Peri yüzük - Fairy ring

"Elf yüzüğü" ve "Peri çemberi" buraya yönlendirilir. Çorak veya çöl otlak fenomeni için bkz. Peri çemberi (kurak ot oluşumu). İskoçya'daki Neolitik anıt için bkz. Hjaltadanlar.
Bir peri yüzüğü (muhtemelen Klorofilum molibditler ) bir banliyö çiminde Brisbane, Queensland, Avustralya

Bir peri yüzük, Ayrıca şöyle bilinir peri çemberi, elf çemberi, elf yüzük[1] veya peri yüzük, doğal olarak oluşan bir halka veya yaydır. mantarlar.[2] Çoğunlukla bulunurlar ormanlık alanlar, ancak aynı zamanda otlaklar[3] veya meralar. Peri halkaları tespit edilebilir Sporokarplar (mantar spor bölmeleri) halkalarda veya yaylarda ve ayrıca nekrotik bir bölge (ölü çimen) veya koyu yeşil çim halkası ile. Mantar miselyum altındaki halka veya yayda bulunur. Halkaların çapı 10 metreden (33 ft) fazla büyüyebilir ve mantar büyüdükçe ve yeraltında yiyecek ararken zamanla stabil hale gelirler.

Peri halkaları pek çok konu folklor ve dünya çapında efsaneler - özellikle Batı Avrupa'da. Genellikle tehlikeli veya tehlikeli yerler olarak görülürler ve folklordaki cadılar veya Şeytan ile ilişkilendirilirler. Tersine, bazen iyi talihle ilişkilendirilebilirler.

Yaratılış

miselyum bir mantar Yerde büyüyen besinleri salgılayarak emer. enzimler ipuçlarından hif (miselyumu oluşturan iplikler).[2] Bu, topraktaki daha büyük molekülleri, daha sonra büyüyen uçlarının yakınında hiflerin duvarlarından emilen daha küçük moleküllere ayırır.[2] Miselyum merkezden dışarı doğru hareket edecek ve merkezdeki besinler tükendiğinde merkez ölür ve böylece peri halkasının ortaya çıktığı canlı bir halka oluşturur.[2]

Peri halkaları yaratma süreciyle ilgili iki teori vardır. Biri peri yüzüğünün bir spor -den Sporocarpus. Mantarın yeraltındaki varlığı, aynı zamanda, yukarıdaki çimlerin solmasına veya farklı renklere veya büyümesine neden olabilir. Araştırmalarında sunulan ikinci teori, Japonca bilim adamları Tricholoma matsutake türler, komşu oval birbirine bağlanarak peri halkalarının oluşturulabileceğini gösterir. Genetler Bu mantarlardan. Bir yay veya halka yaparlarsa, sürekli olarak bu nesnenin merkezinde büyürler.[kaynak belirtilmeli ]

Nekrotik veya hızlı büyüme bölgeleri

Düzensiz çim büyümesiyle işaretlenmiş iki peri halkası (ön planda küçük, arka planda çok daha büyük). Yemyeşil çim yayları yeraltı mantarlarının varlığına ihanet ediyor misel.
Bir avluda peri yüzüğü (Trinity Büyük Mahkemesi )

Peri halkası büyümesinin tezahürlerinden biri nekrotik bir bölgedir - çim veya diğer bitki yaşamının solduğu veya öldüğü bir alan. Bu bölgelere, çok kurak bir yıl boyunca otların ve diğer otların köklerini kaplayan miseller neden olur. çayırlar. Bir süre sonra bunlar tarafından kaldırılırlar biyotik faktörler yerden, bu aşamada yüzey toprağı üzerinde bir bölge görünür hale gelir. Temel halka veya yay dışındaki desenler de mümkündür: bu işlemle daireler, çift yaylar, orak şeklindeki yaylar ve diğer karmaşık oluşumlar da oluşur. Mantarlar, toprağın kolayca bulunabilen besin maddelerini tüketebilir. azot daire içinde büyüyen bitkilerin strese girmesine neden olarak bitkinin renginin solmasına neden olur. Bazı mantarlar ayrıca şu şekilde davranan kimyasallar üretir: hormonlar aranan Gibberellins, bitki büyümesini etkileyen ve hızlı bereketli büyümeye neden olan.

Peri halkalarının uzun süreli gözlemleri Shillingstone Tepesi Dorset, İngiltere, ayrıca döngünün tavşanların sürekli varlığına bağlı olduğunu öne sürdü. Kireçli İngiltere'nin güneyindeki Wiltshire ve Dorset ilçelerindeki yüksek rakımlardaki topraklar, birçok çayır tipi peri halkasını desteklerdi. Tavşanlar açık alanlarda otları çok kısa keser ve azot bakımından zengin dışkı üretirler. Mantarların çimden daha fazla toprak nitrojenine ihtiyacı vardır. Bir halka, miselyumun geliştiği birkaç spordan başlayabilir; mantarların meyve gövdeleri ancak onları desteklemek için yeterli miselyal kütle üretildiğinde daha sonra ortaya çıkar. Sonraki nesil mantarlar yalnızca dışarıya doğru büyür, çünkü ebeveyn nesiller yerel nitrojen seviyelerini tüketmiştir. Bu arada, tavşanlar çimleri kesmeye devam ediyorlar, ancak mantarları yemiyorlar, bu da onların rekabeti boyunca çimlerin üzerinde kuleye doğru büyümelerine izin veriyor. Bir mantar çemberi çapı yaklaşık 6 metreye (20 ft) ulaştığında, tavşan dışkıları çemberin merkezine yakın olan nitrojen seviyelerini doldurdu ve birincisinin içinde ikincil bir halka büyümeye başlayabilir.[kaynak belirtilmeli ]

Bir odun patlamasından miselyum içeren toprağın toprak analizi (Clitocybe nuda ) Norveç ladininin altındaki peri yüzüğü (Picea abies ) ve İskoç çamı (Pinus sylvestris ) güneydoğu İsveç'te on dört verdi halojenlenmiş düşük moleküler ağırlıklı organik bileşikler, bunların üçü bromlu ve diğerleri klorlu. Bunların metabolit mi yoksa kirletici mi olduğu belirsizdir. Bromlu bileşikler, karasal mantarlardan metabolitler olarak bilinmemektedir.[4]

Türler

Genel olarak bilinen iki tür peri halkası mantarı vardır. Ormanda bulunanlara denir bağlıçünkü onlar tarafından oluşturulurlar mikorizal yaşayan mantarlar ortakyaşam ağaçları ile. Çayır peri yüzükleri denir Bedavaçünkü diğer organizmalarla bağlantılı değiller. Bu mantarlar saprotrofik Çim üzerindeki etkiler büyüyen mantarın türüne bağlıdır; ne zaman Calvatia cyathiformis bölgede çim daha bol büyüyecek; ancak, Leucopaxillus giganteus çimlerin solmasına neden olur.[5]

İlgili türler

Bol yüzük Clitocybe nebularis
Clitocybe nebularis yüzüğün bir kısmında

Peri halka deseninde yetişebilen yaklaşık 60 mantar türü bulunmaktadır.[6] En iyi bilinen yenilebilir İskoç bonesi (Marasmius oreades ), yaygın olarak peri yüzük champignon olarak bilinir.

Şimdiye kadar bulunan en büyük halkalardan biri yakın Belfort kuzeydoğu Fransa'da. Tarafından oluşturuldu Infundibulicybe geotropa Yaklaşık 600 metre (2,000 ft) çapında ve 700 yıldan daha eski olduğu düşünülmektedir.[7] Üzerinde Güney Downs güney İngiltere'de Calocybe gambosa aynı zamanda birkaç yüz yaşında gibi görünen dev peri halkaları oluşturdu.[8]

Türlerin listesi

Kültürel referanslar

Sözlü gelenek ve folklor

"Peri Çemberinden Çıkarıldı"
Bir adam arkadaşını peri yüzüğünün kıskacından kurtarır

Peri halkalarını çevreleyen çok sayıda folklor vardır.[37] Avrupa dillerindeki isimleri genellikle doğaüstü kökenlere atıfta bulunur; olarak bilinirler Ronds de sorcières ("cadı daireleri") Fransızca, ve Hexenringe ("cadı halkaları") Almanca.[38] Alman geleneğinde, peri halkalarının cadıların dans ettiği yeri işaretlediği düşünülüyordu. Walpurgis gecesi,[37] ve Hollanda batıl inancı, dairelerin şeytan süt karışımını ayarlayın. İçinde Tirol folklor peri halkalarını uçan ejderhaların ateşli kuyruklarına bağladı; Bir ejderha böyle bir çember yarattığında, yedi yıl boyunca orada mantardan başka hiçbir şey yetişemezdi. Avrupa batıl inançları peri halkasına girmemeleri konusunda rutin olarak uyardı. Fransız geleneği, peri halkalarının çevreleri ihlal edenleri lanetleyen dev böcek gözlü kara kurbağaları tarafından korunduğunu bildirdi. Avrupa'nın diğer bölgelerinde, bir peri yüzüğüne girmek bir gözün kaybolmasına neden olur.[38] Peri halkaları, dünyadaki küçücük ruhlarla ilişkilidir. Filipinler.[39]

Batı Avrupa İngiliz, İskandinav ve Kelt gibi gelenekler, peri yüzüklerinin elfler veya periler dans. Bu tür fikirler en azından mediæval döneme tarihlendi; Orta ingilizce dönem Elferingewort ("elf halkası"), "elflerin dansının neden olduğu bir papatya halkası" anlamına gelen, 12. yüzyıla tarihlenir.[40] Onun içinde Gotların Tarihi (1628), İsveçli yazar Olaus Magnus elflerin dansıyla peri halkalarının yakıldığını söyleyerek bu bağlantıyı kurar.[37] İngiliz folklorcu Thomas Keightley 19. yüzyılın başlarında İskandinavya'da inançların devam ettiğini belirtti.Elfdanlar) elflerin dansından doğdu. Keightley, bir Elfdanlar interloper'ın elfleri görmesine izin verebilir - bu garanti edilmese de - davetsiz misafirleri yanılsamalarının esiri olur.[41][a]

İzlanda'daki yosun içindeki peri halkaları

folklor nın-nin Britanya ve İrlanda Peri halkalarının adlarını aldığı fikir de dahil olmak üzere zengin bir peri bilgisi içerir: fenomen perilerin dansından kaynaklanır.[42] 19. yüzyıl Galler'de, yüzüklerin Cylch y Tylwyth TegPeriler, karşılaştıklarında neredeyse her zaman bir grup içinde dans etmek olarak tanımlanırdı,[43] ve 20. yüzyılın sonlarında İskoçya ve Galler'de peri yüzükleriyle ilgili hikayeler hâlâ yaygındı;[44][45] Hatta bazı Galli erkekler bir peri dansına katıldıklarını iddia etti.[46] Viktorya dönemi halk bilimcileri, perileri ve cadıları, kısmen, her ikisinin de daireler içinde dans ettiğine inanılan fikrine dayanarak, birbiriyle ilişkili olarak görüyorlardı.[47] Bu eğlenceler özellikle mehtaplı gecelerle ilişkilendirilir, halkalar ancak ertesi sabah ölümlüler tarafından görülebilir hale gelir.[48][49] Yerel varyantlar başka ayrıntılar ekler. 20. yüzyılın başlarından kalma bir İrlanda geleneği, perilerin etrafta dans etmekten hoşlandığını söyler. alıç ağacı böylece peri halkaları genellikle bir tanesini merkeze alır.[50] Bir sakini Balquhidder, İskoçya, perilerin mantarların üzerine oturup onları yemek malzemesi olarak kullandıklarını söyledi.[45] Galli bir kadın ise perilerin mantarları şemsiye ve şemsiye olarak kullandıklarını iddia etti.[51] Olaus Magnus içinde Historia de Gentibus Septentrionalibus peri yüzüğünün parlaklığının ayaklarıyla ona zarar veren perilerin dansından değil, Puck, çimleri yeniler.[52] Bir Devon efsanesi, siyah bir tavuk ve tavukların bazen gece karanlığında büyük bir peri halkasında göründüğünü söyler. Dartmoor.[53] 1960'larda bir Galce ve Manx varyantı akımı resimden dansı kaldırır ve peri halkalarının bir yeraltı peri köyünde ortaya çıktığını iddia eder.[54] Bu dernekler belirli sitelere bağlanmıştır. Örneğin, "The Pixies 'Church", Dartmoor'da bir peri halkasıyla çevrili bir kaya oluşumuydu,[55] ve bir taş daire tepesi Cader İdris Kuzey Galler'de, peri dansları için popüler bir yer olduğuna inanılıyor.[56] Guernsey Peri Yüzüğü ayrıca peri dansı için popüler bir mekandır ve orada yaşayan kötü perilerle tanınır.

Birçok halk inancı genellikle peri halkalarını en iyi kaçınılacak şekilde tehlikeli yerler olarak resmeder.[54][57] Amerikalı yazar Wirt Sikes yasak bölgeye giren ve bunun için cezalandırılan bu insanların hikayelerinin izini sürüyor. Ruh ve Eros. İçinde Psyche'nin sevgilisini görmesi yasaktır ve bunu yaptığında sarayı kaybolur ve yalnız kalır.[58] Batıl inanç, peri çemberlerini kutsal sayar ve onları ihlal etmemeleri konusunda uyarır, böylelikle birlikte çalışanın (örneğin saban kullanan bir çiftçi) perileri kızdırması ve lanetli.[46][59][60] Kaydedilen İrlandalı bir efsanede Wilde bir çiftçi, komşularının itirazlarına rağmen bir peri yüzüğünün üzerine bir ahır inşa eder. Bir gece duygusuzca vurulur ve yerel bir "peri doktoru" laneti bozar. Çiftçi, ahırı yok etmesi gerektiğini hayal ettiğini söylüyor.[61] Bir peri yüzüğünün çimenlerinden veya çiçeklerinden çiy toplamak bile kötü şans getirebilir. Bir peri yüzüğünü yok etmek şanssız ve sonuçsuzdur; batıl inanç, yeniden büyüyeceğini söylüyor.[54]

Geleneksel bir İskoç kafiye, bu tür yerlerin tehlikesini özetler:

Perilerin yeşilini ne zaman uzatır
Nae şans yine hae olacak:
Ve perilerin yüzüğünü döktüğü zaman
Bahse girerim onu ​​istiyor ve istiyorsun.
Tuhaf günler ve yorgun geceler için
Ölüm gününe kadar onun.
Ama o peri yüzüğünün yanında gaes,
Nae dule ne de çam görecek,
Ve o peri yüzüğünü temizlerken
Kolay bir ölüm gerçekleşecek.[62]

Çok sayıda efsane, bir peri yüzüğüne giren ölümlülere ve sonuçlarına odaklanır. Batıl inançlardan biri, boş bir peri yüzüğüne giren herkesin genç yaşta öleceğidir.[63] 20. yüzyıl geleneği Somerset Peri yüzüğüne "mutfak kapanı" diyor ve ringde yürüyen bir katilin ya da hırsızın asılacağını söylüyor.[64] Çoğu zaman, bir peri çevresini ihlal eden biri, dışarıdaki ölümlüler için görünmez hale gelir ve çemberden ayrılmayı imkansız bulabilir. Periler sık ​​sık ölümlüleri yorgunluk, ölüm ya da delilik noktasına kadar dans etmeye zorlar.[63][65] Galler masallarında periler, ölümlüleri onlarla dans etmek için çevrelerine çekmeye çalışırlar.[43] Bir hikaye Kambriyen Dağları 19. yüzyılda güncel olan Galler, bir faninin peri yüzüğüyle karşılaşmasını şöyle anlatır:

... Tylwyth Teg'in minik askerler gibi bir yüzük içinde dans ettiğini gördü. Şenlik sahnesine doğru yola çıktı ve kısa bir süre sonra, erkek ve kadınlardan oluşan bir eşcinsel şirkette, arp müziğine dayandıkları yüzüğün yanına geldi. Hiç bu kadar yakışıklı ya da büyüleyici bir şekilde neşeli insanlar görmemişti. Neredeyse düşmek üzere geriye doğru eğildiklerinde, birleşik elleriyle dönüp dururken, onlara eşlik etmesi için gülen yüzlerle onu çağırdılar. Dans edenler mükemmel çemberden asla sapmadı; ama bazıları eski cromlech'e tırmanıyor, diğerleri şaşırtıcı bir hızla ve en büyük neşeyle birbirlerini kovalıyordu. Yine de diğerleri en güzel formdaki küçük beyaz atlara bindi ... Bütün bunlar sessizlik içindeydi, çünkü çoban onları görmesine rağmen arpları duyamıyordu. Ama şimdi daireye daha da yaklaştı ve sonunda ayağını sihirli yüzüğe koymaya cesaret etti. Bunu yaptığı anda, kulakları şimdiye kadar duyduğu en melodik müziğin gerginlikleriyle büyülendi.[66]

Yüzüğe girme Mayıs arifesi veya Cadılar bayramı özellikle gece tehlikeliydi.[54] Dwyfach'ın bir kolu olan Afon fach Blaen y Cae yakınlarındaki bir kaynak, bir çobanın, perilerin dans etmeye hazırlandığı yerde bir telaşlar çemberini kazara rahatsız ettiğini anlatıyor; Onu yakalayıp esir tutuyorlar ve hatta onlardan biriyle evleniyor.[67] İskoçya'dan kaydedilen varyantlarda Edwin Sidney Hartland 1891'de halka bir mağara veya eski bir değirmen ile değiştirilir.[68]

Bir peri yüzüğünden kurtulmak için genellikle dışarıdan müdahale gerekir. 20. yüzyılın başlarında Galler'den kalma bir taktik vahşileştirmektir Mercanköşk ve Kekik çemberin içine ve perileri şaşırtmak;[69] diğeri kurtarıcıdan kurbana demirle dokunmasını ister.[70] Diğer hikayeler, büyülenmiş kurbanın dışarıdan biri tarafından çıkarılmasını gerektirir.[71] bu bile zor olsa da: Bir çiftçi Llangollen Bölge, kızını kurtarmak için içeri girerken etrafına bir ip bağlamalı ve onu çemberden çekmesi için dört adam görevlendirmelidir.[72] Diğer halk yöntemleri, büyüyü kırmak için Hristiyan inancına dayanır: üvez ağaç (haçın içinden geçtiği ağaç olduğu düşünülmektedir) İsa Mesih inşa edildi) laneti kırabilir,[46] 19. yüzyıldan kalma bir masalda olduğu gibi, "Cennetin adına ne" gibi basit bir cümle Carmarthenshire.[73] Bu kurtarmaların ortak bir unsuru, kurtarıcının kurbanın yüzüğe girmesinden itibaren bir yıl ve bir gün beklemesi gerektiğidir.[70]

Perilerle dans eden ölümlüler, büyülerinden kurtulduktan sonra nadiren güvende olurlar. Çoğunlukla, peri dünyasına kısa bir giriş gibi görünen şeyin, ölümlü alemde, muhtemelen haftalarca ya da yıllarca, gerçekten çok daha uzun olduğunu bulurlar.[63][74] Peri yüzüğünden kurtarılan kişinin, 1891'de Anglesea'da kaydedilen bir hikayede olduğu gibi, sprite'larla karşılaştıklarına dair hiçbir hatırası olmayabilir.[75] Çoğu masalda, kurtarılan interlopers korkunç bir kaderle karşı karşıya kalır. Örneğin, bir efsanede Carmarthenshire Sikes tarafından kaydedilen bir adam, bir peri yüzüğünden ancak ufalanıp toz haline gelmek için kurtarılır.[73] Mathavarn'dan bir masalda, Llanwrin Parish, peri halkasından kurtulan bir kişi, ilk ısırığını yerken uzaklaşır.[71] Diğer bir güvenlik açığı demir gibi görünüyor; bir masalda Aberystwyth bölgesinde, metalden bir dokunuş, kurtarılan bir kadının ortadan kaybolmasına neden olur.[75]

Bazı efsaneler, bir peri yüzüğünü araştırmanın tek güvenli yolunun etrafında dokuz kez dolaşmak olduğunu iddia ediyor. Bu, yeraltında dans eden ve gezinen perileri duyma yeteneği sağlar.[57] 20. yüzyıl geleneğine göre Northumberland, bu bir dolunay altında yapılmalıdır ve koşucu güneş yönünde hareket etmelidir; gitmek Widdershins perilerin koşucuyu egemenliklerinin altına yerleştirmesine izin verir. Yüzüğü onuncu kez daire içine almak çılgınlık ve tehlikelidir. {[54] Keightley benzer bir geleneği kaydetti Northumberland 1828'de: "Çocuklar sürekli olarak bu sayıyı [dokuz kez] çalıştırıyorlar, ancak hiçbir şey onları onuncu tura çıkmaya ikna edemeyecek."[76] 20. yüzyılın başlarında İngiltere'den bir hikaye, bir arkadaşın çemberin çevresinin ötesine geçen kişininkine ayak basması durumunda bir ölümlünün sprite'ı korkmadan görebileceğini söylüyor.[77] Başka bir batıl inanç, ters şapka takmanın perilerin kafasını karıştırabileceğini ve giyen kişiyi yüzüğüne çekmelerini engelleyebileceğini söylüyor.[78]

Kıyametle güçlü ilişkileri olsa da, bazı efsaneler peri çemberlerini bereket ve servet yeri olarak resmeder. Gal halkının inancı, peri halkasının otlarını yiyen dağ koyunlarının yeşerdiği ve böyle bir yerden ekilen mahsulün normal topraklardan gelenlere göre daha cömert olacağıdır.[37] Bir halk inancı Atina Oracle peri çemberi üzerine inşa edilen bir evin sakinlerine refah getireceğini iddia ediyor.[79] Aynı şekilde, Pont y Wern'den bir efsaneye göre, 13. veya 14. yüzyılda Corwrion kasabası sakinleri, bir halkanın etrafındaki yüzükte dans eden perileri izlediler. kızdırma solucanı Her Pazar kiliseden sonra Pen y Bonc denen yerde. Hatta şenliklerinde spritelere katıldılar. Efsane bir kafiye ile hayatta kalır: "Periler çevik bir şekilde dans ederken / Yükselen Yerdeki parlayan solucan."[80] John Rhys 1901'de bir Galce masalı kaydetti ve sözde bir adamın yanında yaşadığını söyledi. Berwyn, Cwm Pennant'ın yukarısında, 19. yüzyılın başlarında. Adam bir yuvayı yok etti kaleler bir peri halkasıyla çevrili bir ağaçta. Minnettarlıkla, periler ona her gün yarım taç verdiler ama arkadaşına "çünkü o adil halkın özgürlüğünü duyurarak kurallarını çiğnedi" deyince durdular.[81] Yine de, peri nimetlerinin bedduası yoktur ve masallar genellikle, intikam almak isteyen ruhlardan bahseder.[37]

Edebiyat

"Gel, şimdi bir tur at." Biri Arthur Rackham Shakespeare'in çizimleri Bir yaz gecesi rüyası.

Peri halkaları, 13. yüzyıldan beri Avrupalı ​​yazarların, oyun yazarlarının ve sanatçıların eserlerinde yer almıştır. Onun içinde Arthur romantizmi Meraugis de Portlesguez, Raoul de Houdenc Kelt peri yüzüğü bilgisinden açıkça türetilen bir sahneyi anlatıyor: Başlık karakteri Château des Caroles'i ziyaret ediyor ve kalenin avlusunda bir çamın etrafında dans eden bir kadın çemberi ve bir şövalyeyi görüyor. Meraugis, yoğun katılma arzusuyla savaşamaz, böylece önceki şövalyeyi büyüden kurtarır. Meraugis, on hafta sonra başka bir şövalye ona katılıp onu serbest bırakana kadar danstan ayrılma konusunda çaresizdir.[82] Peri çemberleri birkaç kişinin eserlerinde Elizabeth dönemi şairler ve oyun yazarları. William Shakespeare onları ima ediyor Bir yaz gecesi rüyası, Perde II, Sahne I[63][83] ("Ve ben peri kraliçesine hizmet ediyorum, / Kürelerini yeşilin üzerinde çiğnemek için" ve "Elebelerimizi ıslık rüzgârıyla dans etmek için"),[84] ve Fırtına Sahne V, Sahne I:[42]

... siz yarı kuklalar
Ay ışığı ile yeşil ekşi elebaşı yapar,
Koyun ısırmaz ve siz kimin eğlencesi
Geceyarısı mantarları yapmaktır, sevinen
Ciddi sokağa çıkma yasağını duymak için ...[85]

Shakespeare'in çağdaşı Thomas Randolph peri halkalarından bahsediyor Amyntas veya Impossible Dowry (1638) ve Michael Drayton içinde birini tanımlar Nymphidia: Peri Mahkemesi:[83]

Ve kurslarında bu turu yapın
Çayırlarda ve bataklıklarda bulundu,
Bunlardan sözde Peri Alanı,
Bunlardan tutma hakları var.[86]

Peri görüntüleri özellikle Viktorya dönemi. Thomas Hardy bir peri yüzüğünü, içinde kaybolan aşkın sembolü olarak kullanır. Casterbridge Belediye Başkanı (1886); Michael Henchard karakteri bir peri yüzüğünü geçer ve karısı Susan'ı en son orada sarhoş bir öfke içinde bir denizciye sattığında gördüğünü hatırlar.[87] Eserlerinde peri halkalarına atıfta bulunan Viktorya dönemi şairleri arasında Elizabeth Barrett Browning, Eliza Cook, Robert Stephen Hawker, Felicia Hemans, Gerald Massey, ve Alfred, Lord Tennyson.[b]W. H. Cummings kantatı besteledi Peri Yüzük, ve William Butler Yeats onlardan yazdı The Land of Heart's Desire (1894).[88]

Sanat

Avrupa sanat eserlerinde en azından 18. yüzyıldan beri peri çemberleri ortaya çıktı. Örneğin, William Blake boyalı Oberon, Titania ve Puck Dans Eden Perilerle, Shakespeare'in bir sahnesini tasvir ediyor Bir yaz gecesi rüyası, 1785 civarı,[89] ve Daniel Maclise boyalı Faun ve Periler 1834 civarı. Çevrelerde dans eden perilerin görüntüleri, ressamlar Viktorya döneminde. Bir yandan sanatçılar, temsil edilen bu tür görüntülerin kültürüyle gerçekten ilgileniyorlardı ve diğer yandan periler, rahatsız edilmeden gıdıklayan çıplaklar ve yarı çıplaklar olarak tasvir edilebilirdi. Viktorya dönemi adetleri, bu da onları sanat koleksiyoncuları için popüler bir konu haline getirdi. Viktorya dönemi peri yüzüğü resimlerinden örnekler şunlardır: Bu Sarı Kumlara gelin (1842) tarafından Richard Dadd ve Titania ve Oberon'un mutabakatı (1847) tarafından Joseph Noel Paton.[90]

  • Sanatta peri halkaları

  • Faun ve Periler (1834) tarafından Daniel Maclise

  • Bu Sarı Kumlara gelin (1842) tarafından Richard Dadd. Halkalar içinde dans eden çıplak ve yarı çıplak perilerin görüntüleri Viktorya döneminde popüler hale geldi.

  • Peri Yüzüğü; Büyülü Kavalcı (c. 1880) tarafından William Holmes Sullivan

  • Peri alemi hayırsever olarak görülse de birçok halk masalına göre Peri yüzüğünün işgali erkekler için tehlikelidir.[54] Peri Yüzükler tarafından Richard Doyle, 1875.

  • 17. yüzyıldan kalma bir peri çemberinin gravürü kitap

Notlar

  1. ^ İçin terim peri yüzük modern Norveççe'de alvedanlar.
  2. ^ Browning, "The Deserted Garden"; Cook, "'Hatırlamıyor musunuz?"; Hawker, "Peri Vizyonu" ve "Perilerin Korosu"; Hemans, "Canto III"; Massey, "Aşkın Peri Yüzüğü"; ve Tennyson, "Guinevere".

Referanslar

  1. ^ Chambers, William; Chambers, Robert (1840-03-07). "Batıl İnançlar: Kuzey Avrupa Modern Kurguları". Chambers'ın Edinburgh Dergisi. Edinburgh: W. Orr [vb.] W. ve R. Chambers. 9 (423): 55. hdl:2027 / njp.32101064473612. OCLC  700338084.
  2. ^ a b c d "Mantar nedir?". Avustralya Ulusal Botanik Bahçeleri.
  3. ^ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Peri Yüzüğü". Encyclopædia Britannica. 10 (11. baskı). Cambridge University Press. s. 135.
  4. ^ a b Hjelm, Olof (1996). "Bir Lepista nuda (wood blewitt) peri halkasından iğne yapraklı orman toprağındaki halojenli organik bileşiklerin analizi". Kemosfer. 32 (9): 1719–28. Bibcode:1996Chmsp..32.1719H. doi:10.1016/0045-6535(96)00089-6. ISSN  0045-6535.
  5. ^ Böttcher, Helmuth M. Mucize İlaçlar William Henemann Ltd. Londra 1963 s. 227
  6. ^ a b c d e f Kirk PM, Cannon PF, Minter DW, Stalpers JA (2008). Mantarlar Sözlüğü (10. baskı). Wallingford: CABI. s. 253. ISBN  978-0-85199-826-8.
  7. ^ Gregory, P.H. (1982). "Peri halkaları; Ücretsiz ve bağlı". İngiliz Mikoloji Derneği Bülteni. 16 (2): 161–63. doi:10.1016 / S0007-1528 (82) 80013-8.
  8. ^ Ramsbottom, John (1953). Mantarlar ve Mantarlar. Collins. s. 125. ISBN  1-870630-09-2.
  9. ^ Edwards PJ. (1988). "Peri halkası mantarının etkileri Agaricus arvensis otlaklarda besin mevcudiyeti üzerine ". Yeni Fitolog. 110 (3): 377–81. doi:10.1111 / j.1469-8137.1988.tb00275.x.
  10. ^ Wang B, Lu B, Jia DH (2009). "Aralarındaki genetik ilişkiler Agaricus campestris ISSR markörlerine dayalı peri halkalarından meyve gövdeleri ". Açta Edulis Mantarı (Çin'de). 16 (4): 1–4. ISSN  1005-9873.
  11. ^ Bünyamin, Mantarlar: zehirler ve her derde deva, s. 305.
  12. ^ a b Terashima Y, Fukiharu T, Fujiie A (2004). "Peri halkası mantarlarının morfolojisi ve karşılaştırmalı ekolojisi, Vascellum Curtis ve Bovista dermoxantha, bükülmüş çim, bluegrass ve Zoysiagrass çimlerinde ". Mikobilim. 45 (4): 251–60. doi:10.1007 / s10267-004-0183-y. S2CID  84981546.
  13. ^ Carluccio, Antonio (2003). Tam Mantar Kitabı. Quadrille. s. 75. ISBN  1-84400-040-0.
  14. ^ a b c Dickinson, C.H. (1979). "Norfolk'ta peri halkaları". İngiliz Mikoloji Derneği Bülteni. 13 (2): 91–94. doi:10.1016 / S0007-1528 (79) 80005-X.
  15. ^ "Chanterelle Peri Yüzüğü". 2013-07-20.
  16. ^ a b Haas 1969, s. 132.
  17. ^ Dowson CG, Rayner AD, Boddy L (1989). "Ormanlık peri halkası mantarının mekansal dinamikleri ve etkileşimleri Clitocybe nebularis". Yeni Fitolog. 111 (4): 699–705. doi:10.1111 / j.1469-8137.1989.tb02365.x.
  18. ^ Horak E, Ahşap AE (1990). "Cortinarius Fr. (Agaricales) Avustralasya'da. 1. Subgen. Myxacium ve subgen. Paramyxacium" (PDF). Sydowia. 42: 88–168.
  19. ^ Evenson VS (1997). Colorado Mantarları ve Güney Kayalık Dağları. Big Earth Yayınları. s. 121. ISBN  978-1565791923.
  20. ^ Eppinger M. (2006). İngiltere ve Avrupa'daki Mantarlar ve Diğer Mantarlar için Saha Rehberi. New Holland Yayıncıları. s. 114. ISBN  978-1845374747.
  21. ^ Mercier J, Carson TD, Beyaz DB (1999). "Çimlerde kuş yuvası mantarıyla ilişkili peri halkaları Cyathus stercoreus". Bitki Hastalığı. 83 (8): 781. doi:10.1094 / pdis.1999.83.8.781d. ISSN  0191-2917. PMID  30845572.
  22. ^ Zeitlmayr, Linus (1976). Yabani Mantarlar: Resimli Bir El Kitabı. Garden City Press, Hertfordshire. s. 80. ISBN  0-584-10324-7.
  23. ^ Smith AH, Morse EE (1947). "Batı Amerika Birleşik Devletleri'nde Cantharellus Cinsi". Mikoloji. 39 (5): 497–534 [508–10]. doi:10.2307/3755192. JSTOR  3755192. PMID  20264537.
  24. ^ Haas 1969, s. 62.
  25. ^ McKnight KH, Peterson RT, McKnight VB (1998). Mantarlara Tarla Rehberi: Kuzey Amerika. Houghton Mifflin Harcourt. s. 209. ISBN  978-0395910900.
  26. ^ Huffman DM (2008). Amerika Birleşik Devletleri'nin Orta Kıtasındaki Mantarlar ve Diğer Mantarlar (Bur Meşe Rehberi). Iowa City, Iowa: Iowa Üniversitesi Yayınları. s. 85. ISBN  978-1587297250.
  27. ^ Haas 1969, s. 130.
  28. ^ Bas, Cornelis; Kuyper, Th. W .; Noordeloos, M.E. (1995). Flora Agaricina Neerlandica - 3. CRC Basın. s. 74–75. ISBN  978-9054106166.
  29. ^ Choi JH, Fushimi K, Abe N, Tanaka H, ​​Maeda S, Morita A, Hara M, Motohashi R, Matsunaga J, Eguchi Y, Ishigaki N, Hashizume D, Koshino H, Kawagishi H (2010). "Peri halkası oluşturan mantar" perisinin "ifşa edilmesi Lepista sordida". ChemBioChem. 11 (10): 1373–37. doi:10.1002 / cbic.201000112. PMID  20486242. S2CID  32138682.
  30. ^ Nilsson ve Persoon 1978, s. 38.
  31. ^ Dickinson, Colin; Lucas, John; Melek, Heather (1982). Mantarların VNR renk sözlüğü. Van Nostrand Reinhold. s. 29. ISBN  978-0442219987. OCLC  441109761.
  32. ^ Haas 1969, s. 170.
  33. ^ Haas 1969, s. 46.
  34. ^ Nilsson ve Persoon 1978, s. 24.
  35. ^ Haas 1969, s. 142.
  36. ^ Lamaison, Jean-Louis; Polese, Jean-Marie (2005). Mantarların Büyük Ansiklopedisi. Könemann. s. 89. ISBN  3-8331-1239-5.
  37. ^ a b c d e Morgan 1995, s. 30.
  38. ^ a b Morgan 1995, s. 13.
  39. ^ Morgan 1995, s. 12.
  40. ^ Salon 2007, s. 75.
  41. ^ Keightley 1850, s. 81.
  42. ^ a b Ripley ve Dana 1859.
  43. ^ a b Sikes 1880, s.70.
  44. ^ Gwyndaf 1997, s.161.
  45. ^ a b Bennett 1997, s. 110.
  46. ^ a b c Gwyndaf 1997, s.163.
  47. ^ Gümüş 1999, s.175.
  48. ^ Keightley 1850, s. 297.
  49. ^ McPherson 2003, s. 96.
  50. ^ Wilde 1887, s.39.
  51. ^ Gwyndaf 1997, s.163.
  52. ^ Alıntı yapılan Hazlitt ve Marka 1905, s. 230
  53. ^ Tavuklar ve Tavuklar 1850, s. 512, sütun. 2.
  54. ^ a b c d e f Radford ve Radford 1996, s.157.
  55. ^ Bray vd. 1854, s. 149.
  56. ^ Daniels ve Stevens 1903, s.1300.
  57. ^ a b Cielo 1918, s.73.
  58. ^ Sikes 1880, pp.85–86.
  59. ^ Cheviot 1896, s.398.
  60. ^ Bray vd. 1854, s. 150.
  61. ^ Wilde 1887, s.234.
  62. ^ Odalar 1826, pp.264–65; alıntı McPherson 2003, s. 97
  63. ^ a b c d Franklin 2002, s. 87.
  64. ^ Briggs ve Tongue 1968, s. 51.
  65. ^ Sikes 1880, s.71.
  66. ^ Howells 1831[sayfa gerekli ]; tercüme Sikes 1880, s.83
  67. ^ Rhys 1901, s.108.
  68. ^ Hartland 1891, s. 165–66.
  69. ^ Trevelyan 1909, s.97.
  70. ^ a b Hartland 1891, s. 163.
  71. ^ a b Sikes 1880, s.75.
  72. ^ Rhys 1901, pp.239–40.
  73. ^ a b Sikes 1880, s.72.
  74. ^ Hartland 1891, s. 166–67.
  75. ^ a b Hartland 1891, s. 164.
  76. ^ Keightley 1850, s. 310.
  77. ^ Daniels ve Stevens 1903, s.1406.
  78. ^ Pickering 1998, s.100.
  79. ^ Hazlitt ve Marka 1905, s. 231.
  80. ^ Rhys 1901, s.60.
  81. ^ Rhys 1901, pp.140–41.
  82. ^ Paton 1903, pp.90–92.
  83. ^ a b Hazlitt ve Marka 1905, s. 230.
  84. ^ Shakespeare 1918, s.14, Bir yaz gecesi rüyası, Perde II, Sahne I.
  85. ^ Shakespeare 1623, Fırtına, Perde V, Sahne I..
  86. ^ Drayton 1627.
  87. ^ Gümüş 1999, s.153.
  88. ^ Skelton 1990, s.181.
  89. ^ Gümüş 1999, s.26.
  90. ^ Gümüş 1999, s. 230, not 20.

Alıntılanan metinler

daha fazla okuma

Dış bağlantılar