Gurusagaram - Gurusagaram

Gurusagaram (Zarafet Eternity) tarafından yazılmış 1987 tarihli bir romandır O. V. Vijayan. Roman, insan ruhuna ruhsal bir yolculuktur. Dil, vizyon ve karakterizasyon açısından Vijayan'ın daha önceki çalışmalarından farklıdır. Khasakkinte Itihasam ve Dharmapuranam. Dahil olmak üzere birçok büyük ödül kazandı Kendra Sahitya Akademi Ödülü, Kerala Sahitya Akademi Ödülü ve Vayalar Ödülü.

Konu Özeti

Gurusagaram dil, vizyon ve karakterizasyon açısından Vijayan'ın önceki çalışmalarından farklıdır. Arayıcı'nın yaşamındaki Guru'nun içkinliği üzerinedir. Guru her yerdedir ve herkeste tezahür eder. Arayıcı, farkında olmadan ve koşulsuz olarak kendisi için olduğu gibi Guru'nun lütfundan pay alır. Ana karakter Kunjunni, Delhi'de çalışan Kerala'dan bir gazeteci ve 1971 Bengal bölünmesini bildirmek için bir göreve gidiyor. Her türlü egoyu nasıl yok edeceğini öğrenmek için hem ruhsal hem de fiziksel olarak dayanılmaz bir deneyim yaşıyor. Öğretmeni arayışı sırasında, hayatın her alanından öğretmenlerle karşılaşır, her biri ona yolda ona yardımcı olacak dersler verir ve karşılığında birçoğuna öğretmen olur.

Başlangıç ​​bölümü, babasının ona nasıl öğretmen olduğunu anlatıyor ve buradan başlayan öğretmenler zinciri, nihai gurusunu keşfettiği son bölüme kadar devam ediyor. öğretmenler arasında çocukluk arkadaşı Albay Balakrishnan, şimdi Swami Nirmalanandan, katlanmak zorunda kaldığı savaşın ardından musallat olan Çek medyası Olga, taciz ettiği kız Haimavathi, ofisindeki stenografi yazarı Lalitha ve daha pek çoğu yer alıyor. çok çeşitli geçmişlerden karakterler. Karısı Shivani'den ayrılmaktan rahatsızdır ve bir araya gelme konusundaki isteksizliği ile kızları Kalyani'ye olan sevgisi arasında kalır.

Sık sık teselli bulmak için Nirmalanandan'a gider, arkadaşı ile tartışır. Öyle bir ziyaret sırasında Kunjunni maneviyat çizgisinde yolculuğuna başlar. Hayatındaki huzursuzluktan şikayet eden Swami, onu nehrin kıyılarında yalnız bırakır ve burada çimlerin altında yaşayan küçük böcekleri, hayatta kalabilmek için birbirleriyle savaşırken bulur. Bu onu yeni bir ışığa götürür ve oradan ayrılır, bastığı çimen için bile ona saygı göstermeyi öğrenir. "Angaye vedanippikkathe enikk nadannu kudallo" (Seni incitmeden yürüyemeyeceğim) - üzerine bastığı çimlere konuştuğu bu cümle, bu noktada edindiği bilginin yoğunluğunu gösteriyor. Bazı bilgilerle aydınlanmış olmasına rağmen, hala sıkıntılı onu çevreleyen sorunlar tarafından. Kolkata'ya gönderdiği bu zorlukların ortasında Bangladeş bölümünü bildiriyor. Oraya vardığında babasının onu çocukken götürdüğü yerleri tekrar ziyaret eder. Daha sonra babasından edindiği bilgileri bir sonraki kuşağa aktarmaya çalışırken kızı ile bu yerleri tekrar ziyaret ettiğini görüyoruz. Spesifik transferin, Kunjunni'ye Paramhamsa'nın aydınlanma deneyimini hatırlatan, yukarıda uçan bir leylek sürüsüne tanık olduklarında gerçekleşmesi bekleniyor. O türden bir şey yaşar ve bu onun aracılığıyla kızına da aktarılır.

Savaş haberciliği de ona birçok ders veriyor, en önde gelen öğretmen, oğluyla el ele tutuşarak ölen Hindu kızı gömmeye karar veren Müslüman babadır. Savaş ve şiddeti, kendi iç kargaşasının yansımaları gibi görünüyor. Yaşadığı kafa karışıklıkları ve kendi içinde yaşanan kavgalar, savaş da sona erdiğinde ölür. Ancak savaşın bölünmeyi yarattığı gibi, sorunlarının sonu da bir yara ile gelir - Shivani'nin Kalyani'nin kızı olmadığının ifşası. Gerçek ilk başta acı verici olsa da, onu bulmasına neden olan faktör budur. guru ve onun bilgisine erişir. İşini bırakıp eve geri döner, tüm kitaplarını verir ama Bhagavatambelki de tüm bu bilgilerin ona hiçbir şey vermediğinin farkına varılması yüzünden. Son bölümde Kunjunni'nin kendi Guru'sunu kendi kızında bulduğunu görüyoruz. Bu, tüm dünyanın bir öğretmen olduğunu, her bireyin ve her insanın size öğretecek bir dersi olduğunu fark etmesini sağlar. Böylelikle Guru arayışı Kalyani'de bitiyor, ama sanki arayışı onda başlıyor gibi görünüyor. Sadece onun için sakladığı aşk, dünya kadar büyür, tüm dünyaya aktarılır.

İç Düşünceler

Roman, bütünlüğü içinde, hepimizin karma esaretine bağlı olduğumuz mesajını verir. Karma, eylemleri ifade eder. Kızıyla biten atalarında başlayan hoca bunun örneğidir. Kalyani'nin kendisi de bir örnek oluyor, çünkü hayatının amacı Kunjunni'nin aydınlanmasıydı. Yanlıştan doğma şekli ve Kunjunni için yol gösterici olması bizi bir dereceye kadar şaşırtıyor. İnsanların güçsüzlüğünü gösteren bir diğer faktör de, Shivani'nin araştırmasının kan kanseri üzerine olması ve kızının aynı hastalıktan ölmesi ironisidir.

Sunulan bir başka düşünce de savaşın boşuna. Kunjunni'nin ağabeyinden Olga'ya ve Polonyalı haber muhabiri Yanush'a kadar pek çok savaş öyküsü aracılığıyla Vijayan hiçbir savaşın şimdiye kadar iyi üretmediğini gösteriyor. Geriye kalan her zaman kurbanların gözyaşları ve acısıdır. Kendisi ve Shivani arasındaki savaş da ikisi ayrı yollara giderken yıkımla sonuçlanır.

Ancak, baştan sona altta yatan faktör, öğretmenler denizi önümüzde yalan Gözlerimizi açıp etrafımıza bakarsak, aradığımızı bize öğreten sayısız örnek ve ihtiyacımız olanı bize öğreten sayısız kişi bulabileceğimiz mesajı.

Arka fon

Vijayan'a göre, bu roman büyük ölçüde Sree Santhigiri Ashram'ın Karunakaraguru'nun öğretilerinden esinlenmiştir. Thiruvananthapuram. Vijayan, guruyla tanıştıktan sonra manevi bir dönüşüm geçirdi ve bu değişim yazılarına da yansıdı, en iyi örnek Gurusagaram.^[1]

Ödüller

• 1990: Kendra Sahitya Akademi Ödülü^[2]
• 1990: Kerala Sahitya Akademi Ödülü^[3][4]
• 1991: Vayalar Ödülü

Referanslar