir şekilde Rönesans'a dayandığıdır. Bunu yapmak için, bize Rönesans pastoral şiirinde, Londra'nın kırsalıyla ve o zamanlar pek çoğunun kentsel büyüme sorununun farkında olduğunu ve onu durdurmaya çalıştığını gösteren kentsel yayılmanın keskin bir farkındalığını gösteren örnekler gösteriliyor.

Ayrıca bakınız

• Amerikan Pastoral
• Cottagecore
• Eklog
• Rustik modern

Referanslar

^[1]

Dış bağlantılar

• İki Idylls by Theocritus (English)
• Ekloglar of Virgil
• The complete works of Christopher Marlowe
• Shepheardes Calendar tarafından Edmund Spenser
• La Castità Conquistata: The Function of the Satyr in Pastoral Drama, by Meredith Kennedy Ray (University of Chicago)
• 'The Pastoral Concert' at the Louvre site
• Pastoral Edebiyat, BBC Radio 4 discussion with Helen Cooper, Laurence Lerner & Julie Sanders (Bizim zamanımızda, July 6, 2006)