Cadılar Sabbath - Witches Sabbath - Wikipedia

Bu makale tarihi ve efsanevi Cadıların Şabatı hakkındadır. Modern Wiccan Sabbat için bkz. Yılın Çarkı. Diğer kullanımlar için bkz. Witches 'Sabbath (belirsizliği giderme).
Şabat'ın 16. yüzyıl İsviçre temsili Johann Jakob Wick. Not Şeytan yılanla kaplı tahtta oturmuş, cadı osculum şöhreti bir iblis ve ondan bir fırtına çağırmak için bir iblis tarafından desteklenen bir diğerine kazan diğerleri büyüler ve hazırlarken iksirler
La danse du Sabbat, sanatçı Émile Bayard: resimden Histoire de la Magie tarafından Jean-Baptiste Pitois (a.k.a. Paul Christian), Paris, 1870: daire dansı çıplak cadıların ve iblisler Şeytan etrafında bir dolmen üstünde tümülüs. Ayrıca not edin yüksek rahibe / kıdemli cadı (kazanlı, kaldırılmış asa ve insan kafatası kucağında) kurbağalar, yılan ve şekerleme arka planda asılmış adamların cesetleri ile

Cadıların Şabatı 20. yüzyılda pratik yaptığı düşünülenlerin bir araya gelmesini ifade etmek için popüler hale gelen bir ifadedir cadılık ve diğer ayinler.

Kökenler

20. yüzyılda ortaya çıkışı

19. yüzyılın sonlarından önce, terimin herhangi bir İngilizce kullanımını bulmak zordur. Şabat cadıların bir araya gelmesini belirtmek için. İfade kullanan Henry Charles Lea onun içinde Engizisyon Tarihi (1888).[1] 1900'de yazan Alman tarihçi Joseph Hansen Lea's çalışmasının muhabiri ve Almanca tercümanı olan kişi, sık sık kısaltma ifadesini kullanır Hexensabbat ortaçağ deneme kayıtlarını yorumlamak için, her ne kadar tutarlı bir şekilde yinelenen herhangi bir terim, Hansen'ın da sağladığı bol Latince kaynaklarda fark edilir derecede nadirdir (aşağıda çeşitli Latince eşanlamlılarına bakın).[2] Lea ve Hansen'ın etkisi, İngilizce de dahil olmak üzere stenografi ifadesinin daha geniş bir şekilde kullanılmasına yol açmış olabilir.

Hansen'den önce, terimin Almanca kullanımı da ender görülüyordu ve Alman folklorunun Jakob Grimm 1800'lerde (Kinder und HausMärchen, Deutsche Mythologie) hiç bahsetmiyor gibi görünüyor Hexensabbat veya terimin başka herhangi bir biçimi sabbat perilere veya büyülü eylemlere göre.[3] Grimm'in çağdaşı ve erken büyücülük tarihçisi WG Soldan da bu terimi kendi tarihinde (1843) kullanmıyor gibi görünüyor.

Fransız bağlantısı

Alman ve İngiliz meslektaşlarının aksine, Fransız yazarlar (Latince yazan Frankofon yazarlar da dahil olmak üzere) bu terimi zaman zaman kullandılar ve bu terimin araştırıcı zulmünün kökleri var gibi görünüyordu. Valdocular. 1124'te terim Inzabbatos Kuzey İspanya'daki Valdocuları tanımlamak için kullanılır.[4] 1438 ve 1460'da, görünüşte ilgili terimler sinagogam ve Sathan sinagogu Fransa'daki sorgulayıcılar tarafından Valdocuları tanımlamak için kullanılır. Bu terimler Vahiy 2: 9'a atıfta bulunabilir. (... "Yahudi olduklarını ve Yahudi olmadıklarını söyleyenler, ancak Şeytan sinagogu.")[5][6] 1458'de Latince yazan, Frankofon yazar Nicolas Jacquier geçerlidir sinagogam fasciniorum cadılar toplantısı olarak gördüğü şeye.[7]

Yaklaşık 150 yıl sonra, tahmini 40.000-100.000 kişinin idam edilmesine yol açan cadı fobisinin ve zulümlerin zirvesine yakın bir zamanda,[8][9] kabaca% 80'i kadın,[10][11] cadı fobisi olan Fransız ve Frankofon Yazarlar hala bu ilgili terimleri kullanan yegane kişiler gibi görünmektedir, ancak yine de nadiren ve düzensiz olarak çoğu durumda. Lambert Daneau kullanır Sabbatha bir kez (1581) Synagogas quas Satanica sabbatha.[12] Nicholas Remi terimi ara sıra kullanıyor. Sinagoga (1588). Jean Bodin üç kez (1580) ve kanal boyunca İngilizceyi kullanır Reginald Scot (1585) cadı fobisine karşı bir kitap yazarken, bu terimi Bodin'den alıntı yaparken yalnızca bir kez kullanır. (Püriten Richard Baxter çok sonra yazmak (1691) da terimi aynı şekilde yalnızca bir kez kullanır - Bodin'den alıntı yaparak. Baxter'in çağdaşları olan diğer cadı fobisi İngiliz Püritenleri, örneğin Artırmak ve Pamuk Mather (1684, 1689, 1692), terimi kullanmadı, belki de Sabbataryanlar.)

1611'de, Jacques Fontaine kullanır sabat beş kez Fransızca ve modern kullanımla örtüşecek şekilde yazıyor. Son olarak, ertesi yıl (1612) Fransızca cadı fobik bir eser yazmak, Pierre de Lancre terimi daha önce herkesten daha sık kullanıyor gibi görünüyor.[13]

Pierre de Lancre'den iki yüz yıldan fazla bir süre sonra, başka bir Fransız yazar Lamothe-Langon (karakteri ve bilimi 1970'lerde sorgulanmıştır) terimi (muhtemelen) Güney Fransa'daki engizisyondan bir avuç belgeyi Fransızcaya çevirmek için kullanır. Joseph Hansen, Lamothe-Langon'u birçok kaynaktan biri olarak gösterdi.

Son çevirmenler tarafından tercih edilen bir terim

Kelimenin kullanımının sık olmamasına rağmen Şabat tarihsel kayıtlarda bu türden herhangi bir toplantıyı belirtmek için, 20. yüzyılda giderek daha popüler hale geldi.

Cautio Criminalis

2003 çevirisinde Friedrich Spee 's Cautio Criminalis (1631) kelime Sebtler çok sayıda girişle dizinde listelenir.[14] Bununla birlikte, Spee'nin Fransa'daki bazı çağdaşlarının (yukarıda bahsedilen) aksine, nadiren de olsa ara sıra terimini kullanan Sabbatha, Friedrich Spee hiçbir zaman aşağıdakilerden türetilen kelimeleri kullanmaz Sabbatha veya Sinagoga. Spee Almanca konuşuyordu ve çağdaşları gibi Latince yazdı. Conventibus Spee'nin kitabının birinci sorusunun ilk paragrafında görüldüğü gibi, sözde veya gerçek, fiziksel veya spektral cadıların bir araya gelmesini belirtmek için en sık kullandığı sözcüktür.[15] Bu, İngilizce kelimelerde kullanılan kelimeyle aynı ortak düşünce, manastır, ve coven türetilmiştir. Cautio Criminalis (1631) tutkulu bir masumiyet projesi olarak yazılmıştır. Bir Cizvit olarak Spee, genellikle büyücülükle suçlananların işkencesine tanıklık ediyordu.

Malleus Maleficarum

Dominik soruşturmacısının 2009 çevirisinde Heinrich Kramer biraz etkili Malleus Maleficarum (1486), kelime Şabat oluşmaz. Sözde bir toplantıyı ve kullanmayı açıklayan bir satır Concionem doğru bir şekilde tercüme edilir montaj. Ancak eşlik eden dipnotta, çevirmen her iki terimin de eksikliğinden dolayı özür diliyor gibi görünüyor Şabat ve onun "kara Şabat" dediği şeyin faturasına uyacak gibi görünen diğer toplantıların genel kıtlığı.[16]

Güzel Sanatlar

Francisco Goya - Aquelarre (Bask dili / Spanish Witches 'Sabbath) a.k.a. Büyük Keçi

İfade, aşağıdakiler de dahil olmak üzere sanat eserlerinin başlıklarının son çevirilerinde de popülerdir:

Toplantıların hesaplarının tartışmalı doğruluğu

Modern araştırmacılar, büyücülük uygulayıcılarının fiziksel toplantılarının meydana geldiği fikrini doğrulayamadılar.[17] Tarihçi Scott E. Hendrix, "The Pursuit of Witches and the Sexual Discourse of the Sabbat" adlı çalışmasında sabbatların muhtemelen hiç gerçekleşmemiş olmasına rağmen, bu hikayelerin neden bu kadar sık ​​anlatıldığına dair iki katlı bir açıklama sunuyor. Birincisi, büyücülüğün gerçek gücüne olan inanç, geç ortaçağ ve erken modern Avrupa'da, Episcopi kanonuna karşıt olarak doktrinsel bir görüşün belirli topluluklarda zemin kazanmasıyla büyüdü. Bu, bazı dini otoriteler arasında, Hıristiyanlığı devirmeye kararlı cadıların yeraltında büyük bir komplo olduğuna dair bir paranoyayı körükledi. Çocuk doğurma yıllarının ötesindeki kadınlar kolay bir hedef oluşturdu ve günah keçisi ilan edildi ve kıtlık, veba, savaş ve diğer sorunlardan sorumlu tutuldu.[17] Cinsel istek uyandıran ve iğrenç unsurlara sahip olmak, bu hikayelerin başkalarına aktarılmasını sağlamaya yardımcı oldu.[18]

Ritüel unsurlar

Bristol Üniversitesi Ronald Hutton cadıların Şabat gününü esasen modern bir yapı olarak özetledi:

[Kavramlar], geceleri aktif olan üç eski efsanevi bileşenin bir kombinasyonunu temsil eder: (1) Genellikle ayrıcalıklı insanların katıldığı ve genellikle doğaüstü bir kadının önderlik ettiği bir kadın ruhları alayı; (2) Şeytani, lanetli veya başka bir dünyaya ait olarak kabul edilen yalnız bir spektral avcı; (3) Normalde günahlarını hafifletmek için dolaştığı düşünülen, genellikle gürültülü ve çalkantılı olan ve genellikle erken ve şiddetli bir şekilde ölmüş olanlardan oluşan bir insan ölüleri alayı. Bunlardan ilki Hristiyanlık öncesi kökenlere sahiptir ve muhtemelen cadıların Sebt Günü kavramının formülasyonuna doğrudan katkıda bulunmuştur. Diğer ikisi gibi görünüyor Ortaçağa ait Üçüncüsü, 11. ve 12. yüzyıllarda ölülerin kaderi hakkında artan spekülasyonlarla doğrudan ilişkili olacak. "[19]

Kitap Özet Maleficarum (1608) tarafından Francesco Maria Guazzo "Uçan keçilere binen, haçı çiğneyen ve Şeytan adına yeniden vaftiz edilen görevliler, ona kıyafetlerini verirken, arkasını öperken ve sırt sırta dans ederken" cadıların toplanmasına dair tipik bir cadı fobisi görüşünü gösterir. bir tur oluşturuyor. "

Aslında sabbat, etkili bir 'reklamcılık' hilesi olarak hareket etti ve bu yetkililerin gerçek cadılık tehdidi olduğuna inandıkları şeyin kıtaya daha hızlı yayılmasına neden oldu.[17] Bu aynı zamanda sabbat hikayelerinin sözde cadıların avlanmasını, kovuşturulmasını ve infaz edilmesini teşvik ettiği anlamına geliyordu.

Sabbatların açıklamaları, bu toplantılara hiç katılmayan ya da bu toplantılar sırasında yazıya dökülen rahipler, hukukçular ve hakimler tarafından yapıldı veya yayınlandı. büyücülük denemeleri.[20] Bu tanıklıkların gerçek olayları yansıttığı, şüpheli sayılan ifadelerin çoğu içindir. Norman Cohn, büyük ölçüde sorgulayıcıların beklentileri ve sanığın serbest çağrışımları tarafından belirlendiğini ve yalnızca zamanın popüler hayal gücünü yansıttığını savundu. cehalet, korku ve azınlık gruplarına karşı dini hoşgörüsüzlük.[21]

Cadıların Şabatı tarafından Frans Francken Genç. Aşk notu imp, sihirli iksirlerin mayalanması ve büyülü cadıların bacadan yukarı uçuşu
Aquelarre (Bask dili / Spanish Witches 'Sabbath) tarafından Francisco Goya. Bebeği Şeytan'a keçi şeklinde sunma, kürtaj edilmiş cenin ve iskelet koleksiyonuyla cadı değişen

Sabbat'ın mevcut kayıtlarından bazıları, bunları anlatan kişi anlatılırken verildi. işkence.[22] ve onlara sunulan önerilere katılmak için çok motive olmuşlardır.

Christopher F. Black, Roma Engizisyonu’nun işkence konusundaki seyrek kullanımının, suçlanan cadıların toplu suçlamalara maruz kalmamalarına izin verdiğini iddia etti. Bu da, İtalya'da ve soruşturma etkisi altındaki yerlerde daha az sözde cadı grubu olduğu anlamına geliyor. Şabat, kolektif cadı gruplarının bir araya gelmesi olduğundan, kitlesel suçlamaların olmaması, İtalyan popüler kültürünün Kara Şabat'ın varlığına inanmaya daha az meyilli olduğu anlamına geliyor. Engizisyonun kendisi de Şabat Meclislerinin meşruiyetine karşı şüpheci bir görüşe sahipti.[23]

Cadıların Şabatı klişesinin bebeklerin yemek yemesi, kuyuların zehirlenmesi gibi şeytani unsurlarının çoğu, ev sahiplerine saygısızlık veya şeytanın anüsünü öpmek, ayrıca sapkın Hıristiyan mezhepleri hakkında yapıldı. cüzzamlılar, Müslümanlar, ve Yahudiler.[24] Terim normal İngilizce kelime ile aynıdır "Şabat "(kendisi İbranice'nin çevirisi"Şabat ", yedinci gün, Yaratıcı dünyanın yaratılmasından sonra dinlenmiş), cadıların eşdeğeri Hıristiyan dinlenme günü; daha yaygın bir terim "sinagog" veya "Şeytanın sinagogu" idi[25] muhtemelen Yahudi karşıtı düşünceyi yansıtıyor, ancak cadılara atfedilen eylemler, Hıristiyanlıkta Şabat veya Yahudi Şabat Gümrük. Hatalar Gazariorum (Katarların Hataları), Sabbat'tan bahseden, ancak gerçek davranışını tartışmaz. Katarlar, bu hikayeleri sapkın bir Hristiyan gruba bağlamak amacıyla onların adını almıştır.[26]

Hıristiyan misyonerlerin Afrika kültlerine karşı tutumları, ilke olarak Avrupa'daki Cadıların Şabatı'na karşı tutumlarından çok farklı değildi; bazı kayıtlar onları bir tür Cadıların Şabatı olarak görüyordu, ama değiller.[27] Bazı Afrika toplulukları büyücülüğe inanırlar, ancak Avrupa cadı duruşmalarında olduğu gibi, "cadı" olduklarına inandıkları insanlar kucaklanmak yerine mahkum edilirler.

Gerçek gruplarla olası bağlantılar

Ana makale: Cadı kültü hipotezi
Modern zaman neopaganı Akelarre (Bask dili cadıların Şabatı) mağarasında düzenlenen Zugarramurdi içinde Nafarroa Bölgesi Euskalherria 2009 yılında

Dahil olmak üzere diğer tarihçiler Carlo Ginzburg, Éva Pócs, Bengt Ankarloo ve Gustav Henningsen, bu tanıklıkların sanıkların inanç sistemlerine ışık tutabileceğini savunuyor. Ginzburg ünlü bir şekilde kuzey İtalya'da bir grup bireyin kayıtlarını keşfetti ve kendilerini çağırdı Benandanti Ruhları içinde bedenlerinden çıktıklarına ve köylerinin refahını sağlamak için bulutların arasında kötü ruhlara karşı savaştıklarına inanan ya da onlara sihir öğrettiği ve kehanetlerde bulunduğu bir tanrıçanın başkanlık ettiği büyük ziyafetlerde toplanan.[24] Ginzburg, bu inançları Avrupa genelinde kaydedilen benzer tanıklıklarla, Silahçılar of Pireneler, takipçilerinden Signora Oriente on dördüncü yüzyılda Milan ve takipçileri Richella ve on beşinci yüzyıl kuzey İtalya'sındaki 'bilge Sibillia' ve çok daha uzaklarda Livonya kurt adamlar, Dalmaçyalı Kresniki, Macarca táltos, Romence Căluşari ve Osetiyen Burkudzauta. Birçok tanıklıkta bu toplantılar fiziksel değil vücut dışı olaylar olarak tanımlandı.[24]

Topikal olarak uygulanan halüsinojenlerin rolü

Ana makale: Uçan merhem
"Uçan merhem" malzemesi: ölümcül gece gölgesi: Atropa belladonna (aile: Solanaceae )
"Uçan merhem" maddesi siyah banotu Hyoscyamus niger (aile: Solanaceae)
"Uçan merhem" bileşeni Aconite / Wolfsbane Aconitum napellus Aconite / Wolfsbane (aile: Ranunculaceae )

Sihirli merhemler ... deneklerin kendilerinin inandığı etkiler yarattı, hatta kötü ruhlarla ilişki kurduklarını, Sabbat'ta bulunduklarını ve Brocken sevgilileriyle ... Uyuşturucunun uyandırdığı tuhaf halüsinasyonlar, bilinçaltından bilince o kadar güçlü bir şekilde aktarılmıştı ki, zihinsel olarak yetiştirilmemiş insanlar ... bunların gerçek olduğuna inandılar.[28]

Carlo Ginzburg'un araştırmaları, Avrupa büyücülüğündeki şamanik unsurları, uyuşturucunun neden olduğu değiştirilmiş bilinç durumlarıyla uyumlu (her zaman dahil olmasa da) vurguladı. Bu bağlamda, Avrupa büyücülüğünde ısrarcı bir tema, gibi klasik yazarların zamanına kadar uzanır. Apuleius, "uçma" ve "şekil değiştirme" gücü veren merhemlerin kullanılmasıdır.[29] Bu tür "uçan merhemler" için bir dizi tarif, erken modern zamanlardan günümüze kadar gelmiştir, bu da sadece olası farmakolojik etkilerinin değerlendirilmesine izin vermekle kalmayıp - bunların çeşitli bitki (ve daha az ölçüde hayvansal) içerik maddelerine dayalı olarak - aynı zamanda gerçek rekreasyonuna ve bu tür katı yağ veya sıvı yağ bazlı preparatlarla deneyler.[30] Şaşırtıcıdır ki (mevcut malzemenin göreli zenginliği göz önüne alındığında), Ginzburg'un Avrupa büyücülüğünde entheogens kullanımına ilişkin en kısa atıfları, Witches Sabbath hakkındaki olağanüstü geniş kapsamlı ve ayrıntılı analizinin en sonunda yapması, yalnızca mantarlar Claviceps purpurea ve Amanita muscaria adıyla ve kendisini 'Ecstasies ...' sayfasının 303. sayfasındaki 'uçan merhem'le ilgili tek bir paragrafla sınırlandırarak:

Şabat'ta yargıçlar, gerçek, fiziksel olayların anlatımlarını giderek daha sık görüyorlardı. Uzun bir süre boyunca tek muhalif sesler, Canon episcopi cadıları ve büyücüleri şeytani illüzyonun kurbanları olarak gördü. On altıncı yüzyılda bilim adamları Cardano veya Della Porta farklı bir görüş formüle etti: hayvanların metamorfozları, uçuşları, şeytanın görünüşleri, yetersiz beslenmenin veya bitkisel karışımlarda veya merhemlerde bulunan halüsinojenik maddelerin kullanımının etkisiydi ... Ama hiçbir şekilde yoksunluk, madde yok, hayır kendinden geçmiş teknik tek başına bu tür karmaşık deneyimlerin tekrarlanmasına neden olabilir ... gece tanrıçasının takipçilerinin coşkularını açıklamazken, psikotropik veya halüsinojenik maddelerin kasıtlı kullanımı kurt adam ve benzeri, onları tamamen efsanevi olmayan bir boyuta yerleştirir.

Kısacası, şaman mitinin bir alt tabakası, bir uyuşturucu deneyimi (veya basit açlık) ile katalize edildiğinde, bedenin değil, zihnin bir "Şabat'a yolculuk" a yol açabilir. Ergot ve Fly Agaric mantarı şüphesiz halüsinojenik iken,[31] uçan merhem tariflerinde listelenen malzemeler arasında değildi. Bu tür merhemlerdeki aktif maddeler, öncelikle mantarlar değil, patlıcangiller familyasındaki bitkilerdi. Solanaceae, En yaygın Atropa belladonna (Ölümcül Gece Gölgesi) ve Hyoscyamus niger (Henbane), ait Tropan alkaloit bakımından zengin kabile Hyoscyameae.[32] Tropan içeren diğer gece gölgesi bileşenleri arasında ünlü Mandrake Mandragora officinarum, Scopolia Carniolica ve Tatula stramonyum, Thornapple.[33]Alkaloidler Atropin, Hiyosiyamin ve Skopolamin Bu Solanlı bitkilerde bulunanlar, yalnızca güçlü (ve oldukça toksik) halüsinojenler değil, aynı zamanda yağda çözünebilir ve kırılmamış insan derisi yoluyla emilebilir.[34]

Ayrıca bakınız

Referanslar

  1. ^ Amerikalı tarihçi GL Burr, bu terimi kendi makale "Cadılık Edebiyatı" 1890'da Amerikan Tarih Derneği'ne sunuldu.
  2. ^ Joseph Hansen Zauberwahn (1900) ayrıca kaynakların tamamlayıcı hacmine bakın Quellen (1901)
  3. ^ Grimm, Kinder und HausMärchen (1843 ed, 2. Cilt)
  4. ^ Phillipus van Limborch, Engizisyon Tarihi (1692), İngilizce çeviri (1816) s. 88, burada orijinal Latince
  5. ^ Hansen, Quellen (1901) s. 186
  6. ^ Vahiy'deki ayet Wolfgang Behringer tarafından işaret edilmektedir, Cadılar ve Cadı Avları(2004) sayfa 60
  7. ^ Nicolaus Jacquier Flagellum (1581 basılmıştır) s. 40
  8. ^ Alison Rowlands, Witchcraft Narratives in Germany, Rothenburg, 1561-1652 (Manchester, 2003), 10.
  9. ^ "... Şeytana tapan cadıların korkunç bir komplo korkusu oldukça yeniydi ve gerçekten de modern bilim, büyük cadı avlarının neredeyse yalnızca erken modern dönemde gerçekleştiğini ve 1570-1670.Yüzyılda doruk yoğunluğuna ulaştığını doğruladı." Benjamin G. Kohl ve H.C. Erik Midelfort, editörler, Cadılık Üzerine Johann Weyer'in De praestigiis daemonun'unun Kısaltılmış Bir Tercümesi. Çeviri: John Shea (Kuzey Carolina, 1998) xvi.
  10. ^ Per Scarre & Callow (2001), "Kayıtlar, Avrupa'da bir bütün olarak yargılama sanıklarının yaklaşık yüzde 80'inin kadın olduğunu öne sürüyor, ancak suçla suçlanan kadınların erkeklere oranı yerden yere ve çoğu zaman da değişiyordu. , zaman içinde tek bir yerde. "
  11. ^ "Menopoz dönemindeki ve menopoz sonrası kadınlar orantısız bir şekilde cadı çılgınlığının kurbanları arasında temsil ediliyordu ve bunların aşırı temsili, bir bütün olarak nüfusta ellinin üzerinde kadınların ne kadar nadir olduğunu hatırladığımızda daha çarpıcı oluyor." Lyndal Roper Cadı Çılgınlığı (2004) s. 160
  12. ^ Daneau'nun çalışması 1581 baskıda Jacquier'e dahil edilmiştir, yukarıdaki bağlantı. Bkz. S. 242.
  13. ^ Pierre de Lancre s. 74
  14. ^ Marcus Hellyer tarafından tercüme, (UVA Press, 2003) s.232.
  15. ^ Mevcut burada ve ayrıca bkz. s. 398.
  16. ^ "Bazen, Malleus'un şeytani bir kült olarak büyücülük anlayışının yayılmasında küçük bir etkiye sahip olduğu ileri sürülür, çünkü daha sonraki büyücülük kavramlarında önemli bir unsur oluşturan kara Şabat, çok az vurgulanır. Yine de, burada kara Şabat açıkça bahsedilmektedir ... "- dipnot 74, Christopher S. Mackay, The Hammer of Witches, A Complete Translation of Malleus Maleficarum s. 283 fn. 74. Mackay'ın bahsettiği satırın orijinal çalışması sayfa 208'dir. burada bulundu.
  17. ^ a b c Hendrix, Scott E. (Aralık 2011). "Cadıların Peşinde ve Sabbat'ın Cinsel Söylemi" (PDF). Antropoloji. 11 (2): 41–58.
  18. ^ Garrett Julia M. (2013). "Erken Modern İngiltere'de Cadılık ve Cinsel Bilgi". Erken Modern Kültürel Çalışmalar Dergisi. 13 (1): 34. doi:10.1353 / jem.2013.0002. S2CID  141076116.
  19. ^ Hutton, Ronald (3 Temmuz 2014). "Vahşi Av ve Cadıların Şabatı". Folklor. 125 (2): 161–178. doi:10.1080 / 0015587X.2014.896968. S2CID  53371957.
  20. ^ Glass, Justine (1965). Büyücülük: Altıncı His. North Hollywood, California: Wilshire Kitap Şirketi. s. 100.
  21. ^ Cohn Norman (1975). Avrupa'nın iç şeytanları: büyük cadı avından ilham alan bir araştırma. New York: Temel Kitaplar. ISBN  978-0465021314.
  22. ^ Marnef, Guido (1997). "Din ve Büyü Arasında: İspanyol Hollandası'nda Onyedinci Yüzyılda Cadılık Denemelerinin Bir Analizi". İçinde Schäfer, Peter; Kippenberg, Hans Gerhard (editörler). Büyü Düşünmek: Bir Princeton Semineri ve Sempozyumu. Brill. s. 235–54. ISBN  978-90-04-10777-9. s. 252
  23. ^ Siyah, Christopher F. (2009). İtalyan engizisyonu. New Haven: Yale Üniversitesi Yayınları. ISBN  9780300117066.
  24. ^ a b c Rosenthal, Carlo Ginzburg; Raymond (1991) tarafından çevrilmiştir. Cadıların Sebt Günü'nü deşifre eden ecstasies (1. Amerikan baskısı). New York: Pantheon Kitapları. ISBN  978-0394581637.
  25. ^ Kieckhefer Richard (1976). Avrupa cadı denemeleri: popüler ve öğrenilmiş kültürdeki temelleri, 1300–1500. Londra: Routledge ve K. Paul. ISBN  978-0710083142.
  26. ^ Peters, Edward (2001). "Büyücü ve Cadı". Jolly'de, Karen Louise; Raudvere, Catharina; et al. (eds.). Avrupa'da Cadılık ve Büyü: Orta Çağ. Continuum Uluslararası Yayıncılık Grubu. sayfa 233–37. ISBN  978-0-485-89003-7.
  27. ^ Park, Robert E., "İnceleme Haiti Vadisinde Yaşam," Amerikan Sosyoloji Dergisi Cilt 43, No. 2 (Eylül 1937), s. 346–348.
  28. ^ Lewin, Louis Phantastica, Narkotik ve Uyarıcı İlaçlar: Kullanımları ve Kötüye Kullanımları. P.H.A. tarafından ikinci Almanca baskısından çevrilmiştir. Wirth, bar. New York: E.P. Dutton. Orijinal Almanca baskısı 1924.
  29. ^ Harner, Michael J., Hallucinogens and Shamanism, pub. Oxford University Press 1973, yeniden basıldı U.S.A.1978 Chapter 8: pps. 125–150: Avrupa Büyücülüğünde Halüsinojenik Bitkilerin Rolü.
  30. ^ Hansen, Harold A. The Witch's Garden pub. Unity Press 1978 ISBN  978-0913300473
  31. ^ Schultes, Richard Evans; Hofmann, Albert (1979). Halüsinojenlerin Botanik ve Kimyası (2. baskı). Springfield Illinois: Charles C. Thomas. pps. 261-4.
  32. ^ Hunziker, Armando T. The Genera of Solanaceae A.R.G. Gantner Verlag K.G., Ruggell, Liechtenstein 2001. ISBN  3-904144-77-4.
  33. ^ Schultes, Richard Evans; Albert Hofmann (1979). Tanrıların Bitkileri: Halüsinojenik Kullanımın Kökenleri New York: McGraw-Hill. ISBN  0-07-056089-7.
  34. ^ Sollmann, Torald, Bir Farmakoloji El Kitabı ve Terapötik ve Toksikoloji Uygulamaları. 8. baskı. Pub. W.B. Saunders, Philadelphia ve Londra 1957.

daha fazla okuma

  • Harner, Michael (1973). Halüsinojenler ve Şamanizm. - "Avrupa Büyücülüğünde Halüsinojenik Bitkilerin Rolü" bölümüne bakın
  • Michelet, Jules (1862). Satanizm ve Cadılık: Ortaçağ Batıl İnançlarının Klasik Çalışması. ISBN  978-0-8065-0059-1. Ortaçağ Cadıların Şabatı'nın ayrıntılarını özetlemeye yönelik ilk modern girişim.
  • Yazlar, Montague (1926). Büyücülüğün Tarihi. Bölüm IV, Sabbat Witches 'Sabbath'ın ayrıntılı açıklamasını, kaynakların tam alıntılarıyla içerir.
  • Robbins, Rossell Hope, ed. (1959). "Sabbat". Cadılık ve Şeytanoloji Ansiklopedisi. Taç. sayfa 414–424. Ayrıca, s. 4'teki birincil literatüre yönelik kapsamlı bibliyografyaya bakınız. 560.
  • Musgrave, James Brent ve James Houran. (1999). "The Witches 'Sabbat in Legend and Literature." Bilgi ve Dil 17, hayır. 1-2. sayfa 157–174.
  • Wilby, Emma. (2013) "Burchard'ın Strigae'si, Cadıların Şabatı ve Erken Modern Avrupa'da Şamnist Yamyamlık." Büyü, Ritüel ve Büyücülük 8, no.1: 18–49.
  • Sharpe, James. (2013) "In Search of the English Sabbat: Popular Conceptions of Witches 'Meetings in Early Modern England. Erken Modern Araştırmalar Dergisi. 2: 161–183.
  • Hutton, Ronald. (2014) "The Wild Hunt and the Witches 'Sabbath." Folklor. 125, hayır. 2: 161–178.
  • Roper, Lyndal. (2004) Cadı Çılgınlığı: Barok Almanya'da Terör ve Fantezi. -Bakınız Kısım II: Fantezi Bölüm 5: Şabatlar
  • Thompson, R.L. (1929) Şeytanın Tarihi - Batının Boynuzlu Tanrısı - Büyü ve İbadet.
  • Murray Margaret A. (1962)Batı Avrupa'da Cadı-Kült. (Oxford: Clarendon Press)
  • Siyah Christopher F. (2009) İtalyan Engizisyonu. (New Haven: Yale Üniversitesi Yayınları). Bkz.Bölüm 9 - Cadılık, Batıl İnanç ve Büyü Dünyası
  • Ankarloo, Bengt ve Gustav Henningsen. (1990) Erken Modern Avrupa Cadılığı: Merkezler ve Çevreler (Oxford: Clarendon Press). aşağıdaki denemelere bakınız - s. 121 Ginzburg, Carlo "Şabat Gününü Deşifre Etmek", s. 139 Muchembled, Robert "Şeytani Mitler ve Kültürel Gerçeklik", s. 161 Rowland, Robert. "Fantastik ve Şeytani Kişinin: Karşılaştırmalı Perspektifte Avrupalı ​​Cadı-İnançları," s. 191 Henningsen, Gustav "Dışarıdan Kadınlar": Cadıların Şabatının Arkaik Modeli. "
  • Wilby, Emma. (2005) Kurnaz Halk ve Tanıdık Ruhlar: Erken Modern İngiliz Cadılık ve Büyüsünde Şamanistik vizyoner gelenekler. (Brighton: Sussex Akademik Basını)
  • Garrett, Julia M. (2013) "Erken Modern İngiltere'de Cadılık ve Cinsel Bilgi," Erken Modern Kültürel Çalışmalar Dergisi 13, hayır. 1. sayfa 32–72.
  • Roper, Lyndal. (2006) "Cadılık ve Batı Hayal Gücü" Kraliyet Tarih Kurumu İşlemleri 6, hayır. 16. s. 117–141.