Sihirli gerçekçilik - Magic realism

Kafanı karıştırmamak bilim fantezi.

sihirli gerçekçilik (Ayrıca şöyle bilinir büyülü gerçekçilik veya muhteşem gerçekçilik) bir stil nın-nin kurgu ve edebi tür modern dünyanın gerçekçi bir görünümünü çizerken aynı zamanda büyülü unsurlar da ekliyor.[1] Büyülü gerçekçilik, belki de en yaygın terim, genellikle özellikle edebiyata atıfta bulunur. büyülü veya doğaüstü başka türlü gerçek dünyada veya dünyevi olarak sunulan fenomen ayar, genellikle romanlarda bulunur ve dramatik performanslar.[2]:1–5 Bazı sihirli unsurları içermesine rağmen, genellikle fantezi çünkü büyülü gerçekçilik, önemli miktarda gerçekçi ayrıntı kullanır ve gerçeklik hakkında bir noktaya değinmek için sihirli unsurlar kullanır, oysa fantezi hikayeleri genellikle gerçeklikten ayrılır.[3][4][5][6][7][8][9] Büyülü gerçekçilik genellikle, her ikisinden de daha kapsayıcı bir yazı formu üreten gerçek ve büyülü unsurların bir karışımı olarak görülür. edebi gerçekçilik veya fantezi.[4]

Dönem sihirli gerçekçilik genel olarak tanımlayıcı Matthew Strecher (1999) bunu eleştirel bir titizlikten ziyade "çok detaylı, gerçekçi bir ortam inanılamayacak kadar tuhaf bir şey tarafından işgal edildiğinde ne olacağı" olarak tanımlar.[10] Pek çok yazar sihirli gerçekçiler olarak kategorize edildiğinden, terim ve geniş tanımı sıklıkla karıştırılabilir.

Irene Guenther (1995), terimin Alman kökenlerini ve sanatın edebiyatla nasıl ilişkili olduğunu ele alıyor;[11] bu arada, büyülü gerçekçilik genellikle Latin Amerika edebiyatı türün kurucuları, özellikle yazarlar María Luisa Bombal dahil, Gabriel garcia marquez, Isabel Allende, Jorge Luis Borges, Juan Rulfo, Miguel Ángel Asturias, Elena Garro, Mireya Robles, Rómulo Gallegos ve Arturo Uslar Pietri. İçinde ingiliz edebiyatı ana üsleri şunları içerir: Salman Rushdie, Alice Hoffman, Nick Joaquin, ve Nicola Barker. İçinde Bengal edebiyatı, sihirli gerçekçiliğin önde gelen yazarları arasında Nabarun Bhattacharya, Akhteruzzaman Elias, Shahidul Zahir, Jibanananda Das, Syed Waliullah, Nasreen Cihan, Humayun Ahmed, ve Vasily Aksyonov. İçinde Japon edebiyatı, bu türün en önemli yazarlarından biri Haruki Murakami. İçinde Polonya edebiyatı büyülü gerçekçilik şu şekilde temsil edilir: Olga Tokarczuk, Nobel Edebiyat Ödülü sahibi.

Etimoloji

Terim ilk olarak Almanca olarak ortaya çıktı magischer Realismus ('büyülü gerçekçilik'). 1925'te Alman sanat eleştirmeni Franz Roh Kullanılmış magischer Realismus bir ressamca olarak bilinen stil Neue Sachlichkeit ('Yeni Nesnellik'),[12][13] bir alternatif DIŞAVURUMCULUK Alman müze müdürü tarafından savunulan Gustav Hartlaub.[2]:9–11[11]:33 Roh, sihirli gerçekçiliğin doğru ayrıntılarını, pürüzsüz fotoğraf netliğini ve rasyonel dünyanın 'sihirli' doğasının tasvirini tanımladı; yansıtıyordu tekinsizlik insan ve modern teknolojik çevremiz.[2]:9–10 Büyülü gerçekçilik olarak sınıflandırılan ilk romanlar, María Luisa Bombal ancak, o sırada, tür ve tür arasında henüz bir ayrım yapılmamıştı. sürrealizm. Roh, sihirli gerçekçiliğin, sihirli gerçekçiliğin maddi nesneye odaklanması nedeniyle, gerçeküstücülükle ilişkili ancak ondan farklı olduğuna inanıyordu. gerçek varoluş Gerçeküstücülüğün daha soyut, psikolojik ve bilinçaltı gerçekliğinin aksine dünyadaki şeylerin[2]:12

Alman sihir gerçekçi resimleri İtalyan yazarı etkiledi Massimo Bontempelli, gerçekliğin fantastik, gizemli doğasını yakalamayı amaçlayan, yazıya sihirli gerçekçiliği ilk uygulayan kişi olarak adlandırılan. 1926'da sihirli gerçekçi dergiyi kurdu 900. Novecento, ve yazıları Belçikalı sihirli realist yazarları etkiledi Johan Daisne ve Hubert Lampo.[2]:13–14

Roh'un büyülü gerçekçiliği, İspanyol Amerika, 1927'de tercüme edildiği yer realismo mágico. Venezuelalı yazar Arturo Uslar-Pietri Bontempelli'yi tanıyan, 1930'larda ve 40'larda nasıl yaşadığımızın gizemine ve gerçekliğine odaklanan etkileyici sihir gerçekçi kısa öyküler yazdı.[2]:14–15 Luis Leal Pietri'nin bu terimi benimseyen ilk kişi gibi göründüğünü onaylıyor realismo mágico 1948'de Hispanik Amerika'da.[14] Meksikalı yazarın Elena Garro aynı terimi, eserlerini tanımlamak için kullandı E. T. A. Hoffmann ama türün bir parçası olarak kendi çalışmasını reddetti.[15] Fransız-Rus Kübalı yazar Alejo Carpentier Roh'un büyülü gerçekçiliğini yorucu bir iddia olarak reddeden, ilgili konseptini geliştirdi. gerçek maravilloso ('harika gerçekçilik') 1949'da.[2]:14 Maggie Ann Bowers, muhteşem-gerçekçi edebiyat ve sanatın, farklı kültürlerin bulunduğu bir ortamda "gerçeğe pragmatik, pratik ve somut bir yaklaşımın görünüşte karşıt bakış açılarını ve sihir ve batıl inancın kabulünü" ifade ettiğini yazıyor.[2]:2–3

Sihirli gerçekçilik daha sonra tekinsizliği tanımlamak için kullanıldı gerçekçilik Amerikalı ressamlar tarafından Ivan Albright, Peter Blume, Paul Cadmus, Gri Foy, George Tooker ve Viyana doğumlu Henry Koerner, 1940'lar ve 1950'lerdeki diğer sanatçılar arasında. Bununla birlikte, edebiyattaki kullanımının aksine, sihirli gerçekçi sanat, genellikle açık bir şekilde fantastik ya da büyülü içerik, daha ziyade, sıradan olana bir hiper gerçekçi ve genellikle gizemli mercek.[11]

Dönem büyülü gerçekçilik aksine sihirli gerçekçilik, ilk olarak, büyülü gerçekçilik ve muhteşem gerçekçiliğin yönlerini birleştiren yazıyla ilgili olarak eleştirmen Angel Flores'in 1955 tarihli makalesi olan "İspanyol Amerikan Kurgusunda Büyülü Gerçekçilik" te ortaya çıktı.[2]:16 Flores adlandırılırken Jorge Luis Borges ilk sihirli realist olarak Roh'un büyülü gerçekçiliğini Latin Amerika'ya getirdiği için Carpentier'i veya Pietri'yi kabul edemedi. Borges sık sık sihirli realistlerin öncülü olarak görülüyor, sadece Flores onu gerçek bir sihirli realist olarak görüyor.[2]:16–18 Flores'in denemesinden sonra, muhteşem gerçekçiliğe olan ilgi yeniden canlandı ve 1959 Küba devrimi, terime yol açtı büyülü gerçekçilik büyülü olayların gerçekte tasviriyle bilinen yeni bir edebiyat türüne uygulanmaktadır.[2]:18

Edebiyat

Özellikler

Aşağıdaki özelliklerin belirli bir sihirli gerçekçi metin için geçerli olma derecesi değişir. Her metin farklıdır ve burada listelenen niteliklerin bir kısmını kullanır. Ancak, sihirli gerçekçi bir metinden beklenebilecekleri doğru bir şekilde tasvir ediyorlar.

Fantastik öğeler

Büyülü gerçekçilik tasvir ediyor fantastik başka türlü gerçekçi bir tonda olaylar. Masalları, halk masallarını ve mitleri çağdaş sosyal alaka düzeyine getirir. Karakterlere verilen fantezi özellikleri, örneğin havada kalma, telepati, ve telekinezi olabilecek modern politik gerçekleri kuşatmaya yardım fantezi.[16]

Gerçek dünya ayarı

Varoluşu fantastik gerçek dünyadaki unsurlar büyülü gerçekçiliğin temelini oluşturur. Yazarlar yeni dünyalar icat etmezler, aksine, mevcut dünyadaki büyülü şeyleri ortaya çıkarırlar. Gabriel garcia marquez, seminal çalışmayı kim yazdı Yuz Yıllık Yalnızlık.[17] Büyülü gerçekçilik dünyasında doğaüstü bölge, doğal, tanıdık dünyayla harmanlanır.[18]:15

Otoriter suskunluk

Otoriter suskunluk "endişe verici hayali dünya hakkında bilgi ve açıklamaların kasıtlı olarak saklanması" dır.[19]:16 Anlatıcı kayıtsızdır, bu fantastik olayların açıklamasının yokluğuyla geliştirilmiş bir özelliktir; hikaye, olağanüstü hiçbir şey olmamış gibi "mantıksal bir hassasiyetle" ilerliyor.[20][19]:30 Büyülü olaylar sıradan olaylar olarak sunulur; bu nedenle okuyucu harikayı normal ve sıradan olarak kabul eder.[21] Doğaüstü dünyayı açıklamak ya da olağanüstü olarak sunmak, doğal dünyaya göre meşruiyetini derhal azaltacaktır. Okuyucu sonuç olarak doğaüstü olanı yanlış tanıklık olarak görmezden gelecektir.[kaynak belirtilmeli ]

Bolluk

"Barok ve Muhteşem Gerçek" adlı makalesinde, Küba yazar Alejo Carpentier tanımlar barok boşluk eksikliği, yapı veya kurallardan uzaklaşma ve "olağanüstü" bolluk (bolluk) kafa karıştırıcı ayrıntılar. (O alıntı yapıyor Mondrian Bu açıdan, Carpentier barok dönemi, kolaylıkla sömürge sonrası ya da sömürge sonrası döneme dönüşen unsurların bir tabakası olarak görür. kültürlerarası Vurguladığı Latin Amerika atmosferi Bu Dünya Krallığı.[22] "Amerika, bir simbiyoz kıtası, mutasyonlar ...Mestizaje, barok tarzı yaratır "[23] ayrıntılı Aztek tapınakları tarafından açıklığa kavuşturuldu ve Nahuatl şiir. Bu karışık etnik kökenler Amerikan barokuyla birlikte büyüyor; aradaki boşluk, "muhteşem gerçek" in görüldüğü yerdir. Harikulade: güzel ve hoş değil, olağanüstü, tuhaf ve mükemmel anlamına geliyor. Böyle karmaşık bir katmanlama sistemi — Latin Amerika "patlama" romanında kapsanmıştır, örneğin Yuz Yıllık Yalnızlık - "Amerika'nın kapsamını tercüme etmeyi" hedefliyor.[23]:107

Melezlik

Büyülü gerçekçilik olay örgüsü çizgileri karakteristik olarak "kentsel ve kırsal, Batılı ve yerli gibi karşıtların uyumsuz arenalarında" yer alan melez çoklu gerçeklik düzlemlerini kullanır.[24][25]

Meta Kurgu

Ana makale: Meta Kurgu

Bu özellik, okuyucunun edebiyattaki rolüne odaklanır. Çoklu gerçeklikleri ve okuyucunun dünyasına özel göndermeleriyle kurgunun gerçeklik üzerindeki etkisini, kurgu üzerindeki gerçekliği ve aradaki okuyucunun rolünü araştırıyor; bu nedenle, sosyal veya politik eleştiriye dikkat çekmek için çok uygundur. Dahası, ilgili ve büyük bir sihirli gerçekçi fenomenin uygulanmasında en önemli araçtır: metinleştirme. Bu terim iki koşulu tanımlar - birincisi, hayali bir okuyucunun bir hikaye içindeki hikaye onu okurken, onları okuyucu olarak statülerinin bilinçli hale getirmesi ve ikinci olarak, metinsel dünyanın okuyucunun (gerçek) dünyasına girdiği yer. Sağduyu bu süreci olumsuz etkiler, ancak "sihir" buna izin veren esnek bir uzlaşmadır.[26] Başlıca bir üstkurmaca örneği Giannina Braschi 's Empire of Dreams (1988), Giannina Braschi adlı bir karakter, "sevgili okuyucu" ya doğrudan karakterlerinin gerçekliği ve fantezisi arasındaki geçirgen sınırlar hakkında hitap ediyor.[27][28]

Gizem konusunda artan farkındalık

Çoğu eleştirmenin hemfikir olduğu bir şey, bu ana tema. Sihirli gerçekçi edebiyat, yoğunlaştırılmış bir düzeyde okuma eğilimindedir. Alma Yuz Yıllık Yalnızlık okuyucu, önceden var olan geleneksel bağlardan vazgeçmelidir. sergileme, yaşamın bağlantılılığı veya gizli anlamlarının yüksek bir farkındalık durumu için çabalamak için ilerleme planı, doğrusal zaman yapısı, bilimsel mantık vb. Luis Leal Bu duyguyu "şeylerin ardında nefes alan gizemi ele geçirmek" olarak ifade ediyor.[29] ve bir yazarın duyularını şu noktaya kadar yükseltmesi gerektiğini söyleyerek iddiayı destekliyor "estado limiteGerçekliğin tüm seviyelerini, en önemlisi gizemini gerçekleştirmek için "('sınır durumu' veya 'aşırı').[30]

Siyasi eleştiri

Sihirli gerçekçilik, "toplumun, özellikle elitlerin örtük bir eleştirisini" içerir.[31] Özellikle Latin Amerika ile ilgili olarak, üslup tartışılmaz "ayrıcalıklı edebiyat merkezleri" söyleminden kopar.[32] Bu, öncelikle coğrafi, sosyal ve ekonomik olarak marjinalleştirilmiş olan "eski merkezler" hakkında ve onun için bir moddur. Bu nedenle, sihirli gerçekçiliğin "alternatif dünyası", yerleşik bakış açılarının gerçekliğini düzeltmeye çalışır ( gerçekçilik, natüralizm, modernizm ). Bu mantık altındaki sihirli gerçekçi metinler, yıkıcı metinler, toplumsal olarak baskın güçlere karşı devrim niteliğinde. Alternatif olarak, sosyal olarak baskın olan kişi, kendileriyle olan ilişkisini kesmek için büyülü gerçekçilik uygulayabilir.güç söylemi."[32]:195 Theo D'haen, bu perspektif değişikliğine "merkezsizleşme" diyor.

Onun incelemesinde Gabriel garcia marquez ' Roman Önceden Anlatılan Ölüm Chronicle, Salman Rushdie büyülü gerçekçiliğin resmi deneyinin, politik fikirlerin daha yerleşik edebi biçimler yoluyla mümkün olmayabilecek şekillerde ifade edilmesine izin verdiğini savunuyor:[33]

"El realismo mágico", sihirli gerçekçilik, en azından Márquez tarafından uygulandığı şekliyle, gerçek bir "Üçüncü Dünya" bilincini ifade eden Sürrealizmden bir gelişmedir. Naipaul'un "yarı-yapılmış" dediği toplumlarla ilgileniyor, burada inanılmaz derecede eski, korkunç derecede yeni olanlara karşı mücadele ediyor, kamusal yozlaşmalar ve özel ızdıraplar bir şekilde sözde "Kuzey" de olduğundan daha gösterişli ve aşırıydı. , yüzyıllardır süren zenginlik ve gücün gerçekte olan bitenin yüzeyinde kalın tabakalar oluşturduğu yer. Márquez'in eserlerinde, tanımladığı dünyada olduğu gibi, imkansız şeyler gün ortası güneşinin altında açıkta sürekli ve oldukça makul bir şekilde gerçekleşir.[34]

Kökenler

Edebi büyü gerçekçiliği Latin Amerika'da ortaya çıktı. Yazarlar genellikle kendi ülkeleri ile Paris veya Berlin gibi Avrupa kültür merkezleri arasında seyahat ettiler ve zamanın sanat hareketinden etkilenmişlerdi.[35][23] Kübalı yazar Alejo Carpentier ve Venezuelalı Arturo Uslar-Pietri örneğin, Avrupa sanatsal hareketlerinden güçlü bir şekilde etkilendi. Gerçeküstücülük 1920'lerde ve 1930'larda Paris'te kaldıkları süre boyunca.[2] Ressam ve edebi büyülü gerçekçilikleri birbirine bağlayan en önemli olaylardan biri, Franz Roh'un kitabının İspanyol tarafından İspanyolcaya çevrilmesi ve yayınlanmasıydı. Revista de Occidente 1927'de önde gelen edebi figür José Ortega y Gasset. "Sihirli Gerçekçilik, bir yıl içinde Buenos Aires'in edebiyat çevrelerindeki Avrupalı ​​yazarların düzyazısına uygulanıyordu."[11]:61 Jorge Luis Borges Büyülü gerçekçiliğin gelişiminde diğer Latin Amerikalı yazarlara ilham verdi ve onları cesaretlendirdi - özellikle ilk büyülü gerçekçi yayınıyla, Historia universal de la infamia 1935'te.[20] 1940 ve 1950 arasında, Latin Amerika'daki büyülü gerçekçilik zirveye ulaştı ve önde gelen yazarların çoğu Arjantin'de ortaya çıktı.[20] Alejo Carpentier'in romanı Bu Dünya Krallığı 1949'da yayınlanan, genellikle büyülü gerçekçiliğin önemli bir habercisi olarak nitelendirilir ve en kanonik enkarnasyonuna Gabriel garcia marquez romanı Yuz Yıllık Yalnızlık (1967).[36]

Görsel sanatın sihirli gerçekçiliğinin teorik sonuçları, Avrupa ve Latin Amerika edebiyatını büyük ölçüde etkiledi. İtalyan Massimo Bontempelli, örneğin, iddia etti Edebiyat "gerçekliğe yeni efsanevi ve büyülü perspektifler açarak" kolektif bir bilinç yaratmanın bir yolu olabilirdi ve yazılarını, yönettiği bir İtalyan ulusuna ilham vermek için kullandı. Faşizm.[2] Pietri, Roh'un sihirli gerçekçiliğiyle yakından ilişkiliydi ve Paris'te Bontempelli'yi tanıyordu. Uslar-Pietri'nin yazıları Carpentier'in gelişmekte olan "(Latin) Amerikan harikulade gerçeği" versiyonlarını takip etmektense, "yaşamın gerçekliği arasında insan yaşamının gizemini" vurgular. Sihirli gerçekçiliğin " öncü [veya avangart ] Latin Amerika'nın modernist deneysel yazıları ".[2]

Eleştirideki başlıca konular

Tanımdaki belirsizlikler

Meksikalı eleştirmen Luis Leal büyülü gerçekçiliği tanımlamanın zorluğunu şöyle yazarak özetledi: "Eğer açıklayabilirseniz, büyülü gerçekçilik değildir."[37] "Büyülü gerçekçilik kavramını düşünmeden, her yazar insanlarda gözlemlediği bir gerçekliği ifade eder. Bana göre büyülü gerçekçilik, romandaki karakterlerin" büyülü gerçekçilik "e yönelik bir tavrıdır. dünya "ya da doğaya karşı.

Leal ve Guenther ikisi de alıntı yapıyor Arturo Uslar-Pietri, "insanı gerçekçi gerçeklerle çevrili bir gizem olarak tanımlayan. Şiirsel bir öngörü veya gerçekliğin şiirsel bir reddi. Başka bir adın eksikliğine büyülü gerçekçilik denebilir."[38] Pietri'nin, bu edebi eğilim için kendi terimini sunarken, 1948'deki bu açıklamada olduğu gibi, kesinlikle eleştirel olmaktan çok daha lirik ve anımsatıcı bir dil aracılığıyla tanımını her zaman açık tuttuğunu belirtmek gerekir. Akademik eleştirmenler, büyülü gerçekçiliği bilimsel bir kesinlik ile tanımlamaya çalıştıklarında, kesin olmaktan daha güçlü olduğunu keşfettiler. Terimin anlamını saptayamamalarından bıkmış olan eleştirmenler, terimin tamamen terk edilmesi çağrısında bulundular. Yine de Pietri'nin muğlak, geniş kullanımında, büyülü gerçekçilik, birçok okuyucu için birçok Latin Amerika kurgusu hakkındaki algılarını özetlemekte çılgınca başarılıydı; bu gerçek, teknik, bilimsel terminolojiden beklenen kesinlikte çalışması beklenmediği sürece, terimin kullanımlarına sahip olduğunu göstermektedir.[kaynak belirtilmeli ]

Batı ve yerel dünya görüşleri

Gerçek ve anormallik arasında bir çatışma olarak büyülü gerçekçiliğe yönelik eleştirel bakış açısı, Batılı okuyucunun, mitoloji Batılı olmayan kültürler tarafından daha kolay anlaşılan büyülü gerçekçiliğin bir kökü.[35]:3–4 Büyülü gerçekçilikle ilgili Batı kafa karışıklığı, büyülü gerçekçi bir metinde yaratılan "gerçek kavramı" nedeniyledir: gerçekliği tipik Batı metinlerinde olduğu gibi doğal veya fiziksel yasalar kullanarak açıklamak yerine, sihirli gerçekçi metinler "arasındaki ilişkinin" içinde bir gerçeklik yarattığı " olaylar, karakterler ve ortam, fiziksel dünya içindeki statülerine veya burjuva zihniyet tarafından normal kabullerine dayandırılamaz veya gerekçelendirilemez. "[39]

Guatemalalı yazar William Spindler "Sihirli gerçekçilik: Bir Tipoloji" makalesi,[40] üç tür büyülü gerçekçilik olduğunu öne sürüyor, ancak bunlar hiçbir şekilde birbiriyle uyumsuz değil:[41]

  • Avrupalı ​​"metafizik "yabancılaşma duygusu ve tekinsizliği ile büyülü gerçekçilik, örnek olarak Kafka kurgusu;
  • "ontolojik "açıklanamaz" olayları ilişkilendirmede "gerçeğin gerçeği" ile karakterize edilen "büyülü gerçekçilik; ve
  • "antropolojik "Yerel bir dünya görüşünün Batı rasyonel dünya görüşüyle ​​yan yana olduğu büyülü gerçekçilik.

Spindler'in sihirli gerçekçilik tipolojisi şu şekilde eleştirildi:[42]

[A] n, Okurları için mit ve büyünün sürdüğü ve Sihirli Gerçekçiliğin gerçekleşmesinin beklenebileceği (modern olmayan) toplumları belirleyerek Sihirli Gerçekçiliği kültürel olarak özel bir proje olarak tanımlamaya çalışan bir sınıflandırma eylemi. Bu analize itirazlar var. Batılı rasyonalizm modelleri aslında Batı düşünce tarzlarını tanımlamayabilir ve her iki bilgi düzeninin aynı anda mümkün olduğu durumları düşünmek mümkündür.

Lo gerçek maravilloso

Alejo Carpentier terim ortaya çıktı gerçek maravilloso (kabaca 'muhteşem gerçek') romanının önsözünde Bu Dünya Krallığı (1949); ancak bazıları onun gerçekten büyülü bir gerçekçi yazar mı yoksa sadece bir öncü ve ilham kaynağı mı olduğunu tartışıyor. Maggie Bowers, Latin Amerika büyülü gerçekçiliğinin yaratıcısı olarak kabul edildiğini iddia ediyor (hem romancı hem de eleştirmen olarak);[2] Carpentier'in kavramını, mucizevi unsurların doğal ve zorlanmadan görünürken ortaya çıkabildiği bir tür yükseltilmiş gerçeklik olarak tanımlıyor. Kendini ve yazılarını Roh'un ressamlık büyülü gerçekçiliğinden ayırarak, Carpentier'in - Latin Amerika'nın çeşitli tarihi, coğrafyası, demografisi, siyaseti, mitleri ve inançları sayesinde - olası olmayan ve muhteşem şeylerin nasıl mümkün kılındığını göstermeyi amaçladığını öne sürüyor.[2] Dahası, Carpentier'in anlamı, Latin Amerika'nın harikalarla dolu bir ülke olduğu ve "bu topraklar hakkında yazmanın otomatik olarak harika bir gerçeklik literatürü ürettiğidir".[18]

Alejo Carpentier

Her iki mod da, ima edilen yazarı şaşırtmadan doğaüstü olayları tanıttığından, "muhteşem", sihirli gerçekçilikle kolayca karıştırılabilir. Her ikisinde de, bu büyülü olaylar beklenir ve günlük olaylar olarak kabul edilir. Ancak, muhteşem dünya tek boyutlu bir dünyadır. Örtülü yazar, tüm dünya doğaüstü varlıklar ve başlangıçta durumlarla dolu olduğu için burada her şeyin olabileceğine inanıyor. Peri masalları, muhteşem edebiyatın güzel bir örneğidir. Harikayı tanımlamadaki önemli fikir, okuyucuların bu kurgusal dünyanın yaşadıkları dünyadan farklı olduğunu anlamalarıdır. Tek boyutlu "muhteşem" dünya, iki boyutlu sihirli gerçekçilik dünyası, ikincisinde olduğu gibi, doğaüstü alem doğal, tanıdık dünyayla harmanlanır ( iki gerçeklik katmanları: iki boyutlu).[18]:15 Bazıları büyülü gerçekçilik ve gerçek maravilloso terimlerini birbirinin yerine kullansa da, temel fark odakta yatıyor.[18]:11

Eleştirmen Luis Leal Carpentier'in, sonrakinin eleştirel yapıtlarına dolaylı olarak atıfta bulunarak, büyülü realist tarzın köken direği olduğunu belirtir ve şöyle yazar: "Bazı eleştirmenlerin iddia ettiği büyülü gerçekçi edebiyatı başlatan şey muhteşem gerçekliğin varlığıdır. gerçekten Amerikan edebiyatı. "[43] Sonuç olarak, Carpentier'in "lo real maravilloso" sunun özellikle büyülü gerçekçilik ilkinin özellikle aşağıdakiler için geçerli olmasıyla Amerika.[25] Bu notta Lee A. Daniel, Carpentier'i eleştirenleri üç gruba ayırıyor: Onu büyülü bir gerçekçi olarak görmeyenler (Ángel Flores), ona "lo real maravilloso" dan söz etmeyen "mágicorealista bir yazar" diyenler ( Gómez Gil, Jean Franco, Carlos Fuentes) "ve bu iki terimi birbirinin yerine kullananlar (Fernando Alegria, Luis Leal, Emir Rodriguez Monegal).[25]

Latin Amerika ayrıcalığı

Latin Amerika'nın sihirli realist olan her şeyin doğduğu yer ve köşe taşı olduğu eleştirisi oldukça yaygındır. Ángel Flores, sihirli gerçekçiliğin uluslararası bir meta olduğunu inkar etmiyor, ancak onun bir Hispanik doğum yeri olduğunu açıklıyor ve "Büyülü gerçekçilik, İspanyol dili edebiyatı ve onun Avrupalı ​​benzerlerinin romantik gerçekçi geleneğinin bir devamıdır" diye yazıyor.[44] Flores bu cephede yalnız değil; Büyülü gerçekçiliği bir Latin Amerika icadı olarak görenler ile onu bir Latin Amerika icadı olarak görenler arasında bir tartışma var. postmodern dünya.[35] Guenther, "Varsayım bir yana, Latin Amerika'da [sihirli gerçekçiliğin] öncelikle edebiyat eleştirisi tarafından ele geçirildiği ve çeviri ve edebi sahiplenme yoluyla dönüştürüldüğü" sonucuna varıyor.[11]:61 Sihirli gerçekçilik uluslararasılaşmaya başladı: düzinelerce Hispanik olmayan yazar bu şekilde kategorize edildi ve birçoğu bunun gerçekten dır-dir uluslararası bir mal.[35]:4, 8

İspanyol Köken Teorisi: Bu makalede verilen tüm alıntılar dikkate alınırsa, Günther'in ve diğer eleştirmenlerin "Hispanik köken teorisi" ve sonucu ile ilgili sorunlar var. Bu makalenin kabulüyle, "büyülü gerçekçilik" terimi ilk kez 1927'de Alman eleştirmen Franz Roh tarafından 1915'te yayımlandıktan sonra sanatsal kullanıma girdi. Franz Kafka kısa roman "Metamorfoz ", nitpicking sonekinden bağımsız olarak, hem görsel hem de edebi temsiller ve sihirli gerçekçiliğin kullanımları.[35] Rus yazar Nikolai Gogol ve onun hikayesi "Burun "(1835) ayrıca Hispanik köken teorisinin bir öncülüdür. Tüm bunlar, Borges'in sihirli gerçekçiliğin öncülü karşısında gerçek bir büyülü realist olarak eleştirel duruşuyla ve Hispanik ve Avrupa eserleri arasındaki yayın tarihlerinin nasıl karşılaştırılmasıyla daha da sorgulanır. Magic gerçekçilik, Hispanik topluluklarda kesinlikle "altın bir çağ" yaşadı. Hispanik toplulukların, özellikle Arjantin, sihirli gerçekçilikte büyük hareketleri ve yetenekleri destekledikleri inkar edilemez. Büyülü gerçekçiliğin doruk noktasının Latin Amerika ülkeleri ise feminist okuyucular aynı fikirde olmayabilir. Virginia Woolf, Angela Carter, Toni Morrison, ve Charlotte Perkins Gilman Bu Hispanik büyülü gerçekçilik kavramına tam ve çeşitli bilinçli bir estetik olarak mükemmel eleştirel meydan okumalar. Allende, bu cinsiyete duyarlı söyleme daha sonraki bir katkı olacaktır. Frida Kahlo elbette, bunun için de önemli ama aynı zamanda Woolf ve Gilman'dan daha sonraki bir tarihte. Ancak bu feminist haritalama, temel bir gerçeği tanımlamak için gereksizdir. Kafka ve Gogol, Borges'ten önce gelir. Her birinin kendi sihirli gerçekçilik biçimleri olabilir, ancak her biri daha geniş tanımıyla bu makalenin verili kimliğinin içindedir: "Son derece ayrıntılı, gerçekçi bir ortam, inanılamayacak kadar garip bir şey tarafından işgal edilmiştir ..."[35]

Sihirli gerçekçiliğin bu feminist incelemesi ve ortaya çıkışı da önemli bir söylemdir. Göz ardı edilmemelidir. Zanaatının doğası gereği büyülü gerçekçiliğin, yeterince temsil edilmeyen ve azınlık seslerinin daha ince ve temsili bağlamlarda duyulmasına izin verdiği göz önüne alındığında, sihirli gerçekçilik, sosyo-politik bağlamlarda popüler olmayan senaryoları ifade eden yazarlar ve sanatçılar için mevcut en iyi biçimlerden biri olabilir. . Yine Woolf, Allende, Kahlo, Carter, Morrison ve Gilman sihirli gerçekçilikte cinsiyet ve etnik köken çeşitliliğinin mükemmel örnekleridir. Bu amaçla, Hispanik köken teorisi geçerli değildir.

Cinsiyet çeşitliliği bir yana, sihirli gerçekçiliğin temel başlangıçları, bu makalede tanımlandığı şekliyle Hispanik köken teorisinin önerdiğinden çok daha çeşitli ve karmaşıktır. Makalenin başlarında, daha geniş bir tanım okuduk: "[sihirli gerçekçilik], son derece ayrıntılı, gerçekçi bir ortam, inanılamayacak kadar garip bir şey tarafından istila edildiğinde ne olur ..." Bu, "inanmak için çok tuhaf" standart, Avrupa'ya estetik - yani Woolf'un, Kafka'nın ve Gogol'un çalışmaları. Daha sonra, başka bir tanım okuduk ve Hispanik köken teorisinin emsali gibi görünüyor: "Büyülü gerçekçilik, İspanyol dili edebiyatının romantik gerçekçi geleneğinin bir devamıdır." Bu "devam", daha geniş bir sihirli gerçekçilik tanımının ve standardının bir alt kümesidir. İspanyol "devamı" ve "İspanyol dilinin romantik gerçekçi geleneği" altkümesi, sihirli gerçekçiliğin İspanyol topluluklarında neden kök saldığını ve daha da geliştiğini kesinlikle tanımlar, ancak tamamen Hispanik kültürlerde sıfırıncı başlangıç ​​veya mülkiyet için bir emsal oluşturmaz. Sihirli gerçekçilik, Latin Amerika ülkelerinde olduğu gibi Almanya'da da ortaya çıktı. Her ikisi de daha spesifik estetiğini iddia edebilir, ancak daha geniş kapsamlı sihirli gerçekçilik terimini Hispanik olarak tanımlamak, yalnızca bu makaledeki alıntılarla desteklenmeyen bir teoridir. Belki de her birini daha geniş ve daha az taraflı bir şemsiyenin parçası olarak tanımlamanın zamanı gelmiştir.[35]

Sihirli gerçekçilik, birçok ülkede ilk aşamalarında katkıda bulunan devam eden bir zanaattır. Almanya birinci sırada, Latin Amerika ülkeleri ise ikinci sırada. Avrupalı ​​ve İspanyol sihir realistleri arasında estetik açısından kesinlikle farklılıklar var, ancak ikisi de eşit derecede sihirli gerçekçiler. Bu nedenle, Hispanik sihir realistleri gerçekten bu şekilde uygun bir adlandırmaya sahip olmalı, ancak bu makalenin önerdiği gibi daha geniş terimin kapsayıcı şemsiyesine sahip olmamalıdır.[11]

Postmodernizm

Teorik olarak büyülü gerçekçiliğin 20. yüzyılda doğduğunu göz önünde bulundurarak, bazıları onu postmodernizme bağlamanın mantıklı bir sonraki adım olduğunu savundu. İki kavramı daha da birleştirmek için, Belçikalı eleştirmen Theo D'haen'in "Büyülü Gerçekçilik ve Postmodernizm" adlı makalesinde değindiği ikisi arasında tanımlayıcı ortak noktalar var. Yazarlar gibi Günter Çim, Thomas Bernhard, Peter Handke, Italo Calvino, John Fowles, Angela Carter, John Banville, Michel Tournier, Giannina Braschi, Willem Brakman, ve Louis Ferron yaygın olarak postmodernist olarak kabul edilebilirler, "aynı şekilde kolayca kategorize edilebilirler ... sihirli gerçekçi".[45] Tipik olarak postmodernizme atfedilebilecek, ancak edebi büyülü gerçekçiliği de tanımlayabilecek özelliklerin bir listesi derlenmiştir: "kendini düşünme metafiction eklektizm fazlalık, çokluk, süreksizlik, metinlerarasılık, parodi, karakter ve anlatı örneğinin çözülmesi, sınırların silinmesi ve okuyucunun istikrarsızlaşması. "[46] İkisini daha da birleştirmek için, büyülü gerçekçilik ve postmodernizm, sömürge sonrası söylem temalarını paylaşıyor; burada zaman içinde sıçrıyor ve odak gerçekten bilimsel olarak değil, büyülü akıl yürütmeyle açıklanabiliyor; metinleştirme (okuyucunun); ve üstkurmaca.

İzleyicilere karşı tavırla ilgili olarak, ikisinin birçok ortak noktası olduğunu iddia ediyor. Büyülü gerçekçi eserler, öncelikle popüler bir izleyici kitlesini tatmin etmeyi amaçlamaz, bunun yerine, metinsel "incelikleri" fark etmeye ayarlanması gereken sofistike bir izleyici kitlesini hedefler.[20] Postmodern yazar, kaçışçı edebiyatı (fantezi, suç, hayalet kurgu gibi) kınarken, okurluk açısından ayrılmaz bir şekilde onunla ilişkilidir. İki mod vardır postmodern edebiyat: biri ticari olarak başarılı bir pop kurgu, diğeri ise entelektüellere daha uygun felsefe. Birinci modun tekil bir okuması, metnin çarpıtılmış veya indirgemeci bir anlayışını sağlayacaktır. Hayali okuyucu - Aureliano gibi 100 Yıllık Yalnızlık- yazarın eseri kimin, neyin sonuna kadar okuduğu ve yazarın nasıl sonsuza kadar okuyucuların (piyasanın) ihtiyaç ve isteklerine bağlı olduğu konusundaki endişesini ifade etmek için kullanılan rehine.[26] Büyülü gerçekçi yazar zorlukla satılabilirlik ve entelektüel bütünlük arasında bir dengeye ulaşmalıdır. Postmodernizme modernizmi bırakan çağdaş bir fenomen olarak sihirli gerçekçilikten bahseden Wendy Faris, "Sihirli realist kurgular, modernist öncüllerinden daha genç ve popüler görünüyor, çünkü çoğu zaman (her zaman olmasa da) tek yönlü hikaye çizgileriyle bize hitap ediyorlar. Bundan sonra ne olacağını duymak için temel arzu. Bu nedenle, okuyucuların eğlenmesi için daha net bir şekilde tasarlanmış olabilirler. "[47]

İlgili türlerle karşılaştırma

Bir şeyi tanımlamaya çalışırken dır-dir, genellikle bir şeyin ne olduğunu tanımlamak yararlıdır değil. Pek çok edebiyat eleştirmeni, romanları ve edebi eserleri "romantik" veya "doğa bilimci" gibi yalnızca tek bir türde sınıflandırmaya çalışır, çoğu eserin birden çok kategoriye ayrıldığını her zaman hesaba katmaz.[20] Maggie Ann Bowers'ın kitabından çok fazla tartışma alıntılandı Büyü (al) Gerçekçilikgerçekçilik, gerçeküstücülük, fantastik edebiyat, bilim kurgu ve onun Afrika versiyonu, animist gerçekçilik gibi diğer türlerle ilişkileri inceleyerek büyülü gerçekçilik ve büyülü gerçekçilik terimlerini sınırlandırmaya çalışıyor.

Gerçekçilik

Gerçekçilik gerçek yaşamın bir tasvirini yaratma girişimidir; bir roman sadece sunduğuna değil, Nasıl bunu sunar. Bu şekilde gerçekçi bir anlatı, okuyucunun hayatın hammaddelerini kullanarak bir dünya inşa ettiği çerçeve görevi görür. Anlatı modu alanında hem gerçekçiliği hem de büyülü gerçekçiliği anlamak, her iki terimi de anlamanın anahtarıdır. Büyülü gerçekçilik "gerçek, hayali veya büyülü unsurların gerçekmiş gibi sunumuna dayanır. Gerçekçiliğe dayanır, ancak yalnızca gerçek olarak kabul edilebilir olanı sınırlarına kadar uzatabilmesi için."[2]:22 Edebiyat kuramcısı Kornelije Kvas, "sihirli (al) gerçekçilik çalışmalarında yaratılan, gerçeğe yakın kurgusal bir dünyadır, diğer şeylerin yanı sıra çelişkileri ve çelişkileri azaltmak için olağandışı ve fantastik olanın güçlü bir varlığıyla işaretlenmiştir. Fantastik unsurun varlığı, geleneksel gerçekçi edebiyatın karakteristik özelliği olan bir eserin açık tutarlılığını ihlal etmez.Fantastik (büyülü) öğeler, günlük gerçekliğin bir parçası olarak görünür, insanın saldırıya karşı kurtarıcısı olarak işlev görür. konformizm, kötülük ve totalitarizm. Dahası, büyülü gerçekçilik çalışmalarında geleneksel 19. yüzyıl gerçekçiliğinin nesnel anlatım özelliğini buluyoruz. "[48]

Basit bir karşılaştırma noktası olarak, Roh'un ekspresyonizm ve post ekspresyonizm arasındaki farklılaşması, 20. Yüzyılda Alman Sanatı, sihirli gerçekçiliğe ve gerçekçiliğe uygulanabilir. Gerçekçilik "tarih" terimleri ile ilgilitaklitçi, "" aşinalık "," ampirisizm / mantık "," anlatım "," kapalı / indirgemeci natüralizm "ve"rasyonelleştirme /Sebep ve sonuç."[49] Öte yandan, sihirli gerçekçilik, "efsane / efsane", "fantastik / tamamlama" terimlerini kapsar.yabancılaştırma," "mistisizm / magic ""meta anlatım, "" açık uçlu / geniş romantizm, "ve" hayal gücü / olumsuz yetenek. "[49]

Gerçeküstücülük

Gerçeküstücülük hem insanlığın hem de varoluşun mantıksız ya da gerçekçi olmayan yönlerini keşfettikleri için genellikle büyülü gerçekçilikle karıştırılır. Franz Roh'un sihirli gerçekçilik kavramı ile sürrealizm arasında güçlü bir tarihsel bağlantı olduğu kadar, Carpentier'in muhteşem gerçekliği üzerindeki sonuçta ortaya çıkan etki de vardır; ancak önemli farklılıklar devam etmektedir. Gerçeküstücülük "büyülü gerçekçilikten en uzak olanıdır, çünkü keşfettiği yönler maddi gerçeklikle değil, hayal gücü ve akılla ilişkilidir ve özellikle insanların 'iç yaşamını' ve psikolojisini sanat yoluyla ifade etmeye çalışır" . Bilinçaltı, bilinçsiz, bastırılmış ve ifade edilemez olanı ifade etmeye çalışır. Öte yandan büyülü gerçekçilik, olağanüstü olanı nadiren bir rüya veya bir rüya şeklinde sunar. psikolojik deneyim. Bowers, "Bunu yapmak için," diye yazıyor, "tanınabilir maddi gerçekliğin büyüsünü alır ve onu hayal gücünün çok az anlaşılan dünyasına yerleştirir. Büyülü gerçekçiliğin büyüsünün sıradanlığı, onun elle tutulur ve sorgulanmamış, kabul edilmiş ve sorgulanmamış konumuna dayanır. maddi gerçeklik."[2]:22–4

Hayali gerçekçilik

"Hayali gerçekçilik" ilk olarak Hollandalı ressam tarafından icat edilen bir terimdir. Carel Willink sihirli gerçekçiliğin bir kolyesi olarak. Büyülü gerçekçiliğin fantastik ve gerçek dışı unsurları kullandığı yerde, hayali gerçekçilik, hayali bir sahnede kesinlikle gerçekçi unsurlar kullanır. Dolayısıyla klasik ressamlar, İncil ve mitolojik sahneleriyle 'hayali gerçekçiler' olarak nitelendirilebilir. Fotoğraf düzenleme yazılımının artan kullanılabilirliği ile sanat fotoğrafçıları da Karl Hammer ve diğerleri bu türde sanatsal eserler yaratır.

Fabulizm

Fabülizm geleneksel olarak masallara, benzetmelere ve mitlere atıfta bulunur ve bazen çalışmaları büyülü gerçekçiliğe giren veya onunla ilgili olan yazarlar için çağdaş bağlamlarda kullanılır.

Genellikle büyülü gerçekçilik eserlerine atıfta bulunmak için kullanılsa da, fabülizm fantezi unsurlarını gerçeğe dahil eder, dış dünyayı eleştirmek ve doğrudan alegorik yorumlar sunmak için mitleri ve masalları kullanır. Avusturyalı-Amerikalı çocuk psikoloğu Bruno Bettelheim peri masallarının psikolojik değeri olduğunu öne sürdü. Travmayı, insanların daha kolay anlayabileceği ve zor gerçekleri işlemeye yardımcı olabileceği bir bağlama çevirmek için kullanılırlar. Bettelheim posited that the darkness and morality of traditional fairy tales allowed children to grapple with questions of fear through symbolism. Fabulism helped to work through these complexities and, in the words of Bettelheim, "make physical what is otherwise ephemeral or ineffable in an attempt...of understanding those things that we struggle the most to talk about: loss, love, transition."[50]

Author Amber Sparks described fabulism as blending fantastical elements into a realistic setting. Crucial to the genre, said Sparks, is that the elements are often borrowed from specific myths, fairy tales, and folktales. Unlike magical realism, it does not just use general magical elements, but directly incorporates details from well known stories. "Our lives are bizarre, meandering, and fantastic," said Hannah Gilham of the Washington Square İncelemesi regarding fabulism. "Shouldn't our fiction reflect that?"[51]

While magical realism is traditionally used to refer to works that are Latin American in origin, fabulism is not tied to any specific culture. Rather than focusing on political realities, fabulism tends to focus on the entirety of the human experience through the mechanization of fairy tales and myths.[52] This can be seen in the works of C.S. Lewis, who was once referred to as the greatest fabulist of the 20th century. His 1956 novel Yüzümüz Olana Kadar has been referenced as a fabulist retelling. This re-imagining of the story of Aşk Tanrısı ve Ruh uses an age-old myth to impart moralistic knowledge on the reader. Bir Washington Post review of a Lewis biography discusses how his work creates "a fiction" in order to deliver a lesson. Says the Post of Lewis, "The fabulist...illuminates the nature of things through a tale both he and his auditors, or readers, know to be an ingenious analogical invention."[53]

Italo Calvino is an example of a writer in the genre who uses the term efsanevi. Calvino is best known for his book trilogy, Atalarımızın, a collection of moral tales told through surrealist fantasy. Like many fabulist collections, his work is often classified as allegories for children. Calvino wanted fiction, like folk tales, to act as a teaching device. "Time and again, Calvino insisted on the 'educational potential' of the fable and its function as a moral exemplum," wrote journalist Ian Thomson about the Italian Fabulist.[54]

While reviewing the work of Romanian-born American theater director Andrei Serban, New York Times eleştirmen Mel Gussow coined the term "The New Fabulism." Serban is famous for his reinventions in the art of staging and directing, known for directing works like "The Stag King" and "The Serpent Woman," both fables adapted into plays by Carl Gozzi. Gussow defined "The New Fabulism" as "taking ancient myths and turn(ing) them into morality tales."[55] In Ed Menta's book, The Magic Behind the Curtain, he explores Serban's work and influence within the context of American theatre. He wrote that the Fabulist style allowed Serban to neatly combine technical form and his own imagination. Through directing fabulist works, Serban can inspire an audience with innate goodness and romanticism through the magic of theatre. "The New Fabulism has allowed Serban to pursue his own ideals of achieving on sage the naivete of a children's theater," wrote Menta. "It is in this simplicity, this innocence, this magic that Serban finds any hope for contemporary theatre at all."[55]

Fantezi

Prominent English-language fantasy writers have said that "magic realism" is only another name for fantastik kurgu. Gene Wolfe said, "magic realism is fantasy written by people who speak Spanish,"[56] ve Terry Pratchett said magic realism "is like a polite way of saying you write fantasy."[57]

However, Amaryll Beatrice Chanady distinguishes magical realist literature from fantasy literature ("the fantastic") based on differences between three shared dimensions: the use of antinomi (the simultaneous presence of two conflicting codes), the inclusion of events that cannot be integrated into a logical framework, and the use of authorial reticence. In fantasy, the presence of the supernatural code is perceived as problematic, something that draws special attention—where in magical realism, the presence of the supernatural is accepted. In fantasy, while authorial reticence creates a disturbing effect on the reader, it works to integrate the supernatural into the natural framework in magical realism. This integration is made possible in magical realism as the author presents the supernatural as being equally valid to the natural. There is no hierarchy between the two codes.[58] The ghost of Melquíades in Márquez's Yuz Yıllık Yalnızlık or the baby ghost in Toni Morrison 's Sevilen who visit or haunt the inhabitants of their previous residence are both presented by the narrator as ordinary occurrences; the reader, therefore, accepts the marvelous as normal and common.[2]:25–7

To Clark Zlotchew, the differentiating factor between the fantastic and magical realism is that in fantastic literature, such as Kafka's Metamorfoz, there is a hesitation experienced by the protagonist, implied author or reader in deciding whether to attribute natural or supernatural causes to an unsettling event, or between rational or irrational explanations.[18]:14 Fantastic literature has also been defined as a piece of narrative in which there is a constant faltering between belief and non-belief in the supernatural or extraordinary event.

In Leal's view, writers of fantasy literature, such as Borges, can create "new worlds, perhaps new planets. By contrast, writers like García Márquez, who use magical realism, don't create new worlds, but suggest the magical in our world."[17] In magical realism, the supernatural realm blends with the natural, familiar world. This twofold world of magical realism differs from the onefold world that can be found in fairy-tale and fantasy literature.[18]:15 By contrast, in the series "Büyücü Stabber Orphen " the laws of natural world become a basis for a naturalistic concept of magic.[59]

Animist realism

Animist realism is a term for conceptualizing the Afrika edebiyatı that has been written based on the strong presence of the imaginary ancestor, the traditional religion and especially the animizm of African cultures.[60] Terim tarafından kullanıldı Pepetela (1989)[61] and Harry Garuba (2003)[62] to be a new conception of magic realism in African literature.

Bilim kurgu

Süre bilimkurgu and magical realism both bend the notion of what is real, toy with human imagination, and are forms of (often fantastical) fiction, they differ greatly. Bower's cites Aldous Huxley 's Cesur Yeni Dünya as a novel that exemplifies the science fiction novel's requirement of a "rational, physical explanation for any unusual occurrences." Huxley portrays a world where the population is highly controlled with mood enhancing drugs, which are controlled by the government. In this world, there is no link between copulation and reproduction. Humans are produced in giant test tubes, where chemical alterations during gestation determine their fates. Bowers argues that, "The science fiction narrative's distinct difference from magical realism is that it is set in a world different from any known reality and its realism resides in the fact that we can recognize it as a possibility for our future. Unlike magical realism, it does not have a realistic setting that is recognizable in relation to any past or present reality."[2]:29–30

Major authors and works

Ayrıca bakınız: Category:Magic realism novels.

Although critics and writers debate which authors or works fall within the magical realism genre, the following authors represent the narrative mode. Within the Latin American world, the most iconic of magical realist writers are Jorge Luis Borges,[63] Isabel Allende,[64] ve Nobel Ödülü Sahibi Gabriel garcia marquez, kimin romanı Yuz Yıllık Yalnızlık was an instant worldwide success.

Plaque of Gabriel García Márquez, Paris

García Márquez confessed: "My most important problem was destroying the line of demarcation that separates what seems real from what seems fantastic."[65] Allende was the first Latin American woman writer recognized outside the continent. Her most well-known novel, Ruhlar Evi, is arguably similar to García Márquez's style of magical realist writing.[2]:43 Another notable novelist is Laura Esquivel, kimin Çikolata İçin Su Gibi tells the story of the domestic life of women living on the margins of their families and society. The novel's protagonist, Tita, is kept from happiness and marriage by her mother. "Her unrequited love and ostracism from the family lead her to harness her extraordinary powers of imbuing her emotions to the food she makes. In turn, people who eat her food enact her emotions for her. For example, after eating a wedding cake Tita made while suffering from a forbidden love, the guests all suffer from a wave of longing. The Mexican Juan Rulfo pioneered the exposition through a non-linear structure with his short novel Pedro Páramo that tells the story of Comala both as a lively town in times of the eponymous Pedro Páramo and as a ghost town through the eyes of his son Juan Preciado who returns to Comala to fulfil a promise to his dead mother.

In the English-speaking world, major authors include British Indian writer Salman Rushdie, African American novelists Toni Morrison ve Gloria Naylor, Latinos, as Ana Castillo, Rudolfo Anaya, Daniel Olivas, ve Helena Maria Viramontes, Native American authors Louise Erdrich ve Sherman Alexie; İngiliz yazar Louis de Bernières and English feminist writer Angela Carter. Perhaps the best known is Rushdie, whose "language form of magical realism straddles both the surrealist tradition of magic realism as it developed in Europe and the mythic tradition of magical realism as it developed in Latin America".[2] Morrison's most notable work, Sevilen, tells the story of a mother who, haunted by the ghost of her child, learns to cope with memories of her traumatic childhood as an abused slave and the burden of nurturing children into a harsh and brutal society.[2] Jonathan Safran Foer uses magical realism in exploring the history of the stetl ve Holokost içinde Her şey aydınlatıldı.

In the Portuguese-speaking world, Jorge Amado and Nobel prize-winning novelist José Saramago are some of the most famous authors of magic realism.

In Norway, the writers Erik Fosnes Hansen, Jan Kjærstad and the young novelist Rune Salvesen have marked themselves as premier writers of magical realism, something that has been seen as very un-Norwegian.

Dimitris Lyacos 's Poena Damni trilogy, originally written in Greek, is also seen as displaying characteristics of magic realism in its simultaneous fusion of real and unreal situations in the same narrative context.

Görsel sanat

Tarihsel gelişim

Giorgio de Chirico
Aşk şarkısı, 1914
Modern Sanat Müzesi

The painterly style began evolving as early as the first decade of the 20th century,[66] but 1925 was when Magischer Realismus ve Neue Sachlichkeit were officially recognized as major trends. This was the year that Franz Roh published his book on the subject, Nach Expressionismus: Magischer Realismus: Probleme der neuesten europäischen Malerei ('After Expressionism: Magical Realism: Problems of the Newest European Painting') ve Gustav Hartlaub curated the seminal exhibition on the theme, entitled simply Neue Sachlichkeit (olarak çevrildi Yeni Nesnellik ), Kunsthalle Mannheim in Mannheim, Germany.[11]:41 Guenther refers most frequently to the Yeni Nesnellik, rather than magical realism, which is attributed to that New objectivity is practical based, referential (to real practicing artists), while the magical realism is theoretical or critic's rhetoric. Eventually under Massimo Bontempelli guidance, the term sihirli gerçekçilik was fully embraced by the German as well as in Italian practicing communities.[11]:60

Yeni Nesnellik saw an utter rejection of the preceding izlenimci ve ekspresyonist movements, and Hartlaub curated his exhibition under the guideline: only those, "who have remained true or have returned to a positive, palpable reality,"[67] in order to reveal the truth of the times,"[68]:41 dahil edilecektir. The style was roughly divided into two subcategories: conservative, (neo )klasikçi painting, and generally sol kanat, politically motivated Verists.[68]:41 The following quote by Hartlaub distinguishes the two, though mostly with reference to Germany; however, one might apply the logic to all relevant European countries.[68]:41

In the new art, he saw a right, a left wing. One, conservative towards Classicism, taking roots in timelessness, wanting to sanctify again the healthy, physically plastic in pure drawing after nature...after so much eccentricity and chaos [a reference to the repercussions of World War I].... The other, the left, glaringly contemporary, far less artistically faithful, rather born of the negation of art, seeking to expose the chaos, the true face of our time, with an addiction to primitive fact-finding and nervous baring of the self... There is nothing left but to affirm it [the new art], especially since it seems strong enough to raise new artistic willpower.[69]

Both sides were seen all over Europe during the 1920s and 1930s, ranging from the Netherlands to Austria, France to Russia, with Germany and Italy as centers of growth.[68]:41–5 Aslında, İtalyan Giorgio de Chirico, producing works in the late 1910s under the style arte metafisica (olarak çevrildi Metafizik sanat ), is seen as a precursor and as having an "influence...greater than any other painter on the artists of Yeni Nesnellik."[68]:38[70]

Further afield, American painters were later (in the 1940s and 1950s, mostly) coined magical realists; a link between these artists and the Neue Sachlichkeit of the 1920s was explicitly made in the New York Museum of Modern Art exhibition, tellingly titled "American Realists and Magic Realists."[71] French magical realist Pierre Roy, who worked and showed successfully in the US, is cited as having "helped spread Franz Roh's formulations" to the United States.[68]:45

Excluding the overtly fantastic

When art critic Franz Roh applied the term sihirli gerçekçilik to visual art in 1925, he was designating a style of visual art that brings extreme gerçekçilik to the depiction of mundane subject matter, revealing an "interior" mystery, rather than imposing external, overtly magical features onto this everyday reality. Roh explains:[72]

We are offered a new style that is thoroughly of this world that celebrates the mundane. This new world of objects is still alien to the current idea of Realism. It employs various techniques that endow all things with a deeper meaning and reveal mysteries that always threaten the secure tranquility of simple and ingenuous things.... it is a question of representing before our eyes, in an intuitive way, the fact, the interior figure, of the exterior world.

In painting, magical realism is a term often interchanged with post-expressionism, as Ríos also shows, for the very title of Roh's 1925 essay was "Magical Realism:Post-Expressionism".[72] Indeed, as Dr. Lois Parkinson Zamora of the Houston Üniversitesi writes, "Roh, in his 1925 essay, described a group of painters whom we now categorize generally as Post-Expressionists."[73]

Alexander Kanoldt, Still Life II 1922

Roh used this term to describe painting that signaled a return to gerçekçilik sonra DIŞAVURUMCULUK 's extravagances, which sought to redesign objects to reveal the spirits of those objects. Magical realism, according to Roh, instead faithfully portrays the exterior of an object, and in doing so the spirit, or magic, of the object reveals itself. One could relate this exterior magic all the way back to the 15th century. Flaman ressam Van Eyck (1395–1441) highlights the complexity of a natural landscape by creating illusions of continuous and unseen areas that recede into the background, leaving it to the viewer's imagination to fill in those gaps in the image: for instance, in a rolling landscape with river and hills. The magic is contained in the viewer's interpretation of those mysterious unseen or hidden parts of the image.[74]Other important aspects of magical realist painting, according to Roh, include:

  • A return to ordinary subjects as opposed to fantastical ones.
  • A juxtaposition of forward movement with a sense of distance, as opposed to Expressionism's tendency to foreshorten the subject.
  • A use of miniature details even in expansive paintings, such as large landscapes.

The pictorial ideals of Roh's original magic realism attracted new generations of artists through the latter years of the 20th century and beyond. In a 1991 New York Times review, critic Vivien Raynor remarked that "John Stuart Ingle proves that Magic Realism lives" in his "virtuoso" natürmort watercolors.[75] Ingle's approach, as described in his own words, reflects the early inspiration of the magic realism movement as described by Roh; that is, the aim is not to add magical elements to a realistic painting, but to pursue a radically faithful rendering of reality; the "magic" effect on the viewer comes from the intensity of that effort: "I don't want to make arbitrary changes in what I see to paint the picture, I want to paint what is given. The whole idea is to take something that's given and explore that reality as intensely as I can."[76][77]

Later development: incorporating the fantastic

Paul Cadmus, The Fleet's In! 1934

While Ingle represents a "magic realism" that harks back to Roh's ideas, the term "magic realism" in mid-20th century visual art tends to refer to work that incorporates overtly fantastic elements, somewhat in the manner of its literary counterpart.

Occupying an intermediate place in this line of development, the work of several European and American painters whose most important work dates from the 1930s through to the 1950s, including Bettina Shaw-Lawrence, Paul Cadmus, Ivan Albright, Philip Evergood, George Tooker, Ricco, hatta Andrew Wyeth, such as in his well-known work Christina'nın Dünyası,[78] is designated as "magic realist". This work departs sharply from Roh's definition, in that it (according to artcyclopedia.com) "is anchored in everyday reality, but has overtones of fantasy or wonder".[79] In the work of Cadmus, for example, the surreal atmosphere is sometimes achieved via stylized distortions or exaggerations that are not realistic.

Recent "magic realism" has gone beyond mere "overtones" of the fantastic or surreal to depict a frankly magical reality, with an increasingly tenuous anchoring in "everyday reality". Artists associated with this kind of magic realism include Marcela Donoso[80][81][doğrulama gerekli ][82][83][84] ve Gregory Gillespie.[85][86][87]

Gibi sanatçılar Peter Doig, Richard T. Scott and Will Teather have become associated with the term in the early 21st century.

Ressamlar

Film ve televizyon

Ayrıca bakınız: Category:Magic realism films.

Magical realism is not an officially recognized film türü, but characteristics of magic realism present in literature can also be found in many moving pictures with fantasy elements. These characteristics may be presented matter-of-factly and occur without explanation.[88]

Many films have magical realist narrative and events that contrast between real and magical elements, or different modes of production. This device explores the reality of what exists.[2]:109–11 Fredric Jameson, içinde On Magic Realism in Film, advances a hypothesis that magical realism in film is a formal mode that is constitutionally dependent on a type of historical raw material in which disjunction is structurally present.[89][90] Çikolata İçin Su Gibi (1992) begins and ends with the first person narrative to establish the magical realism storytelling frame. Telling a story from a child's point of view, the historical gaps and holes perspective, and with cinematic color heightening the presence, are magical realist tools in films.[91]

A number of films by Woody Allen also convey elements of magic realism, including Kahire'nin Mor Gülü (1985), Alice (1990), Paris'te Gece Yarısı (2011), Kepçe (2006) ve Roma'ya sevgilerle (2012). Additionally, most of the films directed by Terry Gilliam are strongly influenced by magic realism;[92] the animated films of Hayao Miyazaki often utilize magic realism;[93] and some of the films of Emir Kusturica contain elements of magical realism, the most famous of which is Çingenelerin Zamanı (1988).[94]

Some other films that convey elements of magic realism include:

Video games and new media

Early video games such as the 1986 text adventure Trinity combined elements of science fiction, fantasy and magic realism.[95] In his essay "Half-Real", MIT profesör ve ludologist Jesper Juul argues that the intrinsic nature of video games is magic realist.[96] İşaretle ve tıkla adventure games such as the 2017 release Memoranda have embraced the genre.[97] The 2013 release Kentucky Rotası Sıfır is also deeply entrenched in magical realist tradition.[98]

In electronic literature, early author Michael Joyce 's Öğleden sonra bir hikaye deploys the ambiguity and dubious narrator characteristic of high modernism, along with some suspense and romance elements, in a story whose meaning could change dramatically depending on the path taken through its lexias on each reading.[99] More recently, Pamela Sacred perpetuated the genre through La Voie de l'angedevamı Anne Frank'in Günlüğü written in French by a fictional character from her Yolcular hypertext saga.[100]

Ayrıca bakınız

With reference to literature

With reference to visual art

With reference to both

Referanslar

  1. ^ "What Is Magical Realism? Definition and Examples of Magical Realism in Literature, Plus 7 Magical Realism Novels You Should Read". Usta sınıfı.
  2. ^ a b c d e f g h ben j k l m n Ö p q r s t sen v w x Bowers, Maggie Ann (2004). Magic(al) Realism. New York: Routledge. ISBN  978-0-415-26854-7.
  3. ^ Cornés, Eladio (1992). Meksika Edebiyatı Sözlüğü. Greenwood: Greenwood Publishing Group. s.https://books.google.es/books?id=j-K-13qmBSoC&pg=PA397&dq=magic+realism+is+not+fantasy&hl=es&sa=X&ved=2ahUKEwiC-eWbmeLqAhW06uAKHfwpAwsQ6AEwAXoECAIQAg#v=onepage&q=magic%20realism%20is%20not%20fantasy&f=false 397. Magical realism is not pure fantasy because it contains a substantial amount of realistic detail (...)
  4. ^ a b Wexler, Joyce (2002). "What Is a Nation? Magic Realism and National Identity in Midnight's Children and Clear Light of Day". İngiliz Milletler Topluluğu Edebiyatı Dergisi. 37 (2): 137–155. doi:10.1177/002198940203700209. S2CID  161325155. The oxymoron "magic realism" (...) It is a more inclusive form than realism or fantasy.
  5. ^ Hegerfeldt, Anne C. (2005). Lies that Tell the Truth: Magic Realism Seen Through Contemporary Fiction from Britain. New York: Rodopi. s.https://books.google.es/books?id=FdrXgdj5TZAC&pg=PA6&dq=shorthand+definition+of+magic+realism+as+an+%E2%80%9Camalgamation+of+realism+and+fantasy%E2%80%9D&hl=es&sa=X&ved=2ahUKEwiZ3baYo-LqAhWnBWMBHeOPDgcQ6AEwAHoECAUQAg#v=onepage&q=shorthand%20definition%20of%20magic%20realism%20as%20an%20%E2%80%9Camalgamation%20of%20realism%20and%20fantasy%E2%80%9D&f=false 6. (...) clearly insufficient shorthand definition of magic realism as an “amalgamation of realism and fantasy”
  6. ^ Shultz, Christopher. "How Is Magical Realism Different From Fantasy?". Litbreaker. Alındı 21 Temmuz 2020.
  7. ^ Davidson, Lale. "The Difference Between Magic Realism and Fantasy". Luna Station Quarterly. Alındı 21 Temmuz 2020.
  8. ^ Allmann, Emma. "What is magical realism?". bookriot.com. Alındı 21 Temmuz 2020.
  9. ^ Evans, Jon. "Magic realism: Not fantasy. Sorry". tor.com. Alındı 21 Temmuz 2020.
  10. ^ Strecher, Matthew C. 1999. "Magical Realism and the Search for Identity in the Fiction of Murakami Haruki." Japon Araştırmaları Dergisi 25(2):263–98. s. 267.
  11. ^ a b c d e f g h Guenther, Irene (1995). "Magic Realism, New Objectivity, and the Arts during the Weimar Republic". In Lois Parkinson Zamora; Wendy B. Faris (eds.). Magical Realism: Theory, History, Community. Duke University Press. pp.33–73. ISBN  0-8223-1640-4.
  12. ^ Slemon, Stephen. 1988. "Magic realism as post-colonial discourse." Kanada Edebiyatı 116:9–24. doi:10.14288/cl.v0i116. Arşivlendi orijinal 2018-04-25 tarihinde. s. 9.
  13. ^ Roh, Franz. 1925. Nach-Expressionismus. Magischer Realismus. Probleme der neuesten europäischen Malerei. Leipzig: Klinkhardt & Biermann.
  14. ^ Leal, Luis. "Magical Realism in Spanish America." İçinde MR: Theory, History, Community. s. 120.
  15. ^ Lopátegui, Patricia Rosas. 2006. El asesinato de Elena Garro. Meksika: Porrúa.
  16. ^ The Concise Oxford Dictionary of Literary Terms (3. baskı). Oxford University Press. 2008.
  17. ^ a b García, Leal, s. 89.
  18. ^ a b c d e f Zlotchew, Clark. 2007. Varieties of Magical Realism. New Jersey: Academic Press ENE.
  19. ^ a b Chanady, Amaryll Beatrice. 1985. Magical Realism and the Fantastic: Resolved versus Unresolved Antinomy. New York: Garland Publishing Inc.
  20. ^ a b c d e Flores, Angel (May 1955). "Magical Realism in Spanish American Fiction". İspanyol. 38 (2): 187–192. doi:10.2307/335812. JSTOR  335812.
  21. ^ Bowers, Maggie A. 2004. Magic(al) Realism. New York: Routledge. Yazdır. s. 25–27.
  22. ^ Carpentier, Alejo, El Reino de este Mundo
  23. ^ a b c Carpentier, Alejo. 1975. "The Baroque and the Marvelous Real." İçinde Magical Realism: Theory, History, Community.
  24. ^ "Post Colonial Studies at Emory". 1998. Arşivlendi 20 Haziran 2009'daki orjinalinden. Alındı 18 Haziran 2009.
  25. ^ a b c Daniel, Lee A. (1982). "Realismo Mágico: True Realism with a Pinch of Magic". Güney Merkez Bülteni. 42 (4): 129–130. doi:10.2307/3188273. JSTOR  3188273.
  26. ^ a b Thiem, Jon. "The Textualization of the Reader in Magical Realist Fiction." İçinde Magical Realism: Theory, History, Community.
  27. ^ Marting, Diane E. (2010). "New/Nueva York in Giannina Braschi's "Poetic Egg": Fragile Identity, Postmodernism, and Globalization". Küresel Güney. 4 (1): 167–182. doi:10.2979/gso.2010.4.1.167. ISSN  1932-8648. JSTOR  10.2979/gso.2010.4.1.167. S2CID  144342078.
  28. ^ Popovich, Ljudmila Mila (2012). "Metafictions, Migrations, Metalives: Narrative Innovations and Migrant Women's Aesthetics in Giannina Braschi and Etel Adnan". Uluslararası Beşeri Bilimler Dergisi. 9 (10).
  29. ^ Leal, Luis. "Magical Realism in Spanish American Literature." İçinde MR: Theory, History, Community
  30. ^ Carpentier, Alej. "On the Marvelous Real in America." Intro in Bu Dünya Krallığı.
  31. ^ "Twentieth-Century Spanish American Literature". Texas Üniversitesi Yayınları. 194. Arşivlenen orijinal 27 Şubat 2009. Alındı 18 Haziran 2009.
  32. ^ a b D'haen, Theo. "Magical realism and postmodernism: decentering privileged centers." İçinde Magical Realism: Theory, History, Community.
  33. ^ Juul, Jesper (13 August 2014). "Are Game Experiments Apolitical? Avant-garde and Magic Realism". Ludologist. Arşivlendi 25 Nisan 2018'deki orjinalinden. Alındı 4 Temmuz 2017.
  34. ^ Rushdie, Salman (1991). Imaginary Homelands: Essays and Criticism 1981-1991. Londra: Granta Kitapları. ISBN  978-0-670-83952-0.
  35. ^ a b c d e f g Faris, Wendy B., and Lois Parkinson Zamora. "Giriş." İçinde Magical Realism: Theory, History, Community.
  36. ^ Stephen M. Hart,Wen-chin Ouyang, A Companion to Magical Realism Boydell & Brewer 2005, p. 3
  37. ^ García, Leal, s. 127–28
  38. ^ Pietri, Arturo Uslar. 1949. Letras y hombres de Venezuela. Meksika şehri: Fondo de Cultura Economica. pp. 161–61.
  39. ^ Angel Flores, qtd. içinde Simpkins, Scott (1988), "Magical Strategies: The Supplement of Realism", Yirminci Yüzyıl Edebiyatı, 34 (2): 140–154, doi:10.2307/441074, JSTOR  441074. s. 142.
  40. ^ Spindler, William. 1993. "Magic realism: A Typology." Modern Dil Çalışmaları Forumu 39(1).
  41. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). Arşivlendi (PDF) 2012-01-19 tarihinde orjinalinden. Alındı 2010-11-11.CS1 Maint: başlık olarak arşivlenmiş kopya (bağlantı)
  42. ^ Connell, Liam. 1998. "Discarding Magic Realism: Modernism, Anthropology, and Critical Practice." ARIEL 29(2):95–110.
  43. ^ Leal, Luis, "Magical Realism in Spanish America" from MR: Theory, History, Community, pp. 122
  44. ^ Flores, Angel, "Magical Realism in Spanish America" from MR: Theory, History, Community
  45. ^ D'haen, Theo L., "Magical realism and postmodernism" from MR: Theory, History, Community, s. 193
  46. ^ D'haen, Theo L., "Magical realism and postmodernism" from MR: Theory, History, Community, pp. 192-3 [D'haen references many texts that attest to these qualities]
  47. ^ Faris, Wendy. "Scheherezade's Children: Magical Realism and Postmodern Fiction." İçinde MR: Theory, History, Community. s. 163
  48. ^ Kvas, Kornelije (2019). The Boundaries of Realism in World Literature. Lanham, Boulder, New York, London: Lexington Books. s. 29. ISBN  978-1-7936-0910-6.
  49. ^ a b Simpkins, Scott (1988). "Magical Strategies: The Supplement of Realism". Yirminci Yüzyıl Edebiyatı. 34 (2): 140–154. doi:10.2307/441074. JSTOR  441074.
  50. ^ Haggard, Kit. "How a queer fabulism came to dominate contemporary women's writing". theoutline.com. Alındı 24 Kasım 2018.
  51. ^ Gilham, Hannah. "Discovering the Fabulists: The Value of the Bizarre in Literature". Washington Square İncelemesi. Alındı 25 Kasım 2018.
  52. ^ Capettini, Emily. "A Second Ribcage: Fiction and an Article on New Wave Fabulism, Trauma, and the Environment". PQDT Open. UMI Dissertation Publishing. Alındı 2 Aralık 2018.
  53. ^ Kirk, Russell. "The Faith of a Fabulist". Washington post. Alındı 25 Kasım 2018.
  54. ^ Thomson, Ian. "Italo Calvino: a celebration of the fairy king". Telgraf. Alındı 8 Aralık 2018.
  55. ^ a b Menta, Ed (1995). Magic World Behind the Curtain. New York: Peter Lang Yayınları. pp. 89–105.
  56. ^ Wolfe, Gene; Baber, Brendan (2007). "Gene Wolfe Interview". In Wright, Peter (ed.). Shadows of the New Sun: Wolfe on Writing/Writers on Wolfe. ISBN  9781846310577. Alındı 2009-01-20.
  57. ^ "Terry Pratchett by Linda Richards". januarymagazine.com. 2002. Arşivlendi from the original on December 17, 2007. Alındı 17 Şubat 2008.
  58. ^ Chanady, Amaryll Beatrice, Magical realism and the fantastic: Resolved versus unresolved antinomy. New York: Garland Publishing Inc., 1985. pp. 30-31
  59. ^ Mizuno, Ryou (2019). Büyücü Stabber Orphen Anthology. Yorum (Japonyada). TO Kitaplar. s. 235. ISBN  9784864728799.
  60. ^ Paradiso, Silvio Ruiz. 2014. "Postcolonialism and religiosity in African literatures." Pp. 73–79 in Proceedings of the 4th International Congress in Cultural Studies. Aveiro, Portekiz.
  61. ^ Pepetela. 1989. Lueji, o nascimento de um império. Porto, Portugal: União dos Escritores Angolanos.
  62. ^ Garuba , Harry. 2003. "Explorations in Animist Materialism: Notes on Reading/Writing African Literature, Culture, and Society." Halk Kültürü.
  63. ^ Parkinson Zamora, Lois; B. Faris, Wendy (1995). Magical Realism: Theory, History, Community. Durham & London: Duke University Press.
  64. ^ Jaggi, Maya. "Köprüden Bir Manzara". Gardiyan. Arşivlendi 15 Ocak 2018'deki orjinalinden. Alındı 15 Ocak 2018.
  65. ^ İçinde röportaj Primera Plana 5(234):52–55. [quoted in "Diario Digital del Choapa". Arşivlendi from the original on 2009-03-06. Alındı 2009-01-25.]: "Mi problema más importante era destruir la línea de demarcación que separa lo que parece real de lo que parece fantástico. Porque en el mundo que trataba de evocar esa barrera no existía. Pero necesitaba un tono convincente, que por su propio prestigio volviera verosímiles las cosas que menos lo parecían, y que lo hicieran sin perturbar la unidad del relato." [This agrees well (minor textual variants) with other quotations found in "Gabriel García Márquez cumple hoy 80 años y lo festejará todo el mundo". Territorio. Arşivlendi from the original on 2009-02-05. Alındı 2009-01-25.: "El problema más importante era destruir la línea de demarcación que separa lo que parece real de lo que parece fantástico porque en el mundo que trataba de evocar, esa barrera no existía. Pero necesitaba un tono inocente, que por su prestigio volviera verosímiles las cosas que menos lo parecían, y que lo hiciera sin perturbar la unidad del relato. También el lenguaje era una dificultad de fondo, pues la verdad no parece verdad simplemente porque lo sea, sino por la forma en que se diga."[Other quotations on the Internet can be found in "Arşivlenmiş kopya". Arşivlendi from the original on 2009-02-02. Alındı 2009-01-25.CS1 Maint: başlık olarak arşivlenmiş kopya (bağlantı) ve "Arşivlenmiş kopya". Arşivlendi 2011-07-08 tarihinde orjinalinden. Alındı 2009-01-25.CS1 Maint: başlık olarak arşivlenmiş kopya (bağlantı) All of these quotations reinforce the rough English translation of the first sentence given in the main text of this article. For those who wish to seek the original interview, the front cover and table of contents are reproduced at "Arşivlenmiş kopya". Arşivlendi from the original on 2009-02-02. Alındı 2009-01-25.CS1 Maint: başlık olarak arşivlenmiş kopya (bağlantı)]
  66. ^ "Austrian Alfred Kubin spent a lifetime wrestling with the uncanny,...[and] in 1909 [he] published Die andere Seite (The Other Side), a novel illustrated with fifty-two drawings. In it, Kubin set out to explore the 'other side' of the visible world—the corruption, the evil, the rot, as well as the power and mystery. The border between reality and dream remains consistently nebulous... in certain ways an important precursor [to Magic Realism],...[he] exerted significant influence on subsequent German and Austrian literature." Guenther, Irene, "Magic realism in the Weimar Republic" from MR: Theory, History, Community, s. 57.
  67. ^ Hartlaub, Gustav, "Werbendes Rundschreiben"
  68. ^ a b c d e f Guenther, Irene. 1995. "Magic Realism, New Objectivity, and the Arts during the Weimar Republic." Pp. 33–73 in Magical Realism: Theory, History, Community, edited by L. P. Zamora and W. B. Faris. Duke University Press. ISBN  0-8223-1640-4.
  69. ^ Westheim, Paul. 1922. "Ein neuer Naturalismus?? Eine Rundfrage des Kunstblatts." Das Kunstblatt 9.
  70. ^ Ayrıca bakınız: Schmied, Wieland. 1980. "'Neue Sachlichkeit' and German Realism of the Twenties." İçinde German Realism of the Twenties: The Artist as Social Critic, edited by L. Lincoln. Minneapolis: Minneapolis Sanat Enstitüsü. s. 42.
  71. ^ Miller, Dorothy C., and Alfred Barr, eds. 1943. American Realists and Magic Realists. New York: Modern Sanat Müzesi.
  72. ^ a b "Magical Realism: Definitions". www.public.asu.edu. Arşivlendi 25 Eylül 2017 tarihinde orjinalinden. Alındı 25 Nisan 2018.
  73. ^ "Swords and Silver Rings". www.uh.edu. Arşivlendi from the original on 2009-01-26.
  74. ^ Luber, Katherine Crawford (1998). "Recognizing Van Eyck: Magical Realism in Landscape Painting". Philadelphia Sanat Bülteni Müzesi. 91 (386/387): 7–23. doi:10.2307/3795460. JSTOR  3795460.
  75. ^ Raynor, Vivien (1991-05-19). "ART; The Skill of the Watercolorist". New York Times. Arşivlendi from the original on 2009-02-02. Alındı 2010-05-12.
  76. ^ "John Ingle - Artist Biography for John Ingle". www.askart.com. Arşivlendi from the original on 25 February 2006. Alındı 25 Nisan 2018.
  77. ^ Camp, Roswell Anthony. "The Eye and the Heart: The Watercolors of John Stuart Ingle". www.johnsandford.org. Arşivlendi 6 Eylül 2012 tarihinde orjinalinden. Alındı 25 Nisan 2018.
  78. ^ Christina'nın Dünyası içinde MoMA Online Koleksiyon
  79. ^ "Magic Realism". www.artcyclopedia.com. Arşivlendi 1 Ekim 2009'daki orjinalinden. Alındı 25 Nisan 2018.
  80. ^ Elga Perez-Laborde:"Marcela Donoso," jornal do Brasilia, 10/10/1999
  81. ^ Elga Perez-Laborde:"Prologo,"Iconografía de Mitos y Leyendas, Marcela Donoso, ISBN  978-956-291-592-2. 12/2002
  82. ^ "with an impressive chromatic delivery, images come immersed in such a magic realism full of symbols," El Mercurio - Chile, 06/22/1998
  83. ^ Dr. Antonio Fernandez, Director of the Art Museum of Universidad de Concepción:"I was impressed by her original iconographic creativity, that in a way very close to magic realism, achieves to emphasize with precision the subjects specific to each folkloric tradition, local or regional," Chile, 29/12/1997
  84. ^ http://www.marceladonoso.cl Arşivlendi 2008-12-02 de Wayback Makinesi
  85. ^ Johnson, Ken (2000-09-22). "ART IN REVIEW; Gregory Gillespie". New York Times. Arşivlendi from the original on 2009-02-02. Alındı 2010-05-12.
  86. ^ "Gregory Gillespie Online". www.artcyclopedia.com. Arşivlendi 23 Temmuz 2012 tarihinde orjinalinden. Alındı 25 Nisan 2018.
  87. ^ Johnson, Ken (2003-05-23). "ART IN REVIEW; James Valerio". New York Times. Arşivlendi from the original on 2009-02-02. Alındı 2010-05-12.
  88. ^ Hurd, Mary (November 30, 2006). Kadın yönetmenler ve filmleri. Praeger. pp.73. ISBN  978-0-275-98578-3.
  89. ^ Jameson, Fredric (1986). "Filmde Sihirli Gerçekçilik Üzerine". Kritik Sorgulama. Chicago Press Üniversitesi. 12 (2): 311. doi:10.1086/448333. JSTOR  1343476. S2CID  161057644.
  90. ^ Zamora, Lois Parkinson; Faris, Wendy B (30 Kasım 1995). Büyülü Gerçekçilik: Teori, Tarih, Topluluk. Duke Üniversitesi Basın Kitapları. pp.426. ISBN  978-0-8223-1640-4.
  91. ^ Hegerfeld, Anne (13 Ocak 2005). Gerçeği Söyleyen Yalanlar: Britanya'dan Çağdaş Kurgu ile Görülen Büyülü Gerçekçilik (Costerus NS 155). Rodopi. s. 147. ISBN  978-90-420-1974-4.
  92. ^ Rushdie, Salam. "Salam Rushdie, Terry Gilliam ile konuşuyor". İnanan. believermag.com. Arşivlendi 16 Haziran 2017'deki orjinalinden. Alındı 25 Haziran 2017.
  93. ^ Zeitchik, Steven (16 Eylül 2013). "'The Wind Rises ': Miyazaki'nin yeni filmi hakkında bilinmesi gereken beş şey ". Los Angeles zamanları. Arşivlendi 22 Temmuz 2017 tarihinde orjinalinden. Alındı 25 Haziran 2017.
  94. ^ Thomas, Kevin (9 Şubat 1990). "Büyü ve Gerçekçilik Yoluyla Oscar Yarışına Giriş". Los Angeles zamanları. Arşivlendi 25 Nisan 2018'deki orjinalinden. Alındı 25 Haziran 2017.
  95. ^ Roger Tringham, Neal (2015). Bilim Kurgu Video Oyunları. Boca Raton, ABD: CRC Press. ISBN  978-1-4822-0389-9.
  96. ^ Jull, Jesper (2015). Yarı Gerçek: Gerçek Kurallar ve Kurgusal Dünyalar Arasında Video Oyunları (Ciltli baskı). Cambridge: MIT Press. ISBN  9780262101103.
  97. ^ "Memoranda". Buhar. Dijital Ejderha. Arşivlendi 22 Haziran 2017 tarihinde orjinalinden. Alındı 24 Haziran 2017.
  98. ^ McMullan, Thomas (2014-07-27). "Edebiyat ve oyunun kesiştiği yer". Eurogamer. Alındı 2020-03-24. Kentucky Route Zero'yu çizerken ve hayal ederken ilk referans noktalarımızdan bazıları kurgudaydı - Gabriel Garcia Márquez'in büyülü gerçekçiliği ve Flannery O'Connor'un güney gotik
  99. ^ Walker, Jill. "Birleştirmek ve parçalamak: hikayeyi öğleden sonra bulmak". jill / txt. ACM Hypertext 1999 konferansı. Arşivlendi 15 Mart 2016'daki orjinalinden. Alındı 24 Haziran 2017.
  100. ^ Nilufar, Najwa. "La Voie de l'ange". Yolcular. Epizodia. Arşivlendi 15 Haziran 2017'deki orjinalinden. Alındı 24 Haziran 2017.

Dış bağlantılar