Tayvan'ın Japon işgali (1874) - Japanese invasion of Taiwan (1874)

"Mudan Olayı" buraya yönlendirir. Daha önceki olay için bkz. Mudan Olayı (1871).
1874 Tayvan Seferi
Bir bölümü Formosa Çatışması
Tayvan'daki Japon seferinin askerleri.jpg
Başkomutan Saigo (ortada oturan), Seqalu kabilesi.
TaiwanShuppei.jpg
Stonegate Savaşı (石門 進 撃), 22 Mayıs 1874.
Tarih6 Mayıs - 3 Aralık 1874
yer
Qing Tayvan (Tayvan İli, Fujian Eyaleti, Qing hanedanı )[1]
SonuçJapon askeri zaferi
Tayvan'ın işgali
Çin'den Japonya'ya tazminat ödenmesi
Bölgesel
değişiklikler		Tayvan'ın Japonya tarafından işgali
Suçlular
 Japonya Çin
Paiwan
Komutanlar ve liderler
Japonya İmparatorluğu Saigō Tsugumichi
Japonya İmparatorluğu Sakuma Samata
Japonya İmparatorluğu Noriyoshi Akamatsu		Tok-a-Tok[a][2]  †
Gücü
Arazi:
3,600
Deniz:
6 savaş gemisi		27.000 kabile üyesi
Kayıplar ve kayıplar
12 öldürüldü
~ 30 yaralı
561 hastalıktan öldü[3]		89 öldürüldü
Çok yaralı
  • 561 Japon birlikleri ve Douglas Cassel[4] sefer ve işgal sırasında hastalıktan öldü.

1874'te Tayvan'a Japon ceza seferiJaponya'da şu şekilde anılır: Tayvan Seferi (Japonca: 台湾 出兵, Hepburn: Tayvan Shuppei) ve Tayvan ve Çin'de Mudan olayı (Çince : 牡丹 社 事件), bir cezalandırıcı sefer Japonlar tarafından 54 kişinin öldürülmesine misilleme olarak başlatıldı Ryukyuan denizciler tarafından Paiwan güneybatı ucuna yakın yerliler Tayvan Aralık 1871'de. İlk denizaşırı konuşlandırmanın damgasını vuran seferin başarısı. Japon İmparatorluk Ordusu ve Japon İmparatorluk Donanması kırılganlığını ortaya çıkardı Qing hanedanı Tayvan üzerinde tutuldu ve Japon maceracılığını daha da teşvik etti. Diplomatik olarak, Japonya'nın 1874'te Çin ile kargaşası nihayetinde Qing Çin'in Japonya'ya mal hasarını tazmin etmeyi kabul ettiği bir İngiliz tahkimi ile çözüldü. Mutabık kalınan şartlardaki bazı muğlak ifadelerin daha sonra Japonya tarafından Çin'in hükümetin hükümranlığından vazgeçmesinin teyidi olduğu ileri sürüldü. Ryukyu Adaları, 1879'da Ryukyu'nun fiilen Japon birleşmesinin önünü açtı.

Arka fon

Ana makale: 1871 Mudan Olayı

Aralık 1871'de Ryukyuan gemi, Tayvan'ın güney ucunda battı. 66 kişilik mürettebatının elli dört üyesinin başı kesildi. Paiwan yerliler. Kalan 12 mürettebat tarafından kurtarıldı Han Çince ve transfer edildi Tainan Güney Tayvan'da. yerel Qing Çin hükümeti yetkililer onları transfer etti Fujian Çin anakarasındaki eyalet. Oradan Qing hükümet onları eve geri göndermeyi ayarladı.[5]

Diplomasi

Japonya, Qing China'dan tazminat talep ettiğinde, mahkeme, Tayvan'ın "çiğ" veya "vahşi" yerlileri olduğu gerekçesiyle talebi reddetti (Çince : 臺灣生番; pinyin : Táiwān shēngfān) yetki alanı dışındaydı. Egemenlikten bu açık feragat, Japonlar tarafından 1874 Tayvan Seferi'ne yol açtı.

Meiji hükümeti Japonya, Çin'in Qing hükümetinden, Çin'in liderlerini cezalandırmasını talep etti. Tayvanlı yerliler Ryukyuan mürettebatının cinayetlerinden sorumlu. Japon dışişleri bakanı Soejima Taneomi gitti Pekin Haziran 1873'te Tongzhi İmparatoru (kendi içinde diplomatik bir zafer); Ancak, Tayvan Çin'in Fujian Eyaletinin bir parçası olduğu için Çin bunu bir iç mesele olarak gördüğü için tazminat talebi önce reddedildi. Ryūkyū Kingdom Çin ile haraç ilişkisi vardı. Soejima Taneomi öldürülen kurbanlardan dördünün Oda Eyaletinden olduğunu iddia ettiğinde, bugün Okayama Eyalet, Japonya ve yine tazminat istedi, Çinli yetkililer çoğu kişinin Tayvanlı aborijinler etkili Çin kontrolü dışındaydı ve bu nedenle bazen adli işlemden muaf tutuldu. Charles Le Gendre Fransız doğumlu Amerikan askeri danışman Japon hükümetine yanı sıra Gustave Emile Boissonade, hukuk danışmanı, Japonya'nın meseleyi kendi eline almasını istedi.

İki Amerikalılar, James Wasson, bir Birlik Ordusu gazi ve Douglas Cassel, bir Birlik Donanması aynı zamanda Teğmen Komutan olan emektar. 1871 ABD'nin Kore'ye seferi Japonlar tarafından yabancı danışman olarak işe alındı. Her iki adamın da Ohio Yerliler, eski Ohio Kongre Üyesi ve barış savunucusu John Bingham Amerikan tarafsızlığını ihlal edeceklerinden korkarak katılımlarını alenen protesto etti.[6]

Sefer

Ryūjō Tayvan seferinin amiral gemisiydi.
"Botan" yerlilerine karşı Stone Gate savaşı, seferin en ciddi karşılaşmasıydı.[7]
Marki Saigo Tsugumichi Tayvan Seferi'nde bir korgeneral olarak Japon keşif kuvvetlerine komuta etti.

6 Mayıs'ta Japon hükümeti, denizle güçlendirilmiş bir kamp alanını seçmek için Douglas Cassel tarafından komuta edilen küçük bir kuvveti indirdi. Dört gün sonra, daha fazla Japon askeri karaya çıktı ve 15 Mayıs'ta Cassel, Şef Issa Adanın on altı güney kabilesinin başı. Şef Issa, "Botanlar" ın kendi kontrolünde olmadığını belirtti ve Japonlara onları istedikleri gibi cezalandırmaları için rıza gösterdi.[8][9] Bundan sonra, bir domuz öldürüldü ve Japon subayların sunduğu bir ziyafet düzenlendi. Snider tüfekleri üç dost şef için Cassel ve Wasson bir Winchester tüfeği şaşırmış yerlilere.[10]

17 Mayıs'ta yüz kişilik bir grup, başka bir kamp yeri için keşif yapmak üzere iç bölgelere gitti ve bu gruptan bir düzine kişi bir köyü araştırmak için ayrıldı. Dost topraklarda olmasına rağmen, bu küçük grup Botanlar tarafından pusuya düşürüldü. Ardından gelen çatışmada bir Japon askeri boynundan yaralandı ve Satsuma'dan bir Çavuş öldürüldü. Küçük Japon grubu ana kuvvete geri çekildi ve döndükten sonra Çavuşun yerlileri tarafından başının kesildiğini ve başının bir kupa olarak alındığını gördü.[11][12]

18 Mayıs'ta Japon gemisi Nisshin komuta eden Akamatsu Noriyoshi Kwaliang koyunda demirledi ve anketler yapmak için küçük bir tekne suya indirdi. Koalut köyünden yerliler tüfekle tekneye ateş etti. Akamatsu hiçbir yaralanma almamasına rağmen olaydan öfkelendi ve sadece Koalut'a değil, yakındaki Lingluan köyüne de saldırı için acil planlar yaptı. Bu planlar ertelenecek ve sonunda iptal edilecektir.[13][12]

21 Mayıs'ta Satsuma Çavuş'un öldürüldüğü bölgeyi araştırmak için on iki kişilik bir müfreze gönderildi. Bu soruşturma sırasında müfreze, elli yerliden oluşan bir grup tarafından tekrar pusuya düşürüldü ve ateş karşılığında iki Japon ağır yaralandı ve bir saldırgan öldürüldü. Japonlar aceleyle kıyıya döndü ve alarmı çaldı ve 250 adam eşliğinde Wasson cevap vermek için iç kesimlere yürüdü. Wasson, Japon askerlerinin, özellikle de arkadaki disiplinsizlikten dehşete düşmüştü, hızla rütbesini kırdı ve birincilikle savaşmak için bir yarışta öne geçti. Yerliler, ana kuvvetin gelmesinden sonra geri çekildi.[14][15]

Saigō 22 Mayıs'ta daha fazla askerle geldi. Sonuç olarak, Albay Sakuma Samata 150 kişilik bir kuvveti komuta ederek çok uzaklara yürüdü ve 70 yerli tarafından pusuya düşürüldü ve Taş Kapı Muharebesi başladı. Aborjinler zaten önceden seçilmiş pusu pozisyonlarında taşların arkasındayken, Japonlar bel derinliğindeki nehirde oturan kayalardan bulabildikleri örtüyle idare etmek zorunda kaldılar ve arazi nedeniyle bir seferde yalnızca 30 asker istihdam edebildiler. . Çatışmanın başlarında Sakuma geri çekilme emri verdi, ancak savaşmaya devam eden birlikleri tarafından tamamen göz ardı edildi. Çatışma bir saatten biraz fazla sürdü, Sakuma 20 tüfekçiye solunda bir uçuruma tırmanmasını ve nehirdeki adamlar onlara baskı yapmaya devam ederken yukarıdan yerlilere ateş etmesini emretti. Uçurumun tepesindeki 20 tüfeği gören yerliler geri çekildi. Savaşta, Şef'in oğlu da dahil olmak üzere on altı Tayvanlı kabile öldürüldü.[16] Şefin kendisi dahil 14 ölümcül yaralandı ve çok daha fazlası yaralandı. Japon zayiat bir subay dahil altı kişi öldü ve 30 kişi yaralandı.[17][18][19]

Temmuz ayında bir salgın oldu sıtma 550'den fazla Japon askerini öldüren. Her iki Amerikalı yabancı danışman da sözleşmeyi imzaladı ve Wasson hayatta kalırken Cassel, ertesi yıl, 1875 ilkbaharında keşif gezisinde kaptığı sıtmadan öldü.[4] Woodlawn Mezarlığı'na gömüldü Zanesville, Ohio.

Sir Harry Parkes

Kasım 1874'te, Qing hükümeti 500.000 Kuping tazminatını kabul ettikten sonra Japon kuvvetleri Tayvan'dan çekildi. Taels veya yaklaşık 18,7 ton (600,000 ozt) gümüş. Sir Harry Parkes İngiliz Japonya bakanı, bu işlemi "Çin'in işgal edilmek için ödeme yapma istekliliği" olarak nitelendirdi.

Sonrası

1875'te Qing yetkilileri başarısızlıkla Tayvan'ın güneydoğu kıyı bölgesini kontrolleri altına almaya çalıştılar ve Paiwan'a karşı 300 askerlik bir birlik gönderdiler. Çin askerleri, Paiwan ve onların iyi silahlanmış savaşçıları tarafından pusuya düşürüldü ve bozguna uğratıldı. Kayıpları 250 Çin askeri öldürüldü; Hayatta kalan 50 kişi Takow'a çekildi (Kaohsiung ).[20]

Eski

Görünüşte yerel kabileleri 54 Ryukyuan tüccarını öldürdükleri için cezalandırmak için başlatılsa da, 1874'te Tayvan'a yapılan cezalandırma seferi Japonya'nın yeni Meiji hükümeti için bir dizi amaca hizmet etti. Japonya bir süredir hükümdarlık ve daha sonra egemenlik talep etmeye başlamıştı. Ryūkyū Kingdom, geleneksel suzerain Çin olan. Sefer, Ryukyu Adaları bir yana, Çin'in Tayvan'ı etkin bir şekilde kontrol edemediğini gösterdi. Japonya, Ryukyuan adalıları adına konuşma iddiasını daha güçlü bir şekilde iddia etmeye cesaretlendi. İngilizlerin aracılık ettiği 1874'teki yerleşim, Japon keşif seferinin "sivilleri korumakta" olduğu Çin'in tanınmasına bir atıf içeriyordu; bu, Japonya'nın daha sonra Çin'in Ryukyu üzerindeki haklarından vazgeçmesi olarak işaret ettiği bir referanstı. 1879'da Japonya, anlaşmazlığı İngiliz tahkimine havale etti ve İngilizler Japonların Ryukyus üzerindeki egemenliğini doğruladı ve bu, Çin tarafından tanınmayan bir sonuçtu.[21] Bununla birlikte, Japonya bunu Ryukyu üzerinde fiili kontrolü ele almak, Ryukyu kralını Japonya'ya taşımak ve Ryukyu'yu Japonya'nın bir vilayeti olarak dahil etmek için gerekçe olarak kullandı. Ardından gelen Çin protestosu, konunun ABD Başkanı'na sunulmasına neden oldu Ulysses S. Grant Japonya, Ryukyu'yu Japonya ve Çin arasında bölmeyi teklif ettiği sırada hakem olarak. Bu Çin tarafından reddedildi, ancak zayıflamış bir Çin pratikte Ryukyus'un Japon ilhakı.

Teslim olan yerlilere, Japonya ile barışın ve rakip kabilelerden korunmanın bir sembolü olarak gördükleri köylerinin üzerinden geçmeleri için Japon bayrakları verildi, ancak Japonlar onları yerlilerin yargı yetkisinin bir sembolü olarak gördü.[22] Sefer ayrıca gelecek için faydalı bir prova görevi gördü Japon emperyal hırsları. Tayvan, Japonya'daki bazı çevrelerde zaten potansiyel bir Japon kolonisi olarak görülüyordu.[23]

Yurtiçinde, eylem ayrıca daha agresif bir dış politika için bastıran ve hükümetin 1873'te saldırmayı reddetmesinden öfkelenen Meiji hükümeti içindeki kişileri de yatıştırdı. Kore. Seferin kısa bir süre sonra gerçekleşmiş olması önemlidir. Saga İsyanı ve tarafından yönetildi Saigō Jūdō (Saigō Takamori erkek kardeşi) ve büyük ölçüde eski Satsuma ve Saga samuray.

Daha genel olarak, 1874'te Tayvan'a Japon saldırısı ve Çin'in zayıf yanıtı, Çin'in zayıflığının açık bir ifşası ve Tayvan'daki daha fazla yabancı müdahaleye davet oldu. Özellikle, Japon saldırısının başarısı, Fransızların kararını etkileyen faktörler arasındaydı. Tayvan'ı işgal etmek Ekim 1884'te Çin-Fransız Savaşı. Qing sarayı, Tayvan ve Çin imparatorluk komiseri üzerindeki hakimiyetini gecikmeli olarak güçlendirmeye çalıştı. Shen Pao-chen 1870'lerin ikinci yarısında adanın kıyı savunmasında bazı iyileştirmeler yaptı. Çin valisi tarafından daha fazla önemli iyileştirmeler yapıldı Liu Ming-ch'uan 1880'lerde, Keelung'un Fransız tarafından ele geçirilmesi esnasında Çin-Fransız Savaşı. Ancak, Tayvan'daki Qing garnizonunun ve hem 1884'teki Fransızların hem de 1895'te Japon Tayvan'a başarılı bir şekilde inmeyi başardık.

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. ^ Paiwan adı şu şekilde yazılmıştır: Çince karakterler gibi 卓杞篤 veya 卓其督her ikisi de telaffuz edilir Tok-ki-tok içinde Hokkien. Bu isimler ayrıca Toketok veya Tauketok olarak İngilizce'ye de yazılmıştır.

Referanslar

Alıntılar

  1. ^ "WASHINGTON .; FORMOSA ZORLUKLUĞU ÜZERİNE RESMİ GÖNDERİMLER. JAPON ADALARIN KISMİ İŞGALİ FORMOSAN BARBARİSTANLARININ BELİRSİZ KARAKTERİ. DEMİRYOLU VE MAILLAR. TREAMBOĞANIN BÜYÜK MÜFREDATI. YETKİLİ SİRKÜLASYON GERİ ÇEKİLDİ. POSTMASTERLER ATANDI. BİR HİNT KOMİSERİNİN ATANMASI. İSKOÇYA'NIN BATIĞI, NEW-YORK LİMANI. DENİZ SİPARİŞLERİ. DIŞ TİCARETTE İŞLENEN GEMİLERE GEÇİN. HAZİNE GÜVENLİK HİZMETİ. ". New York Times. Washington. 18 Ağustos 1874.
  2. ^ Ayrıca bakınız Çin Wikipedia'daki makalesi.
  3. ^ ア ジ ア 歴 史 資料 セ ン タ ー, A03030094100, 正 院 修 史 局 ヘ 征 問 合 ニ 付 回答 (国立 公文 書館) | 3 = 1}} 「JACAR (ア 資料 アA単 行書 ・ 処 蕃 書 類 追 録 九 (国立 公文 書館) 」。
  4. ^ a b Cunningham s. 7
  5. ^ Davidson (1903), s. 123.
  6. ^ Amerika Birleşik Devletleri'nin Dış İlişkileriyle İlgili Makaleler, 7 Aralık 1874 (Washington: Government Printing Office, 1874), s. 675–77
  7. ^ Huffman, James L. (2003). Meiji Japonya'da Bir Yankee. Rowman ve Littlefield. s. 94. ISBN  9780742526211.
  8. ^ James R. Wasson, başlıksız keşif raporu, Tokyo, 1875, s. 8–29, Le Gendre Papers, LC
  9. ^ Cunningham s. 6
  10. ^ Ev s. 66–67
  11. ^ Ev s. 68
  12. ^ a b Eskildsen, Robert. Dünyadaki Her Kadar İyi ve Verimli Bir Ordu: James Wasson ve Japonya'nın 1874 Tayvan Seferi (Asya Kültürel Çalışmaları 36, 2010), s. 55
  13. ^ Ev s. 69
  14. ^ Ev s. 71–72
  15. ^ Eskildsen, Robert. Dünyadaki Her Kadar İyi ve Verimli Bir Ordu: James Wasson ve Japonya'nın 1874 Tayvan Seferi (Asya Kültürel Çalışmaları 36, 2010), s. 56–57
  16. ^ Ev s. 91
  17. ^ Davidson (1903), s. 145–6.
  18. ^ Ev (1875), s. 73–74.
  19. ^ Ev (1875), sayfa 119–123.
  20. ^ Davidson (1903), s. 168–9.
  21. ^ Kerr (2000), s. 359–360.
  22. ^ "Arşivlenmiş kopya". Arşivlenen orijinal 2010-12-12 tarihinde. Alındı 2010-08-01.CS1 Maint: başlık olarak arşivlenmiş kopya (bağlantı)
  23. ^ Eskildsen, Robert (2002). "Medeniyet ve Vahşilere Dair: Japonya'nın 1874 Tayvan Gezisinin Taklit Emperyalizmi". Amerikan Tarihsel İncelemesi. 107 (2): 388–418. doi:10.1086/532291.

Kaynakça

daha fazla okuma

Dış bağlantılar